Op dinsdag 12 september 2017 21:55 schreef dopemin het volgende:Bij de huisarts valt ook een crèmepje te halen dat het op zou kunnen rekken mits je het dagelijks aanbrengt gedurende een maand of iets. Had ik geprobeerd, maar bij mij was het inderdaad ook te nauw.
Op m'n achttiende alsnog besneden. Had daarvoor seks gehad, maar het lukte niet omdat het té nauw was, deed meer pijn dan dat het goed voelde. Ik was dan ook wel een erg geval volgens mij.
Hoe dan ook, na de besnijdenis is het een week of twee vrij kut leven. Alles wordt vastgehecht (meestal met oplosbare hechtingen) en dan moet je wachten tot je eikel minder gevoelig wordt en tot die hechtingen er vanzelf uit gaan. Je hele staaf is opgezwollen op een manier die je liever niet ziet en het plassen schrijnt. Een irritant soort pijn de eerste twee seconden van het plassen maar daarna gaat het gewoon over.
Hoe dan ook, die weken na mijn besnijdenis zagen er ongeveer zo uit:
Dag 1: Was meteen na de besnijdenis naar huis gegaan (11u 's ochtends de besnijdenis volgens mij, rond 4u weer thuis) en Jezus, wat was dat kut. De uitslaapkamer e.d waren allemaal op de tweede verdieping van het ziekenhuis, en hoe mans als ik me toen voelde besloot ik, samen met mijn meid, maar gewoon de trap te nemen richting de uitgang. Halverwege heb ik m'n leuter toen uit m'n broek gehaald en verhuld met mijn jas die ik ervoor hield, omdat het dus behoorlijk veel pijn deed. Geen zorgen, ik heb sowieso een lage pijngrens, kan ook niet goed tegen bloed dus dat was een fijne middag. Heb overigens wel als een roosje geslapen; het deed, zelfs zonder dat ik er aan kwam, nog pijn. Dit voorkwam dat ik een erectie kreeg. Dat is waar je, zoals ik in dag 6 zal beschrijven, echt voor uit moet kijken.
Dag 2: Op internet van alles opgezocht over hoe ik zo gauw mogelijk van de pijn en het ongemak af kwam. Hier vond ik een tip die me best goed is bevallen. Op een forum stond dat je een paar keer per dag, gedurende een aantal minuten, zachtjes water op je eikel moet laten druppelen. Die is natuurlijk zo gevoelig als de pest, dus het voelt erg raar in het begin. Ik zou het niet precies omschrijven als pijn (mits het water niet te koud of te warm is, gewoon een lekkere 33 graden), maar het voelt alsnog ongemakkelijk aan. Op den duur kan je de straal iets harder zetten, totdat je er niet veel meer van voelt. Gevoeligheid blijft nog wel een maand of zes, dus niet stressen als het nog zeer doet als je er met je vinger aan komt na een week of twee. De rest van deze dag verliep me goed, ik had pijnstilling meegekregen en ik liep overal rond met een erg brede zwembroek. Ik had het voor elkaar gekregen mijn geslachtsdeel zo te positioneren dat ik op zich rond kon lopen (met kleine stapjes) zonder dat 'ie de stof van de zwembroek aan zou raken. Want dat doet pijn. Ik ben overigens geopereerd in de zomervakantie, dus een groot gedeelte van de vakantie had ik geen verplichtingen. Ik ben deze dag nog wel een eindje gaan lopen in een normale broek (inclusief onderbroek) omdat het wel mee leek te vallen hoeveel pijn het deed als ie niet langs de stof van je onderbroek aan het rossen was, maar gewoon een beetje strak vast zat.
Heb toen ook geprobeerd er een verbandje omheen te doen, om als een soort stootkussentje te fungeren. Dat is een afrader. Doet pijn.
Dag 6: Het ging zo allemaal zijn gangetje, en toen geraakte ik van de pijnstilling af. Die was in principe niet echt nodig, maar ik nam het gewoon voor de zekerheid. Geen idee meer waarom.
