Het babytopic (0-1 jaar) Deel 664

Waar gaan we heen met de mensheid dat mensen niet eens even kunnen helpen... Vreselijk. Dat is ook de reden waarom ik altijd mijn mobiel meeneem als ik met L ben, je weet niet wat er kan gebeuren. Jij had ook zo'n moederfiets toch?

Die mensen snap je toch echt niet he...
Ik liep ook een keer met een mini M. in de wandelwagen. Die begon uit het niets te spugen en half te stikken in haar eigen braaksel. Toen ik haar uit de bak haalde ging ze (midden op straat) nog een aantal keer projectiel braken over zichzelf en mij heen en tegen alle bomen die ze maar raken kon de kots droop van ons af. Zoveel voorbijgangers die dat zagen en niemand die even vroeg of het ging.
Nu is dit natuurlijk een heel andere situatie, maar het viel me toen ook zo tegen.

Dat is wel stom Q, dubbelstom.
Die uitstapte heeft die wel geholpen of was je zo verbouwereerd van de aangeboden hulp en zei je nee dank je het lukt wel?

Pfff, dat is ook lekker zeg Q. Raar eigenlijk he.
Ik heb ook eens toen ik 6 maanden zwanger was op straat gelegen onder mijn fiets en iedereen liep en fietste gewoon om mij heen. Behalve een oude man, die mij weer omhoog hielp.

Kan kloppen dat jullie het gemist hadden van Ella, hoor. Ik had het hier niet verteld. Vind het nog steeds wel moeilijk om er over te hebben. Ze was van de behandeltafel gevallen (in het (kinder)ziekenhuis nota bene, waar we waren voor controle van de reflux) en liep daarbij een breukje op in haar schedel.
Maar vandaag voelde ze het breukje niet meer en lijkt alles weer goed gelukkig.

Jemig Sylver, wat heftig Gelukkig is Ella goed hersteld, maar jemig, snap dat je niet prettig het ziekenhuis inloopt als het juist daar ook is gebeurd

Jee Sylver snap wel dat dat moeilijk s om te benoemen, fijn dat het goed gaat op de schrik na dan .

quote:

Op donderdag 17 augustus 2017 15:30 schreef Vieve6 het volgende:
Dat lijkt me ook verschrikkelijk moeilijk Ingee . Zo knap als iemand zoiets voor een ander kan doen!

Ik kan het me ook echt niet voorstellen en vraag me dan af hoe het met zo'n draagmoeder jaren later gaat. En wat voor effect het heeft op het kind, ik bedoel gaat zo'n draagmoeder dan (on)bewust zich minder hechten aan het kind om zo eigen pijn van afstaan aan te kunnen? Daarnaast weet je ook van tevoren helemaal niet hoe je je voelt na zo'n bevalling etc. Misschien cijfert diegene zich volledig weg, je weet het niet. Het idee is prachtig maar ik heb dus moeite met er complimenten over te maken .

Dat komt omdat je het alleen aan je eigen ervaring kan spiegelen, uni. En als draagmoeder sta je er echt anders in
Feit blijft dat de meesten het niet zouden kunnen - dat is uiteraard oké, het is ook niet niks natuurlijk.

Sylver, jezus ik kan me erg goed voorstellen dat je daar een tik van meekrijgt. Op een plek waar je haar acht veilig te zijn nota bene

Ik zou graag ontdekken waarom mijn baby de ene nacht slaapt van 19:30 tot 7:30 met 1 nachtvoeding en de andere nacht van 19:30 tot 5:30 met 3 nachtvoedingen

Als je de uitkomst hebt gevonden, deel hem dan alsjeblieft. Na twee nachten van 23.30 tot 06.30 twee weken geleden dacht ik dat ze dat misschien wel vaker zou doen, maar sindsdien zitten we weer op voedingen om de 3 uur (ook als man de nacht doet en ze kv krijgt). Dat gaat nu nog prima, maar over twee weken moet ik weer 7 a 8 uur per dag voor de klas en dat ga ik echt niet trekken vrees ik.

Sylver wat afschuwelijk! Letten de artsen niet goed op? Wat ontzettend fijn dat het allemaal goed is afgelopen zeg.

Quoi, Ik vind het helemaal niet gek dat je er nog last van hebt. Toen O haar tand uit haar mond viel op het ijs, toen heb ik daar echt nog lang last van gehad. En nog draait mijn maag zich om als ik haar voor me zie op het ijs en haar grootvader "ze is een tand verloren" hoor zeggen. Brr.

Fijn dat het met Maxi ook meevalt. Je kan best een harde klap maken met zo'n fiets.

