FOK!ers die stoppen met alcohol #13

quote:

Op maandag 29 januari 2018 21:20 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Fijn dat je geholpen wordt!

Ik heb zelf gister besloten dat ik niet meer wil drinken. Ik ben benieuwd hoe de eerste sociale ‘drinkgelegenheden’ zullen zijn, aangezien mensen van mij niet gewend zijn dat ik nuchter blijf. Maar ik wil het echt niet meer. Vind mezelf niet leuk met alcohol op, word er labiel van, depressief, kan geen maat houden en ik doe het steeds vaker om de verkeerde redenen (angst en stress dempen). Ik voel me niet mezelf en ben soms ronduit onaardig tegen de mensen die dichtbij me staan. No more Minder drinken lukt me niet, dus dan maar helemaal niet meer.

We gaan er samen tegenaan

quote:

Op maandag 29 januari 2018 21:18 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ik laat me al jaren leiden (of lijden, 't is maar hoe je het ziet) door angst, exposure helpt voor geen meter. Maar goed, I'm trying.

Ah sorry. Had niet moeten aannemen dat je nog niks op dat vlak hebt geprobeerd. Exposure heeft mij wel geholpen, maar ik crave nog steeds vaak naar alcohol om situaties minder spannend te maken.

Hoop dat je huidige traject je beter gaat helpen.

5 maanden alweer, minus 1 dag in oktober

quote:

Op maandag 29 januari 2018 21:01 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ik heb (nog) geen flauw idee wát ik leuk vind om te doen.

Ik wil bijvoorbeeld naar een bordspellenbijeenkomst, want ik vind spelletjes tof, maar om daar gesprekken te durven voeren heb ik écht Dutch courage nodig.

De mensen die daar komen zijn er ook omdat ze bordspelletjes tof vinden he . Dat is alvast iets wat jullie gemeen hebben. Dan kan je sowieso vragen wat iemands favoriete spel is, of bijvoorbeeld of ze het laatste jaar nog toffe nieuwe spellen hebben ontdekt. Je moet nog steeds een drempel over om een onbekende aan te spreken, maar misschien kan je die zo wat lager maken voor jezelf.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 05:26 schreef Gerd_von_Fotzen het volgende:
5 maanden alweer, minus 1 dag in oktober

Welke verschillen merk je?

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 19:53 schreef Insomnia2.0 het volgende:
over een paar dagen 4 jaar, heuj heuj heuj.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 19:52 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Welke verschillen merk je?

Ik was een dagelijkse thuisdrinker voor vele jaren, die ondanks de vele alcohol toch 'gezond' probeerde te leven. Veel sport, goed eten etc.

Wat ik dus merk:
- ben mentaal veel weerbaarder geworden
- lichamelijke klachten zijn verdwenen
- ik moest veel trainen om mijn lichaam op peil te houden, nu werpen mijn inspanningen zijn vruchten af.
- vrouwelijke aandacht was altijd wel 'okay', nu....

quote:

Op woensdag 31 januari 2018 06:12 schreef Gerd_von_Fotzen het volgende:

[..]

Ik was een dagelijkse thuisdrinker voor vele jaren, die ondanks de vele alcohol toch 'gezond' probeerde te leven. Veel sport, goed eten etc.

Wat ik dus merk:
- ben mentaal veel weerbaarder geworden
- lichamelijke klachten zijn verdwenen
- ik moest veel trainen om mijn lichaam op peil te houden, nu werpen mijn inspanningen zijn vruchten af.
- vrouwelijke aandacht was altijd wel 'okay', nu....

Wat goed!

Ik hoop zelf dat mijn energie omhoog gaat, mijn geheugen (is echt belabberd) en dat ik ook makkelijker een paar kilo kwijtraak. Mentale weerbaarheid is ook absoluut een doel.

quote:

Op woensdag 31 januari 2018 07:58 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Wat goed!

