Dit is mijn eerste post hier. En ik kom eigenlijk met een voor mij groot probleem op de proppen. Ik heb namelijk vreselijk veel last van Liefdesverdriet. 
Toen ik nog erg jong was ben ik stapelverliefd geworden op een meisje uit mijn klas. Aangezien ik destijds een nogal bijdehand tiepje was heb ik contact met haar weten te leggen.
Om een al lang verhaal niet nog langer te maken: ik heb nu 15 jaar een intieme en intense vriendschap met haar. We zijn echt beste maatjes, zien/spreken elkaar elke dag, en beide zijn we het erover eens dat we niet zonder elkaar kunnen. In al die jaren is mijn verliefdheid er niet minder op geworden, eerder heviger. Toch heb ik in die jaren verschillende relaties gehad, maar dit is elke keer stuk gelopen omdat ik mijn verliefdheid voor deze hartsvriendin niet verborgen heb kunnen houden. Ze weet dit ook, en ze ook pogingen gedaan om me te helpen dit te verwerken. Ze kan namelijk mijn gevoelens voor haar niet beantwoorden, omdat ze gewoonweg niet die gevoelens deelt. Zelf zegt ze dat daar ook nooit wat aan zou veranderen. De situatie is voor mijn gevoel al een aantal jaar tijd erg onhoudbaar geworden. Ik denk niet meer in staat te zijn een relatie aan te gaan met een ander, laat staan dat ik verliefd zou worden op een ander. Ik durf dan ook niet iets te proberen, want ik weet nu al dat ik toch weer terug zou vallen op mijn hartsvriendin.
De luduhvuhduh beheerst nu in grote mate mijn dagelijkse bezigheden. Als programmeur heb ik mijn vermogen tot concentratie hard nodig, en ik kan me er niet toe zetten aan het werk te gaan. Er komt geen zinnige letter code meer uit mijn vingers. Het is een kleine tijd beter gegaan, en daar is mijn hartsvriendin ook erg blij mee geweest, ze ervaart mijn gevoelens voor haar toch als een soort van druk, omdat ze voorzichtig wil zijn haar liefdesleven te vertellen. Daar kan ik best overstuur van raken (en dat is ook voor gekomen). Toch heb ik het nu weer flink te pakken, en ik wil haar daar niet mee confronteren. Ik vind het immers niet eerlijk om te verwachten dat ze bepaalde dingen niet met me kan bespreken, terwijl geen onderwerp te intiem/prive is om te bespreken.
Ik ben in feite op zoek naar een manier om over haar heen te komen, en de verliefdheid een halt toe te roepen (maar dan niet door haar niet meer te zien/spreken). Of haar verliefd op mij te krijgen (alsof dat ooit zou kunnen).
Ben ik al rijp voor de shrink?
Hoe gaan jullie fok-lezers om met liefdesverdriet? 
Ik weet ff niks te zeggen
Gewoon zoveel mogelijk afleiding proberen te zoeken,
met vrienden of vriendinnen uitgaan enz. , en afstand houden
van desbetreffende persoon.. zodat je geen valse hoop voor
jezelf creeert.. denk ik. (Maarja, ik heb natuurlijk makkelijk praten w.d.b
)Wolkje
denk niet echt dat je dan met standaard-dingetjes aan hoeft te komen... en als je ook contact niet wil verbreken..
maar ben je wel echt verliefd? na zo'n lange tijd raak je vastgeroest en wordt het gewoon voor je, je bent zo gewend om alleen om haar te denken dat je er niemand anders tussen kan laten komen
quote:Maar ondertussen zit jij met verdriet..
Op maandag 16 december 2002 14:51 schreef buttonfreak het volgende:
Ik snap wel dat ik me beter zou gaan voelen als ik haar niet/minder zou zien. Maar dan komt dat verdomde eeuwige schuldgevoel om de hoek kijken. Zij kan er tenslotte niets aan doen dat ik deze gevoelens voor haar heb, en ik weet dat ze mij net zo hard nodig heeft als ik haar (op vriendschapsvlak dan).
