F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
Wat is precies de relatie tussen de werkelijkheid in onze waarneming en de echte werkelijkheid, onafhankelijk van de waarneming? Dat is een vraag die de filosofie al eeuwen bezig houdt. Bijna iedereen is het er over eens dat er iets is dat onze waarneming veroorzaakt, maar wat dat is, dat weten we niet.
Zoals bijvoorbeeld Bertrand Russell het zegt: 'What the senses immediately tell us is not the truth about the object as it is apart from us, but only the truth about certain sense-data, which, so far as we can see, depend upon the relations between us and the object.
Thus what we directly see and feel is merely 'appearance', which we believe to be a sign of some 'reality' behind.'
Al onze kennis gaat dus over de waarneming, niet over de echte werkelijkheid. De modernste fysica, zoals de relativiteitstheorie en de kwantumfysica, bevestigen dit.
Is er dan eigenlijk wel een manier om zeker te weten wat die echte werkelijkheid is? Volgens Russell niet. Russell trekt de volgende conclusie:
'All knowledge, we find, must be built up upon our instinctive beliefs, and if these are rejected, nothing is left'.
Maar hoe weten we of die 'instinctive beliefs' juist zijn? Dat wordt dan een belangrijke vraag, want alles hangt er van af. Russell laat zich er verder niet over uit.
Tegenwoordig zouden we zeggen: daar hebben we de evolutietheorie voor. Wat zegt die daarover. Evolutie is een universeel recursief algoritme met drie elementen: replicatie, variatie en selectie.
Hieronder een TED talk van Donald Hoffman over dat onderwerp. Het is een zuiver wetenschappelijk verhaal waar geen filosofische hersenspinsels aan te pas komen. Het gaat over de vraag of evolutie organismen met een waarneming uitrust die de werkelijkheid getrouw weergeeft, wat die werkelijkheid ook is, of met een waarneming die leidt tot optimale overlevings- en voortplantingskansen. Iedereen die snapt wat evolutie is weet dat het dat laatste is. Wat niet iedereen snapt is dat die, laten we het een overlevingswaarneming noemen, geen enkele relatie hoeft te hebben met die echte werkelijkheid, behalve dat effecten in de een doorwerken in de andere. De waarneming kan m.a.w. volledig afwijken, en zal dat waarschijnlijk ook doen, van de echte werkelijkheid. Evolutie is extreem economisch en efficient. Het optimale verbruik van beschikbare energie is een kwestie van leven of dood. Een zo effectief mogelijke simpele interface, waarin alles dat niet nodig is om te overleven wordt weggelaten, is wat de evolutietheorie voorspelt.
Hoffman gebruikt hier de analogie van het bureaublad van je computer, vol met icoontjes. De icoontjes lijken in de verste verte niet op wat ze symboliseren. Het is een virtuele werkelijkheid, een interface.
Gelukkig kunnen we tegenwoordig evolutie simuleren met behulp van computers, en Hoffman heeft uitgebreide tests gedaan met allerlei genetische algoritmes, en keer op keer stierven de algoritmes die de werkelijkheid weergaven zoals hij is uit. Of zoals Hoffman zegt: 'perception of reality goes extinct'.
De moraal van het evolutieverhaal is dus dat ook ons 'instinctief geloof', hoeveel waarde Russell ook hechtte aan de redelijkheid daarvan, geen enkel houvast biedt voor de vraag wat echt is.
Combineer dit inzicht nu met de kwantumfysica, waaruit blijkt dat er geen werkelijkheid is zolang er geen waarneming is. Er is alleen maar een kansverdeling voor de mogelijke waarden van alle fysische eigenschappen die de elementaire deeltjes in onze overlevingswaarneming/interface kunnen aannemen, als, en alleen als, we een waarneming doen.
Deze combinatie leidt vanzelf tot een geheel ander paradigma dan het huidige. Geen objectieve, fundamentele 'fysische' werkelijkheid die op onverklaarbare wijze iets als waarneming heeft geproduceerd, maar andersom: waarneming als een intersubjectief, interactief proces in een fundamenteel bewustzijn, dat onze 'fysische' werkelijkheid creeert.
En voor de geinteresseerden, hier een veel uitgebreider artikel van Hoffman:
http://journal.frontiersi(...)psyg.2014.00577/full
Zoals bijvoorbeeld Bertrand Russell het zegt: 'What the senses immediately tell us is not the truth about the object as it is apart from us, but only the truth about certain sense-data, which, so far as we can see, depend upon the relations between us and the object.