Ik hoop zelf dat mijn energie omhoog gaat, mijn geheugen (is echt belabberd) en dat ik ook makkelijker een paar kilo kwijtraak. Mentale weerbaarheid is ook absoluut een doel.

als je in de buurt van Rotterdam woont, kunnen we gaan daten en samen onze mentale weerbaarheid versterken

Ik kom me ook even melden! Ik heb nu een maand en twee dagen geen druppel gedronken, drieëndertig dagen. Ik weet niet of ik mijn verhaal (als in mijn historie met alcohol door de jaren heen) hier ga vertellen en of dat überhaupt de bedoeling is in dit topic, maar ik kan in ieder geval zeggen dat ik jarenlang en zeker de laatste drie jaar sloten heb gedronken, vrijwel elke dag. Je typische bingedrinker. Alleen 's avonds (en 's nachts) trouwens. Voor mij was het ontspannend, ik voelde me daadwerkelijk leuker, 'spontaner' en grappiger met een slok op en - hier lag vooral het gevaar - ik dronk mijn social anxiety weg. Het was zo'n gewoonte geworden dat als ik ook maar een beetje bang was - dit kon al voor een WhatsApp-gesprekje zijn waarvan ik wist dat het een beetje moeilijk zou worden - ik heel snel heel veel ging drinken en hup, weg was het weer. Medicatief.

Ik had in mijn hoofd dat ik SOWIESO - hoe moeilijk het ook zou worden - heel januari niet zou drinken. In december maakte me dat erg angstig, want ik had immers al zo lang gedronken en zoveel, wie zou ik zijn zonder alcohol, hoe zou ik me voelen, wat zou er aan de oppervlakte komen? Mijn lichaam schreeuwde inmiddels ook om stoppen. Ik bracht de jaarwisseling alleen door, en dronk mijn 'stash' op. Er was niets aan. De volgende dag trilde en klappertandde ik, de eerste twee of drie nachten lag ik kleddernat in bed (fijn vond ik dat, alles lekker mijn poriën uit). Dat was het fysiek wel. O ja, ik was ook heel moe ineens, ik kon mijn ogen amper openhouden. De eerste vier dagen waren psychisch zwaar, ik voelde me erg ongelukkig. Ik had geen behoefte aan drank, geen moment meer in het nieuwe jaar, maar ik voelde me waanzinnig rot.

En daarna? Na die vier dagen? Niets. Geen cravings, geen grote veranderingen in mijn persoonlijkheid, geen angsten die niet te overwinnen waren (en altijd meevielen). Ik begon ook meteen met gezond eten en na jaren wakker worden met nadorst (nooit katers in de vorm van hoofdpijn) waarbij kraanwater niet voldeed en ik een waterijsjesverslaving ontwikkelde bloeide ik helemaal op in mijn gezondheid. Al in korte tijd. Ik ben afgevallen, mijn huid is niet meer droog en ruw, ik heb geen evenwichtsstoornissen meer (ik durfde soms de trap niet af omdat ik bang was dat ik voorover zou vallen), ik heb geen rare blackouts meer (ik stond een keer voor een deur waar ik honderd keer doorheen was gelopen en begreep zeker tien minuten niet hoe die open moest - het ging hier om een schuttingsdeur met een schuifconstructie), ik slaap beter en langer, ik ben niet meer zo oververhit zoals ik dat jaren ben geweest en waarbij ik de link met mijn alcoholgebruik nooit heb gelegd... Ik heb drank afgeslagen zonder enige moeite, ook dat is al gebeurd.