Je mag best wel eens voor jezelf kiezen hoor.
(*Proest* , hoor wie het zegt 
)
Of desnoods leg je het haar uit.
Wolkje
succes 
maar ik denk dat je gewoon moet door gaan met het leventje dat je had... en vooral niet zoeken naar een soort van vervanging... want dan loop je steeds weer tegen de muur dat het meisje dat je tegen komt niet voldoet aan de eisen... en dan kan het idd heel moeilijk worden om er over heen te komen... sterkte!!!
quote:Maar in dit geval vind ik het wel een beetje egoistisch van haar dan,
Op maandag 16 december 2002 14:57 schreef buttonfreak het volgende:
Zelfs daar ben ik al geweest. De laatste keer dat ik hier zo hevig last van had hebben we idd afstand genomen, en ging het beter (van mijn kant). Zij heeft er daarentegen wel veel "last" van gehad, gewoon omdat ik er niet voor haar was. Ik wil dat niet meer. Ze heeft recht op mijn vriendschap, net als dat het andersom is. Ik weet dat als ik dit ter sprake zou brengen ze zonder twijfel weer het zelfde zou doen, en daarbij zichzelf te kort doet. Daarom wil ik het nu niet eens ter sprake brengen (haar kennende zal ze het eea wel aanvoelen en er binnenkort alsnog wel over beginnen.)
omdat jij hier verdriet van hebt, en je houdt alleen maar rekening met haar.
Wolkje
Dingen als samen op vakantie e.d gaan al niet door om bekende redenen. Ik kan toch niet nog meer van haar vragen? Nogmaals; zij kan er niets aan doen dat ik dit voor haar voel. Misschien wel een twisted-thought van mij. Maar daar kom je niet 1,2,3 vanaf.
[edit] wat ben ik eigenwijs he?[/edit]
Ik merkte dat ik bijzonder creatief werd met woorden en op die manier dingen uit mijn hoofd op pappier te zetten en dan hopen het daar te laten
Dat werkte voor mij een beetje (het begin van loslaten) het was alleen wat vervelend dat ik steeds met haar geconfronteerd werd op die ENE manier. maar das nu over GELUKKIG...
lezen? mail me maar eens(fotoboek kless)
quote:In mijn eerste post zei ik het al: face the facts. Zij is niet verliefd op je en wordt het ook niet. Ik heb het idee dat je je liefdesverdriet nogal cultiveert en helemaal niet open wilt staan voor nieuwe dingen omdat je helemaal in deze situatie gesettled bent. Neem een risico en stel je open voor andere vrouwen: er zijn er honderden die zeker net zo leuk zijn als zij.
Op maandag 16 december 2002 15:07 schreef buttonfreak het volgende:
Ze heeft dit al een keer voor me gedaan. Ik vind eigenlijk dat ik dat niet nog een keer van d'r kan verwachten. Komt nog bij dat ik hetzelfde heb. Ik kan ook niet zonder haar (als vriendin).
Dingen als samen op vakantie e.d gaan al niet door om bekende redenen. Ik kan toch niet nog meer van haar vragen? Nogmaals; zij kan er niets aan doen dat ik dit voor haar voel. Misschien wel een twisted-thought van mij. Maar daar kom je niet 1,2,3 vanaf.[edit] wat ben ik eigenwijs he?[/edit]
quote:Daar was ik ook van overtuigd.. Ik ben alleen niet het tiep dat anderen in de put wil werken omdat ie een "verkeerde keuze" gemaakt heeft. Dat heb ik al te vaak gedaan. Ik wil geen hart breken omdat dat van mij nog ergens anders zit.
er zijn er honderden die zeker net zo leuk zijn als zij.
quote:Nee tuurlijk. Maar na 15 jaar wordt het tijd dat jij je er eens echt overheen zet en je gewoon open stelt voor iets nieuws. Als jij jezelf toestaat om in dat bekende liefdesverdriet te blijven hangen wordt het nooit wat.
