Machtsmisbruik binnen zorginstellingen GGZ

quote:

Op maandag 13 november 2017 17:17 schreef kzomba het volgende:

[..]

Volgens mij is er een observatieperiode in het begin vastgesteld en het personeel moet wel onderbouwen als ze het nodig vinden om het traject te verlengen en voor hoe lang.

Echter heeft het personeel wel veel macht als ze de rapportages goed bij houden en elk akkefietje opschrijven, het is maar net hoe ze het in de rapportages neerzetten.

Een meningsverschil kan al snel als opstandig en recalcitrant worden omschreven terwijl dat niet zo hoeft te zijn.

Heb zelf ook veel rapportages moeten schrijven en de orthopedagoog was altijd heel blij met mijn rapportages ondanks dat ik mijn eigen visie en mening er soms in door liet schemeren.

Het personeel heeft hierdoor dus deels macht over de cliënt.

Nou zijn moeder heeft hele dossier opgevraagd en daar staan dingen in die geheel niet kloppen, ze heeft het ook allemaal doorgestuurd naar de inspectie. De isoleer zijn ze ook erg mee, alsof dat mensen beter zou maken 2 weken isoleer, ik kan mij voorstellen dat het helpt om iemand even weer rustig te krijgen, maar iemand twee week er te laten zitten dan probeer je iemand kapot te maken. Maar goed tijdje geleden hebben ze er alweer laten zien dat de onkunde daar de kroon spant.

quote:

Op maandag 13 november 2017 17:23 schreef Adept het volgende:

[..]

Wat jij vindt jij van de hedendaagse vorm van hulp?

Ik denk dat het beter kan en moet. Door de rigide regeltjes gaan steeds meer mensen tussen wal en schip vallen. En dat ligt niet alleen de bezuinigingen, de onwilligen en de superunieke sneeuwvlokjes. Niet dat ik niet begrijp dat al die shit centen kost, maar de zorg zou denk ik efficiënter ingesteld kunnen worden met een hoger rendement. En dan rendement als in terugdringen kosten op basis van effectiviteit en niet dat zorgverzekeraars of board gesodemieter die hun bonussen een belangrijker rendement beschouwen.

quote:

En hoe goed ken jij jezelf en al je donkere gaten, en ben je dus in staat een ander van zinnig advies te voorzien.

Ik denk dat ik mezelf wel redelijk ken, maar uitgeleerd zal ik nooit zijn. Of het zinnig is, is misschien beter door een ander te beoordelen. Als ik zou denken dat ik geen kut toe te voegen had, dan zou ik niet posten. Dat is iets anders als denken de waarheid in pacht te hebben, al snap ik wel waarom het zo toch weleens overkomt..

Dit is ook wel een tragisch verhaal.

als je afhankelijk bent is het sowieso kut, had 1 behandelaar gehad die zich helemaal geweldig vond, hij kon je ook compleet de grond in trappen. Als ik hem nu nog ergens ga tegenkomen dan zou ik hem maar al te graag knock out beuken maar geen idee of ik het zal doen.

quote:

Op maandag 13 november 2017 17:31 schreef kzomba het volgende:

[..]

Ik heb er gewerkt bij de GGZ, dus ik ken de organisatie waarschijnlijk beter als jij.
GGZ is voor iedereen toegankelijk, maar er zijn meerdere kanalen waar je met een burn out terecht kan.

Aanname en irrelevant voor een GGZ-discussie dat je dan ook elders terecht kan lijkt me.

quote:

Bij de meeste mensen is er wel meer aan de hand dan een burn out op zich. Ook beschouwen mensen met een burn out zichzelf vaak als depressief.

Oh nevermind dan joh

quote:

Maar om een lang verhaal kort te maken, je hebt wel gelijk als je bedoelt dat het sinds 2012 niet meer vergoed wordt omdat het valt onder een aanpassingsstoornis en dus moet je het zelf betalen.

