Asperger, borderline en scheiden

quote:

Op maandag 18 september 2017 22:53 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Wat een ontzettend dom lulantwoord zeg!

Ik snap die vrouw ook wel. Iemand met Asperger kan heel erg kil en ongeinteresseerd overkomen. Dat is nou precies het gevoelige punt van iemand met borderline.

Er bestaan gezinscoaches voor dit soort situaties

Daar zat ik dus vandaag toevallig net aan te denken...
"Autisme" creert "borderline"... Misschien ook andersom...maar ja, niemand wil toegeven fout te zitten he. Dat is het hele probleem. Daarom werkt die therapie vaak ook niet. Mensen vervallen snel weer in oud gedrag. Ook ga je aan jezelf twijfelen als je beschuldigd wordt van stoornissen, maar anderen zelf niet in therapie willen.

[ Bericht 8% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 19-09-2017 10:49:31 ]

Asperger én borderline, ik weet niet wat erger is...

quote:

Op maandag 18 september 2017 23:36 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Wat mij nu verder nog te binnen schiet is dat ze wel ergens heeft aangegeven dat de persoon waarmee ze toen is vreemdgegaan is tegengekomen bij haar therapiepraktijk (blijkbaar hebben zij dezelfde behandelaar) en dat dit een trigger voor waar was / zij weer ging nadenken over mij en mijn trekjes.

Ik denk dat je het meer in deze richting moet zoeken Sneakie.
Al vanaf het begin dat ik dit topic aan het lezen was, had ik het idee dat er iemand anders in het spel was.
Deze gedachte heb ik, omdat 3 weken geleden, zoals jij zei, jouw vrouw nog uitsprak hoe gelukkig ze was.
Een vrouw veranderd alleen maar zo rigoreus en impulsief van gedachten, wanneer ze met iemand anders in haar hoofd zit, imho.

Ik hoop voor je dat het niet zo is, maar ik vrees met grote vrezen voor je.

quote:

Op dinsdag 19 september 2017 10:42 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Daar zat ik dus vandaag toevallig net aan te denken...
"Autisme" creert "borderline"... Misschien ook andersom...maar ja, niemand wil toegeven fout te zitten he. Dat is het hele probleem. Daarom werkt die therapie vaak ook niet. Mensen vervallen snel weer in oud gedrag. Ook ga je aan jezelf twijfelen als je beschuldigd wordt van stoornissen, maar anderen zelf niet in therapie willen.

Onzin.

Overigens ziet men vaak dat borderliners een relatie krijgen met iemand met asperger. Een borderline stoornis is véél erger dan asperger. Autisme / asperger is gewoon anders, verder prima voor de persoon zelf.

Borderline richt veel schade aan voor de persoon zelf, en haar omgeving. Aantrekken en weer wegduwen. Moeilijk of bijna onmogelijk om mee te leven.

quote:

Op maandag 18 september 2017 23:21 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Het zijn inderdaad zaken die eigenlijk al altijd hebben gespeeld, alleen is het van mijn kant (distantiëren) wel erger geworden sinds het moment dat ze vreemd is gegaan. Dit heb ik mettertijd redelijk verwerkt waardoor ik ook weer opener ben geworden.

Zoals ik aangaf was (of iig leek) er een maand geleden geen vuiltje aan de lucht te zijn en was ze dolgelukkig met ons gezinnetje en mij totdat ze dus drie weken geleden aangaf helemaal op te zijn en er niet in gelooft dat ik zodanig kan veranderen zodat ik haar genoeg te bieden heb (wat een bekend fenomeen is bij een Asperger).

Wat is dit nou weer voor omgekeerde wereld. Hoezo zou jij moeten veranderen? Omdat je dat label hebt nu? Maar daarvoor begon ze nooit over bepaalde eigenschappen / dingen die je deed? Maw, het was allemaal prima, totdat je dat label kreeg, en nu ben je opeens een persoon die haar niet meer genoeg te bieden zou hebben? Defuck?!?

