Tussen 2009 en 2012 ergens was de lijst kwalitatief gezien op zijn hoogtepunt, durf ik te stellen.
Zeg nou zelf, in 2002 bijvoorbeeld stond er geen Nirvana in de lijst, geen Radiohead, geen Red Hot Chili Peppers, geen The Cult, geen The The. Dit soort klassiekers uit de new wave, new romantic, punk en grunge-periode (aangevuld met wat britpop) zijn er in die 10 jaar steeds meer ingegroeid, en horen natuurlijk gewoon in een 'top 2000 van het millennium'.
Dit ging ook niet ten koste van de sfeer. Ja, een paar klassieke artiesten moesten het behoorlijk ontgelden - ik noem een Cliff Richard - maar ik had nog altijd het idee dat de lijst een vergelijkbare sfeer had met 2002 - terwijl de kwaliteit omhoog gaat. (Dat Cliff Richard en Jim Reeves ingewisseld werden voor bovengenoemden was ook alleen maar positief als je t mij vraagt)
Daarna echter, is er een enorme koersverandering ingezet. Ja, ook in 2006 kwam Rood op 17 binnen en in 2011 gaf Adele de lijst behoorlijk gewicht. Maar dat had nooit écht impact op de sfeer van de lijst, die paar nieuwe nummertjes, nouja. Maar vanaf 2013 is het succes onder jongeren voor mijn gevoel veel groter geworden en ook Radio 2 zelf is zichtbaar 'verjongd'. Dit is wel ten koste gegaan van de klassieke sfeer van de top 2000. Vooral de jaren 60 moeten het ontgelden, zoals TS al zegt (wat daarvoor is ook, maar dat vind ik meer begrijpelijk en uit die tijd zijn er maar een paar échte classics). Het is natuurlijk zeer pijnlijk dat Question van The Moody Blues, een ontzettende topklassieker uit die tijd, blij mag zijn dat ie nog net in de top 1000 staat. En de kneuterige sfeer van de lijst is weg als je het elk uur moet doen met meuk uit de laatste 3 jaar.
En natuurlijk, die meuk krijg je over 10 jaar ook wel een gevoel bij. Zo vind ik het prima om weer een keer een lekker nummertje van Eminem te horen. Maar niet binnen 1 jaar. Het kost ze luisteraars als je platen van een x aantal jaar oud of jonger niet toestaat, dus marketingtechnisch zal dat nooit gebeuren, maar ik denk echt dat het de kwaliteit en sfeer van de lijst versterkt.
Ik denk dat de ziel al verkocht is. Ik hoop alleen dat de verjonging niet meer verder toeslaat. Zodra de Moody BLues en Procol Harum buiten de top 500 zouden vallen weet ik dat het voor mij gewoon een spanningsloze lijst is geworden. Dan is elk authentiek randje eraf. En belangrijk - producties van voor, laten we zeggen, 1970, klinken kwalitatief echt veel minder qua productie. Dus daar stemmen jongeren niet snel op.
Overigens vind ik de klacht over het pushen terecht, maar dat Claudia zo hoog staat vind ik eigenlijk niet eens zó erg. Is tenminste wel een plaat in de sfeer van de lijst.
Dan nog de Evergreen top 1000. Geinig lijstje, heeft wél de sfeer, maar komt nog niet in de buurt van wat de Top 2000 in 1999 was. Zolang je daar geen Deep Purple of David Bowie in de lijst ziet staan kan ik die lijst gewoonweg niet serieus nemen. Die lijst is gemaakt voor de babyboomers en niet voor de hippiegeneratie, die de melancholische liedjes van de Beatles nog een beetje zijn gaan waarderen omdat de palingpop van de Cats er toevallig ook schatplichtig aan is. Alleen maar nummers zonder randje. Dan nog liever de top 2000.
[i]Put me on a pedestal and I'll only disappoint you
Tell me I'm exceptional and I promise to exploit you
Give me all your money and I'll make some origami honey
I think you're a joke but I don't find you very funny[/i]