Nielsch z'n grote backpackavontuur

2017 was voor mij nogal een bewogen jaar. Ik stond op een punt in mijn leven waarop ik niet meer wist wie ik was. Gedurende de afgelopen jaren was ik mezelf nogal verloren en dan ga je je op een gegeven moment afvragen: wie ben ik eigenlijk? Wat doe ik hier?

Om antwoord te vinden op die vragen ben ik gaan doen wat je nu eenmaal moet doen om jezelf te vinden: backpacken.

Echter, door omstandigheden (gokschulden) had ik geen geld om naar Australië of Zuid Amerika te gaan. Daarom besloot ik te gaan backpacken in Nederland. In augustus ben ik begonnen aan dit geweldige avontuur en nu ik terug ben zou ik graag wat van mijn belevenissen met jullie delen.

Dag 1, Den Helder, zaterdag 26 augustus

Vroeg in de ochtend vertrok ik met de trein van Utrecht Centraal naar de eerste stop op mijn backpackavontuur; Den Helder. Vrienden en familie waren naar het station gekomen om mij uit te zwaaien. Na een laatste FrupieFrappieCaramelloChino bij de Starbucks op Utrecht CS was het tijd om in te checken en mijn plaats op te zoeken. Je vraag je misschien af waarom iemand naar Den Helder gaat en ik kan nu zeggen dat dit een hele terechte vraag is. Den Helder is namelijk ontzettend lelijk, maar dan ook echt. Voor iemand die nog nooit buiten Utrecht is geweest, was het nogal een shock dat mensen in zulke erbarmelijke omstandigheden kunnen leven. Maar goed, op zo’n backpacktrip moet je natuurlijk wel een open view houden om jezelf buiten het kader van het alledaagse te kunnen plaatsen, dus ik besloot om van de nood een deugd te maken en proberen te leren van de Heldenaren. Als je ziet hoe weinig die mensen hebben, dan ervaar je pas hoe rijk je eigenlijk bent in een stad als Utrecht.

Na een reis van bijna 2 uur (met een beetje vertraging bij Castricum) kwam ik aan op het grijze station van Den Helder. Na zo’n uitputtende reis was ik wel weer toe aan de Starbucks, maar die hebben ze dus helemaal niet in Den Helder! Ja, dat zijn dan toch wel de dingen die je gaat missen, maar je moet er wat voor over hebben om jezelf te vinden. Niet ver lopen van het station van Den Helder zit een McDonald’s waar ze blijkbaar ook koffie schenken, dus het was niet zoals thuis maar toch een hele ervaring rijker! In de McDonald’s ontmoette ik enkele verveelde locals die mij niet konden vertellen wat er in Den Helder te doen was. Dat viel tegen; ik had eigenlijk verwacht die avond bij hen aan te kunnen sluiten bij een fantastische rooftop BBQ annex poolparty zoals ik vaker hoor in backpackverhalen, maar de werkelijkheid in Den Helder was toch even anders. Ik besloot mijn telefoon te pakken en gebruik te maken van de gratis Wifi in de McDonald’s. Hierdoor kon ik – terwijl ik een Big Tasty naar binnen werkte voor de lunch – mijn mail checken terwijl ik door mijn Lonely Plant The Netherlands bladerde. Deze had ik voor vertrek gekregen van mijn lieve collega’s. Zij schrijven over Den Helder:

The workmanlike naval town of Den Helder has a couple of interesting sights worth checking out before you hop on the ferry to Texel