En dat terwijl zij de vreemdgaande borderliner is. Helemaal bizar.

Ehh .. relatietherapie?

quote:

Op dinsdag 19 september 2017 10:40 schreef Jopie78 het volgende:
Zo snel mogelijk hulp van een derde inroepen. Jullie zijn elkaar nu aan het diagnosticeren en zij lijkt hierbij wel te veel te willen focussen op de minpunten. Lijkt me een zeer ongezonde basis voor gesprekken, zeker als je aangeeft dat je elke dag weer op nul moet beginnen.

Er zou iemand bij moeten zitten die de verwijten en het ziektebeeld eruit kan filteren en het gesprek kan sturen naar gevoelens en verlangens. Zeker met het oog op jullie kinderen en het feit dat jullie al 12,5 jaar bij elkaar zijn. Niet gek dat kinderen de dynamiek verstoren, al helemaal niet met alle psychische belemmeringen.

Succes!

Goede post.

Dus zij denkt Ass tekenen bij een dreumes van 2 jaar te zien (kan dat eigenlijk wel zo jong?) en nu bedeelt ze jou een diagnose zodat ze een stok heeft om een hond mee te slaan zodat het niet alleen aan haar label ligt. Jaja.

Die tekenen die je opnoemt heeft mijn zoon ook maar die heeft geen diagnose gekregen na een officiële test hoor. Laat je niet zomaar wat aanpraten.

[ Bericht 1% gewijzigd door Elpis op 19-09-2017 16:39:54 ]

Hebben jullie vaker zulke conflicten gehad? Gezien haar borderline is ze misschien in een periode dat je niks waard bent voor haar. Die emotie zal ergens vandaan komen, maar de vraag is of je zin hebt om dat uit te vinden als ze je zo slecht behandeld. Is ze onder behandeling?

quote:

Op dinsdag 19 september 2017 16:28 schreef Elpis het volgende:
Dus zij denkt Ass tekenen bij een dreumes van 2 jaar te zien (kan dat eigenlijk wel zo jong?) en nu bedeelt ze jou een diagnose zodat ze een stok heeft om een hond mee te slaan zodat het niet alleen aan haar label ligt. Jaja.

Die tekenen die je opnoemt heeft mijn zoon ook maar die heeft geen diagnose gekregen na een officiële test hoor. Laat je niet zomaar wat aanpraten.

Ja dat kan zo jong. Kindjes die niets moeten hebben van aanrakingen of contact bijv. Vertraagde ontwikkeling van spraak. Etc.

quote:

Op maandag 18 september 2017 23:36 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Uiteraard waren er wel eens wat momentjes maar niet anders dan de afgelopen 12,5 jaar. Signalen opvangen doe ik inderdaad niet altijd even goed, maar als mijn vrouw mij een aantal weken vol overtuiging vertelt hoe gelukkig ze wel niet is zou ik niet zeggen dat er signalen zijn dat er zaken mis zijn.

Wat mij nu verder nog te binnen schiet is dat ze wel ergens heeft aangegeven dat de persoon waarmee ze toen is vreemdgegaan is tegengekomen bij haar therapiepraktijk (blijkbaar hebben zij dezelfde behandelaar) en dat dit een trigger voor waar was / zij weer ging nadenken over mij en mijn trekjes.

Blabla je gaat (en overigens de fokkers hier ook) erg mee in je diagnose Asperger? Is je vrouw psycholoog/psychiater of psychotherapeut? Is de diagnose dus al officieel vastgesteld? Nee, dan lekker laten lullen en tegen in gaan. Ga dan desnoods naar een psychiater of psycholoog en doe wat testjes om definitief de diagnose te horen.
Iedereen heeft wel namelijk trekjes die passen bij een stoornis: de 1 heeft stemmingswisselingen, de ander hoort stemmen in zijn hoofd maar doet er niets mee. Weer een ander is vaak wat pessimistisch, zonder dat deze een depressieve persoonlijkheidsstoornis heeft.