Op maandag 16 december 2002 15:29 schreef buttonfreak het volgende:
Ripley; ik weet dat je gelijk hebt, het is alleen verdomde moeilijk om "aantrekkelijk" te zijn, als je een "bezette" uitstraling hebt (en die heb ik wordt me verteld). Maar daar is aan te werken, en dat doe ik ook!
[..]Daar was ik ook van overtuigd.. Ik ben alleen niet het tiep dat anderen in de put wil werken omdat ie een "verkeerde keuze" gemaakt heeft. Dat heb ik al te vaak gedaan. Ik wil geen hart breken omdat dat van mij nog ergens anders zit.
quote:Zou je denken??
Op maandag 16 december 2002 15:33 schreef Ripley het volgende:Maar na 15 jaar wordt het tijd dat jij je er eens echt overheen zet
Lieber Got dat is geen liefdesverdriet, dat is masochisme en wentelen in zelfmedelijden! Sorry hoor, maar slachtoffer van je eigen gevoel blijven is gewoon een keuze.
quote:Dus jij wil beweren dat iemand zijn gevoelsleven zo maar ff opzij kan zetten? Dat iemand daar maar niets van aan moet trekken. Vind ik nogal ijskoud geredeneerd. Ik zou niet graag in jouw schoenen staan.
Sorry hoor, maar slachtoffer van je eigen gevoel blijven is gewoon een keuze.
quote:Zomaar je gevoel opzij zetten en 15 jaar blijven hangen in een gevoel waarvan je weet dat er geen uitkomst aan vast zit is twee. Hij zegt het misschien wta cru, maar er zit wel een kern van waarheid in.
Op maandag 16 december 2002 15:47 schreef buttonfreak het volgende:[..]
Dus jij wil beweren dat iemand zijn gevoelsleven zo maar ff opzij kan zetten? Dat iemand daar maar niets van aan moet trekken. Vind ik nogal ijskoud geredeneerd. Ik zou niet graag in jouw schoenen staan.
quote:
Op maandag 16 december 2002 14:42 schreef buttonfreak het volgende:
Dag Mensen,Dit is mijn eerste post hier. En ik kom eigenlijk met een voor mij groot probleem op de proppen. Ik heb namelijk vreselijk veel last van Liefdesverdriet.
~~~Of haar verliefd op mij te krijgen (alsof dat ooit zou kunnen).
Ben ik al rijp voor de shrink?
Hoe gaan jullie fok-lezers om met liefdesverdriet?
Kut.... Ik zit nu met hetzelfde probleem, alleen nog 12 jaar eerder, helemaal gek van een meisje, die niet hetzelfde voor mij voelt maar waar ik wel heel goed mee kan opschieten.. ik ben net een week bezig met totale radiostilte en ik moet zeggen, nadat ik dit gelezen heb, houd ik het vol ook.. nog 1 gesprek met het meisje waar ik alles in uitleg en dan haar mobiele nummer uit mijn telefoon flikkeren en het e-mail adres idem..
sterkte met je situatie, het doet pijn en zeker nu het je hartsvriendin is.. je hebt 2 keuzes, doorgaan met wat je aan het doen bent nu, en haar dus als hartsvriendin houden met alle gevoelens van dien, of contact verbreken,en verder gaan..
heel veel sterkte iig
quote:Wie beslist er over jouw leven; jij of je gevoelens?
Op maandag 16 december 2002 15:47 schreef buttonfreak het volgende:[..]
Dus jij wil beweren dat iemand zijn gevoelsleven zo maar ff opzij kan zetten? Dat iemand daar maar niets van aan moet trekken. Vind ik nogal ijskoud geredeneerd. Ik zou niet graag in jouw schoenen staan.