De Lonely Planet raadde mij aan om naar Fort Kijkduin te gaan, een oud verdedigingsfort uit de tijd van Napoleon. Het is gebouwd in 1811 op bevel van Napoleon zelf, die destijds deze plek had bezocht en de grote waarde in de strategische ligging van Den Helder had gezien. Ik wandelde terug naar het station, huurde daar een OV-fiets (dat is echt heel goedkoop!) en reed richting het Fort, gelegen in een heel klein maar authentiek kustdorpje genaamd Huisduinen (dat weer in de gemeente Den Helder ligt). Ik heb diverse uren rondgelopen in het Fort en het Aquarium dat ze daar ook hebben. Ik heb er veel van geleerd. Na afloop ben ik wat gaan drinken in het naastgelegen café Storm aan Zee, met uitzicht over de Noordzee. Daar – aan een tafeltje – en met uitzicht over dat woeste water ben ik eens oven goed over mezelf gaan nadenken. Het (leuke) meisje achter de bar vroeg of ik alleen was en ik vertelde mijn verhaal. Ze zei dat ze nog een paar uur moest werken maar vroeg of ik vanavond mee wilde naar een metalbandje in (rock)café De Bliksem. Aan de hand van mijn versleten Metallica t-shirt had ze een beetje mijn muzieksmaak weten in te schatten. Ik was eigenlijk van plan om de laatste ferry naar Texel te nemen (een groepje jongeren in de trein van Utrecht naar Den Helder had mij gezegd dat ze daar heen gingen om te zuipen en feesten, dus dat leek me ook wel wat) maar was ook wel benieuwd naar het bandje in de kroeg, dus ik besloot in te gaan op haar aanbod. Ik had ook nog geen plek om te slapen, dus hoopte eigenlijk dat ik dit bij haar zou kunnen doen. Na nog een koffie fietste ik terug naar het centrum van Den Helder om wat inkopen te doen. Bij de Blokker kocht ik regenponcho’s (had ik in Utrecht laten liggen) en bij de Albert Heijn wat kokoswater om eventuele dorst te lessen. Ik wandelde door de troosteloze (woon)wijken van Den Helder waar echt niets te beleven was.

Tegen etenstijd had ik zin in pizza, dus een korte blik op Google Maps leerde mij dat er dichtbij het café waar ik 's avonds moest zijn een pizzeria zat (Costa Smeralda). Nadat mijn buikje was gevuld (pizza Hawaï) was het rond 20:00 uur tijd om naar de Bliksem te gaan. De band was al aan het soundchecken maar Laura – het meisje van vanmiddag – was er nog niet. Ik bestelde een biertje, en nog een, en nog een en toen kwam Laura met een groepje vriendinnen binnen. Om mij van mijn beste kant te laten zien trakteerde ik haar en haar hele groepje op drankjes ook al was dat meer dan wat ik vanuit mijn dagbudget kon veroorloven (maar ach YOLO). Het bandje viel wat tegen en Laura en haar vriendinnen waren vooral met elkaar aan het praten. Laura kocht nog wel een biertje voor me, maar de zeugen die ze had meegenomen waren allemaal te gierig om mij te trakteren. Ik kreeg eigenlijk spijt van mijn beslissing om hier naartoe te komen en wilde eigenlijk dat ik op Texel zat. Ik checkte het vaarschema op mijn telefoon en zag dat ik net de laatste ferry had gemist. Toen de band klaar was gingen Laura en haar vriendinnen naar huis (“sorry, ik moet morgen weer vroeg op om te werken”) en ik bleef alleen achter in De Bliksem. Tegen sluitingstijd vroeg ik nog aan de aanwezige kroegbezoekers of zij wisten van een after-party (dat is heel normaal in Utrecht), maar iedereen keek me maar vreemd aan. De barman verzocht mij rond 4:00 uur toch echt om naar buiten te gaan en daar stond ik toen; zonder bestemming. Ik fietste naar de McDonald’s die om 08:00 uur zou open gaan en heb daar uren in de kou zitten wachten. Doodop bestelde ik om 08:00 uur een koffie en ontbijt om daarna mijn fiets terug te brengen naar het verhuurpunt. Ik nam de bus naar de haven van Den Helder en vervolgens de boot naar mijn tweede bestemming: het beroemde party-eiland Texel! Ik was enorm blij dat ik Den Helder achter me kon laten en keek uit naar mijn nieuwe backpackavontuur!