Jouw vrouw heeft wel een vastgesteld label. Bij Borderliners moet je stevig in je schoenen staan en je grenzen trekken, anders walsen ze over je heen. Ga dus niet de discussie verder aan, voor je je eigen diagnose rond hebt. Het kan best zijn dat de psycholoog tot de conclusie komt dat je inderdaad een normaal persoon bent met introverte karakter trekken en analytisch denkvermogen, zonder een beperkte Asperger te zijn.

Succes

quote:

Op dinsdag 19 september 2017 11:00 schreef Kamina het volgende:
Asperger én borderline, ik weet niet wat erger is...

Duidelijk borderline, die zijn zowel naar zichzelf toe als voor de omgeving veel destructiever. Asperger is vooral lastig voor de persoon die het heeft.

Dus een psychiater heeft geen autisme bij je vastgesteld, maar je vrouw met borderline wel. Goh, lastig te zeggen wiens oordeel serieuzer is te nemen.

quote:

Op dinsdag 19 september 2017 20:04 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Ik ben wel eens onder behandeling geweest, maar hier is autisme nooit ter sprake gekomen. Uiteindelijk heb ik de diagnose dysthyme stoornis gekregen (na een half jaar therapie).

Dus geen Asperger.

Man the fuck op en trek je grenzen bij je borderline vrouw, anders loopt ze weg. Tenzij je genoeg hebt van haar, laat haar dan vooral gaan.

Voordat iedereen jou hier met diverse stellige adviezen gaat bestoken. Wat wil jij zelf?

We kunnen je vanalles adviseren, maar we kennen zowel jou niet als je vrouw niet. De ene persoon met Asperger is de andere niet en hetzelfde geldt voor borderline. Het zijn beide zeer brede begrippen.

Als jij wat wilt met jou vermeende autisme en ook dat bij jullie zoontje, zou ik mij eerst laten testen. Een ASS-onderzoek is zeer uitgebreid, omdat kenmerken evengoed naar iets anders kunnen refereren. Misschien heb je het wel helemaal niet. Als ik het juist heb, wordt tegenwoordig wel de gradatie van ASS vastgesteld. Als jij het in lichte mate blijkt te hebben, hoeft het jou helemaal niet zoveel te beperken. Ik ken meerdere mensen met ASS die in sociaal opzicht heel erg groeiden toen het beter met ze ging.

Je zoontje is nog erg jong. Ik zou mij nog niet teveel bezighouden met of hij autistisch is ja of nee. Wat wél heel belangrijk is, is dat hij in een stabiele omgeving opgroeit.

Ik heb tegenover mij ook een gezin met jonge kinderen wonen. De moeder is nou niet bepaald een stabiele vrouw. Als ze ruzie heeft met haar man, schreeuwt ze de hele buurt bij elkaar waar de kinderen bij zijn. De kinderen waarvan de jongste 2 jaar is hebben inmiddels ook gedragsproblemen. Die jongste neemt het geschreeuw van zijn moeder gewoon over. In de buurt wordt dat het "gilkind" genoemd. Het is heel irritant om te horen, maar ook heel verdrietig. De eerste drie jaar zij de allerbelangrijkste jaren in iemands persoonlijke ontwikkeling. Als het dan niet goed gaat, dan krijgt iemand geheid een verstoorde emotionele ontwikkeling.

Hoe gaat dat bij jullie? Ik hoop niet dat je vrouw ook schreeuwt waar de kinderen bij zijn. Zo ja, dan moet je in het vervolg heel kordaat daar tegenin gaan. Niet waar de kinderen bij zijn natuurlijk.