Oh doe mij die oplossing ook maar.
S heeft ergens last van en ik weet bij god niet wat. We eten zo mild allebei. Heb hem de laatste nachten zeker 4x gevoed. Overdag kan ie lang zonder, maar 's nachts...

Jeetje Sylver! Gelukkig gaat alles weer goed met Ella. En Quoi ook al zo'n smak voor Max. Voelt hij zich al wat beter?

Ook leuk om alle overwegingen voor een volgend kindje te lezen. Ik zou er graag nog eentje willen, maar niet nu. Alleen het zwanger zijn hoeft van mij niet zo. Zeker niet na de stress die we deze keer hadden. Bovendien moeten we dan het huis verbouwen en heeft mijn man een persoonlijke deadline dat hij op zijn 39e het gezin compleet wil hebben (en dat is precies over 3 jaar). Ik zie verdere gezinsuitbreiding dus eigenlijk nog niet gebeuren.

Mijn baby is verkouden, arm ding. (Altijd leuk, zo'n grote zus op het kdv.) Hij sliep vannacht wel ineens van 22.00 - 3.30 Ik moest zeker drie keer op de wekker kijken of het echt zo was. Ik voelde me ook gelijk uitgeslapen na ongeveer vijf aaneengesloten slaap

Jeetje Sylver wat afschuwelijk

Ojee, Sylver Ik kan me goed voorstellen dat dat nog regelmatig door je hoofd gaat! De val van Max ook, trouwens. En wat bizar dat er zo weinig mensen helpen

Ik vond zwanger zijn geweldig. Ik had ook een heel soepele zwangerschap, dus dat hielp wel. Ik zou ook graag een broertje of zusje willen voor O., en als ik het zelf mag kiezen het liefst niet te groot leeftijdsverschil. Ik denk dat we ons dus redelijk snel weer zullen melden in het ziekenhuis.
Aan de andere kant lijkt het me wel enorm zwaar als nummer 2 snel komt Vooral tijdens het spuiten van de hormonen was ik een vaatdoek.. Erg lastig als er een dreumes rond kruipt. Volgens mij moeten we sowieso een jaar wachten, dus tegen die tijd maar evalueren

Oh Sylver.... wat erg! Ook dat het in het ziekenhuis gebeurt, dat zou wel de laatste plek zijn waar je dat verwacht.

Quoi: Ik snap dat niet he, dat mensen elkaar niet helpen of tenminste even vragen of ze hulp nodig hebben. Ik zou daar behoorlijk pissig over zijn als mensen gewoon kijken hoe je met een ontroostbare baby in je armen en je spullen en fiets op straat jezelf red.

Wat positief nieuws (nou ja, voor ons dan want jullie hebben hier natuurlijk niks aan - maar mochten jullie het willen vieren en een taartje willen kopen, dan moedig ik dat natuurlijk aan), Goedzakje werd om 5.45 wakker voor een flesje en daarna lekker met buggy en hond een uur gaan lopen. Doe mij elke dag zo'n ochtend.

[ Bericht 13% gewijzigd door ReginaFalange op 18-08-2017 09:18:22 ]

Ik vind het al niet kunnen dat mensen de trein in sprinten zonder aan de vrouw met kinderwagen te vragen of ze hulp nodig heeft. Laat staan als er duidelijk iets fout is gegaan

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2017 09:24 schreef Stroopwafelmeisje het volgende:
Ik vind het al niet kunnen dat mensen de trein in sprinten zonder aan de vrouw met kinderwagen te vragen of ze hulp nodig heeft. Laat staan als er duidelijk iets fout is gegaan

Toen wij van Schotland naar Nederland emigreerde gingen we met de trein. Al onze spullen in de verhuiswagen maar wel grote zware koffers bij.

Bij het uitstappen werden werd ik gewoon met koffer en al van dat opstapje uit de trein geduwd.

Sylver wat heftig ook!

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2017 07:11 schreef kazy het volgende:
Ook leuk om alle overwegingen voor een volgend kindje te lezen.

Ja vind ik ook! Sowieso als de gesprekken hier wat dieper gaan. Een aantal jaren geleden was hier een user (Olf) die iedere dag een mooie vraag stelde, de Daily Olf.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2017 09:11 schreef ReginaFalange het volgende:
Ik snap dat niet he, dat mensen elkaar niet helpen of tenminste even vragen of ze hulp nodig hebben.

