quote:
Op woensdag 16 augustus 2017 14:49 schreef Lemijn het volgende:Het is voor mij niet eens zozeer een omschakeling, want ik voel me nog/weer grotendeels mezelf met iemand erbij die al jaren welkom was. Maar ik wist vantevoren niet wie hij was, en ik wil al mijn tijd besteden aan hem leren kennen, elke dag opnieuw. Dat strookt niet altijd met huishouden en soms opkomende eigen behoeftes en slaapgebrek. Maar goed, ik lig dus gewoon heel vaak op de bank met een baby op me, en laat dat leren kennen of wat hij nodig heeft voor gaan op al die andere dingen. Dat kan, met een eerste
Ik kan me dit inderdaad nog goed herinneren van de eerste tijd met I. Ik ging zó in haar op. Maar, en dit is niet een 'wacht maar' hoor want bij iedereen is het anders, dit brak me na een aantal maanden ook op. Net als bij een hevige verliefdheid was ik mezelf een beetje kwijtgeraakt. En ik moest dus weer een balans vinden tussen het moeder zijn en met mijn kind bezig zijn, en tegelijk ook voor mezelf zorgen en mijn eigen leven.
Die balans heb ik gevonden en bevalt me goed. Hoe verliefd ik nu ook weer ben met Y, ik kan nu veel beter oog houden voor het/mijn leven dat ondanks die geweldige baby ook doorgaat.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"