Tot zover, volg dit topic voor updates!

[ Bericht 0% gewijzigd door Nielsch op 09-09-2017 17:18:55 ]

Leuk om te zien dat het positief ontvangen wordt... ik ben nu bezig met het verslag van dag 2 te schrijven.

Dag 2, Texel, zondag 27 augustus

Op de boot naar Texel zat de stemming er al goed in! Er waren wadlopers, een aantal bejaarden op ouderenvakantie en groepjes laagniet-opgeleiden uit Den Helder die naar het eiland werden vervoerd om bungalows schoon te maken. Ik had voor die avond een reservering op de populaire jongerencamping De Appelhof. Zon, zee en zuipen! Het Chersonissos van de Lage Landen! Ik keek er al erg naar uit om die middag mijn eerste toren van bierkratjes te maken. Alleen was er een probleem. Ik kwam er op de boot naar Texel achter dat ik in de war was met een ander Waddeneiland: Terschelling. Dat ging hem vandaag dus niet meer worden en ik moest dus hoe dan ook op zoek naar een andere slaapplaats. Wel vervelend in verband met het budget, maarja, dit soort ervaringen zijn natuurlijk wel hetgeen een backpackavontuur zo bijzonder maakt. Deze momenten zorgen ervoor dat backpackers wereldwijd zichzelf weten te vinden.

Eenmaal aangekomen op het eiland gleed de stress van het alledaagse van mij af. Dat is toch wat zo’n ongerept eiland met je doet. Ik nam een bus naar Den Burg, het grootste dorp op Texel. Daar wandelde ik door de pittoreske straatjes en authentieke steegjes waar het soms leek alsof de tijd had stilgestaan. Maarja, na 15 minuten ben je daar ook wel weer klaar mee en dus ging ik op een bankje zitten om wat zaken te regelen. Via booking.com boekte ik een bed op een slaapzaal van de Stayokay Texel. Dit was toch wel ultiem backpacken natuurlijk; een hostel met slaapzalen vol brakke stapelbedjes die ik zou gaan delen met mijn geestverwanten, mijn zielsgenoten, mijn backpackbroeders en -zussen. Feesten, samen het eiland ontdekken, poolen en bier drinken in het hostel, ja ik keek er al echt naar uit. Nadat de slaapplaats geregeld was, was het tijd voor mijn volgende move.

Mijn hele leven heb ik al een grote wens; zwemmen met dolfijnen! Dit is iets wat veel backpackers ook altijd doen en natuurlijk kon ik niet achter blijven. Op naar Ecomare. Volgens hun website een Duik in de Zee! Een spetterend dagje uit! Ik pakte een stukje karton uit mijn backpack, schreef daar met grote letters ECOMARE op en ging aan de rand van de weg staan. Na een uur wachten stopte er eindelijk een auto. De bestuurder ging met zijn kinderen naar Ecomare en wilde mij ook wel meenemen. Hij was zelfs zo aardig om eerst mijn backpack naar ’t hostel te brengen. Eenmaal bij Ecomare aangekomen bedankte ik de man en kocht ik bij de kassa een kaartje. Vol verwachting en met groot enthousiasme informeerde ik naar de mogelijkheden om te zwemmen met dolfijnen. Nou, die waren er dus niet aldus het betweterige meisje aan de kassa. Serieus, klantenservice is hier echt iets waar ze nog nooit van hebben gehoord. Ik baalde even, maar besloot om deze mooie dag niet te laten verpesten door deze tegenslag. In Ecomare hebben ze veel zeedieren en daar word ik altijd snel weer vrolijk van. Hoe deze dieren door het water zwemmen is echt fascinerend. Het voeren van de zeeleeuwen was toch echt wel een hoogtepunt van deze reis tot nu toe. Hoe die beesten reageren op zo’n visje is echt machtig om te zien!