Thus what we directly see and feel is merely 'appearance', which we believe to be a sign of some 'reality' behind.'
Al onze kennis gaat dus over de waarneming, niet over de echte werkelijkheid. De modernste fysica, zoals de relativiteitstheorie en de kwantumfysica, bevestigen dit.
Is er dan eigenlijk wel een manier om zeker te weten wat die echte werkelijkheid is? Volgens Russell niet. Russell trekt de volgende conclusie:
'All knowledge, we find, must be built up upon our instinctive beliefs, and if these are rejected, nothing is left'.
Maar hoe weten we of die 'instinctive beliefs' juist zijn? Dat wordt dan een belangrijke vraag, want alles hangt er van af. Russell laat zich er verder niet over uit.
Tegenwoordig zouden we zeggen: daar hebben we de evolutietheorie voor. Wat zegt die daarover. Evolutie is een universeel recursief algoritme met drie elementen: replicatie, variatie en selectie.
Hieronder een TED talk van Donald Hoffman over dat onderwerp. Het is een zuiver wetenschappelijk verhaal waar geen filosofische hersenspinsels aan te pas komen. Het gaat over de vraag of evolutie organismen met een waarneming uitrust die de werkelijkheid getrouw weergeeft, wat die werkelijkheid ook is, of met een waarneming die leidt tot optimale overlevings- en voortplantingskansen. Iedereen die snapt wat evolutie is weet dat het dat laatste is. Wat niet iedereen snapt is dat die, laten we het een overlevingswaarneming noemen, geen enkele relatie hoeft te hebben met die echte werkelijkheid, behalve dat effecten in de een doorwerken in de andere. De waarneming kan m.a.w. volledig afwijken, en zal dat waarschijnlijk ook doen, van de echte werkelijkheid. Evolutie is extreem economisch en efficient. Het optimale verbruik van beschikbare energie is een kwestie van leven of dood. Een zo effectief mogelijke simpele interface, waarin alles dat niet nodig is om te overleven wordt weggelaten, is wat de evolutietheorie voorspelt.
Hoffman gebruikt hier de analogie van het bureaublad van je computer, vol met icoontjes. De icoontjes lijken in de verste verte niet op wat ze symboliseren. Het is een virtuele werkelijkheid, een interface.
Gelukkig kunnen we tegenwoordig evolutie simuleren met behulp van computers, en Hoffman heeft uitgebreide tests gedaan met allerlei genetische algoritmes, en keer op keer stierven de algoritmes die de werkelijkheid weergaven zoals hij is uit. Of zoals Hoffman zegt: 'perception of reality goes extinct'.
De moraal van het evolutieverhaal is dus dat ook ons 'instinctief geloof', hoeveel waarde Russell ook hechtte aan de redelijkheid daarvan, geen enkel houvast biedt voor de vraag wat echt is.
Combineer dit inzicht nu met de kwantumfysica, waaruit blijkt dat er geen werkelijkheid is zolang er geen waarneming is. Er is alleen maar een kansverdeling voor de mogelijke waarden van alle fysische eigenschappen die de elementaire deeltjes in onze overlevingswaarneming/interface kunnen aannemen, als, en alleen als, we een waarneming doen.
Deze combinatie leidt vanzelf tot een geheel ander paradigma dan het huidige. Geen objectieve, fundamentele 'fysische' werkelijkheid die op onverklaarbare wijze iets als waarneming heeft geproduceerd, maar andersom: waarneming als een intersubjectief, interactief proces in een fundamenteel bewustzijn, dat onze 'fysische' werkelijkheid creeert.
En voor de geinteresseerden, hier een veel uitgebreider artikel van Hoffman:
http://journal.frontiersi(...)psyg.2014.00577/full
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
Het is inderdaad aannemelijker dat het universum bestaat uit een soort holistische informatiestructuur dan uit hele kleine knikkertjes die interacteren door afstand en tijd te overbruggen. Dingen als delayed choice en verstrengeling, of 'spooky action at a distance' zijn dan onbegrijpelijk. Dat zijn ze niet als de werkelijkheid nonlocaal en nontemporeel is. Als ruimtetijd een constructie in bewustzijn is, net als kleuren en geuren etc.quote:Op zondag 23 juli 2017 02:51 schreef DarkSand het volgende:
[..]
