Dit is mijn eerste post hier. En ik kom eigenlijk met een voor mij groot probleem op de proppen. Ik heb namelijk vreselijk veel last van Liefdesverdriet. 
Toen ik nog erg jong was ben ik stapelverliefd geworden op een meisje uit mijn klas. Aangezien ik destijds een nogal bijdehand tiepje was heb ik contact met haar weten te leggen.
Om een al lang verhaal niet nog langer te maken: ik heb nu 15 jaar een intieme en intense vriendschap met haar. We zijn echt beste maatjes, zien/spreken elkaar elke dag, en beide zijn we het erover eens dat we niet zonder elkaar kunnen. In al die jaren is mijn verliefdheid er niet minder op geworden, eerder heviger. Toch heb ik in die jaren verschillende relaties gehad, maar dit is elke keer stuk gelopen omdat ik mijn verliefdheid voor deze hartsvriendin niet verborgen heb kunnen houden. Ze weet dit ook, en ze ook pogingen gedaan om me te helpen dit te verwerken. Ze kan namelijk mijn gevoelens voor haar niet beantwoorden, omdat ze gewoonweg niet die gevoelens deelt. Zelf zegt ze dat daar ook nooit wat aan zou veranderen. De situatie is voor mijn gevoel al een aantal jaar tijd erg onhoudbaar geworden. Ik denk niet meer in staat te zijn een relatie aan te gaan met een ander, laat staan dat ik verliefd zou worden op een ander. Ik durf dan ook niet iets te proberen, want ik weet nu al dat ik toch weer terug zou vallen op mijn hartsvriendin.
De luduhvuhduh beheerst nu in grote mate mijn dagelijkse bezigheden. Als programmeur heb ik mijn vermogen tot concentratie hard nodig, en ik kan me er niet toe zetten aan het werk te gaan. Er komt geen zinnige letter code meer uit mijn vingers. Het is een kleine tijd beter gegaan, en daar is mijn hartsvriendin ook erg blij mee geweest, ze ervaart mijn gevoelens voor haar toch als een soort van druk, omdat ze voorzichtig wil zijn haar liefdesleven te vertellen. Daar kan ik best overstuur van raken (en dat is ook voor gekomen). Toch heb ik het nu weer flink te pakken, en ik wil haar daar niet mee confronteren. Ik vind het immers niet eerlijk om te verwachten dat ze bepaalde dingen niet met me kan bespreken, terwijl geen onderwerp te intiem/prive is om te bespreken.
Ik ben in feite op zoek naar een manier om over haar heen te komen, en de verliefdheid een halt toe te roepen (maar dan niet door haar niet meer te zien/spreken). Of haar verliefd op mij te krijgen (alsof dat ooit zou kunnen).
Ben ik al rijp voor de shrink?
Hoe gaan jullie fok-lezers om met liefdesverdriet? 
Gewoon zoveel mogelijk afleiding proberen te zoeken,
met vrienden of vriendinnen uitgaan enz. , en afstand houden
van desbetreffende persoon.. zodat je geen valse hoop voor
jezelf creeert.. denk ik. (Maarja, ik heb natuurlijk makkelijk praten w.d.b
)Wolkje
denk niet echt dat je dan met standaard-dingetjes aan hoeft te komen... en als je ook contact niet wil verbreken..
maar ben je wel echt verliefd? na zo'n lange tijd raak je vastgeroest en wordt het gewoon voor je, je bent zo gewend om alleen om haar te denken dat je er niemand anders tussen kan laten komen
quote:Maar ondertussen zit jij met verdriet..
Op maandag 16 december 2002 14:51 schreef buttonfreak het volgende:
Ik snap wel dat ik me beter zou gaan voelen als ik haar niet/minder zou zien. Maar dan komt dat verdomde eeuwige schuldgevoel om de hoek kijken. Zij kan er tenslotte niets aan doen dat ik deze gevoelens voor haar heb, en ik weet dat ze mij net zo hard nodig heeft als ik haar (op vriendschapsvlak dan).
