R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
nav een discussie die ik gisteren in de kroeg had vroeg ik me af wat jullie verstaan onder "emotioneel vreemdgaan"? Het is een term die ik de laatste tijd steeds vaker hoor, maar die ik eigenlijk nogal vaag vind. Je hoort dan dingen als "hij ging niet echt vreemd, maar wel emotioneel vreemd".
Fysiek vreemdgaan lijkt me duidelijk, maar hoe zit dat bij emotioneel vraamdgaan? Het kan toch bijvoorbeeld gebeuren dat je in een lange relatie zit en dan verliefd wordt op iemand anders? Is mij ook wel eens overkomen. Lijkt mij dat je daar niets aan kunt doen, behalve dan wachten tot het weer voorbij is. Als je dan bijvoorbeeld toch met zo iemand flirt, ga je dan emotoneel vreemd, of niet? En waar ligt precies de grens? Er zijn volgens mij genoeg mensen die in een relatie zitten en af en toe een beetje flirten met anderen en er zijn vast ook heel veel mensen die in een relatie zitten maar tijdelijk even een crush hebben op een collega/studiegenoot/huisgenoot/etc...
En hoe zit het met vriendschappen? Ik heb een aantal mannelijke vrienden met wie ik heel veel deel, ook details over mijn relatie. Ik voel me niet tot hen aangetrokken en zal dat ook nooit voelen, maar ze weten wel dingen over mij die niet veel anderen weten. Zou dat volgens jullie dan onder emotioneel vreemdgaan vallen?
De enige definitie die ik persoonlijk kan bedenken is dat als je dingen zegt tegen een ander waarvan je niet zou willen dat je partner er achter komt. Dan is er blijkbaar iets wat stiekem gebeurt en dus misschien niet door de beugel kan. Maar ik vind het dan nog steeds een grijs gebied...
Hebben jullie ervaringen met dat zogenaamde emotioneel vreemdgaan? Hoe kom je erachter als je partner dat doet? Heb je het zlef wel eens gedaan en hoe bewust was je je hier toen van?
Fysiek vreemdgaan lijkt me duidelijk, maar hoe zit dat bij emotioneel vraamdgaan? Het kan toch bijvoorbeeld gebeuren dat je in een lange relatie zit en dan verliefd wordt op iemand anders? Is mij ook wel eens overkomen. Lijkt mij dat je daar niets aan kunt doen, behalve dan wachten tot het weer voorbij is. Als je dan bijvoorbeeld toch met zo iemand flirt, ga je dan emotoneel vreemd, of niet? En waar ligt precies de grens? Er zijn volgens mij genoeg mensen die in een relatie zitten en af en toe een beetje flirten met anderen en er zijn vast ook heel veel mensen die in een relatie zitten maar tijdelijk even een crush hebben op een collega/studiegenoot/huisgenoot/etc...
En hoe zit het met vriendschappen? Ik heb een aantal mannelijke vrienden met wie ik heel veel deel, ook details over mijn relatie. Ik voel me niet tot hen aangetrokken en zal dat ook nooit voelen, maar ze weten wel dingen over mij die niet veel anderen weten. Zou dat volgens jullie dan onder emotioneel vreemdgaan vallen?
De enige definitie die ik persoonlijk kan bedenken is dat als je dingen zegt tegen een ander waarvan je niet zou willen dat je partner er achter komt. Dan is er blijkbaar iets wat stiekem gebeurt en dus misschien niet door de beugel kan. Maar ik vind het dan nog steeds een grijs gebied...
Hebben jullie ervaringen met dat zogenaamde emotioneel vreemdgaan? Hoe kom je erachter als je partner dat doet? Heb je het zlef wel eens gedaan en hoe bewust was je je hier toen van?
Ja dat heb ik wel een keer gedaan, eerst onbewust, toen ik me er bewust van werd heb ik het direct afgekapt.
Maar wat heb je dan precies gedaan dat niet door de beugel kon? Gaat het dan meer om het flirten en die ander aan het lijntje houden of meer om het delen van intieme details?quote:Op zondag 16 juli 2017 20:43 schreef Roofmate77 het volgende:
Ja dat heb ik wel een keer gedaan, eerst onbewust, toen ik me er bewust van werd heb ik het direct afgekapt.
Meer het feit dat ik naar een ander verlangde en ook moeite deed om haar te kunnen zien. Dat was voor mij wel emotioneel vreemdgaan.quote:
[..]
Maar wat heb je dan precies gedaan dat niet door de beugel kon? Gaat het dan meer om het flirten en die ander aan het lijntje houden of meer om het delen van intieme details?
Voor vreemdgaan zijn veel definities en benamingen. Algemeen bekend, geaccepteert etc. Is dat ook zo voor emotioneel vreemdgaan? Zo nee, dan weet je met redelijke zekerheid dat het gewoon lucht is, zonder er echt over na te hoeven denken verder.
Zelf denk ik echter wel dat emotioneel vreemdgaan iets is wat echt benoemd kan worden. Het voorgaande gaf ik vooral aan omdat 90% van de dingen waarover mensen twijfelen op die manier benaderd en opgelost kunnen worden om het zo maar te zeggen.
