Werkloze 55-plusser 'mag zich best wat flexibeler gaan opstellen'

Gewaardeerde lezer,

Het zijn voortvarende tijden. Nu het de meesten van ons economisch gezien steeds meer voor de wind gaat, ziet de overheid er uiteraard ook heil in dat een toenemend aantal vacatures het daglicht ziet om economisch goed 'in de race te kunnen blijven'. Immers, hoe meer banen, hoe beter!

Wij in het Haerlemsche , maar uiteraard ook andere waardigheidsbekleders in Nederland , zien bij een fors toenemend aantal werklozen dat de animo om aan de bak te komen er is. Er blijven 'gevallen' te betreuren, waarbij de inspiratie om al het mogelijke hiervoor te doen het laat afweten. Hierover krabben we ons in het Haerlemsche soms best nog eens achter de oren, kan ik u vertellen.

Enfin, gisteravond in de Jopenkerk sprak ik hierover met een collega, en wel onder genot van een Jopen Mooie Nel tevens best 'n bijzonder ambachtelijk Haarlems biertje. Maar goed, men kijkt vaak de jongeren erop aan thuis te 'lamzakken', dat is verder niets nieuws. Echter gaat met helaas met sommige 55-plussers ook wat minder goed waar het aankomt op inspiratie als er óók van hen weer wat gevraagd wordt. Deze mensen, net als jongeren mensen van allerlei pluimage met een grote diversiteit aan achtergronden en een bepaalde levenservaring, worden door kundige consulenten (waaronder van het UWV) waardig begeleid naar passend werk.

Wat kan ik zeggen? Geheel binnen de mogelijkheden van cliënten vindt niet zelden omscholing plaats, teneinde de 55-plussers in kwestie binnen een redelijk tijdsbestek klaar te stomen voor 'n andersoortige functie dan in het verleden.
Jammer genoeg komt het regelmatig voor dat men een nieuwe baan en de nodige inzet daartoe niet accepteert. Dit kan voortkomen uit het gegeven dat het vanuit iemands referentiekader bezien 'iemands eer te na kan komen'. ,,Men zou er niet genoeg op vooruitgaan, of volgens eigen zeggen gaan werken onder zijn/ haar kunnen of tegen zijn zin ergens anders moeten gaan wonen.''

We leven anno 2017 in een hectische samenleving waar men wordt geacht gezamenlijk flink de schouders eronder te houden nu het allemaal economisch zo goed gaat. Er wordt prima voor onze burgers gezorgd, waarbij de Grote Taart door Rutte III langzamerhand zo eerlijk mogelijk verdeeld wordt. Uiteindelijk heeft Rutte II de afgelopen jaren haar stinkende best gedaan ons uit de crisis te trekken, dus 'voor wat hoort wat'.

Anders dan in verschillende uithoeken ter wereld verstrekt men van overheidswege sinds jaar en dag voldoende bijstand aan mensen met 'time outs', waaronder zich zowel een diversiteit aan medische als psychische klachten scharen.
In het Haerlemsche bestaat uiteraard voldoende begrip voor onmacht, maar trots of ongenoegen over beloningen voortkomend uit het verrichten van werk kan niet op onze steun rekenen.

Mij dunkt, wanneer men de kans geboden krijgt na eventueel lang hebben zitten kniezen , zal men toch echt alle zeilen moeten bijzetten om te zien of men serieus kan slagen. Hoewel vrouwen zich in de regel toch ietwat representatiever weten op te stellen tijdens een solicitatiegesprek, wordt bij 55 plussers van het mannelijke geslacht uiteraard ook een beroep gedaan op hun capaciteiten en tevens goede wil. En dat geldt zowel voor sollicitanten naar wat hogere functies als lagere functies, gewoonweg omdat iedere werkloze (tijdelijk uitkeringsgerechtigde) nu eenmaal anders is.

Houding speelt inderdaad een cruciale rol, want acceptatie van werk 'onder iemands kunnen', omdat de goede wil aanwezig is en desnoods ergens anders gaat wonen om die aangewezen maar bovenal passende job te kunnen aanvaarden, zal door cliënten serieus in overweging genomen dienen te worden. Er kunnen natuurlijk ook andere kwesties spelen, bijvoorbeeld overmoedigheid bij sollicitanten die denken op korte termijn iets te kunnen vinden maar van een koude kermis thuiskomen.
Het laatste kan immers leiden tot frustraties die soms jammerlijk op de verkeerde persoon afgewenteld wordt.

Welnu, gelet op de kop van het artikel is er best nog werk aan de winkel om nog meer resultaat te bereiken, maar men is al flink op de goede weg en dat spreekt voor zich. Het langzaam maar zeker toenemend aantal vacatures zorgt na 'mindere tijden' wederom voor een aantrekkende arbeidsmarkt, hetgeen economisch gezien onder Rutte III alleen maar getuigt van 'n voortvarend goed en daar drinken we vanavond wederom 'n Jopen op.