Ja, ik vond die delayed choice quantum eraser ook wel een vaag ding, maar toch kon ik mijn gedachte betreffende 'fotonen kennen geen tijd en afstand' niet loslaten. Wanneer dat het geval is (en dat is eigenlijk de enige conclusie welke je kunt trekken betreffende deeltjes die lichtsnelheid gaan). dan lijkt het enkel voor ons dat er een keus terug in tijd wordt gemaakt, echter voor de fotonen vertrekken ze op hetzelfde tijdstip, leggen beide dezelfde afstand af (nul afstand) in dezelfde tijd (ook nul tijd).
Wij weten niet beter dan continue met tijd te rekenen, maar een foton kent helemaal geen tijd.
[..]
Ik ken die momenten ook, geeft soms best een eng gevoel. Soms wil ik dan wel eens tot de conclusie komen dat ons heelal enkel uit informatie en logica bestaat. een simulatie zou volgens occams razor toch echt eenvoudiger kunnen bestaan. Dan heb je binnen onze heelal helemaal niet iets nodig, enkel info en logica.
Die holistische informatiestructuur is dan de kwantumtoestand van het universum, die alle mogelijkheden voor configuraties en natuurwetten bevat, waarvan alleen sommige gerealiseerd worden door de collectieve actie van bewuste waarnemers.
Zo denkt Henry Stapp er bijvoorbeeld over, en ik vind iets dergelijks veel aannemelijker dan simplistisch materialisme, met al zijn contradicties en contra-intuitieve konsekwenties voor bewuste wezens, die dan niets meer dan biologische robots zouden zijn.
https://www.closertotruth(...)ciousness#video-4213
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
Pfoeh, dit is er dan voor mij weer 1 om op te kauwen. Wellicht dat dit inzicht voor wiskundigen wat natuurlijker komt dan voor mij.quote:
Als ruimte emergent is, wordt verstrengeling veel beter te begrijpen.
Ik voel intuitief aan wat je bedoelt, maar daar is wel alles mee gezegd.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Geometrische figuren worden toch ook voornamelijk bepaald door het vacuum tussen de grenselementen, de informatieoverdracht zit dus niet zozeer in de verstrengeling van de elementen, maar meer in het vacuum dat ze creëren.
(3 punten geven geen informatie, de vorm die ze samen maken, en dus de ruimte die ze innemen, is de informatie [bv. een gelijkzijdige driehoek])
Is tijd dan ook emergent...
Moet vast wel al naar gekeken zijn. Interessante invalshoek!
Edit: Space from Hilbert Space: Recovering Geometry from Bulk Entanglement
[ Bericht 17% gewijzigd door _I op 24-07-2017 07:14:58 ]
(3 punten geven geen informatie, de vorm die ze samen maken, en dus de ruimte die ze innemen, is de informatie [bv. een gelijkzijdige driehoek])
Is tijd dan ook emergent...
Moet vast wel al naar gekeken zijn. Interessante invalshoek!
Edit: Space from Hilbert Space: Recovering Geometry from Bulk Entanglement
[ Bericht 17% gewijzigd door _I op 24-07-2017 07:14:58 ]
Wel jammer dat je er niet aan wil.quote:Op woensdag 28 juni 2017 15:26 schreef Molurus het volgende:
Oh goodie, weer zo'n kwantumfysica vs bewustzijn topic.
Er zal wel eerst een overtuigend argument gemaakt moeten worden dat die twee onderwerpen iets met elkaar te maken hebben.quote:
Vooralsnog zijn het alleen vage figuren als Stuart Hameroff en Deepak Chopra die zo'n verband bepleiten. Zonder uitzondering mensen die nul komma niks van kwantumfysica begrijpen.
Niet meer aanwezig in dit forum.
Dat zal nog wel even gaan duren, denk ik. Zolang bewustzijn niet exact te definiëren en daarmee te meten valt, zal het nooit een wetenschappelijke vraag worden, eerder filosofisch.quote:
Er zal wel eerst een overtuigend argument gemaakt moeten worden dat die twee onderwerpen iets met elkaar te maken hebben.
Vooralsnog zijn het alleen vage figuren als Stuart Hameroff en Deepak Chopra die zo'n verband bepleiten. Zonder uitzondering mensen die nul komma niks van kwantumfysica begrijpen.
