Homo en eenzaam.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2017 23:58 schreef Pendule het volgende:

[..]

Omdat ik nou het gevoel heb dat niemand van me houdt. Ik moet ook me eigen rot werken om een beetje geld te hebben.

Dus je wil gewoon dat iemand voor je zorgt en je liefde geeft. Haha, lieverd...

quote:

Op donderdag 17 augustus 2017 22:09 schreef Pendule het volgende:

[..]

Ik kan alleen niet bepalen wie mijn man wordt.

Denk je dat anderen wel kunnen bepalen wie hun partner wordt?

Als je een beetje geluk hebt, wordt je eerste vriendje ook degene met wie je gaat trouwen en oud wordt. Maar voor de meesten gaat het liefdesleven gepaard met verkeerde keuzes en gebroken harten. Het hoort bij het leven. En om hier nier aan onderdoor te gaan, moet je leren hier ook niet te zwaar aan te tillen en ook bij voorbaat geen hoge verwachtingen creëren.

De enige zekerheid die je hebt, is dat niets zeker is. Dat kan je negatief opvatten, maar kan eveneens betekenen dat je positief verrast wordt.

Ga het avontuur aan wat leven heet en ervaar het met alle positieve dingen waar je plezier en voldoening uit haalt en alle negatieve dingen waar je wijzer en sterker van wordt.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2017 00:02 schreef Pendule het volgende:

[..]

Ja, ik ben erg gevoelig ik kan niet alles zelf maar blijven doen.

Waarom kan je dat niet? Mankeer je iets ofzo?

quote:

Op donderdag 17 augustus 2017 23:44 schreef Pendule het volgende:

[..]

Ja maar dat ontdekken doe je toch in je jeugd?

Ja en daarin zit je dus nu. En die jeugd mag duren tot ergens begin 20.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2017 23:48 schreef HostiMeister het volgende:

[..]

Wel he?

Een echte drama queen zelfs.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2017 23:44 schreef Boca_Raton het volgende:
TS klinkt een beetje als een kieskeurige zeur. 💅🏻

Dit dus. Plus een profiteur. Als het al geen troll is.

Wat anderen ook al hebben gezegd: je laat je geluk veel te veel afhangen van een relatie. Op die leeftijd al. Daar heb je uiteindelijk alleen jezelf mee. Niemand valt op wanhopige jongens. En ja, dat straal je uit, dat is wel duidelijk na het lezen van je dramatische posts. Kom op zeg, man up, en geniet van je jeugd.

Als je hier al depressief van word, en als je hier al om moet huilen dan wens ik je veel succes met je toekomst.

Er zijn talloze sites waar je als (tiener) homo kan posten. Waar je ook mensen kan leren kennen. Niet eens perse alleen voor relaties. Een beetje google leren gebruiken en je vind er zat. Mede daarom gok ik dat je gewoon een slechte troll bent, maar hey, topics altijd serieus nemen.

Oh, en niet naar je zus luisteren. Meeste homo's die ik ken (en ben het zelf ook) zitten totaal niet zo in elkaar. Mensen laten zich veel te veel leiden door vooroordelen.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2017 14:23 schreef AlwaysHappy het volgende:
Als het al geen troll is.

Dat vermoeden kreeg ik ook al. Het ligt er allemaal net iets te dik bovenop. Maar ja, ik heb gekker gedrag meegemaakt en dat is dan gewoon serieus.

Liefdesverdriet gaat wel weer over, hang je zelf niet op aan dat soort beloftes, die worden gedaan en daarna pist het leven eroverheen. Gelukkig kan het ook andersom dus dat scheelt! Je bent 16(!), deel je leven zo in dat je het tof hebt en tof bent zonder een relatie en dan word je eventueel ook nog eens aantrekkelijker voor een ander. Win-win

Het valt mij sowieso op dat je nogal weinig zelfcontrole lijkt te hebben en je erg laat meeslepen door je emoties. Er is hier niemand die beweert dat het makkelijk is om met liefdesverdriet om te gaan. Het is juist één van de moeilijkste dingen in het leven. Maar het hoort er wel bij. Je moet je wel een beetje vermannen.

Over vermannen gesproken... Zoek jij niet een relatie om een leegte in jezelf op te vullen? Ik ben ook homo, maar ik krijg wel een naar gevoel bij het idee als ik alleen maar vrouwelijke vrienden heb waarmee ik ga shoppen.

Niet per se je depressieve gevoelens, maar je lijkt wel een beetje in een slachtofferrol vast te zitten, of in elk geval nogal wat medelijden met jezelf te hebben. Dat moet je wel eerst voorbij zijn, voor je verder kan.

Kom op man. Je bent zestien. Op die leeftijd moet je er ook niet vanuit gaan dat er een grote kans is dat het voor altijd is, ondanks goede bedoelingen. Maakt liefdesverdriet niet minder, maar je kan ook overdrijven. Als je daar al depressief van wordt krijg je een zwaar leven.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2017 20:28 schreef Pendule het volgende:

[..]

