We zijn er bijna: Dude in een camper

Morgen thuis. Ik ga de komende dagen updaten met relaas en foto's hoor!

Nu op Bakkum, de yuppencamping waar de Chablis uit de tapkraantjes langs de zandpaden stroomt. Nog even poodjegebaad aan de neerlandse kust. Mooie afsluiter.

quote:

Op woensdag 30 augustus 2017 07:31 schreef HaverMoutKoekje het volgende:

[..]

voor plekje op Bakkum moet je toch in de rij staan?

Pas moi, pas moi.

quote:

Op woensdag 30 augustus 2017 07:15 schreef Cat-astrophe het volgende:

[..]

Zeg dat dit een woordgrapje is

Is Frans. Piedje gebâind.

Volgens mij heb ik een manier gevonden om foto's hier te krijgen.

Stomme photobucket dat het niet meer doet.

Dus ik ga even een verslagje maken. We zijn weer veilig thuis dus, pfieuw!

Goed, ik begin met het verslag. Ik lardeer dat met compleet chronologisch willekeurige, maar wel onze foto's, mensen. Tegen het TLTR-effect.

Ik wil eigenlijk even beginnen met ons eindpunt: Camping Bakkum, boven de rook van Amsterdam. Voor wie precies wil weten hoe en wat, google even. Kort en goed komt het erop neer dat Bakkum de pleisterplaats is voor tóut Sylviawitteman. De Wendy van Dijks van deze wereld gaan partyen op Ibiza, de intellectuele Grachtengordel/Gooische opblaasmatras gaat lekker gewoon doen op Bakkum. Zo is het ongeveer verdeeld.



Wat je er aantreft zijn knappe Bakfietsmoeders die geheel au naturel ‘oké zijn’ met het gegeven dat er zich onmiddellijk na aankomst op de bos-duincamping teken nestelen in de krochten van je oorschelp. Dat deert ze niet. Dat is immers natuurlijk en dat mogen de kinderen óók best eens van dichtbij meemaken. Straks denken ze nog dat de teken uit de fabriek komen vallen.

Die Bakkumse campingkinderen huilen overigens nooit. Dit is écht waar!! (Het viel ons echt op na twee weken rondtrekken) Noch verheffen ze hun stem om om ijsjes te vragen of hun ongenoegen te uiten omdat ze naar bed moeten. Dat hoeven ze ook niet echt, want de Bakfietsmoeders en de WeBouwenMorgenZelfEenGekkeSkelter-vaders, laten de boel de boel en straks op school, wat zeg ik, de rest van hun leven, moeten die kinderen al genoeg. Dat zie je ze denken en dat is natuurlijk ook zo. De kindertjes zijn er overduidelijk allemaal reuze senang bij.

Dus razen de jongetjes met ongeknipt lang haar (er bleek er wel een ‘Rebel’ te heten en een meisje werd geroepen met ‘Papillon’) op hun kekke scheefgebouwde skelters met lekke banden de camping rond tot laat in de avond, en koppeltjeduiken de steevast natuurlijk pijpgekrulde meisjes nog fervent over de duinpaden. Maar nogmaals: alles in een vreemd soort harmonie waarin zanderige smoeltjes en kapotte knieën kennelijk nog heel gewoon zijn. Het Ot en Sien van het hedendaagse Gooi, zal ik maar zeggen.


Ik had al wel eens van deze camping gehoord. Omdat Robert ten Brink er volgens Boulevard van een duinpan was gestruikeld of omdat Saskia Noort er een thriller situeerde. Nu we er per toeval belandden, heb ik natuurlijk wel even goed om mij heen gekeken. En het is er echt leuk hoor! Ik had er wel een moordje (afrekening in het criminele milieu, natuurlijk geen onschuldige slachtoffers) voor over gehad om er mijn jeugdige zomers door te brengen.
Want die gekke Bakfietsmoeders en die Out-of-the-box-skelter-vaders, verven wel hun vaste caravan roze, hangen hangmatten op en concurreren met de buren om het vrolijkste Mexicaanse tafelzeiltje op de tuintafel. Daar hou ik wel erg van.



Nou goed. Een heel verhaal, waarmee ik maar wou zeggen: je komt nog eens ergens met zo’n camper. Zo hebben we de afgelopen twee weken op de raarste plekken gestaan. Soms tussen de circuswagens midden in een grote stad, soms bij een wijnboer met schaapjes bij onze wagen en dan weer op een haagjes/perkjes-camping in België waar sinds de jaren ’70 nooit meer wat was veranderd en een oud praatgraag menneke ons naar onze plek bracht (en vervolgens zijn levensverhaal ging doen).

[ Bericht 1% gewijzigd door Duderinnetje op 31-08-2017 01:21:22 ]

Wat ik het grappigste vond, aan deze hele exercitie, is dat je vogelvrij bent. Je hebt ALTIJD je bed, je plee en je keuken bij je. En je koelkastje en je licht in de wagen. Eigenlijk alles dus. Dat maakt dat je vrij zorgeloos wat door Frankrijk (in ons geval) toert en nooit bang hoeft te zijn dat je geen plekje voor de nacht vindt. Desnoods parkeer je de boel immers ergens en rol je je bed in.