Wat dus toegang tot zorg blokkeert ja.

quote:

maar daarom kun je wel voor een burn out terecht bij het GGZ en als je er van op de hoogte bent dat het niet vergoed wordt dan zeg je gewoon dat je depressief bent.

Je klinkt inderdaad als een GGZ-medewerker

quote:

Op maandag 13 november 2017 17:34 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Ik denk dat het beter kan en moet. Door de rigide regeltjes gaan steeds meer mensen tussen wal en schip vallen. En dat ligt niet alleen de bezuinigingen, de onwilligen en de superunieke sneeuwvlokjes. Niet dat ik niet begrijp dat al die shit centen kost, maar de zorg zou denk ik efficiënter ingesteld kunnen worden met een hoger rendement. En dan rendement als in terugdringen kosten op basis van effectiviteit en niet dat zorgverzekeraars of board gesodemieter die hun bonussen een belangrijker rendement beschouwen.

[..]

Ik denk dat ik mezelf wel redelijk ken, maar uitgeleerd zal ik nooit zijn. Of het zinnig is, is misschien beter door een ander te beoordelen. Als ik zou denken dat ik geen kut toe te voegen had, dan zou ik niet posten. Dat is iets anders als denken de waarheid in pacht te hebben, al snap ik wel waarom het zo toch weleens overkomt..

Je valt nogal mee hoor Je bijdragen zijn gewaardeerd, al was het niet door mijzelf..

Maar zorg is zo complex dat we steeds iedereen dezelfde antwoorden willen opdringen, maar slechts zelden willen doordringen, en niet alleen in onszelf maar ook in de ander, en dat is wellicht niet zo handig.

Zelden hoor je de vraag hoe iemand zelf iets beleeft, en als het al geschreven wordt is er gelijk de ontkenning en door naar de antwoorden. Zo ook in de zorg, zelfs een simpele validatie van iemand zijn beleving, wat altijd de enige valide beleving van de werkelijkheid is, wordt stelselmatig ontdaan van waarde, waarna er een scala aan cultureel waarachtige projecties ten toneel gespreid worden in de ijdele hoop de ziel te reconstrueren naar ons eigen ideaal.

Is daar nog iets van te zeggen?

quote:

Op maandag 13 november 2017 17:55 schreef kzomba het volgende:

[..]

Ja, wat maakt het uit?

burn out of depressief, de behandeling bestaat beide keren uit gesprekjes waar je tot inzicht en ontdekking moet komen waarbij je disfunctionele gedachte je tegenwerken.

Bij een burn out is het zaak om je grenzen aan te voelen en vooral ook om je eigen gedachte onder controle te krijgen.

Je kan daar zolang blijven als je wil, beetje assertiviteitstraining, beetje gesprekjes, je bent dan in ieder geval onder de pannen. GGZ kan je niet genezen, dat moet je allemaal zelf doen.

Als je een gebroken arm hebt kun je naar de dokter en is het duidelijke zaak dat je arm in het gips moet en dat het moet helen.

Met psychische problematiek kan er vrijwel niets direct opgelost worden, je kan alleen inzicht proberen te krijgen in disfunctionele gedachten of medicatie krijgen die een te kort of te veel aan stofjes blokkeren of juist vermeerderen.

GGZ kan relatief weinig voor je doen, in 100 jaar tijd heeft de psychoanalyse bijna niets opgeleverd en dat gaat ook niet gebeuren.

Vergeet hierbij vooral niet dat de meeste psychische problemen er een zijn van de eigen psyche, en dan vooral door onze zelf opgelegde norm van absolute moraliteit, die uiteraard uit de lucht gegrepen is.. Ervaren is leren, beschamen is beschadigen, dat is strikt genomen een vorm van pathologisch vervormen van mensen.

Schuld, boete, schaamte is zo'n beetje de enigste drijfveer tot psychische problemen, en vergeet niet dat hier een zekere vorm van masochisme achter schuilgaat. Want hoog in de toren weet men zeer wel hoe de menselijk geest opereert.