Ik heb zelf ook borderline, maar ik heb met theraie wel geleerd om mijn emoties tot een bepaalde mate te hanteren. De kernproblematiek blijft, doch is borderline bij de meesten goed te behandelen. Vooral het extreme gedrag kan na behandeling een stuk minder worden. Ik heb mensen meegemaakt die eerst verschrikkelijk waren, maar naarmate de behandeling vorderde kregen ze meer overwicht op hun emoties en werden ze zodoende een stuk prettiger in de omgang.

Als jij iemand bent die emoties niet goed kan peilen, begrijp ik de frustraties van jouw vrouw heel goed. Echter, het is niet jouw verantwoordelijkheid. Zij kan ook ervoor kiezen om naar een therapeut of coach te gaan om te bespreken waar ze tegenaanloopt en hoe ze ermee om moet gaan.

Als ze zomaar opeens zegt dat ze niet meer met jouw Asperger om kan gaan ... Ik herken het wel dat zulke gedachten opeens komen oprukken. Dan zijn de emoties zo extreem dat ze gedachten heel erg inkleuren. Ze heeft dan iemand nodig die alles op een rijtje kan zetten. Als jij dat niet kan, moet ze iemand anders zoeken.

quote:

Op maandag 18 september 2017 22:55 schreef Kampratje het volgende:

[..]

Je snapt dus wel dat die vrouw vreemdgaat?

Jaren terug. Het voelt een beetje alsof dat er nu wordt bij gepakt om even aan te tonen dat zijn vrouw ook echt problemen heeft en dat hij zo goed is geweest om die te vergeven. Heel goed van TS dat hij dat vreemdgaan heeft vergeven, maar dan moet het later ook niet tegen haar gaan gebruiken. Het is jaren later, dus dat is ook verre van eerlijk. We hadden ook zonder dat vreemdgaan wel aangenomen dat ze borderline heeft en dat de waarheid ergens in het midden zal liggen.

quote:

Op woensdag 20 september 2017 13:25 schreef Godshand het volgende:

[..]

Dus geen Asperger.

Man the fuck op en trek je grenzen bij je borderline vrouw, anders loopt ze weg. Tenzij je genoeg hebt van haar, laat haar dan vooral gaan.

Hij vertelt er niet bij wanneer hij is getest. Dat kan jaren geleden zijn. Kan dus best ontwikkeld zijn. En hoe vaak worden diagnoses over het hoofd gezien? Niet zo zwart-wit dus. Als ik TS zou was zou ik een second opinion vragen als het belangrijk is voor hem om zich daar op te focussen.

Hij kan zich ook focussen op zijn huwelijk, in plaats van op labels. Vind ik dan. Het is duidelijk dat ze beide problemen hebben waardoor goede communicatie er niet in zit. Dan is hulp vragen dus echt de juiste oplossing.

Verder weten we niks over die vrouw, behalve dat ze twijfels heeft en borderline heeft. Zoals het wel vaker gebeurd op FOK vliegt iedereen meteen die vrouw aan, want vrouwen met borderline manipuleren alleen maar, etc. Dikke onzin natuurlijk. Ken er genoeg die prima een relatie aan kunnen. Bepaalde problemen...borderline krijgt net wat te vaak de schuld imo.

TS, is dit echt de allereerste keer dat ze aangeeft moeite te hebben met wat eigenschappen van jou? Zoiets komt niet uit de lucht vallen en juist voor iemand met jouw ''klachten'' kan het lastiger zijn om die te herkennen. Al kan zij het ook slecht hebben gecommuniceerd hebben natuurlijk door haar Borderline. Daarom is hulp gewoon verstandig. Die kan wellicht de boodschap die jullie elkaar willen vertellen vertalen naar woorden die wel goed worden opgevangen/worden begrepen.

Sterkte!

Wel een kutstreek. Jij 'accepteert' haar borderline, en nu doet ze moeilijk over jouw Asperger.