Je mag best wel eens voor jezelf kiezen hoor.
(*Proest* , hoor wie het zegt 
)
Of desnoods leg je het haar uit.
Wolkje
maar ik denk dat je gewoon moet door gaan met het leventje dat je had... en vooral niet zoeken naar een soort van vervanging... want dan loop je steeds weer tegen de muur dat het meisje dat je tegen komt niet voldoet aan de eisen... en dan kan het idd heel moeilijk worden om er over heen te komen... sterkte!!!
quote:Maar in dit geval vind ik het wel een beetje egoistisch van haar dan,
Op maandag 16 december 2002 14:57 schreef buttonfreak het volgende:
Zelfs daar ben ik al geweest. De laatste keer dat ik hier zo hevig last van had hebben we idd afstand genomen, en ging het beter (van mijn kant). Zij heeft er daarentegen wel veel "last" van gehad, gewoon omdat ik er niet voor haar was. Ik wil dat niet meer. Ze heeft recht op mijn vriendschap, net als dat het andersom is. Ik weet dat als ik dit ter sprake zou brengen ze zonder twijfel weer het zelfde zou doen, en daarbij zichzelf te kort doet. Daarom wil ik het nu niet eens ter sprake brengen (haar kennende zal ze het eea wel aanvoelen en er binnenkort alsnog wel over beginnen.)
omdat jij hier verdriet van hebt, en je houdt alleen maar rekening met haar.
Wolkje
Dingen als samen op vakantie e.d gaan al niet door om bekende redenen. Ik kan toch niet nog meer van haar vragen? Nogmaals; zij kan er niets aan doen dat ik dit voor haar voel. Misschien wel een twisted-thought van mij. Maar daar kom je niet 1,2,3 vanaf.
[edit] wat ben ik eigenwijs he?[/edit]
Ik merkte dat ik bijzonder creatief werd met woorden en op die manier dingen uit mijn hoofd op pappier te zetten en dan hopen het daar te laten
Dat werkte voor mij een beetje (het begin van loslaten) het was alleen wat vervelend dat ik steeds met haar geconfronteerd werd op die ENE manier. maar das nu over GELUKKIG...
lezen? mail me maar eens(fotoboek kless)
iGEM
quote:In mijn eerste post zei ik het al: face the facts. Zij is niet verliefd op je en wordt het ook niet. Ik heb het idee dat je je liefdesverdriet nogal cultiveert en helemaal niet open wilt staan voor nieuwe dingen omdat je helemaal in deze situatie gesettled bent. Neem een risico en stel je open voor andere vrouwen: er zijn er honderden die zeker net zo leuk zijn als zij.
Op maandag 16 december 2002 15:07 schreef buttonfreak het volgende:
Ze heeft dit al een keer voor me gedaan. Ik vind eigenlijk dat ik dat niet nog een keer van d'r kan verwachten. Komt nog bij dat ik hetzelfde heb. Ik kan ook niet zonder haar (als vriendin).
Dingen als samen op vakantie e.d gaan al niet door om bekende redenen. Ik kan toch niet nog meer van haar vragen? Nogmaals; zij kan er niets aan doen dat ik dit voor haar voel. Misschien wel een twisted-thought van mij. Maar daar kom je niet 1,2,3 vanaf.[edit] wat ben ik eigenwijs he?[/edit]
quote:Daar was ik ook van overtuigd.. Ik ben alleen niet het tiep dat anderen in de put wil werken omdat ie een "verkeerde keuze" gemaakt heeft. Dat heb ik al te vaak gedaan. Ik wil geen hart breken omdat dat van mij nog ergens anders zit.
er zijn er honderden die zeker net zo leuk zijn als zij.
quote:Nee tuurlijk. Maar na 15 jaar wordt het tijd dat jij je er eens echt overheen zet en je gewoon open stelt voor iets nieuws. Als jij jezelf toestaat om in dat bekende liefdesverdriet te blijven hangen wordt het nooit wat.