En dan kom je uit bij niet-wiskundigen, die gaan filosoferen op wiskundige aannames, ook niet echt wetenschappelijk te noemen.
Snap je afkeer, zeker omdat het allemaal niet-materieel is. Vind het zelf interessant, dus van mij mag het wel deze kant op gaan.
Ja, daar is naar gekeken, maar is technisch erg lastig. Dat komt omdat het holografische vermoeden alleen expliciet is aangetoond voor zogenaamde 'anti-deSitter' ruimtes. In dit holografische vermoeden relateer je een theorie van kwantumzwaartekracht in D+1 dimensies ( de 'bulk') aan een kwantumtheorie zonder zwaartekracht op de rand van deze ruimte, dus in 1 dimensie minder. In de kwantumzwaartekrachtstheorie 'emergeert' er dus een extra ruimtelijke dimensie. Vanaf de rand bekeken heb je immers 'slechts' een kwantumtheorie zonder zwaartekracht, die stiekem alle informatie bevat over een theorie van kwantumzwaartekracht met 1 extra ruimtelijke dimensie!quote:Op maandag 24 juli 2017 07:04 schreef Jopie78 het volgende:
Geometrische figuren worden toch ook voornamelijk bepaald door het vacuum tussen de grenselementen, de informatieoverdracht zit dus niet zozeer in de verstrengeling van de elementen, maar meer in het vacuum dat ze creëren.
(3 punten geven geen informatie, de vorm die ze samen maken, en dus de ruimte die ze innemen, is de informatie [bv. een gelijkzijdige driehoek])
Is tijd dan ook emergent...
Moet vast wel al naar gekeken zijn. Interessante invalshoek!
Zo'n anti-de Sitter ruimte heeft een zgn. 'tijdachtige rand', wat losjes betekent dat tijd er gedefiniëerd kan worden. De rand van een deSitter ruimte heeft dat niet. Zou je dus holografie wiskundig kunnen vastellen in een deSitter ruimte, dan heb je op de rand een kwantumtheorie zonder tijd, terwijl in de bulk je een kwantumzwaartekrachtstheorie hebt met tijd. Ergo, 'tijd' is emergent in de kwantumzwaartekrachtstheorie. Vanaf de rand bekeken heb je immers een tijdloze kwantumtheorie zonder zwaartekracht die stiekem alle informatie bevat over een theorie van kwantumzwaartekracht met tijd!
Helaas is holografie in dit soort deSitter ruimtes nog nooit expliciet aangetoond. Helaas, omdat ons heelal op grote schaal zo'n deSitter ruimte lijkt te zijn. Het is 1 van de grote mysteries in de theoretische natuurkunde: onze wiskundige theorieën zoals snaartheorie en supersymmetrie hebben een enorme voorkeur voor antideSitter, terwijl wij in een 'gewone' deSitter ruimtetijd leven.
-
Er komen steeds meer vermoedens dat holografisch gezien ruimte een emergente eigenschap is die voortvloeit uit kwantumverstrengeling. In die zin is de ruimtelijke afstand tussen objecten een "illusie": in de kwantumtheorie op de rand is er slechts verstrengeling, dat zich vertaalt als ruimte in de kwantumzwaartekrachtstheorie in de bulk.quote:
[..]
Pfoeh, dit is er dan voor mij weer 1 om op te kauwen. Wellicht dat dit inzicht voor wiskundigen wat natuurlijker komt dan voor mij.
Zie b.v.
http://www.nature.com/new(...)f-space-time-1.18797
-
Ik heb hier eens wat over gelezen van Leonard Susskind. Het holografisch universum, zwarte gaten, de kosmische horizon etc. Het is wel de cutting edge van de kosmologie met veel raadsels, en moeilijk te vatten. Het meest verbazende vind ik de wet dat de maximale hoeveelheid informatie in een bepaalde 3 dimensionale ruimte niet bepaald wordt door het volume van die ruimte maar door de oppervlakte van het omringende 2 dimensionale vlak. Alles in het universum zou dus een projectie kunnen zijn van informatie die gecodeerd is op een vlak, zoals bij een hologram.
In het universum zou misschien de kosmische horizon de rol van die begrenzing, of boundary, kunnen spelen. Daarbuiten expandeert het universum sneller dan het licht dus is alles daar voor altijd buiten het bereik van onze waarneming en is dus strict genomen geen onderdeel van de fysica.