Als jij een speelbal van je gevoelens wilt blijven moet jij weten, maar suggereren dat je zelf een willoos slachtoffer bent is onzin.
Lastige...
Zet haar gewoon uit je hoofd, k weet.... is makkelijk gezegt, maar jij en ik weten allebei dat dat toch zal moeten. Ik denk dat je het beste haar een tijdje niet meer moet zien, een maandje ofzo. Zeg tegen dr dat je even goede vrienden wilt blijven, maar dat je dat gewoon ff voor jezelf nodig heb. Want aan deze situatie hebben jullie beiden niks.
quote:Ja oke, maar dan is tenminste duidelijk hoe ik het bedoel
Op maandag 16 december 2002 16:12 schreef buttonfreak het volgende:
Nee, maar om nou te roepen dat iemand in dergelijke situaties een Masochist is vind ik ook wat ver gaan.
Het was ook niet om je af te zeiken maar om aan te geven dat je niet machteloos bent tegenover je eigen gevoel. Wat je voelt, dat voel je, is niet zoveel aan te doen - hoe je daar vervolgens mee omgaat is je eigen keuze.
Persoonlijk zou ik uit zelfbescherming het contact (tijdelijk) helemaal verbreken denk ik.
Ik heb haar een aantal jaar geleden langere tijd (ongeveer 6 maanden)niet gezien/gesproken omdat ze tijdelijk ver van mij vandaan heeft gewoond. Het is er al die tijd niet minder van geworden. Komt nog bij dat "we" het een paar maanden geleden ook wat rustiger aan gedaan hebben, ook geen resultaat. Het komt elke keer weer terug. Denk dat ik toch maar es contact ga opnemen met een psycholoog.
iig bedankt voor de adviezen en steun!!!
a. vriendin alsnog het bed/een relatie inpraten
of
b. vriendin nooit meer zien.
(been there, did option b). Na 10 jaar is de luvuduvu wel weg. Binnenkort maar eens opbellen.
Uit het oog = uit het hart
Een andere manier bestaat er niet. En hoezo heeft ze recht op jou gezelschap. Ze heeft helemaal nergens recht op. Als ze zoveel om je geeft dan moet ze maar de keus maken, alles of niets gewoon!!
En tjah als jij vind dat je haar dat niet kan aan doen kerel, nou dan moet je maar lekker verder leven met je liefdes verdriet.
Tis your choice
Aangezien dit al 15 jaar zo is, zal dit ook niet veranderen.
Het is gewoon een feit.
Het leven kan soms hard zijn, dat is voor jou nu het geval.
Ik zou goed met haar praten en zeggen dat het beter is als je niet meer met elkaar omgaat.
wil je dat niet dan zou je misschien professionele hulp kunnen zoeken die je een nieuwe, frisse kijk kunnen geven op de situatie?
suc6
quote:De ene persoon leeft nu eenmaal meer volgens zijn/haar gevoelens dan anderen. Je kunt gevoel niet zomaar uitschakelen. Waarschijnlijk als je dit zelf niet hebt, kun je dat niet begrijpen.
Op maandag 16 december 2002 16:07 schreef NorthernStar het volgende:[..]
Wie beslist er over jouw leven; jij of je gevoelens?
Als jij een speelbal van je gevoelens wilt blijven moet jij weten, maar suggereren dat je zelf een willoos slachtoffer bent is onzin.
This is your fate, deal with it.
Een gesprekje met een psych, zo af en toe, op kritische momenten,
wil nog weleens helpen.
quote:Ik heb hetzelfde gedaan en houd het nu al bijna 2 maanden vol. Het gaat nu beter maar het blijft k*t want helemaal uit mijn hoofd zetten kan ik niet.
Op maandag 16 december 2002 16:04 schreef jogy het volgende:[..]
ik ben net een week bezig met totale radiostilte en ik moet zeggen, nadat ik dit gelezen heb, houd ik het vol ook.. nog 1 gesprek met het meisje waar ik alles in uitleg en dan haar mobiele nummer uit mijn telefoon flikkeren en het e-mail adres idem..