Geen idee wat je moet doen. Misschien denkt ze wel met terugwerkende kracht dat het vreemd gaan gevoed werd door o.a. je Asperger?

Hoe dan ook, als mensen bepaalde behoeftes hebben die niet vervuld worden, en die blijft men zichzelf ontzeggen, dan zijn er veel mensen die heel onredelijk worden op den duur.

Ook als je uit elkaar gaat kun je beide nog steeds 100% ouder voor je kinderen zijn. Als je er slechter van wordt om bij elkaar te blijven dan kan je rol als ouder er ook nog eens onder gaan lijden.

Ik wens je veel wijsheid toe.

quote:

Op woensdag 20 september 2017 22:50 schreef AlwaysHappy het volgende:
Hij vertelt er niet bij wanneer hij is getest. Dat kan jaren geleden zijn. Kan dus best ontwikkeld zijn.

Een volwassene kan geen autisme ontwikkelen. Iemand met autisme vertoont reeds als jong kind de symptomen. Wanneer je pas op latere leeftijd 'autisme-achtige' symptomen vertoont, dan kan het van alles zijn, maar geen autisme.

quote:

En hoe vaak worden diagnoses over het hoofd gezien? Niet zo zwart-wit dus. Als ik TS zou was zou ik een second opinion vragen als het belangrijk is voor hem om zich daar op te focussen.

TS moet alleen een second-opinion aanvragen wanneer hij hier zelf reden toe ziet, niet omdat zijn manipulatieve echtgenote hem (en hun kind!) met autisme 'diagnosticeert' (en vervolgens deze 'diagnose' gebruikt om zijn leven zuur te maken).

Ik lees dat aardig wat zaken, van beide kanten de schuld worden gegeven aan "een ziektebeeld".

[ Bericht 1% gewijzigd door Melancholia_war op 21-09-2017 03:05:40 ]

quote:

Op woensdag 20 september 2017 22:02 schreef Sneakie het volgende:
denkt ze dat ik haar gedachten niet serieus neem (omdat ik het zelf niet zo zwart/wit zie en ik besef dat er ook goede dingen zijn in onze relatie).

Iemand met borderline heeft zich in zijn/haar jeugd ontzettend alleen, onbegrepen en minderwaardig gevoeld. Daardoor heeft hij/zij als volwassene continu de drang om bevestiging te zoeken dat mensen van hem/haar houden. Als je die bevestiging geeft, is het weer goed, maar dat gevoel ebt na een poosje alweer weg en daar is die drang weer.

De paradox is dat wanneer jij laat blijken dat jij van haar houdt, zij de drang krijgt om dat te saboteren.

Ingewikkeld hè? Voor degene met borderline ook. Hij/zij is continu aan het worstelen met zijn/haar gevoelens. Continu aan het piekeren "is dit gevoel normaal of is het weer te extreem" of "ik voel dit; heeft dat met deze situatie te maken of is het een trigger naar vroeger?" Dat levert ontzettend veel stress op en zodoende kan zo'n iemand emotioneel helemaal omslaan.

Hoe zwaar het ook voor haar is. Ze kan en mag niet de verantwoordelijkheid op jou afschuiven. Ze mag wel vragen of jij haar wilt helpen en steunen en dat zal je ook wel doen in zoverre het kan. Maar ze mag het niet bij je afdwingen.

Als ik het zo lees, is ze erg instabiel. Ik zou echt snel een relatietherapeut of coach voor jullie beiden opzoeken. Dat moeten jullie samen doen. Jij moet het niet voor haar doen.

Ik denk dat ze de laatste tijd zo in haar emoties verzuipt dat ze niet goed doorheeft wat het effect van haar gedrag op jou is. Blijf rustig, maak geen ruzie en reageer niet aanvallend. Maar zeg dat het ook heel erg zwaar is voor jou en dat jij het erg moeilijk vindt dat ze jou verwijten maakt terwijl je haar probeert te helpen. Het is frustrerend voor haar dat je haar niet kan begrijpen, maar ze kan jou dat niet verwijten.