Ik heb me daar ook eens schuldig aan gemaakt, een paar jaar geleden. Ik liep door een woonwijk en een moeder met een jong kindje in een fietsstoeltje en een ouder jochie op een eigen fietsje passeerden mij. Je kent het wel, van die kindjes die nogal slingeren op de fiets omdat ze het eigenlijk nog niet zo goed kunnen. Ze waren net voorbij en dat oudere jochie valt van zijn fietsje. Het ging niet hard, maar wel huilen natuurlijk. Ik was al verder gelopen toen ik me afvroeg of ik geen hulp had moeten aanbieden.

Sylver wat erg zeg
Gelukkig gaat het beter en is het breukje niet meer te voelen.

Quoi hoe is het met jullie? Goede nacht gehad?

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2017 10:35 schreef ViviRAWRS het volgende:
Sylver wat heftig ook!

[..]

Ja vind ik ook! Sowieso als de gesprekken hier wat dieper gaan. Een aantal jaren geleden was hier een user (Olf) die iedere dag een mooie vraag stelde, de Daily Olf.

[..]

Ik heb me daar ook eens schuldig aan gemaakt, een paar jaar geleden. Ik liep door een woonwijk en een moeder met een jong kindje in een fietsstoeltje en een ouder jochie op een eigen fietsje passeerden mij. Je kent het wel, van die kindjes die nogal slingeren op de fiets omdat ze het eigenlijk nog niet zo goed kunnen. Ze waren net voorbij en dat oudere jochie valt van zijn fietsje. Het ging niet hard, maar wel huilen natuurlijk. Ik was al verder gelopen toen ik me afvroeg of ik geen hulp had moeten aanbieden.

olf is hier nog steeds hoor

Hier zit sinds vanmorgen toch eindelijk een piepklein gaatje in de onderkaak stop de tijd!

The daily olf mag van mij hoor. Houd ik wel van

Sylver Dat moet verschrikkelijk zijn geweest. Wel fijn dat het niet meer te voelen is, het breukje.

En Vivi, ik denk dat het soms ook lastig inschatten is of iemand hulp nodig heeft en/of wil. Ik durf ook niet te beweren dat ik altijd en overal goed te hulp ben geschoten.

SQ, een gaatje! Hopelijk ook iets daarin?

Max is slaap aan het inhalen! Sliep van 19:30 tot 8:30 met een kleine onderbreking om 5 uur. En half 11 alweer onder zeil. Oppakken gaat een stuk beter, kruipen gaat nog op z'n elvendertigst.

De kinderafdeling van het ziekenhuis belde net nog even om te informeren naar 'm. Wat is het toch een fijn ziekenhuis

Nazil, geen officiële moederfiets, maar wel dubbele standaard en stuurslot. Over de oorzaak blijf ik maar niet te lang dubben. Combi van pech en iets zelf niet te slim hebben aangepakt. Ik wil wel gaan kijken voor een nog bredere standaard en ja, misschien zelfs een helmpje. We fietsen best veel tenslotte. Dat is misschien overdone, maar ik realiseer me nu hoe kwetsbaar zo hummel is in dat stoeltje, vastzittend en al.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2017 12:09 schreef Quoi het volgende:
En Vivi, ik denk dat het soms ook lastig inschatten is of iemand hulp nodig heeft en/of wil. Ik durf ook niet te beweren dat ik altijd en overal goed te hulp ben geschoten.

Ja, ik denk dat ik de situatie alleen ingeschat heb op wel of geen EHBO nodig, maar pas later bedacht ik me dat ik misschien haar fiets had kunnen vasthouden zodat zij snel haar zoontje kon troosten.

Qua EHBO kan ik wel oprecht zeggen dat ik mensen niet aan hun lot overlaat. Een paar jaar geleden werd een fietser geschept door een auto, ik fietste achter haar. Ze was niet zwaargewond en goed bij kennis hoor, maar ik ben wel bij haar gebleven tot ruim nadat de ambulancemedewerkers er waren, ook al miste ik daardoor de trein (en de volgende) richting mijn coschap. Ik kreeg later nog een kaartje dat ze dat zo fijn had gevonden. Zij had net als Max de dag erna enorme spierpijn gekregen. Veel beterschap nog!

Ik vraag me af waarom ik nog spullen gratis via MP of Facebook groepen weg geef.
Mijn basis emotie is een beetje dit.


Net een grote kledingkast gratis weg gegeven, ding was 6 maanden oud en nog hartstikke mooi.
Nog niet eens een dankjewel en waarom ik niet mee hielp mee inladen en de trap af tillen, terwijl ik duidelijk had gezegd dat het gratis op te halen was maar dat ik hem dan ook niet naar beneden til.

Gratis ophalen is gratis ophalen, maar je kunt toch wel gewoon even dankjewel zeggen...

Oohh herkenbaar en hatelijk regina. Ik vind dat zo brutaal