Met dank aan schrijfster Maaike Homan voor RTL Z beëindig nu de OP, maar voor straks wens ik de lezer uiteraard een fijne avond toe!!

Scjvb

====

Werkloze 55-plusser 'mag zich best wat flexibeler opstellen'


_{Oudere werkzoekenden bij de Inspiratieplusdagen georganiseerd door het UWV. Beeld © ANP}

quote:

Wie ouder dan 55 jaar is en op straat komt te staan, komt maar zelden weer aan de bak. Maar, onmogelijk is een baan vinden zeker niet, zegt loopbaanadviseur Jolet Uilenburg. "Alleen moet deze groep zich wel flexibeler gaan opstellen."

Uilenburg begeleidt met name hoger opgeleide 55-plus mannen, die voordat ze hun baan kwijtraakten een salaris hadden tussen de 50.000 en 200.000 euro. Ze weet, ook uit eigen ervaring, hoe lastig het is als je op latere leeftijd ineens zonder werk zit. "Zeker als je ouder wordt is een baan vinden tegenwoordig topsport."

'Verhuizen hoort er soms bij'

De loopbaancoach vertelt dat mensen er aan moet wennen dat bij het vinden van nieuw werk het er opeens minder om gaat wat jij wil, meer om wat een ander wil. "Soms moet je je gaan bijscholen, en dan geen cursus maar echt een nieuwe opleiding gaan doen en je moet veel flexibeler worden."

Hiermee bedoelt ze: minder kieskeurig zijn en ook accepteren dat je soms moet verhuizen voor een baan. Uilenburg vertelt hoe een klant van begin vijftig vooral een baan dichtbij huis wilde maar van een koude kermis thuiskwam.

"Een klant in Rotterdam kon in Friesland aan de slag, waar hij van maandag tot en met vrijdag ondergebracht zou worden. Ik snap dat iemand dat liever niet heeft, maar het is de realiteit. De meeste mensen accepteren dat verhuizen uiteindelijk wel, maar vinden het niet leuk."

Houding

Wat deze generatie ook minder flexibel maakt, is volgens haar dat ze er aan gewend zijn om een baan voor het leven te hebben, bij dezelfde werkgever dus. "Grote bedrijven hebben dit ook lang gestimuleerd."

De doelgroep waar zij mee werkt zijn 'voornamelijk mannen omdat die zich in een gesprek minder handig manifesteren dan vrouwen'. Die mannen denken vaak dat ze snel wat anders zullen vinden. "En dan lukt het na een half jaar nog steeds niet en worden ze boos dat ze niet eens op gesprek mogen komen."

Op dat moment komt het incasseringsvermogen om de hoek kijken, zegt Uilenburg. "Het is lastig om na een half jaar niet de moed in de schoenen te laten zakken, maar de houding van iemand is zo belangrijk in het vinden van een nieuwe baan."

Zie ook: 55-plus en werkloos: 'Ik word gek van het niets doen'

Mensen staan gedurende hun carrière niet altijd stil bij het verliezen van een baan op latere leeftijd. "Zorg dat je bij blijft. Het is ingewikkeld. De druk op werkenden is hoog. Ze hebben vaak kinderen, mantelzorgen, werken en moeten zich dan ook nog bijscholen en netwerken", zegt Uilenburg.

Vooral dat laatste is volgens haar dé manier om een nieuw baan te vinden. "Je komt erachter waar je mogelijkheden liggen en blijft zo op de hoogte."

© RTL Z

quote:

Op dinsdag 14 november 2017 17:12 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

En je werkende partner dan?

Dat is een goed punt, want hierover zal in dat geval nader overleg plaats moeten vinden. Misschien kan iemands partner daar ook aan de bak. Maar ja, het zou niet de eerste keer zijn dat mensen uit elkaar gaan vanwege werk en zulks, en dan om redenen die samenhangen met weloverwogen keuzes. Afstand kan hierbij inderdaad een belemmering vormen voor een relatie of huwelijk.

Maar wanneer iemand een baan aangeboden wordt, zullen alle voors en tegens sterk tegen elkaar afgewogen moeten worden, waaronder de reistijden enzo, voordat die baan geweigerd wordt dunkt mij.

quote:

Op dinsdag 14 november 2017 17:30 schreef Fietsertje70 het volgende:
Verhuizen? Voor een kutbaantje waar je na een jaar weer wordt uitgeflikkerd? En net of je zo makkelijk aan een ander huis komt zonder een wereldsalaris.

Er staat 'soms' hè. Dat laat ruimte voor een scala aan werkzoekenden dat hier niet voor te hoeft kiezen, mits gegronde redenen.

Mogelijke verhuizing voor een passende baan zou van toepassing kunnen zijn op alleenstaanden (sommigen zeggen liever alleengaanden), omdat zij daarvoor beter in de gelegenheid zijn dan mensen met een partner.