Als iemand met borderline frustraties op jou afreageert, werkt het vaak averechts om net zo fel of emotioneel terug te reageren. De kunst is om rustig te blijven en niet mee te gaan in die strijd, maar wees wel eerlijk in wat het effect van het gedrag op jou is. Als jij rustig blijft, wordt zij meestal ook op den duur rustiger en dan kunnen jullie redelijker met elkaar in gesprek gaan.

quote:

Op woensdag 20 september 2017 23:31 schreef Mojo.jojo het volgende:
Wel een kutstreek. Jij 'accepteert' haar borderline, en nu doet ze moeilijk over jouw Asperger.

Geen idee wat je moet doen. Misschien denkt ze wel met terugwerkende kracht dat het vreemd gaan gevoed werd door o.a. je Asperger?

Hoe dan ook, als mensen bepaalde behoeftes hebben die niet vervuld worden, en die blijft men zichzelf ontzeggen, dan zijn er veel mensen die heel onredelijk worden op den duur.

Ook als je uit elkaar gaat kun je beide nog steeds 100% ouder voor je kinderen zijn. Als je er slechter van wordt om bij elkaar te blijven dan kan je rol als ouder er ook nog eens onder gaan lijden.

Ik wens je veel wijsheid toe.

Hij heeft geen Asperger, zijn Borderliner denkt dat alleen uit een boekje

quote:

[..]

TS moet alleen een second-opinion aanvragen wanneer hij hier zelf reden toe ziet, niet omdat zijn manipulatieve echtgenote hem (en hun kind!) met autisme 'diagnosticeert' (en vervolgens deze 'diagnose' gebruikt om zijn leven zuur te maken).

Precies wat ik zeg dus. Hij moet het enkel doen als hij daar zelf behoefte aan heeft.

Verder staat er nergens dat die vrouw ook hun kind een diagnose heeft gegeven. Er staat dat ze allebei steeds meer signalen zagen en daar samen een conclusie uit trokken. Niet alles is de schuld van degene met borderline.

En nogmaals: ja, mensen met borderline zullen niet altijd even makkelijk zijn in een relatie, maar het is een beetje zwart/wit om maar altijd te roepen dat ze manipuleren, zonder erbij stil te staan dat hun problemen soms ook gewoon terecht zijn en niets met borderline te maken hebben. Hoe vaak ik het hier wel niet voorbij zie komen dat veel problemen in een relatie maar meteen de schuld zijn van de partner met borderline.

Geloof best dat die partner niet makkelijk is, maar er wordt bijna door niemand benoemd dat het ook best kan dat TS signalen van zijn vrouw gemist heeft. Vaak komen problemen niet zomaar uit de lucht vallen. TS probeert de schuld bij zijn vrouw te leggen (benoemd ook even het vreemdgaan van jaren terug om extra symphatie te krijgen - zo komt het over in ieder geval, waarom anders benoemen, het was toch vergeven?), maar de waarheid zal toch echt in het midden liggen.

Ze zijn echt gebaat bij goede hulpverlening. Zou als ik hun was me inderdaad eerder daar op focussen dan op het diagnosticeren van elkaar.

Wel eens bedacht dat sommige dingen gewoon persoonlijke trekken zijn, waarom moet alles maar een stempel hebben, veeg eens alle stempels weg en kijk naar elkaar en ga dan bedenken of je elkaar nog wel leuk vind.

Als je je ergert aan bepaalde dingen is dat niet meteen een 'ziekte' bij jezelf of bij een ander, dat is gewoon iemands persoonlijkheid.
Daarbij jullie hebben beiden een mond gekregen, praat met elkaar, praat over hoe het gaat, praat over wat er mis gaat en praat over of jullie elkaar nog wel leuk vinden.