Die kosmische horizon vertoont gelijkenis met de event horizon van een zwart gat. Een astronaut die de kosmische horizon nadert zie je steeds langzamer gaan en dan verbranden in een oneindige hitte en gescrambled teruggestraald worden á la Hawking straling. Maar zoals alles is ook die kosmische horizon weer volledig perspectief-afhankelijk. We hebben allemaal onze eigen individuele horizon, al verschilt die natuurlijk maar minimaal op verschillende locaties op deze planeet. Maar voor die astronaut is er helemaal niets aan de hand. Alles is normaal. Voor hem zitten wij op de kosmische horizon en zijn wij het die verbranden. Toch zitten we hier gewoon te tiepen en te lezen en is er geen vuiltje aan de lucht.
In het universum zou misschien de kosmische horizon de rol van die begrenzing, of boundary, kunnen spelen. Daarbuiten expandeert het universum sneller dan het licht dus is alles daar voor altijd buiten het bereik van onze waarneming en is dus strict genomen geen onderdeel van de fysica.
Die kosmische horizon vertoont gelijkenis met de event horizon van een zwart gat. Een astronaut die de kosmische horizon nadert zie je steeds langzamer gaan en dan verbranden in een oneindige hitte en gescrambled teruggestraald worden á la Hawking straling. Maar zoals alles is ook die kosmische horizon weer volledig perspectief-afhankelijk. We hebben allemaal onze eigen individuele horizon, al verschilt die natuurlijk maar minimaal op verschillende locaties op deze planeet. Maar voor die astronaut is er helemaal niets aan de hand. Alles is normaal. Voor hem zitten wij op de kosmische horizon en zijn wij het die verbranden. Toch zitten we hier gewoon te tiepen en te lezen en is er geen vuiltje aan de lucht.
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
Nu bestaat die astronaut niet echt, maar stel dat er bewuste intelligente wezens op een of andere planeet aan onze kosmische horizon zijn geevolueerd, die ook berekeningen maken en waarnemingen doen. Dan verbranden we tegelijkertijd wel en niet. Dat kan natuurlijk niet. Volgens mij is het enige dat de logica redt het feit dat die wezens ons nooit informatie zullen kunnen sturen over onze verbranding, en wij nooit aan hen kunnen vertellen dat alles OK is, aangezien we voor altijd over hun horizon verdwijnen, en zij over de onze.quote:
Maar voor die astronaut is er helemaal niets aan de hand. Alles is normaal. Voor hem zitten wij op de kosmische horizon en zijn wij het die verbranden. Toch zitten we hier gewoon te tiepen en te lezen en is er geen vuiltje aan de lucht.
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
Zo zou je het kunnen zien Een ultieme metafysische firewall voor de logica. Een gewone firewall kan je doorheen breken als je een lek in de software vindt. De kosmische horizon is een grens waar het universum sneller expandeert dan dingen in het universum kunnen bewegen. En de lichtsnelheid is vooralsnog onbreekbaar voor dingen in het universum, omdat causaliteit dan omdraait volgens de relativiteitstheorie. Gevolgen zouden dan gebeuren voordat hun oorzaak plaats vindt.quote:
Maar wie weet is dat een beperkte visie, net als die van Newton. De geschiedenis leert dat iedere generatie denkt dat ze het wel zo'n beetje weten, en dat de volgende generatie niets anders te doen heeft dan de puntjes op de i te zetten. En vervolgens blijkt alles toch weer heel anders te zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door JerryWesterby op 29-07-2017 16:46:19 ]
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
Buitenaards leven hoeft er imo niet te zijn. Ook al is het er of lijkt het erop.
Meer van: wie zijn wij in onze binnenkant en hun in een binnenkant. We zijn beiden poppetjes. Meer niet. Marionetten kan ik het niet noemen. Heb ik zelf een theorie voor om buitenaards leven te weerleggen. Aliens bestaan dan voor mij ook niet omdat het niet kan kloppen met de werkelijkheid. Soort van.
Meer van: wie zijn wij in onze binnenkant en hun in een binnenkant. We zijn beiden poppetjes. Meer niet. Marionetten kan ik het niet noemen. Heb ik zelf een theorie voor om buitenaards leven te weerleggen. Aliens bestaan dan voor mij ook niet omdat het niet kan kloppen met de werkelijkheid. Soort van.
