Zo, de CD eens een paar keer kunnen beluisteren in de auto. Mijn Sint besloot in alle wijsheid mij een muzikale warme deken te sturen. Zo'n zelfgebreide met ruwe wol. Voelt heerlijk warm, met soms wat gekriebel of geschuur. Zo eentje die lekkerder aanvoelt hoe vaker je 'm om je heen slaat. Waarmee je melancholisch naar buiten kijkt alwaar de regen en sneeuw tegen de ramen slaat en je soms wegdroomt, denkend aan betere tijden.
Goed, genoeg beeldspraak. Wat is er allemaal blijven hangen?
Voor de statistieken: Drie bekende nummers (Tame Impala, The Killers, Ben Howard) en verschillende artiesten qua naam wel bekend, maar niet de nummers op deze zilveren schijf.
Sufjan Stevens - Chicago. Wat een binnenkomer! Stijkers, blazers, koortje, meezing-nanana, heerlijk. Heb me nooit in Sufjan verdiept, maar daar moet verandering in komen.
The Decemberists - 16 Military Wives. Wauw! Alsof Green Day en Counting Crows een liefdesbaby in Engeland hebben wonen. Hele fijne track.
Vampire Weekend - Contra. Ik ken ze voornamelijk van Holiday, maar deze mag er ook wezen, zeg.
. Arcade Fire - Wake Up. Ook zo'n band waar ik vaak over heb gehoord, maar nog geen tijd in heb gestoken. Het genot zit 'm vooral in de laatste minuut waarin het tempo plots omhoog gaat, maar de stem van de zanger werkt op mijn zenuwen. Misschien moet ik als duurtest gewoon eens een hele CD proberen te beluisteren. Als het me lukt, ben ik over de stem heen vermoed ik.
Phoenix - Lisztomania. Ik geef eerlijk toe,
het kwartje de twintig eurocent viel pas bij de derde keer luisteren. Hij moest even groeien, maar nu toch positief over.
Uma - The Opposite of Afternoon. Klinkt heel dof, haast mono. Geen idee of dat de bedoeling is. Zo ja, niet mijn smaak.
De rest? Niks mis mee, lekkere vulling om de hierboven genoemde hoogtepunten heen.
Dank u, Sinterklaasje! Ook voor de honderden euro's
(in chocoladegeld)
Het onmogelijke doen we meteen, voor een wonder hebben we iets langer nodig.
When I am with you, there's no place I'd rather be - K. 17-03-1982 / 21-10-2017