quote:
Op donderdag 30 november 2017 21:15 schreef Doedelzak77 het volgende:[..]
Ja een sprookje jij leeft omdat God je gemaakt heeft anders was er niks...dus mensen zoals jij komen erachter als ze voor God staan en dan is het te laat....
Opnieuw moet ik hier echt even aangeven wat mij zo ontzettend stoort aan de protestantse/evangelical opvatting over de leer van de rechtvaardiging.
Met het door de reformatoren ingezette verdwijnen van de sociale leer uit het Christendom en de daarbij geldende oorspronkelijke nadruk op werken - die vanaf het begin aanwezig was, zo getuige de Evangeliën, de Handelingen en daarvoor nog ettelijke teksten uit de Oudtestamentische boeken - en een rigoureuze klemtoon op 'geloof alleen', het 'in je hart kiezen voor', het 'wedergeboren zijn' - dreigt de leer van Christus inderdaad tot een haast onbegrijpelijke kosmische loterij te verworden.
Dat constante dreigen met de hel - een thema dat an sich al problematisch is wanneer men dit nog steeds voorstelt als een plaats van eeuwige marteling (ik schaar mij dan ook liever achter de verwoording van de hel zoals opgesteld in de jongerencatechismus van Benedictus Paus, waar 'vuur' reeds tussen aanhalingstekens staat en er gesproken wordt over een eeuwige afscheiding, hetgeen meer hint op eeuwige vernietiging) is tot daar aan toe, maar op basis waarvan wordt volgens bepaalde protestanten/evangelicals deze verschrikkelijke straf opgelegd?
Voor de orthodoxe protestanten van calvinistische huize is die straf sowieso voor ons allemaal verdiend, maar heeft een geheel vrije verkiezing van God ervoor gezorgd dat een bepaald aantal mensen gered zal worden. Let wel: deze uitverkiezing geschiedt aldus de Heidelbergse Catechismus niet vanwege voorzien geloof of voorziene goede werken, neen, slechts de pure vrije keuze van God. Ofwel: de hel is niet alleen een plaats van straf die de mens sowieso verdient omdat hij - ook al was hij daartoe voorbestemd - van de verboden vrucht at, de hel is specifiek gecreëerd voor een deel van de mensheid om het attribuut 'gerechtigheid' af te steken tegen Gods andere attribuut, 'barmhartigheid'. Dat laatste valt dus enkel de uit willekeur gekozen uitverkorenen ten deel.
Dat het sowieso weinig baat om te dreigen met de hel, laat staan op te roepen tot bekering als alles toch reeds vanaf het begin der tijden is gepredestineerd, maakt deze leer niet alleen absurd, maar zelfs wreed. En toch presteren bepaalde calvinisten van zware snit het nog om ermee te dreigen.
Let goed op: wel of geen 'goed mens' zijn en 'goede werken' verrichten is allemaal zonder enig nut binnen deze leer; goede mensen bestaan niet, goede werken eveneens niet, enkel de vrije genade van God om de één voort te bestemmen voor het heil en de ander voor de verdoemenis (en dat op basis van een uiterst labiele exegese van vooral Romeinen 9) is hier doorslaggevend.
Kortom: het dreigen met de hel vanuit calvinistisch-gomaristisch oogpunt is een exercitie in futiliteit.
Kom ik nu tot de pinksterbewegingen en andere evangelische gemeenten.
Hoewel hier veel eerder sprake is van de menselijke vrije wil, en dat de mens zelf kan kiezen voor een eeuwige verdoemenis in de hel of een eeuwige gelukzaligheid met God in de hemel, is deze straf dan wel beloning uiterst dubieus beredeneerd.
Men hoort vanuit deze hoek namelijk dat het noodzakelijk is om 'herboren' te worden, 'de Heer in je hart aan te nemen', 'een nieuw mens te worden'. Woorden. Louter woorden. De daden, de werken, de vruchten waaruit die nieuwe mens moet blijken, dat is papistische afgoderij en 'een plaatsje willen verdienen in de hemel'.
Ergo, legio van dit soort gemeenten prediken het, excuseer mijn wellicht platte verwoording, snap-crackle and pop evangelie van de directe bevrediging: 'de Heer aannemen', 'belijden dat je in Hem gelooft', 'herboren zijn'. Dat, kennelijk, is het enige wat telt om de eeuwige straffen van de hel te ontlopen. De goedkope Jack Chick theologie.
Ook al spreekt Christus zelf duidelijk over WAAROM er gestraft en beloond wordt, en spreekt Hij hier ook duidelijk over een WERKZAAM geloof, dat zich uit in liefde tot de naaste en daardoor tot God (Matteüs 25,31-46), en zegt Hij zelfs nota bene dat niet iedereen die 'Heer Heer' zal roepen gered wordt, presteert deze leer het de neo-protestantse 'sola fide' soterologie te presenteren als de enige weg, de waarheid en het leven.
Waarom verdient derhalve iemand de hel, volgens deze lezing? Omdat het een slecht mens is geweest? Een dief, moordenaar? Welnee: iemand verdient die straf wanneer hij niet 'gelooft'. Wanneer hij niet 'de Heer in zijn hart heeft aangenomen". Wanneer hij 'niet 100% voor God is gegaan". De hele Paulinische retoriek wordt uit de kast gehaald om maar te benadrukken dat je 'moet geloven', en dat dat voldoende is.
Laat bovenstaande nu precies de reden zijn dat ik terug ben gekeerd tot de eerste kerk van Christus, de Katholieke. Vanaf het begin wordt daar geleerd dat geloof alleen niet zalig maakt; dat men vruchten van dat geloof zal moeten dragen, dat die weg naar vereniging met Christus een LEVENSLANG proces is van bidden, boetedoening, en, ja, WERKEN. Dat men de naam van de Heer zoveel als men wil kan roepen en gebruiken, maar wanneer dit niet gepaard gaat met barmhartigheid jegens de minder bedeelden, de armen, de zieken, de meest kwetsbare schepselen van God, dan is dat 'geloof' geen cent waard. Wanneer men niet streeft - hoe moeilijk dat ook is - om daadwerkelijke werken van liefde, klein en groot, te tonen richting de naaste, dat hele 'geloof' is als het huis dat de man bouwde op zand in plaats van op de rots.
En tenslotte: dat het veroordelen van anderen, je naasten, tot deze eeuwige martelende straf van pijn en ellende wellicht de grootste affront is jegens God zelf - de maker van die schepselen die jij vanwege futiele haarkloverijen over eschatologie een gruwelijke hellestraf toewenst - die denkbaar is. Om met Paulus - enigszins - te spreken: wie zijn wij, oh mensen?
Lang verhaal kort: geloof in vredesnaam wat je wil, of niet wil, maar het dreigen met de ergst denkbare straffen bij monde van een god die je verder rechtvaardigheid, compassie en goedheid toedicht, maar die kennelijk óf omdat hij dat gewoon kan (calvinisme) óf omdat je hem 'niet hebt aangenomen als je Heer' zijn eigen maaksels alsnog gruwelijk zal straffen, maakt van het Christendom een farce.
Dat krijg je wanneer je de oude leer verwerpt, de werken loskoppelt van het geloof: aberraties en absurditeiten welke mensen de vreemdste dingen doet denken: dat de Schepper van het Al zijn eigen schepsels zo intens zou willen haten.
[ Bericht 0% gewijzigd door EttovanBelgie op 01-12-2017 00:02:47 ]
Omnibus in omnibus.
Ad Maiorem Dei Gloriam