Toch een flinke lap tekst geworden. Ik vind het aan de ene kant wel èrg makkelijk gaan, maar bedenk me ook dat het misschien juist zo makkelijk gaat omdat er zoveel nare (gevaarlijke, gênante, et cetera) dingen zijn gebeurd onder invloed (ook veel leuke dingen, maar hé) dat het waarschijnlijk ook weleens (eindelijk) rock bottom was. Maar het blijft gek. Hoe het nu al zo normaal is om niet te drinken terwijl het jarenlang een dagelijkse gewoonte was. Ik weet nog hoe ik op het laatst soms letterlijk kokhalsde bij alleen al het zien van mijn gekochte drank voor die avond, en hoe ik echt even door die eerste slokken moest tot ik weer in die flow van bingen zat. Ik was het blijkbaar ècht spuugzat. En ook: ik geloofde het nooit als mensen die helemaal waren gestopt zeiden dat het zo fíjn was om nuchter te zijn, misschien zelfs wel fijner. Yeah right. Maar nu begrijp ik het. Weten wat je zegt en doet en niet elke ochtend hoeven denken 'shit, wat is er vannacht gebeurd, wat heb ik gezegd, wat heb ik gedaan, o nee/o gelukkig' is héél fijn (en iets waar ik de eerste weken heel erg aan heb moeten wennen omdat het jarenlang mijn standaard eerste gedachte was bij het ontwaken).

PS. I know, dat het zo makkelijk gaat is misschien best verraderlijk, natuurlijk houd ik daar rekening mee!

[ Bericht 3% gewijzigd door Grunge. op 03-02-2018 04:45:11 ]

quote:

Op maandag 29 januari 2018 21:20 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Fijn dat je geholpen wordt!

Ik heb zelf gister besloten dat ik niet meer wil drinken. Ik ben benieuwd hoe de eerste sociale ‘drinkgelegenheden’ zullen zijn, aangezien mensen van mij niet gewend zijn dat ik nuchter blijf. Maar ik wil het echt niet meer. Vind mezelf niet leuk met alcohol op, word er labiel van, depressief, kan geen maat houden en ik doe het steeds vaker om de verkeerde redenen (angst en stress dempen). Ik voel me niet mezelf en ben soms ronduit onaardig tegen de mensen die dichtbij me staan. No more Minder drinken lukt me niet, dus dan maar helemaal niet meer.

Zo herkenbaar dit. Het onaardig doen (en mezelf de volgende dag bij - indien mogelijk - teruglezen totaal niet herkennen maar wel een geliefde gekwetst hebben) is voor mij denk ik wel de ultieme trigger geweest. Behalve het schuldgevoel en de schaamte waar dat mee gepaard gaat vind ik het ook echt zonde voor mezelf en het beeld dat iemand die ik lief heb van me heeft na zo'n uitbarsting omdat die me niet ziet als 'dronken' of 'nuchter', maar gewoon als mij. Succes!

quote:

Op zaterdag 3 februari 2018 04:21 schreef Grunge. het volgende:
Ik kom me ook even melden! Ik heb nu een maand en twee dagen geen druppel gedronken, drieëndertig dagen. Ik weet niet of ik mijn verhaal (als in mijn historie met alcohol door de jaren heen) hier ga vertellen en of dat überhaupt de bedoeling is in dit topic, maar ik kan in ieder geval zeggen dat ik jarenlang en zeker de laatste drie jaar sloten heb gedronken, vrijwel elke dag. Je typische bingedrinker. Alleen 's avonds (en 's nachts) trouwens. Voor mij was het ontspannend, ik voelde me daadwerkelijk leuker, 'spontaner' en grappiger met een slok op en - hier lag vooral het gevaar - ik dronk mijn social anxiety weg. Het was zo'n gewoonte geworden dat als ik ook maar een beetje bang was - dit kon al voor een WhatsApp-gesprekje zijn waarvan ik wist dat het een beetje moeilijk zou worden - ik heel snel heel veel ging drinken en hup, weg was het weer. Medicatief.