Mezelf uitlachen om mijn achterlijke zelfmedelijden en er het positieve
van zien: lekker vrij, het heeft zo moeten zijn zoals het is en wat komt dat komt en wat gaat dat gaat.
Go with the flow.
Ze is mijn beste maatje maar ik moet toch voor mezelf kiezen (hoe moeilijk dat ook is). We deden alles met elkaar maar afgelopen weekend ben ik er toch achter gekomen...het kan zo niet langer.
Dune
quote:Poeh een heel verhaal. Zij is erg duidelijk: Het wordt nooit een liefdesrelatie tussen jullie. Laat deze werkelijkheid tot je doordringen, hoe vervelend je'm ook vindt.
Op maandag 16 december 2002 14:42 schreef buttonfreak het volgende:
Dag Mensen,--knip--
Om een al lang verhaal niet nog langer te maken: ik heb nu 15 jaar een intieme en intense vriendschap met haar. We zijn echt beste maatjes, zien/spreken elkaar elke dag, en beide zijn we het erover eens dat we niet zonder elkaar kunnen. In al die jaren is mijn verliefdheid er niet minder op geworden, eerder heviger. Toch heb ik in die jaren verschillende relaties gehad, maar dit is elke keer stuk gelopen omdat ik mijn verliefdheid voor deze hartsvriendin niet verborgen heb kunnen houden. Ze weet dit ook, en ze ook pogingen gedaan om me te helpen dit te verwerken. Ze kan namelijk mijn gevoelens voor haar niet beantwoorden, omdat ze gewoonweg niet die gevoelens deelt.Zelf zegt ze dat daar ook nooit wat aan zou veranderen. De situatie is voor mijn gevoel al een aantal jaar tijd erg onhoudbaar geworden. Ik denk niet meer in staat te zijn een relatie aan te gaan met een ander, laat staan dat ik verliefd zou worden op een ander. Ik durf dan ook niet iets te proberen, want ik weet nu al dat ik toch weer terug zou vallen op mijn hartsvriendin.
De luduhvuhduh beheerst nu in grote mate mijn dagelijkse bezigheden. Als programmeur heb ik mijn vermogen tot concentratie hard nodig, en ik kan me er niet toe zetten aan het werk te gaan. Er komt geen zinnige letter code meer uit mijn vingers. Het is een kleine tijd beter gegaan, en daar is mijn hartsvriendin ook erg blij mee geweest.
Ze ervaart mijn gevoelens voor haar toch als een soort van druk, omdat ze voorzichtig wil zijn haar liefdesleven te vertellen. Daar kan ik best overstuur van raken (en dat is ook voor gekomen).
Toch heb ik het nu weer flink te pakken, en ik wil haar daar niet mee confronteren. Ik vind het immers niet eerlijk om te verwachten dat ze bepaalde dingen niet met me kan bespreken, terwijl geen onderwerp te intiem/prive is om te bespreken.
Ik ben in feite op zoek naar een manier om over haar heen te komen, en de verliefdheid een halt toe te roepen (maar dan niet door haar niet meer te zien/spreken). Of haar verliefd op mij te krijgen (alsof dat ooit zou kunnen).
Ben ik al rijp voor de shrink?
Hoe gaan jullie fok-lezers om met liefdesverdriet?
Eigenlijk weet het de gemakkelijkste weg al: Ontloop haar voorlopig want anders blijven je gevoelens voor haar opspelen. Je schrijft dat je deze óplossing niet wilt'. Laat ik er een aforisme bijpakken om de situatie zoals ik die voor me zie (en ik heb zeker de wijsheid niet in pacht) te schetsen:
Jij bent allergisch voor pollen in de lucht maar wilt per se op zomerse dagen de hei op. Je krijgt daar last van je ogen, je luchtwegen en je huid maar je houdt het vol. De zon schint immers zo lekker en de hei ruikt zo lekker, je geniet zo van de geluiden die de natuur dan maakt. Helaas is die heidegang op dat moment bijzonder slecht voor je gezondheid.