Je wordt ieder zieker in de GGZ dan dat je beter wordt.

quote:

Op maandag 13 november 2017 18:04 schreef Keep_Walking het volgende:
Je wordt ieder zieker in de GGZ dan dat je beter wordt.

Juist, dat is het enigste juiste antwoord

quote:

Op maandag 13 november 2017 17:55 schreef kzomba het volgende:

[..]

Ja, wat maakt het uit?

burn out of depressief, de behandeling bestaat beide keren uit gesprekjes waar je tot inzicht en ontdekking moet komen waarbij je disfunctionele gedachte je tegenwerken.

Bij een burn out is het zaak om je grenzen aan te voelen en vooral ook om je eigen gedachte onder controle te krijgen.

Je kan daar zolang blijven als je wil, beetje assertiviteitstraining, beetje gesprekjes, je bent dan in ieder geval onder de pannen. GGZ kan je niet genezen, dat moet je allemaal zelf doen.

Als je een gebroken arm hebt kun je naar de dokter en is het duidelijke zaak dat je arm in het gips moet en dat het moet helen.

Met psychische problematiek kan er vrijwel niets direct opgelost worden, je kan alleen inzicht proberen te krijgen in disfunctionele gedachten of medicatie krijgen die een te kort of te veel aan stofjes blokkeren of juist vermeerderen.

GGZ kan relatief weinig voor je doen, in 100 jaar tijd heeft de psychoanalyse bijna niets opgeleverd en dat gaat ook niet gebeuren.

Er zijn toch wel behoorlijke stappen gemaakt van de GGZ hoor.
Van lobotomy's naar EMDR therapie, het is nogal een verschil.
Van dwangbuisje naar functioneren in de maatschappij met goede medicatie.

quote:

Op maandag 13 november 2017 18:21 schreef kzomba het volgende:

[..]

Er zijn wel stappen gezet, maar het heeft nooit voor doorbraken gezorgd.

Neem scheikunde en natuurkunde, dat zijn wetenschappen die wat neergezet hebben. In een jaar tijd bereiken ze meer doorbraken dan de psychoanalyse in 100 jaar tijd.

Nou.. De kennis is er, alleen het wordt niet juist ingezet, zelfs juist het tegenovergestelde, uiteraard voor de controle over mensen. Maar de kennis in de zin van doorbraken is er wel degelijk.

quote:

Op maandag 13 november 2017 16:52 schreef Adept het volgende:
Toegeven dat ze er ook de ballen verstand niet van hebben is altijd een recept voor machtsverhoudingen, geheel volgens freud zijn concept over the will too power, ofwel de jungiaanse ontkenning van het zelf..

wat?

quote:

Op maandag 13 november 2017 17:46 schreef Adept het volgende:

[..]

Je valt nogal mee hoor Je bijdragen zijn gewaardeerd, al was het niet door mijzelf..

Waarom niet door jou? (Sorry flauw grapje)

quote:

Maar zorg is zo complex dat we steeds iedereen dezelfde antwoorden willen opdringen, maar slechts zelden willen doordringen, en niet alleen in onszelf maar ook in de ander, en dat is wellicht niet zo handig.

Dit komt natuurlijk niet alleen in de zorg voor, onze algehele cultuur is aan verandering onderhevig door meerdere factoren. In de zorg is het zeker niet handig nee, maar ik denk heel cynisch dat het op persoonlijk niveau niet alleen de oorsprong heeft. De zorg is inderdaad complex, te complex georganiseerd ondanks al die mooie herstructueringen en alles. Als je met diagnose x binnenkomt, waar verzekeraar 10 consulten voor vergoed geef je dan echt een signaal af dat je tot elkaar door wil dringen?
Aan de andere kant zijn instanties zich nu dusdanig bewust van de belangrijkheid van user experience, dat ze er actief mee bezig zijn. Cliëntenraad, enquêtes, ranglijsten van waardering, etc. zijn er genoeg. Ergens leeft het dus wel, al kun je het natuurlijk prima als wassen neus inzetten. Want hoe weten nou eigenlijk wat men daar uiteindelijk echt mee doet?