Echter begonnen nu de nachtelijke- en de ochtenderecties echt de kop op te steken. Misschien herken je het gevoel dat je penis een soort 'stootje' geeft alsof er meer bloed ingepompt wordt. Waarschijnlijk kan je hem uit jezelf ook bewegen. Daarbij zet hij enigszins uit. En laat dat nou net iets zijn waar de hechtingen niet goed tegen kunnen.
Op de ochtend van deze zesde dag werd ik wakker en ik voelde een erectie opkomen. Die tijd had ik dan een handigheidje: gewoon rekensommen maken in je hoofd met je ogen dicht. Proberen aan andere dingen te denken dan je vriendin of whatever je fijn vindt. Normaalgesproken lukte dat. Rekende je 38 x 19 uit, 25 x 25 en 40 x 17 en hij begon weer af te nemen. Maar dit keer niet, en er kwam dus zo'n 'stootje'. Hechting gescheurd, pijn, beetje bloed, paniek. Naar de huisarts geweest, maar er was niks aan de hand volgens haar. Bleek ook zo te zijn. Het doet alleen pijn; doorgaans is het niet erg als er één hechting scheurt. Als er meerdere scheuren kan de wond echter weer open zijn, dus je moet er wel op letten dat je geen erecties krijgt.
Vanaf deze dag kon ik het ook niet meer onder controle houden, die 'stootjes'. Hoe bizar het ook klinkt, ik was er bang voor en daardoor gebeurde het des te meer. Ik kon het gewoon niet controleren, dus dat was best rot. Echter merkte ik dat ik kalmeerde van paracetamol of ibuprofen. Waarschijnlijk was dat placebo, maar met zo'n pilletje op kon ik wel weer gewoon slapen. Dit heb ik moeten doen tot de dertiende dag.
Dag 8: Lopen ging weer prima, zonder pijn. Dagelijks je eikel schoonhouden maakt dat er een soort eeltlaagje op komt. Hier wordt hij minder gevoelig door, en neemt de pijn dus ook af. Dan is het enige dat nog over is, de hechtingen.
Elke dag een paar keer je eikel weken in een bekertje warm water met wat sodazout er in doet ook wonderen.
Dag 12: Op dag 11 ging ik een midweek weg met mijn zus naar Parijs. Was best leuk en spontaan en het lopen ging erg goed, maar bij lange afstanden ging het toch iets minder. Ook de arc de triomph beklimmen raad ik je niet aan op dag 11. Alsnog was het wel een mooie dag, en ik merkte dat er al beduidend minder hechtingen over waren dan voordat ik naar Parijs ging. Dit verre lopen, hoe zeer het ook doet, lijkt wel goed te zijn voor het weggaan van de hechtingen. Het doet een beetje pijn maar in principe leken ze er toen uit te kunnen, want het heeft niet gebloed. Vraag hier wel ff naar bij het ziekenhuis overigens, ik wil je geen verkeerd advies geven.
Dag 14: Laatste hechting eruit. Eigenlijk was het leven toen weer zoals voor de besnijdenis.
Uiteindelijk heeft het nog twee weken geduurd voordat ik voor het eerst na de besnijdenis seks heb gehad. In dat boekje van het ziekenhuis stond dat het ongeveer twee tot zes weken duren zou voordat het weer kon, maar na twee weken had ik echt geen zin nog en het leek me ook onmogelijk dat het al goed zou voelen.
Anyway, het heeft mijn seksleven erg goed gedaan om toch door te zetten met die besnijdenis, ondanks dat ik overal enge verhalen vandaan hoorde komen. Heb nu nog steeds seks met erg veel plezier. Hoe het hiervoor zou zijn geweest, met een voorhuid, dat weet ik niet, maar ik ben blij dat ik nu uberhaupt seks kán hebben en er van kan genieten. Mocht je vragen hebben, pb dan gerust.