EEN OUD GEDICHT.

DAt vond ik net. Nu alweer acht jaar geleden.

STRIJD

het was niet mooi,
maar zeker wel nodig,
dat ik,
zo rond vijf uur 's ochtends,
het verzameld werk
van die
verdeeld over zes dikke boeken
en het verzameld werk
van dat
verdeeld over 18 CD's
naar mijn hoofd gesmeten kreeg
want
we waren allebei erg dronken
en zij was pisnijdig
omdat ze meende
dat ik net iets te vriendelijk was geweest
voor het meisje achter de bar
in het café
tegenover ons huis
en ik was pisnijdig
vooral op mijzelf
dat ik zo dom was geweest
naar mijn eigen huis te gaan
in plaats van naar het huis
van dat meisje achter de bar
in het café
tegenover ons huis
en,
omdat ik nu een hele eerlijke man ben
gaf ik dat ook
volmondig toe
nadat ik dit
en dat
naar mijn kop gesmeten had gekregen

daarna
sneuvelde twee mobiele telefoons
eerste de mijne
daarna de hare
die eigenlijk
ook de mijne was
- die had ik haar cadeau gedaan -
en daarna een paar lege flessen
die moesten
hopsjasja!
in volle vaart tegen de muur
en ik zei:
'Zo doe je dat niet,
je moet veel harder smijten,
hier,
geef mij nog eens een fles'

en
nou ja,
omdat mijn vrouw ook niet gek is
gaf ze me een fles
en die smeet ik dan tegen de muur
en daarna
begonnen we aan de stoelen
die nog verdomd lastig
kapot te krijgen waren
en zo sneuvelde
bijna het hele meubilair
tot er niks meer was
om kapot te smijten

tegen die tijd
was het alweer negen uur 's ochtends
en stelde mijn vrouw voor:
‘Laten we dan hysterisch gaan gillen
en in onze pyjama's
over straat gaan rennen!’
en ik dacht
dat is niet eens zo'n slecht idee
dus ik ging met haar mee
en juist op dat moment
toen we buiten kwamen
passeerden er
drie vrouwen
of mannen
dat kan je niet goed zien
in een burka of chador of nikab
en
het was alsof ze een rolberoerte kreeg
want ze had nog nooit
een vrouw
of man
in zoiets dergelijks gezien
dat krijg je nu eenmaal
als je van het platteland komt
dus gilde ze
'HELP! HELP!
NINJA’S! NINJA’S!’
en rende ze weer naar binnen
en verstopte ze zich
onder de dekens
voor de ninja's
die hadden we namelijk nog niet gesloopt

het dekbedovertrek
overigens wel

en zei ze
'ik ben moe
we gaan morgen wel verder'
en ik dacht
nou ja,
da's misschien nog niet eens
zo'n slecht idee
en we vielen in slaap
en we sliepen
tot een uurtje of drie 's middags
en ik ging naar de bakker
om wat croissantjes te halen
en toen ik terugkwam
had ze alles opgeruimd
en gerestaureerd
en aten we croissantjes
dronken we sap
en thee
en gingen we verder met de rest van de dag
alsof er niets
maar dan ook helemaal niets
gebeurd was

pas toen ik later
rond het avondeten
in een stuk glas stapte
dat ze blijkbaar toch gemist had
voelde we de noodzaak
om verder te gaan
waar we de dag daarvoor
opgehouden waren