quote:

Zelden hoor je de vraag hoe iemand zelf iets beleeft, en als het al geschreven wordt is er gelijk de ontkenning en door naar de antwoorden. Zo ook in de zorg, zelfs een simpele validatie van iemand zijn beleving, wat altijd de enige valide beleving van de werkelijkheid is, wordt stelselmatig ontdaan van waarde, waarna er een scala aan cultureel waarachtig e projecties ten toneel gespreid worden in de ijdele hoop de ziel te reconstrueren naar ons eigen ideaal.

Is daar nog iets van te zeggen?

Ik ben het om te beginnen niet eens dat iemands beleving altijd de enige valide beleving is. Ten eerste omdat het je in contact met een medemens behoorlijk in de weg zit om jouw beleving als enige valide te beschouwen. Ten tweede kan ik me best voorstellen dat er bij bepaalde klachten niet teveel in die beleving mee kan of zelfs moet worden gegaan. Daarin zie ik wel een wezenlijk verschil met iemand serieus nemen, waar validering wel een heel belangrijk onderdeel in is ja. Maar daar kan wel wat meer nuance denk ik.
En zit een gedeelte van de mensen niet juist in de problemen, omdat ze aangeleerd is dat ze altijd gevalideerd moeten worden? Of dat die validering vooral ervaren kan worden als iemand met ze meegaat in hun beleving of een anderzins specifieke manier die ze zelf voor ogen hebben?
Het is denk ik op cliënt-behandelaarsniveau ook moeilijk te veralgemeniseren, omdat mensen en daarmee hun vermogen al dan niet te kunnen klikken verschillen enzo. In dat opzicht zie ik ook meer heil in kritiek op het beleid en de vorming daarvan.

quote:

Op maandag 13 november 2017 17:55 schreef kzomba het volgende:

[..]

Ja, wat maakt het uit?

burn out of depressief, de behandeling bestaat beide keren uit gesprekjes waar je tot inzicht en ontdekking moet komen waarbij je disfunctionele gedachte je tegenwerken.

Bij een burn out is het zaak om je grenzen aan te voelen en vooral ook om je eigen gedachte onder controle te krijgen.

Je kan daar zolang blijven als je wil, beetje assertiviteitstraining, beetje gesprekjes, je bent dan in ieder geval onder de pannen. GGZ kan je niet genezen, dat moet je allemaal zelf doen.

Als je centjes hebt kun je zo lang blijven als je wil ja. Heb je dat echter niet, dan ben je afhankelijk van hoeveel consulten er voor zo een diagnose staan. Tevens lijkt het ook van invloed op de mogelijkheden van trainingsaanbod e.d. Of heb ik wat gemist en kan je met je depressie inmiddels ook gewoon aanschuiven bij de borderlinegroepstherapie als je maar money meebrengt?

quote:

Als je een gebroken arm hebt kun je naar de dokter en is het duidelijke zaak dat je arm in het gips moet en dat het moet helen.

Met psychische problematiek kan er vrijwel niets direct opgelost worden, je kan alleen inzicht proberen te krijgen in disfunctionele gedachten of medicatie krijgen die een te kort of te veel aan stofjes blokkeren of juist vermeerderen.

GGZ kan relatief weinig voor je doen, in 100 jaar tijd heeft de psychoanalyse bijna niets opgeleverd en dat gaat ook niet gebeuren.

Nou bedankt voor deze uitleg, ik wens je succes verder

Zal wel fout van mijn kant zijn, maar ik kan geen sympathie opbrengen voor die man als die niet eens dat hondje fatsoenlijk kan behandelen.