Een steeds terugkerend patroon wat je juist goed in het achterhoofd moet houden en ik ook vaak genoeg benoem binnen de discussies hier.quote:
[..]
Maar wie weet is dat een beperkte visie, net als die van Newton. De geschiedenis leert dat iedere generatie denkt dat ze het wel zo'n beetje weten, en dat de volgende generatie niets anders te doen heeft dan de puntjes op de i te zetten. En vervolgens blijkt alles toch weer heel anders te zijn.
Aannames doen kan leuk en interessant zijn, maar met onvoldoende kennis en technologische know how slaat men de plank met regelmaat mis. Geschiedenis laat geen ander beeld zien. Dus ook onze hedendaagse aannames zijn hieraan onderworpen.
Ik denk dat er nog heel wat paradigmaverschuivingen moeten gaan plaats vinden wil men het grotere geheel een beetje beter leren begrijpen.
Precies. En er vindt een paradigmaverschuiving plaats terwijl we spreken. Het orthodoxe establishment van het scientisme zit in de verdediging. Dogmas als reductionisme en materialisme worden steeds minder serieus genomen, terwijl ze heel lang onaantastbaar waren. Het paradigma van het bestaan van een objectieve fysische werkelijkheid waar mensen van een afstandje naar zitten te kijken als neutrale toeschouwers, alsof het een experiment in een laboratorium betreft, is niet meer houdbaar. Er is geen scheiding met aan de ene kant het universum en aan de andere kant 'de waarnemer'. Dat is een illusie. In werkelijkheid is het één geheel.quote:
[..]
Een steeds terugkerend patroon wat je juist goed in het achterhoofd moet houden en ik ook vaak genoeg benoem binnen de discussies hier.
Aannames doen kan leuk en interessant zijn, maar met onvoldoende kennis en technologische know how slaat men de plank met regelmaat mis. Geschiedenis laat geen ander beeld zien. Dus ook onze hedendaagse aannames zijn hieraan onderworpen.
Ik denk dat er nog heel wat paradigmaverschuivingen moeten gaan plaats vinden wil men het grotere geheel een beetje beter leren begrijpen.
Neem bijvoorbeeld de kosmische horizon. De begrenzing van een bolvormige ruimte met ons als middelpunt. Alles daarbuiten hoort niet tot de fysische werkelijkheid. Dat wil zeggen, het is geen onderdeel van wat we waarnemen, wat we kunnen meten, en een causale plek kunnen geven in onze fysische theorie. De theorie faalt daar, net als in de singulariteit aan het begin van het universum of in een zwart gat. Informatie kan niet heen en weer door wat je een ´firewall´ zou kunnen noemen.
Maar iedere waarnemer heeft zijn eigen kosmische horizon. Het is onmogelijk om een overkoepelend, objectief, Goddelijk gezichtspunt in te nemen, ook al wordt dat sinds de 17de eeuw in de wetenschap voor het gemak verondersteld.
Omdat we hier met zijn allen op de planeet Aarde zijn is het verschil in onze kosmische horizonnen verwaarloosbaar. Maar als mensen in de toekomst eenmaal naar andere planeten in andere zonnestelselsels reizen ontstaat er een niet-triviaal verschil in kosmische horizon. Dat betekent dat wat voor de een fysische werkelijkheid is voor de ander niet bestaat. En andersom. Dat betekent dat niets objectieve fysische werkelijkheid is. Het universum is niet waarnemer-onafhankelijk. Het universum dat we kennen wordt gecreeerd door waarnemers.
[ Bericht 0% gewijzigd door JerryWesterby op 12-08-2017 16:38:47 ]
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
Ik dacht dat dit een grapje was, maar ik las gisteren dat firewalls inderdaad door natuurkundigen zijn voorgesteld als een manier om dit soort paradoxen op te lossen. Nu ben ik geen natuurkundige, maar het lijkt me sterk dat zo'n firewall echt een fysisch, meetbaar verschijnsel is op een bepaalde locatie. Zoals in The Truman Show met Jim Carrey, die in een poging te ontsnappen aan zijn wereld met zijn bootje uiteindelijk tegen een muur botst.quote:
In feite hebben we het niet over een fysische maar over een informatie firewall.
Alweer een aanwijzing dat informatie fundamenteler is dan 'materie'.