Ik weet dat het allemaal kut is. Vermannen waarom? Bedoel je dat ik mijn depressieve gevoelens maar moet onderdrukken?

Nee. Je moet ze gaan leren verdragen.

Onderdrukken houdt in dat je net doet alsof het er niet is. Jij daarentegen doet alsof de wereld vergaat en dat is niet zo. Het voelt misschien zo, maar dan is het aan jou om te blijven relativeren en uiteindelijk voel je het ook in de juiste proporties. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Ik ben ook homo trouwens en daarbovenop heb ik borderline, dus ik weet als geen ander hoe moeilijk liefdesverdriet is.

Ik kwam op latere leeftijd uit de kast en op aanraden van iemand besloot ik mij aan te melden bij de Kringen. Dat is een groep homo's die 1x per maand bij elkaar komen om in zeer brede zin over hun homoseksualiteit te praten en ook af te spreken voor leuke dingen. Het is niet de bedoeling dat je onderling gaat daten. Logisch want dat creëert onveiligheid in de groep.

Er zat een hele aantrekkelijke mannelijke man in de groep. Mediterraans type. Erg lang en gespierd. Tegelijkertijd maakte zijn onzekerheid hem extra aantrekkelijk. Hij had het erg moeilijk met zijn coming-out.

Dat uitgerekend hij mij leuk vond, dat gaf mijn eigen ego een enorme boost. Hij wilde met mij op stap om de homoscene te verkennen. Maar ja... het draaide uiteindelijk uit op dat we in zijn bed lagen te neuken. Ik voelde mij heel erg schuldig ten opzichte van de rest van de groep, maar hij leek er totaal geen moeite mee te hebben om dat met een stalen gezicht te verbergen. In de groep deed hij zich voor als die arme jongen die het zo moeilijk heeft met zijn homoseksualiteit en zo bang was dat zijn stoere vrienden hem afwijzen. Naar mij deed hij heel anders. Hij was 35 maar had het emotionele niveau van een baby, hij vond iedereen maar raar en elke keer als we gingen stappen, hij was ontzettend arrogant en hij kon somehow altijd aan coke komen en hij was altijd onder invloed. Rationeel had ik allang door dat er iets goed mis is met hem en dat ik het eigenlijk niet moet willen om mij in te laten met zo'n type. Maar een foute man vond ik wel interessant en ik voelde mij zo gevleid dat zo'n bad boi mij leuk vindt. De emotie wint het dan van het verstand.

De zomervakantie begon, dus de Kringen zou daarna weer starten. Ik had al een poosje niks gehoord van hem. Hij nam de telefoon niet op en hij reageerde niet op sms. Bij mij sloegen toen ook de stoppen door. Ik had allang door dat het wat relatie of whatever it was afgelopen was, maar ik voelde mij zo ontzettend leeg. Al het zelfvertrouwen wat ik had opgebouwd leek als een kaartenhuis te zijn ingestort. Ik was letterlijk ziek van de spanning. Ik probeerde heel erg om te voorkomen dat ik hem zou overladen met telefoontjes of smsjes, maar toch stuurde ik minimaal per uur een sms of hij mij wat wilde laten horen, dat hij een klootzak is dat hij mij zoiets aandoet, opgevolgd door een sms "ik bedoelde het niet zo. Ik hou van je en wil alles voor je doen". Ik wist zelf ook wel dat ik niet goed bezig was, maar het lukte mij niet mijn impulsen te onderdrukken. Ik voelde mij een obsessieve stalker.

Na de zomervakantie kwamen we weer met de Kringen bijeen en toen zag ik hem. Hij vertelde doodleuk dat hij een relatie had met een man, dat ze samen op vakantie waren geweest, dat hij ze aan zijn ouders had voorgesteld etc. Ik hield mij sterk, maar ik was er uiteraard helemaal van ontdaan. Naderhand op weg naar huis, kreeg ik een paniekaanval.

Het heeft bij mij lang geduurd om hier overheen te komen. Maar ik zag wel snel in dat het beter was zo. Mensen die je zo behandelen moet je niet willen. Daarbij heeft het mij ook sterker gemaakt en ik zal mezelf voortaan niet zo in iemand verliezen. Dus claimend gedrag wat het meest afstotelijke gedrag is wat je je in een relatie kan voorstellen, kan ik ook de baas.

Wat ik al zei, waar je niet dood aan gaat word je sterker van.

Je bent nog hartstikke jong man. Komt wel goed.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2017 20:57 schreef Pendule het volgende:

[..]

Dat hoop ik, want ik zit weer allemaal doemscenario's in m'n hoofd af te spelen dat ik altijd alleen blijf en doodga met een groep katten op m'n schoot

Jezus
Relax

En kom eens een kijkje nemen in de homo-slowchat
ONZ / [HOMO] #3454 De hunks van waterpolo