Even los van de discussie:
Als je wilt oefenen in het schrijven van brieven dan zou ik de brief niet richten aan de minister, maar schrijven zodat deze in de krant gepubliceerd kan worden. Daar zijn regels voor, het duurt een behoorlijk aantal inzendingen voordat je geplaatst kan worden. Omdat je vaak feedback krijgt van de redactie is dat
by far de beste manier om te oefenen en om resultaat / progressie te behalen. De volgende tips (die op de website van NRC staan) kunnen daarbij helpen:
https://www.nrc.nl/opinie-contact/quote:
Tips voor het schrijven van een opiniestuk
Op de opiniepagina’s leveren lezers en redacteuren een bijdrage aan het publieke debat. De beste opiniestukken zijn origineel, helpen het debat vooruit met nieuwe inzichten en nieuwe argumenten, of brengen zelfs een nieuwe maatschappelijke discussie op gang.
U bent van harte uitgenodigd uw opiniestuk op te sturen naar onze redactie.
Heeft u weinig ervaring met het schrijven van opiniestukken, dan kunt u wellicht uw voordeel doen met de onderstaande tips.
Overtuig
Het is de bedoeling dat uw stuk overtuigt. Bedenk welk standpunt u gaat verdedigen. Welke argumenten u daarvoor gaat gebruiken. En verzin vervolgens een manier om de lezer met die argumenten te overreden. Zolang de feiten in uw artikel kloppen is werkelijk alles geoorloofd om de lezer aan uw kant te krijgen.
Sluit aan bij de actualiteit
Reageren op het nieuws maakt een opiniestuk of een brief dwingend. Er hoeft minder te worden uitgelegd omdat de context duidelijk is.
Schrijf alsof u het uw vrienden vertelt
Zit u vast? Worden de zinnen stroperig? De oplossing: begin opnieuw, maar schrijf nu uw verhaal op zoals u het aan uw vrienden zou vertellen. Vaak komen de sprankelende zinnen dan vanzelf.
Wees zo concreet mogelijk
Abstracte gedachten zijn gemakkelijk, want vrijblijvend. ‘Toekomstbestendig’ is geen beter woord voor ‘bestendig’. Een pleidooi voor ‘maatwerk’ bevat zelden een opinie. Wie is er nu tegen maatwerk?
Geef voorbeelden
Die maken een tekst begrijpelijk. Als ze er niet staan, vraagt de lezer zich af of de schrijver er wel echt over heeft nagedacht. Je kunt nog zo vaak beweren dat het verzamelen van medische gegevens in een grote databank immoreel is, als je er geen voorbeeld bij geeft, maakt het weinig indruk. Schrijf dan over de passant die medische gegevens meeleest en deze vertelt aan een kennis.
Zeg wat u denkt
Opinie is geen diplomatie. Omwegen en verzachtende termen maken een stuk onleesbaar.
Gebruik eens een vergelijking
Een welgekozen metafoor geeft een stuk vleugels. Het wordt meteen duidelijk wat de bedoeling is.
De brief die je nu geschreven hebt, heeft nog een aantal problemen:
(1) hij is te lang. Je formuleert nog onvoldoende kernachtig en to the point.
(2) ontbreekt aan heldere en concrete stellingname. De stelling "leerlingen moeten dingen leren waar ze wat aan hebben" is te algemeen en wordt in de brief nauwelijks geconcretiseerd.
(3) het is een duidelijke "lekenbrief". Je toont aan slechts oppervlakkige kennis te hebben van het onderwerp. Dat hoeft niet erg te zijn, maar dan moet de brief geschreven worden met dat punt in het achterhoofd. Als jezelf presenteert als "expert" moet je een vrije stevige, inhoudelijke basis bieden. Die ontbreekt.
(4) let op de stijlfiguren in de brief en kijk kritisch naar de opbouw. Je publiek (of dat nou de minister, een krantenlezer of een deskundige is) moet geprikkeld en geboeid worden en blijven. Stijlfiguren en een goede opbouw helpen daarbij. Je brief schiet op dat soort momenten te kort en kent zelfs een groot aantal "afhakers". Een mooi en zelfs kenmerkende voorbeeld is de volgende zinsnede:
quote:
De tweede vraag die ik aan het begin van mijn brief noemde was ‘Hoe moet de jeugd dit leren?’ Ik zou willen dat ik hierop net zo’n duidelijke visie had als de vorige. Ik weet niet welke methode van leren het beste werkt. Wat ik wel weet is dat de huidige leermethode verkeerde doelstellingen bij zowel leerlingen als de onderwijsinstelling creëert.
Dit laat de lezer in verbazing achter. Jij - de auteur - vergast ons - ongevraagd - op jouw mening over het één en ander. Vervolgens moet de lezer zich door allerlei verontschuldigingen en "ik weet het ook niet" heen werken om tot een nieuwe - vrij heftige - stellingname te komen ("jij schijnt iets te weten over de huidige leermethode") waar de lezer vervolgens niets wijzer van wordt.
Dit is niet alleen gevaarlijk vanuit retorisch perspectief (niemand raakt hiervan overtuigd) maar de kans is ook heel groot dat door dit soort zinnen de lezer het einde van de brief niet haalt.
Bovenstaande klinkt allemaal heel kritisch, maar eigenlijk valt dat wel mee. Het oefenen op het schrijven van inhoudelijke brieven is een vaardigheid die - als je het eenmaal in de vingers hebt - je nog veel plezier kunnen opleveren dus ik zou er gewoon mee doorgaan.
For every complex problem there is an answer that is clear, simple, and wrong.
--
Mijn meningen zijn gewoon feiten. Ik heb gelijk en anderen hebben ongelijk - TB / Ryon