Een event horizon van een zwart gat en de kosmische horizon zijn volgens mij geen technologische of fysische, maar principiele barrieres, die het gevolg zijn van het feit dat het universum afhankelijk is van de waarnemer. Pogingen ze voor te stellen als iets dat meetbaar is in de vorm van materie of energie zijn het gevolg van het hardnekkig vasthouden aan het verouderde materialistische paradigma.
[ Bericht 0% gewijzigd door JerryWesterby op 12-08-2017 17:11:42 ]
The 'physical world' is a postulated explanatory framework which abstracts certain properties (physical properties) from our experience and thinks of them as objectively existing.
Uh, nee, het is juist een behoorlijke omslag voor de algemene rel.rheorie.quote:
[..]
Ik dacht dat dit een grapje was, maar ik las gisteren dat firewalls inderdaad door natuurkundigen zijn voorgesteld als een manier om dit soort paradoxen op te lossen. Nu ben ik geen natuurkundige, maar het lijkt me sterk dat zo'n firewall echt een fysisch, meetbaar verschijnsel is op een bepaalde locatie. Zoals in The Truman Show met Jim Carrey, die in een poging te ontsnappen aan zijn wereld met zijn bootje uiteindelijk tegen een muur botst.
In feite hebben we het niet over een fysische maar over een informatie firewall.
Alweer een aanwijzing dat informatie fundamenteler is dan 'materie'.
Een event horizon van een zwart gat en de kosmische horizon zijn volgens mij geen technologische of fysische, maar principiele barrieres, die het gevolg zijn van het feit dat het universum afhankelijk is van de waarnemer. Pogingen ze voor te stellen als iets dat meetbaar is in de vorm van materie of energie zijn het gevolg van het hardnekkig vasthouden aan het verouderde materialistische paradigma.
-
Verder klinken paradigma verschuivingen heel sensationeel, maar (1) het zijn uiterst zeldzame gebeurtenissen; 999999 van de 1000.000 keer dat mensen er om roepen (op fora), blijkt het prima binnen het paradigma te zijn op te lossen (maar hey, da's saai). En (2) ik lees nooit concrete voorstellen hoe er verschoven moet worden.
Zie ook
https://www.physicsforums.com/insights/wont-look-new-theory/
Zie ook
https://www.physicsforums.com/insights/wont-look-new-theory/
-
Vooral het dikgedrukte uit jouw tekst is het bestaande dogma wat je nog veel tegenkomt. Ik vergelijk het weleens met de revival van dogmatisten eind negentiende eeuw toen men dacht klaar te zijn met de ontleding van de materie. De wetenschap was volgens die toenmalige dogmatisten klaar. En toen diende de kwantumfysica zich aan en kwam Einstein met zijn relativiteitstheorie. Een nieuwe paradigmaverschuiving diende zich aan en in eerste instantie was er toen ook veel verzet vanuit diezelfde dogmatisten.quote:
[..]
Precies. En er vindt een paradigmaverschuiving plaats terwijl we spreken. Het orthodoxe establishment van het scientisme zit in de verdediging. Dogmas als reductionisme en materialisme worden steeds minder serieus genomen, terwijl ze heel lang onaantastbaar waren. Het paradigma van het bestaan van een objectieve fysische werkelijkheid waar mensen van een afstandje naar zitten te kijken als neutrale toeschouwers, alsof het een experiment in een laboratorium betreft, is niet meer houdbaar. Er is geen scheiding met aan de ene kant het universum en aan de andere kant 'de waarnemer'. Dat is een illusie. In werkelijkheid is het één geheel.
Neem bijvoorbeeld de kosmische horizon. De begrenzing van een bolvormige ruimte met ons als middelpunt. Alles daarbuiten hoort niet tot de fysische werkelijkheid. Dat wil zeggen, het is geen onderdeel van wat we waarnemen, wat we kunnen meten, en een causale plek kunnen geven in onze fysische theorie. De theorie faalt daar, net als in de singulariteit aan het begin van het universum of in een zwart gat. Informatie kan niet heen en weer door wat je een ´firewall´ zou kunnen noemen.
Maar iedere waarnemer heeft zijn eigen kosmische horizon. Het is onmogelijk om een overkoepelend, objectief, Goddelijk gezichtspunt in te nemen, ook al wordt dat sinds de 17de eeuw in de wetenschap voor het gemak verondersteld.