We vonden het voor zo'n eerste keer wel lastig om een balans te vinden tussen de behoefte almaar dóór te reizen en de behoefte gewoon eens even op een camping te staan en wat te lanterfanten. Vanuit daar kun je immers ook gewoon dagtrips maken (zeker als je met een busje als de onze reist).
Wij concludeerden vandaag dat we misschien, zoals elke beginner, té gehaast zijn geweest en te weinig hebben geprofiteerd van het feit dat het busje je óók de rust biedt zonder veel gedoe een paar daagjes stil te staan. Dat moet je leren ook. Desalniettemin, of ook dankzij die beginners-onrust, een fijne en gekke vakantie gehad. We hebben het toch maar mooi gedaan.

Ik vrees dat we van de weeromstuit ('Wij hier'?) niet eens zo gek veel foto's hebben genomen. Kort gezegd en uit mijn hoofd zijn we vanuit Noord-Holland naar de Belgische kust gegaan. Vanuit daar naar Ieper (WOI) en Troye en Tournai naar het Champagne-gebied. Daar een werkelijk fantastische plek gehad bij een Champagneboer, waar we kennismaakten met het Franse gebruik dat je her en der kan staan met je camper, zonder dat ze er iets voor rekenen. We vonden het een ware ontdekking hoe gastvrij al die Fransen zijn t.o.v. camperaars.




Sowieso waren de Fransen allemaal erg hartelijk en vrolijk en vooral geestig. Lag het aan het gebied waar we waren? Lag het eraan dat tijden zijn veranderd? En hielp het een beetje dat wij Frans spraken? Alleen maar hartelijkheid ontmoet. Ondanks dat de Fransen een slecht imago hebben. Ik vond het al nooit kloppen en had nooit slechte ervaringen met Fransen, maar ik heb het dus nu ook niet meegemaakt.

Kijk en zo zag de bus er uit. We hebben de grootste campers voorbij zien komen, met badkamers en sauna's en waar je een speciaal rijbewijs voor nodig hebt. Een busje als we nu hebben, vonden wij meer dan prima. Met kinderen lijkt het me vrij krap, hoewel deze bus ook door gezinnen wordt gehuurd, die er een tent bij opzetten.

quote:

Op donderdag 31 augustus 2017 07:16 schreef UIO_AMS het volgende:
Leuk verslag tot nu toe! Ben opgegroeid in de buurt van Bakkum, maar toen ik nog klein was waren het vooral de oorspronkelijke Amsterdammers die daar op de camping stonden.

En herkenbaar wat je schrijft over de Fransen. Ik kom graag in Frankrijk en vindt de mensen daar best heel aardig. Zelfs in Parijs. Ik fietste afgelopen weekend door de Franse Ardennen en ze zijn daar bijvoorbeeld een stuk vriendelijker jegens de fietser dan in Nederland.

Louter leuke Vrolijke Franse ontmoet. Echt louter!. Het werd gewoon een beetje raar. Gewoon geen chagrijnige Fransoos te vinden.

Even zien wat ik verder nog moet vertellen.

Oh, dat de routine van aankomst en vertrek zo leuk is. Op een parkeerplaats: koelkast op gas zetten, auto op de bearlock, boel verduisteren, wijn pakken etc. Op een plek met voorzieningen: boel op elektriciteit zetten, luifel uit, wijn pakken. Bij vertrek: koelkast op accu, vuil water lozen, toilet legen, water aanvullen, spulletjes vastzetten, wijn koel zetten. Na een paar keer heb je de routines zó door en ben je binnen no time gesettled of vertrokken. Dat is wel echt reuze gaaf aan een campertje.

Ben wel heel blij dat wij een vast bed hadden en niet hoefden om te bouwen elke avond. Was een prima bed ook nog eens! En wat wij erg prettig vonden, was dat we een apart toilet/douche hadden. Die laatste nooit gebruikt, want dat is wel erg krap (je kan hem eventueel nog door het raampje naar buiten halen, om daar te douchen. Wij zochten echter om de dag een plek met douche op. Nota bene regelmatig nog gratis plekken ook).
Je hebt dus ook busjes waar een 'los' chemisch toilet in zit, maar dan plas je dus gewoon middenin je camper.

quote:

Op donderdag 31 augustus 2017 18:32 schreef Cat-astrophe het volgende:
Mogen we verslagverzoekjes indienen?

Ja! Eh. Ligt eraan waarvan.

Ik ben overigens wel gewoon blij weer thuis te zijn. Twee weken rondzwerven was wel precies genoeg voor ons.

Ik mis sowieso mijn dieren altijd heel erg. Toen ik maandag op een terras tegen een wesp die op mijn koffie landde kirde: 'Oh lieve schat! Nu zitten al je pootjes onder de slagroom!', zei mijn man: Ja, het is duidelijk tijd om naar huis te gaan.
Dat klopte. Ik was inmiddels in staat om een salamander van het plaveisel te plukken om er even mee te knuffelen. Dus dan weet je het wel. Ik ben echt een lousy globetrotter.

Dirk moet de volgende keer maar mee. Hij is het daarmee eens (trof hem vijf minuten geleden zo aan boven):


[ Bericht 4% gewijzigd door Duderinnetje op 31-08-2017 18:59:05 ]