Op zondag 19 november 2017 18:53 schreef Anoniem3523 het volgende:Hoi allemaal,
Dit is nog mijn enige kans om een "neutrale" mening te krijgen. Ik zeg vooraf wel al dat ik weet dat het niet kan zo en dat ik echt een keuze moet maken, maar dat is zo moeilijk. Lang verhaal, maar goed, komt ie...
Ik had sinds juni 2015 een relatie met een jongen (laten we hem even Sem noemen). In de tussentijd is hij gaan studeren en zat ik nog op het VWO, dus onze levens kregen ieder een andere wending. Hierdoor zijn wij iets uit elkaar gegroeid en waren wij steeds een beetje aan het voortsudderen. Het is een keer uit geweest, maar toen kwamen wij toch weer bij elkaar, alleen de spanning bleef hangen.
Afgelopen zomer (2017) ben ik ergens gaan werken, opzoek naar een andere baan. Daar leerde ik een andere jongen kennen (laten we hem even Daan noemen) die mij meer en meer duidelijk maakte dat mijn relatie met Sem echt niet langer kon. Hij zei dat als het uit zou gaan, wij een keer samen op date moesten, ik dacht natuurlijk dat dit een grapje was en stemde hier mee in. Ik vond Daan leuk, maar werkte weinig met hem samen om hem echt beter te leren kennen. De avonden dat we wel samen werkten waren kei gezellig en uit die gesprekken bleek dat hij nogal wat problemen heeft (gehad) in z'n leven. Zijn ex werkte hier helaas ook, maar dat maakte volgens hem niks uit. Aan het einde van die zomer bleek dat ik die baan niet nodig had en heb toen daar ontslag genomen, zonder enig afscheid van Daan, waar ik natuurlijk enorm van baalde.
Na 2 maanden moest ik nog steeds mijn werkkleding terugbrengen en dit deed ik natuurlijk net op een avond dat Daan ook aan het werk was. Ik had hier wel nog wat met Sem, maar dat was moeilijker en moeilijker geworden. Ik ben die avond met hem en wat oud-collega's gaan poulen en heb hieruit app-contact overgehouden met Daan. Uit dat contact heb ik de conclusie getrokken dat ik niet langer meer met Sem kon zijn, Daan liet mij zien dat ik niet alleen hoefde te zijn. Al snel hierop volgde de eerste date met Daan en werd het contact steeds meer. Hij was al vrij snel verliefd, ik kon dat nooit en dus ook deze keer duurde dat bij mij even. Een week na die eerste date vertrok ik 10 dagen met school naar het buitenland, dus hebben wij in die week elkaar vrij veel gezien. Ik heb hem zo gemist toen in weg was en hij mij ook, dus de dag dat ik terug kwam sliep ik al bij hem, ja gewoon slapen ja.
In die korte tijd heeft hij zich best wel open gesteld voor mij, terwijl hij dat normaal niet deed. Hij heeft een drugsverslaving gehad en was nog aan het afkicken van zijn gokverslaving. Ook liep hij tegen een opname aan voor zijn depressie en suicidale gedachtes. Kortom, een jongen met een flinke gebruiksaanwijzing.
Nadat ik terug was kwam bij hem het besef denk ik dat het best serieus werd en probeerde hij een eind te maken aan onze "relatie", omdat hij mij te veel pijn zou gaan doen met alles dat komen ging. Ik heb hem toen verteld dat ik er alleen maar voor hem wilde zijn en dat ik juist (ondertussen wel) verliefd was geworden op die jongen. In eerste instantie wilde hij hier niks van weten, maar na wat gesprekken met zijn beste vriend wilde hij het toch samen gaan proberen alleen wel wat rustiger aan. Hier had ik natuurlijk geen enkel probleem mee, ik was tenslotte super blij dat hij ons die kans gaf.
De weken die volgde waren allemaal super leuk en mooi, ik was jarig geweest en hij had gewoon van die kleine dingetjes die elk meisje blij maakt. Alles was goed, geen vuiltje aan de lucht. Wel maakte ik me zorgen om hem, maar dat was nergens voor nodig verzekerde hij mij. Prima, lekker door, plannen maken voor een dagje Amsterdam eind november, samen Kerst en oud en nieuw vieren.
Tot vorige week zondag... Die ochtend zat ik nog bij zijn ouders aan de ontbijttafel gezellig te praten over de vakanties en noem maar op. Overdag moest ik werken en heeft hij de hele middag (dacht ik) gegamed. Voor ik ging slapen wilde ik graag nog even met hem appen, is naar mijn idee best normaal als je elkaar de hele dag niet gesproken hebt, maar ik mocht niet al zijn aandacht opeisen en hij wilde gewoon gamen. Hierdoor was ik natuurlijk enorm in de war, normaal praatte hij de hele dag met me en kon hij altijd wel even 5 minuutjes de tijd nemen om even te praten. Ineens haalde hij zijn ex erbij, die ene van het werk ook, dat hij haar miste en dat hij hoopte dat dit weg zou gaan maar dat het alleen maar erger werd. Dat terwijl hij in al onze gesprekken alleen maar "negatief" over haar gepraat had, ze was niks goeds voor hem geweest, ze was bij hem weggegaan omdat hij haar niet alles over zijn verslavingen en depressie verteld had, dus ik snapte niet hoe je zo'n persoon ineens kon missen terwijl je iemand eigenlijk veel beters had. Die nacht heb ik niet meer geslapen en ben ik alleen maar in de war geweest. De dagen erna bleek dat hij te veel aan zijn hoofd heeft met het ziekenhuis, dat hij eerst zichzelf op een rijtje moet krijgen voor hij alles voor een vriendin kan geven, geen enkel woord meer over zijn ex. Hier heb ik natuurlijk alle respect voor en ik gun hem ook alle tijd die hij nodig heeft, maar ik snap niet hoe dat nu ineens zo kon zijn, dat hij dit niet eerder door had. Ik heb die hele week niet kunnen slapen en heb constant in een tweestrijd gezeten, moet ik hem helpen of moet ik hem met rust laten. Hij zei wel dat als hij klaar is met alles hij het nog wel een kans wil geven, maar ik weet niet of ik hier op moet willen wachten... Ik had hem wel gevraagd of we elkaar nog een keer konden zien voor we het echt af gingen sluiten omdat dit alles via app gegaan was en dat dat het alleen maar moeilijker maakte. Donderdag vroeg ik hem wanneer hij kon afspreken, omdat ik er echt kapot van ging op deze manier. Gelijk belde hij mij en vertelde hij dat hij weer een terugval had gehad, hij had weer in het casino gezeten. Hij vertelde ook dat hij mij ook miste, maar dat het echt beter was zo maar dat hij voor mij nog wel een keer af wilde spreken.
Nu hebben we afgesproken om woensdag elkaar te zien, maar hij maakte wel weer even duidelijk dat als ik hem om wilde praten hij niet zou komen...
Na dit alles getypt te hebben weet ik eigenlijk niet wat ik hier mee wil bereiken, maar ik moest echt even mijn hart luchten... Bedankt voor het lezen en voel je vooral niet bezwaard om te zeggen wat je vind