R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Heftig en lastig vooral. Ik kan er niet zo goed wat betreft familie over mee praten omdat ik zelf eigenlijk geen familie meer heb.quote:Op woensdag 25 oktober 2017 03:29 schreef Naesala_1981 het volgende:
Iets waar ik zelf overigens erg mee worstel is dat mijn neefje en nichtje meer vragen gaan stellen over mijn leven. Ze zien me nu nog een beetje als een vrolijke lieve oom, maar vooral omdat mijn verleden en problemen nu met mijn psychologische problemen (vermijdende persoonlijkheidsstoornis/ trekken van borderline) voor hun zoveel mogelijk onzichtbaar zijn gehouden.
Zoals een paar dagen hadden ze met mij over wanneer ik voor het laatst een vriendin had (nog nooit). Ze vroegen het me recht in mijn gezicht en ik weiger tegen ze te liegen, maar ik wil ook niet dat ze zich er rot over voelen of het idee krijgen dat ik ineens een ander mens word voor hun beleving. Deels ben ik er zelf bij, maar ik kan hun interpretatie hoogstens sturen en niet bepalen.
Het voelt een beetje alsof je ineens als een open boek voor ze staat, kwetsbaar (geen werk, relaties, vrienden en pas binnenkort voor het eerst op mezelf wonend) en eerlijk. Mijn familie vooral heeft mijn leven altijd veel rooskleuriger aan hun voorgesteld, waar ik zelf probeer het vooral eerlijk te houden, maar wel vaag op kritieke gebieden om ze geen rotgevoel te geven. Ze zijn 10 en 9 en beginnen echt dingen uit te vogelen nu.
Ik weet uiteindelijk niet eens voor wie ik het erger vind; voor hen of mijzelf. Ik ben hun enige "echte" oom en zou graag willen dat ze trots op me kunnen zijn. Dat zit meer bij mezelf denk ik, omdat ik het gevoel heb dat ik gefaald heb als oom. Toch vind ik het echt ook oprecht erg voor hun. Ik zou graag sterker zijn en er meer voor hun kunnen zijn. Ik zoek vaak isolement op, maar ondanks dat denk ik dat ze zich wel erg veilig bij me voelen. Ik ben bang dat dit verandert wanneer de bewustwording meer komt over hoe hun oom er daadwerkelijk voorstaat in het leven.
Wat allemaal haaks staat op het toch wel feit dat ik juist de laatste tijd behoorlijke stappen maak in mijn herstel. Misschien dat ik het deels hierom ook uitschrijf, maar ik zou ook graag wat tips krijgen van mensen die zich hier misschien in herkennen. Misschien ooms, tantes of ouders die ook in zo`n situatie hebben gezeten, hoe jullie er mee om zijn gegaan? Of gewoon van mensen die zich er iets bij voor kunnen stellen. Ik ben zelf opgegroeid in een gezin waar continu werd gelogen over hoe mensen zich voelden, alles werd mooier voorgesteld. Dat wil ik absoluut niet, maar ik wil ook niet dat zij last hebben van mijn problemen, niet omdat ik ze zal lastig vallen er mee, maar überhaupt dat ze zich teveel zorgen om me zouden maken. Laat ze maar lekker kind blijven.
Maar wat belangrijk is, wat ook geldt naar vrienden toe of zoals bij mij hier op het forum, is jezelf niet schamen voor wat er allemaal speelt en daar gewoon open kaart over spelen. Dat zal zeker niet altijd makkelijk zijn maar liegen en jezelf beter voorstellen heb je op den duur alleen maar jezelf mee.
Ze zijn jong en zullen nog niet alles begrijpen, zeker als ze gaan puberen zullen ze vooral de negatieve dingen opmerken omdat ze niet alles snappen maar dat veranderd allemaal wel weer als ze ouder zijn. Je maakt stappen zoals je zelf zegt, dat is het allerbelangrijkste en dat is juist iets waar ze trots op kunnen zijn.
Het is familie en als er iets is waar je je juist vaak geen zorgen om hoeft te maken dan is het wel familie, die hebben vaak het beste met je voor.
True maar dat verschilt ook wel per persoon denk ik. En dat laatste is zeker waar ja.quote:
[..]
Er zit een groot verschil helaas tussen iets weten en het toe kunnen passen, want juist dan komt er dat sterke gevoel bij kijken. Uiteraard begint het vaak wel met bewustwording van wat er gebeurd bij je, om vervolgens bewust daar een actie tegenover te zetten. Ik denk zeker dat je dat onder de knie zal krijgen, het is een kwestie van herhalen. Wanneer je het onder de knie hebt, wordt het vervolgens een onbewuste handeling, dan heb je de nieuwe manier van omgaan met een probleem jezelf aangeleerd. Maar het is hard werken. Zelf vind ik het erg moeilijk. Maar ze zeggen niets voor niets dat het afleren moeilijker is dan het aanleren van gedrag.