Na me goed vermaakt te hebben bij Ecomare wandelde ik naar het strand van Texel. Bij Strandpaviljoen Paal 17 stopte ik voor een zomerse cocktail en een uitsmijter. Het was al lang na lunchtijd en ik had behoorlijk honger gekregen. In de strandtent raakte ik aan de praat met een groepje vakantiegangers uit Breda en omstreken. Ze zouden die avond een feestje geven op het strand en vroegen of ik zin had om met ze mee te gaan. Dat leek me wel wat en gaf ze 20 euro zodat ze wat inkopen konden doen voor het feest (vlees, bier, wijn en rum enzo). Omdat ik best wel moe was na de brakke nacht in Den Helder en de reis naar Texel, besloot ik m’n roes uit te slapen op het strand. Al snel viel ik in het zonnetje in slaap en vele uren later werd ik wakker van een irritant kind dat over mij heen struikelde. Ondertussen had ik behoorlijk honger gekregen en hoopte eigenlijk dat de BBQ snel zou beginnen. Ik probeerde een van de jongens uit Breda te bellen maar deze nam niet op. 5 minuten later kreeg ik een Whatsappje: “feest gaat niet door, we gaan ergens anders heen”. Ik appte terug om te vragen waar ze dan heen gingen, maar ik kreeg geen reactie meer ook al wist ik door middel van de twee blauwe vinkjes dat hij mijn berichtje had gelezen. Teleurgesteld droop ik af; door het weggeven van die 20 euro had ik geen geld meer om een taxi te nemen naar mijn hostel. Ik wandelde ruim een uur terug naar Den Burg en daar was ik nog net op tijd om bij de Albert Heijn een maaltijdsalade te kopen. Ik wandelde verder naar de Stayokay, checkte in en zocht mijn bed op.

Ik was de enige op de slaapzaal; al mijn kamergenoten waren er nog niet. Ik at mijn salade en probeerde me op te laden om even een kroeg op te zoeken. Door de vele tegenslagen van vandaag (eerst het verkeerde eiland, daarna het niet kunnen zwemmen met dolfijnen en tot slot het bedrog van de groep uit Breda en omstreken) was ik echter zo moe en uitgeput dat ik al snel in slaap viel. Pas midden in de nacht, rond 03:30 uur, werd ik wakker van mijn luidruchtige kamergenoten die binnen kwamen. Het bleek de groep uit Breda en omstreken te zijn. Slaapdronken en in emotionele staat begon ik tegen ze te schreeuwen vanwege de streek die ze me hadden geflikt. Eerst waren ze nogal verbaasd om mij te zien, maar daarna moesten ze er vooral om lachen waardoor ik nog bozer werd. Na een tijdje kwam het personeel van de Stayokay binnen. Nog voordat ik kon uitleggen wat er was gebeurd hing de groep een slap lulverhaal op dat ze zich niet veilig voelden om samen met een dronken gek op de kamer te liggen. Het personeel was het ook nog eens met hen eens en ik werd het hostel uitgezet vanwege "openbare dronkenschap" en “het verstoren van de orde”.

Buiten had ik wel even een huilmomentje maar herpakte mezelf al snel. Vandaag stond immers de volgende stop op het programma: Alkmaar. Een oud studiegenoot van mij woont daar en omdat hij met zijn vriendin op vakantie is in Griekenland mag ik in zijn appartement gebruiken. Dat scheelt weer in de kosten. Ik wandelde in de (hele) vroege ochtend richting de haven, nam enkele uren later de boot naar Den Helder en vervolgens de trein naar Alkmaar. Ik was blij dat ik Texel achter me kon laten; ik heb hier hoogtepunten beleefd maar ook vele dieptepunten. Daar leer je van en die momenten maken je sterker. Vanaf nu kon het echter alleen maar beter gaan.

[ Bericht 0% gewijzigd door Nielsch op 09-09-2017 17:19:22 ]