Omdat we hier met zijn allen op de planeet Aarde zijn is het verschil in onze kosmische horizonnen verwaarloosbaar. Maar als mensen in de toekomst eenmaal naar andere planeten in andere zonnestelselsels reizen ontstaat er een niet-triviaal verschil in kosmische horizon. Dat betekent dat wat voor de een fysische werkelijkheid is voor de ander niet bestaat. En andersom. Dat betekent dat niets objectieve fysische werkelijkheid is. Het universum is niet waarnemer-onafhankelijk. Het universum dat we kennen wordt gecreeerd door waarnemers.
Blijkbaar vinden veel mensen het moeilijk om bestaande denkkaders los te laten. Het objectiveren van de waarneming is altijd een illusie te noemen omdat het nooit los staat van de individuele subjectieve beleving.
Het oorzaak-gevolg principe is slechts een symptoom van een dieper werkelijkheidsbesef die voor ons huidige denken (nog) ontoegankelijk is. Toch wordt dit principe vaak als de enige voorzienige kapstok gebruikt, vooral door deterministen.
Maar geldt er wel een oorzaak en gevolg principe voor datgene wat vooraf ging aan het aanzien van ruimte en tijd, zoals de vermeende oerknaltheorie? Geldt het oorzaak en gevolg principe nog buiten de horizon van waarneming binnen een zwart gat? Het oorzaak en gevolg principe hoeft dus niet per definitie voor alles op te gaan zolang we het achterliggende concept ervan nog niet begrijpen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Elzies op 13-08-2017 08:03:13 ]
Hoe je het ook went of keert, wanneer het ons leven in deze wereld betreft, ontkom je niet aan oorzaak en gevolg. Of het nou een symptoom is of niet, wat dat ook mag betekenen, en wat tevens verwijst naar een causale relatie: het maakt causaliteit niet minder waar.
Je gaat een windows OS ook niet als irreëel beschouwen, omdat er hardware en elektriciteit, etc. achter schuilt voor de functionaliteit.
Je gaat een windows OS ook niet als irreëel beschouwen, omdat er hardware en elektriciteit, etc. achter schuilt voor de functionaliteit.
Het holografische principe maakt duidelijk dat localiteit mogelijk niet meer opgaat in een theorie vasn kwantumzwaartekracht. Dat is een enorme stap uit de natuurkunde zoals we die nu begrijpen. We weten alleen niet precies 'hoe'. Die conservatieve houding is er volgens Kuhn met een goede reden: het zorgt voor veel vooruitgang tijdens perioden van 'normale wetenschap '. Geschiedenis leert dat paradigma verschuivingen vrijwel altijd onaangekondigd en onvoorspelbaar zijn.
Het zijn vaak crackpots die graag benadrukken hoe vastgeroest de wetenschap is zonder concrete voorstellen te doen. En zich vervolgens vol trots op de borst kloppen dat zij wel een open geest hebben. Zij zien vanachter hun scherm als eenzame pioniers waar de wetenschappers in het veld bibgestuurd moeten worden.
Nou, knap hoor
Het zijn vaak crackpots die graag benadrukken hoe vastgeroest de wetenschap is zonder concrete voorstellen te doen. En zich vervolgens vol trots op de borst kloppen dat zij wel een open geest hebben. Zij zien vanachter hun scherm als eenzame pioniers waar de wetenschappers in het veld bibgestuurd moeten worden.
Nou, knap hoor
-
Het ervaren van zoiets als causaliteit maakt het nooit tot een onafhankelijke objectiviteit.quote:
Hoe je het ook went of keert, wanneer het ons leven in deze wereld betreft, ontkom je niet aan oorzaak en gevolg. Of het nou een symptoom is of niet, wat dat ook mag betekenen, en wat tevens verwijst naar een causale relatie: het maakt causaliteit niet minder waar.
Je gaat een windows OS ook niet als irreëel beschouwen, omdat er hardware en elektriciteit, etc. achter schuilt voor de functionaliteit.
Ook het causaliteitprincipe kent een achterliggende horizon waar we niet voorbij kunnen kijken.
Zoals ik al met een voorbeeld aangaf, geldt het causaliteitsprincipe nog wel voor het ontstaan van dit heelal waar tijd en ruimte nog niet bestond? Geldt het causaliteitsprincipe nog wel buiten de reikwijdte van waarneming binnen een zwart gat?
Dan is het niet logisch het causaliteitsprincipe als enige kapstok te prefereren, maar eerder als een symptoom van een voor ons onbekend groter geheel.
|
|