Ik had in mijn hoofd dat ik SOWIESO - hoe moeilijk het ook zou worden - heel januari niet zou drinken. In december maakte me dat erg angstig, want ik had immers al zo lang gedronken en zoveel, wie zou ik zijn zonder alcohol, hoe zou ik me voelen, wat zou er aan de oppervlakte komen? Mijn lichaam schreeuwde inmiddels ook om stoppen. Ik bracht de jaarwisseling alleen door, en dronk mijn 'stash' op. Er was niets aan. De volgende dag trilde en klappertandde ik, de eerste twee of drie nachten lag ik kleddernat in bed (fijn vond ik dat, alles lekker mijn poriën uit). Dat was het fysiek wel. O ja, ik was ook heel moe ineens, ik kon mijn ogen amper openhouden. De eerste vier dagen waren psychisch zwaar, ik voelde me erg ongelukkig. Ik had geen behoefte aan drank, geen moment meer in het nieuwe jaar, maar ik voelde me waanzinnig rot.

En daarna? Na die vier dagen? Niets. Geen cravings, geen grote veranderingen in mijn persoonlijkheid, geen angsten die niet te overwinnen waren (en altijd meevielen). Ik begon ook meteen met gezond eten en na jaren wakker worden met nadorst (nooit katers in de vorm van hoofdpijn) waarbij kraanwater niet voldeed en ik een waterijsjesverslaving ontwikkelde bloeide ik helemaal op in mijn gezondheid. Al in korte tijd. Ik ben afgevallen, mijn huid is niet meer droog en ruw, ik heb geen evenwichtsstoornissen meer (ik durfde soms de trap niet af omdat ik bang was dat ik voorover zou vallen), ik heb geen rare blackouts meer (ik stond een keer voor een deur waar ik honderd keer doorheen was gelopen en begreep zeker tien minuten niet hoe die open moest - het ging hier om een schuttingsdeur met een schuifconstructie), ik slaap beter en langer, ik ben niet meer zo oververhit zoals ik dat jaren ben geweest en waarbij ik de link met mijn alcoholgebruik nooit heb gelegd... Ik heb drank afgeslagen zonder enige moeite, ook dat is al gebeurd.

Toch een flinke lap tekst geworden. Ik vind het aan de ene kant wel èrg makkelijk gaan, maar bedenk me ook dat het misschien juist zo makkelijk gaat omdat er zoveel nare (gevaarlijke, gênante, et cetera) dingen zijn gebeurd onder invloed (ook veel leuke dingen, maar hé) dat het waarschijnlijk ook weleens (eindelijk) rock bottom was. Maar het blijft gek. Hoe het nu al zo normaal is om niet te drinken terwijl het jarenlang een dagelijkse gewoonte was. Ik weet nog hoe ik op het laatst soms letterlijk kokhalsde bij alleen al het zien van mijn gekochte drank voor die avond, en hoe ik echt even door die eerste slokken moest tot ik weer in die flow van bingen zat. Ik was het blijkbaar ècht spuugzat. En ook: ik geloofde het nooit als mensen die helemaal waren gestopt zeiden dat het zo fíjn was om nuchter te zijn, misschien zelfs wel fijner. Yeah right. Maar nu begrijp ik het. Weten wat je zegt en doet en niet elke ochtend hoeven denken 'shit, wat is er vannacht gebeurd, wat heb ik gezegd, wat heb ik gedaan, o nee/o gelukkig' is héél fijn (en iets waar ik de eerste weken heel erg aan heb moeten wennen omdat het jarenlang mijn standaard eerste gedachte was bij het ontwaken).

PS. I know, dat het zo makkelijk gaat is misschien best verraderlijk, natuurlijk houd ik daar rekening mee!

Ik herken me erg in jouw verhaal. Denk als velen ook.
Het is met wisselend succes bij mij.
Kan t maanden volhouden zonder een druppel te drinken.

Nu wordt ik er niet agressief van oid.
Maar ok er komt een moment dat het mensen gaat opvallen.

En dan wordt je al snel veroordeeld erom.
Niks veranderd aan mijn mening dan trouwens.

Punt is meer dat je min of je hetzelfde zegt en dan niet serieus wordt genomen.