We schrijven hier natuurlijk niet over je lichamelijke gezondheid maar over je geestelijke gezondheid of je emotionele huishouding. Je weet dat je een plek en omstandigheden opzoekt waar je allergie begint op te spelen en wat dat met je doet. Toch blijf je die plek opzoeken...
Ik kan je enkel aanraden om jezelf een alternatief te zoeken, een vriendenclub, sportvereniging, filosofievereniging of weet ik wat om op een ander plek te leren ontspannen dan de plek waarop je allergie opspeelt.
Jij bent echter degene die de keuze maakt door te blijven gaan en allergische reaties op de koop toe te nemen of een start te gaan maken met zoeken naar alternatieven. Sterkte met jouw eigen keuze hierin.
zelf zit ik ook in een "vergelijkbare" situatie
het is en blijft kut altijd
Ik zat in een soortgelijk iets, alleen was ik minder lang gek op haar (een jaar ofzo).
Ook mijn allerbeste vriendin waarop ik stapelverliefd was geworden.
Ze moest in het begin ook absoluut niets weten van liefde tussen ons beiden, behalve gewoon een goede vriendschap. We gingen echter zó intiem met elkaar om dat we steeds verder naar elkaar toe groeiden.
Op een gegeven moment vond zij mij ook meer dan alleen lief en aardig en kregen we verkering.
We hadden de perfecte relatie. We waren niet alleen beiden stapelgek op elkaar maar we hadden ook een 'supergezonde' relatie. Niet jaloers op elkaar, we waren nog steeds elkaar allerbeste maatjes en we zaten met alles op dezelfde lijn.
Maar helaas, totaal onverwachts, heeft zij het een aantal weken geleden uitgemaakt na een relatie van 4 jaar.
Het gevoel dat ik echter nu heb is onbeschrijvelijk. Niet alleen heb ik het idee de liefde van mijn leven te hebben verloren maar tevens ben ik mijn allerbeste vriendin en maatje kwijt geraakt.
Want als vrienden met elkaar omgaan nu, zit er gewoon NIET in en dat zal ook NOOIT meer gaan. De één zal altijd met scheve gevoelens blijven zitten t.o.v de ander en zij heeft mij zó enorm gekwetst doordat ze me zo gedumpt heeft dat het ook echt nooit meer goed zal komen...
Onthoud dit verhaaltje van mij alsjeblieft goed. Uiteindelijk kan het verlies veel groter zijn dat wat je er ooit mee zal winnen.
Iedereen roept in deze periode ook tegen mij dat er vrouwen genoeg zijn op deze wereld, ik zie echter niet op dit moment dat er een andere vrouw is die beter bij mij zou passen dan zij, net als jij dus...
Ik probeer het van mij af te zetten maar het wil ook niet lukken, mijn advies: Ga sporten, als je je druk aan het inspannen bent met hardlopen oid, dan denk je een tijdje niet aan haar. Dat geeft je weer even energie en dan kan je daarna het beter je verdriet verdragen. Ik weet niet of je het al geprobeerd heb maar schrijf een brief aan haar. Schrijf gewoon alles wat je op je hart hebt van je af, dat lucht echt op en zij kan er later ook nog eens naar terugkijken zoals jij het allemaal exact bedoeld hebt, dit is met mondelinge gesprekken ook anders!
Ik weet, tegen liefde kan je niet vechten, je kan je er hoogstens tegen verzetten.... sterkte!