Op maandag 16 december 2002 15:29 schreef buttonfreak het volgende:
Ripley; ik weet dat je gelijk hebt, het is alleen verdomde moeilijk om "aantrekkelijk" te zijn, als je een "bezette" uitstraling hebt (en die heb ik wordt me verteld). Maar daar is aan te werken, en dat doe ik ook!
[..]Daar was ik ook van overtuigd.. Ik ben alleen niet het tiep dat anderen in de put wil werken omdat ie een "verkeerde keuze" gemaakt heeft. Dat heb ik al te vaak gedaan. Ik wil geen hart breken omdat dat van mij nog ergens anders zit.
quote:Zou je denken??
Op maandag 16 december 2002 15:33 schreef Ripley het volgende:Maar na 15 jaar wordt het tijd dat jij je er eens echt overheen zet
Lieber Got dat is geen liefdesverdriet, dat is masochisme en wentelen in zelfmedelijden! Sorry hoor, maar slachtoffer van je eigen gevoel blijven is gewoon een keuze.
quote:Dus jij wil beweren dat iemand zijn gevoelsleven zo maar ff opzij kan zetten? Dat iemand daar maar niets van aan moet trekken. Vind ik nogal ijskoud geredeneerd. Ik zou niet graag in jouw schoenen staan.
Sorry hoor, maar slachtoffer van je eigen gevoel blijven is gewoon een keuze.
quote:Zomaar je gevoel opzij zetten en 15 jaar blijven hangen in een gevoel waarvan je weet dat er geen uitkomst aan vast zit is twee. Hij zegt het misschien wta cru, maar er zit wel een kern van waarheid in.
Op maandag 16 december 2002 15:47 schreef buttonfreak het volgende:[..]
Dus jij wil beweren dat iemand zijn gevoelsleven zo maar ff opzij kan zetten? Dat iemand daar maar niets van aan moet trekken. Vind ik nogal ijskoud geredeneerd. Ik zou niet graag in jouw schoenen staan.
quote:
Op maandag 16 december 2002 14:42 schreef buttonfreak het volgende:
Dag Mensen,Dit is mijn eerste post hier. En ik kom eigenlijk met een voor mij groot probleem op de proppen. Ik heb namelijk vreselijk veel last van Liefdesverdriet.
~~~Of haar verliefd op mij te krijgen (alsof dat ooit zou kunnen).
Ben ik al rijp voor de shrink?
Hoe gaan jullie fok-lezers om met liefdesverdriet?
Kut.... Ik zit nu met hetzelfde probleem, alleen nog 12 jaar eerder, helemaal gek van een meisje, die niet hetzelfde voor mij voelt maar waar ik wel heel goed mee kan opschieten.. ik ben net een week bezig met totale radiostilte en ik moet zeggen, nadat ik dit gelezen heb, houd ik het vol ook.. nog 1 gesprek met het meisje waar ik alles in uitleg en dan haar mobiele nummer uit mijn telefoon flikkeren en het e-mail adres idem..
sterkte met je situatie, het doet pijn en zeker nu het je hartsvriendin is.. je hebt 2 keuzes, doorgaan met wat je aan het doen bent nu, en haar dus als hartsvriendin houden met alle gevoelens van dien, of contact verbreken,en verder gaan..
heel veel sterkte iig
Vrijheid
quote:Wie beslist er over jouw leven; jij of je gevoelens?
Op maandag 16 december 2002 15:47 schreef buttonfreak het volgende:[..]
Dus jij wil beweren dat iemand zijn gevoelsleven zo maar ff opzij kan zetten? Dat iemand daar maar niets van aan moet trekken. Vind ik nogal ijskoud geredeneerd. Ik zou niet graag in jouw schoenen staan.
Als jij een speelbal van je gevoelens wilt blijven moet jij weten, maar suggereren dat je zelf een willoos slachtoffer bent is onzin.
|
|