En thanks voor je verhaal.
Hoop ook dat er hier mensen komen die t gewoon eerlijk vertellen, hoe lastig het soms ook is

quote:

Op zaterdag 3 februari 2018 04:21 schreef Grunge. het volgende:
Ik kom me ook even melden! Ik heb nu een maand en twee dagen geen druppel gedronken, drieëndertig dagen. Ik weet niet of ik mijn verhaal (als in mijn historie met alcohol door de jaren heen) hier ga vertellen en of dat überhaupt de bedoeling is in dit topic, maar ik kan in ieder geval zeggen dat ik jarenlang en zeker de laatste drie jaar sloten heb gedronken, vrijwel elke dag. Je typische bingedrinker. Alleen 's avonds (en 's nachts) trouwens. Voor mij was het ontspannend, ik voelde me daadwerkelijk leuker, 'spontaner' en grappiger met een slok op en - hier lag vooral het gevaar - ik dronk mijn social anxiety weg. Het was zo'n gewoonte geworden dat als ik ook maar een beetje bang was - dit kon al voor een WhatsApp-gesprekje zijn waarvan ik wist dat het een beetje moeilijk zou worden - ik heel snel heel veel ging drinken en hup, weg was het weer. Medicatief.

Ik had in mijn hoofd dat ik SOWIESO - hoe moeilijk het ook zou worden - heel januari niet zou drinken. In december maakte me dat erg angstig, want ik had immers al zo lang gedronken en zoveel, wie zou ik zijn zonder alcohol, hoe zou ik me voelen, wat zou er aan de oppervlakte komen? Mijn lichaam schreeuwde inmiddels ook om stoppen. Ik bracht de jaarwisseling alleen door, en dronk mijn 'stash' op. Er was niets aan. De volgende dag trilde en klappertandde ik, de eerste twee of drie nachten lag ik kleddernat in bed (fijn vond ik dat, alles lekker mijn poriën uit). Dat was het fysiek wel. O ja, ik was ook heel moe ineens, ik kon mijn ogen amper openhouden. De eerste vier dagen waren psychisch zwaar, ik voelde me erg ongelukkig. Ik had geen behoefte aan drank, geen moment meer in het nieuwe jaar, maar ik voelde me waanzinnig rot.

En daarna? Na die vier dagen? Niets. Geen cravings, geen grote veranderingen in mijn persoonlijkheid, geen angsten die niet te overwinnen waren (en altijd meevielen). Ik begon ook meteen met gezond eten en na jaren wakker worden met nadorst (nooit katers in de vorm van hoofdpijn) waarbij kraanwater niet voldeed en ik een waterijsjesverslaving ontwikkelde bloeide ik helemaal op in mijn gezondheid. Al in korte tijd. Ik ben afgevallen, mijn huid is niet meer droog en ruw, ik heb geen evenwichtsstoornissen meer (ik durfde soms de trap niet af omdat ik bang was dat ik voorover zou vallen), ik heb geen rare blackouts meer (ik stond een keer voor een deur waar ik honderd keer doorheen was gelopen en begreep zeker tien minuten niet hoe die open moest - het ging hier om een schuttingsdeur met een schuifconstructie), ik slaap beter en langer, ik ben niet meer zo oververhit zoals ik dat jaren ben geweest en waarbij ik de link met mijn alcoholgebruik nooit heb gelegd... Ik heb drank afgeslagen zonder enige moeite, ook dat is al gebeurd.