Ik ga sporten, maar mijn hoofd is er niet bij
Ik ga uit met vrienden maar m'n hart is er niet bij
Ik ga alleen thuis zitten maar voel me verlamd en nauwelijks in staat iets te doen
Ik ga zoveel negatieve eigenschappen van die persoon verzinnen maar de pijn gaat niet weg
Het enige dat door je hoofd spookt is "waarom kan die persoon niet van mij houden" en "als ik nou eens zus en zo had gedaan/gezegd".
Ik word zelfs een soort van jaloers op de ex-en in de trant van "op haar werd hij verliefd, waarom dan niet op mij".
Zelfkwelling dus en totaal nutteloos.
Tijd is mijns inziens de beste remedie.
quote:*sluit zich aan*
Op maandag 16 december 2002 14:47 schreef Maud_Dib het volgende:
Door me helemaal zat te drinken en dan m'n kop tegen een muur te rammen.
Misschien wel grappig hierbij:
"Choose a job. Choose a career. Choose a family. Choose a fucking big television, choose washing machines, cars, compact disc players, and electrical tin openers. I choose not to choose life, I chose something else..."
Ik wordt hier behoorlijk radeloos van!
quote:Take life into your own hands zou ik zeggen: ga er op uit en maak er wat van. lekker feesten met familie en andere vrienden en openstaan voor wat nieuws.
Op maandag 23 december 2002 16:09 schreef buttonfreak het volgende:
Zo met de kerstdagen kan ik jullie vertellen:Ik wordt hier behoorlijk radeloos van!
In ieder geval dat heb ik de laatste keer gedaan.
quote:I know.
Op maandag 23 december 2002 16:09 schreef buttonfreak het volgende:
Zo met de kerstdagen kan ik jullie vertellen:Ik word hier behoorlijk radeloos van!
Ik heb helaas ook geen oplossingen...
quote:Tijd gaat dan ook razendsnel he?
Op maandag 23 december 2002 16:12 schreef CactusJack het volgende:
Bier veel Bier, oh ja en ook met alcoholIn ieder geval dat heb ik de laatste keer gedaan.
Ik zit nu al aan de cognac, maar dat moet vanwege mijn verkoudheid.... 
I chose not to choose....
Maar ik ben wel verliefd maar zij zegt dat ze me een hele leuke jongen vindt en mij graag mag zien, maar thans geen relatie wil.
Het vervelende is, dat ze inmiddels een van mijn beste vriendinnen is geworden, en dat ik haar vaak zie op de studentenvereniging, en onze eetgroep.
Is erg vervelend. Je moet gewoon afleiding zoeken.
Als ik je verhaal zo lees dan kan ik me een goede voorstelling maken bij de manier hoe jullie met elkaar om gaan. Zien of spreken elkaar elke dag, weten *bijna* alles van elkaar. Dat maakt het alleen maar moeilijker voor jou want zo zal de verliefdheid zeker niet minder worden. Dan zou je idd zeggen van neem afstand maar de verliefdheid blijft en daarbuiten moet het ontzettend moeilijk zijn voor jullie beiden aangezien jullie zo goed contact hebben. Maar dat vertelde je al. Ik heb ook het idee dat ze je een beetje aan het lijntje houdt want ze weet wat je voor haar voelt maar ze laat je ook niet los. Gaat ze afstandelijker met je om als je tegen haar zegt dat je het weer te pakken hebt? Zo niet, dan lokt ze het aan de ene kant toch ook wel uit want laten we eerlijk zijn, als een vrouw weet dat je gek op haar bent en toch nog bepaalde dingen blijft zeggen en blijft doen dan zul je er ook gek op blijven en erachteraan blijven lopen. Dus vanuit dat standpunt lokt ze het ook wel goed uit. Dus ik denk dat zij ook een beetje een probleem heeft eerlijk gezegd!
Afstand nemen jongen, en toch met iemand er veel over praten dat wil zeker helpen. En niet die vriendin want dat werkt niet. Maar je hebt vast nog andere mensen die je kunt vertrouwen. Erover praten en samen zijn met anderen!