Toch een flinke lap tekst geworden. Ik vind het aan de ene kant wel èrg makkelijk gaan, maar bedenk me ook dat het misschien juist zo makkelijk gaat omdat er zoveel nare (gevaarlijke, gênante, et cetera) dingen zijn gebeurd onder invloed (ook veel leuke dingen, maar hé) dat het waarschijnlijk ook weleens (eindelijk) rock bottom was. Maar het blijft gek. Hoe het nu al zo normaal is om niet te drinken terwijl het jarenlang een dagelijkse gewoonte was. Ik weet nog hoe ik op het laatst soms letterlijk kokhalsde bij alleen al het zien van mijn gekochte drank voor die avond, en hoe ik echt even door die eerste slokken moest tot ik weer in die flow van bingen zat. Ik was het blijkbaar ècht spuugzat. En ook: ik geloofde het nooit als mensen die helemaal waren gestopt zeiden dat het zo fíjn was om nuchter te zijn, misschien zelfs wel fijner. Yeah right. Maar nu begrijp ik het. Weten wat je zegt en doet en niet elke ochtend hoeven denken 'shit, wat is er vannacht gebeurd, wat heb ik gezegd, wat heb ik gedaan, o nee/o gelukkig' is héél fijn (en iets waar ik de eerste weken heel erg aan heb moeten wennen omdat het jarenlang mijn standaard eerste gedachte was bij het ontwaken).

PS. I know, dat het zo makkelijk gaat is misschien best verraderlijk, natuurlijk houd ik daar rekening mee!

Wat een mooi verhaal! Ik ben zelf net iets langer gestopt na bijna 10 jaar bijna dagelijks drinken maar ik herken zoveel zaken. Het gevoel om zelf weer in controle te staan is voor mij de belangrijkste reden om nuchter te blijven. Ben net terug van een weekje zonvakantie en ook dat is zonder enige drang om te drinken voorbij gegaan. Het voelt inmiddels als een nieuw leven voor mij.

204 dagen niks gedronken vandaag. En ik ben er helemaal klaar mee
Ik dacht dat ik het licht wel zou zien maar niks is minder waar. Ik voel me nu nog meer ellendig dan toen ik nog zoop.
Conclusie: ik ben beter af als ik gewoon weer kan zijn wie ik ben.

quote:

Op zaterdag 3 februari 2018 08:06 schreef Mekamotut het volgende:
204 dagen niks gedronken vandaag. En ik ben er helemaal klaar mee
Ik dacht dat ik het licht wel zou zien maar niks is minder waar. Ik voel me nu nog meer ellendig dan toen ik nog zoop.
Conclusie: ik ben beter af als ik gewoon weer kan zijn wie ik ben.

Als je weer gaat drinken, ben je er ook snel weer klaar mee dat je drinkt.
Wat jij noemt was voor mij ook een gevaar in het verleden voor een terugval, na een tijd van abstinentie.
Je gaat weer drinken en hebt je medicijn terug. Een maand lang voel je je misschien beter, maar dan begint de ellende weer.
Ik ben nu inmiddels zo ver dat ik niet eens meer durf te drinken, want mijn lichaam en brein zijn niet zo vergevingsgezind meer wat alcohol betreft. Ik kon altijd makkelijk stoppen en misschien begon ik daarom ook weer te drinken. 'Helaas' niet meer.

Vandaag de eerste borrel sinds het stoppen. Toch wel moeilijk om iedereen aan de wijn te zien, enorme craving. Maar aan de cola gegaan. En daaf nu heel bij mee!

quote:

Op zaterdag 3 februari 2018 08:06 schreef Mekamotut het volgende:
204 dagen niks gedronken vandaag. En ik ben er helemaal klaar mee
Ik dacht dat ik het licht wel zou zien maar niks is minder waar. Ik voel me nu nog meer ellendig dan toen ik nog zoop.
Conclusie: ik ben beter af als ik gewoon weer kan zijn wie ik ben.

Waar komen die ellendige gevoelens vandaan? Is daar een andere mogelijke oplossing voor?

quote:

Op zaterdag 3 februari 2018 08:06 schreef Mekamotut het volgende:
204 dagen niks gedronken vandaag. En ik ben er helemaal klaar mee
Ik dacht dat ik het licht wel zou zien maar niks is minder waar. Ik voel me nu nog meer ellendig dan toen ik nog zoop.
Conclusie: ik ben beter af als ik gewoon weer kan zijn wie ik ben.

En je gezin?!