Men zegt dat karakter, gedrag etc. het innerlijk belangrijker is dan het uiterlijk in het algemeen. Als dit zo is dan mag je toch stellen dat juist emotioneel vreemdgaan erger is dan fysiek vreemdgaan. Fysiek vreemdgaan is zoenen. Als je met een ander persoon wil zoenen zou je eigenlijk dan al emotioneel vreemdgaan.
Er kan veel meer getypt hierover worden, maar zelf denk ik dat als je dit hoorde in een kroeg je het gewoon als kroegpraat moet behandelen. Als je de intentie had om meer erover te weten te komen had je je dit al veel eerder zelf kunnen bedenken net zoals heel veel andere dingen.
Zelf denk ik echter wel dat emotioneel vreemdgaan iets is wat echt benoemd kan worden. Het voorgaande gaf ik vooral aan omdat 90% van de dingen waarover mensen twijfelen op die manier benaderd en opgelost kunnen worden om het zo maar te zeggen.
Men zegt dat karakter, gedrag etc. het innerlijk belangrijker is dan het uiterlijk in het algemeen. Als dit zo is dan mag je toch stellen dat juist emotioneel vreemdgaan erger is dan fysiek vreemdgaan. Fysiek vreemdgaan is zoenen. Als je met een ander persoon wil zoenen zou je eigenlijk dan al emotioneel vreemdgaan.
Er kan veel meer getypt hierover worden, maar zelf denk ik dat als je dit hoorde in een kroeg je het gewoon als kroegpraat moet behandelen. Als je de intentie had om meer erover te weten te komen had je je dit al veel eerder zelf kunnen bedenken net zoals heel veel andere dingen.
Fylax is op televisie geweest
Misschien moet ik even wachten tot er gereageerd is op mijn laatste reactie, maar een extra verduidelijking kan in dit geval geen kwaad denk ik (dus niet naar jou persoonlijk maar in het algemeen).
Stel een man heeft een vriendin.
Die man wil een andere meid zoenen.
Hij houdt dit geheim, het lukt hem niet om af te spreken, met de meid te zoenen en de meid komt er niet achter.
De meid blijft blij met hem.
De man zoent met een andere meid en de meid komt erachter, einde relatie.
Als de eerste situatie (dat de man met de meid wou zoenen) wel gelukt was dan was het misschien nog stiekum gebleven, maar uiteindelijk is ook als het niet lukte het veel erger in heel veel situaties.
Emotioneel vreemdgaan wordt als minder erg gezien als het de persoon niet lukt om het echt in de praktijk te brengen, ook al wil hij het nog zo graag.
Het is minder tastbaar ook, als je iemand ziet zoenen weet je hoelaat het is, met emotioneel vreemdgaan weet je het juist niet omdat ze het juist graag ook geheim houden.
Het geheim houden is ook gemakkelijker en je kan altijd ontkennen eigenlijk.
Om o.a. die redenen en nog een aardig aantal meer vind ik emotioneel vreemdgaan een stuk erger dan echt vreemdgaan.
Ook al zien veel mensen dat om hun eigen redenen graag anders, zolang er geen actie is geweest is het minder erg, lol
Stel een man heeft een vriendin.
Die man wil een andere meid zoenen.
Hij houdt dit geheim, het lukt hem niet om af te spreken, met de meid te zoenen en de meid komt er niet achter.
De meid blijft blij met hem.
De man zoent met een andere meid en de meid komt erachter, einde relatie.
Als de eerste situatie (dat de man met de meid wou zoenen) wel gelukt was dan was het misschien nog stiekum gebleven, maar uiteindelijk is ook als het niet lukte het veel erger in heel veel situaties.
Emotioneel vreemdgaan wordt als minder erg gezien als het de persoon niet lukt om het echt in de praktijk te brengen, ook al wil hij het nog zo graag.
Het is minder tastbaar ook, als je iemand ziet zoenen weet je hoelaat het is, met emotioneel vreemdgaan weet je het juist niet omdat ze het juist graag ook geheim houden.
Het geheim houden is ook gemakkelijker en je kan altijd ontkennen eigenlijk.
Om o.a. die redenen en nog een aardig aantal meer vind ik emotioneel vreemdgaan een stuk erger dan echt vreemdgaan.
Ook al zien veel mensen dat om hun eigen redenen graag anders, zolang er geen actie is geweest is het minder erg, lol
Fylax is op televisie geweest
Wat mij betreft is 'emotioneel vreemdgaan' een modieuze luchtledige term. Ik ben in real life nog nooit iemand tegengekomen die het bestaand ervan kende. Alleen hier op Fok! wordt hij wel 'ns gebruikt. Ik vermoed door onzekere tieners die ook nog geloven in de eeuwige verliefdheid. Sorry, die bestaat ook niet.
Ik denk dat het emotioneel vreemd gaan is als je daadwerkelijk een ander de liefde loopt te verklaren (afgezien van het neuken). Als je alleen maar lichamelijk vreemd gaat dan is er een soort begrip tussen 2 mensen dat het vooral om de seks gaat maar als je daarnaast ook nog eens een diepzinnige relatie onderhoud met een ander... dan is het ook nog eens emotioneel vreemd gaan.
Ik denk dat een hoop vrouwen seks nog wel kunnen vergeven onder het mom van "she was just another hole for my dick"... maar liefde... moet echt exclusief blijven.
Ik denk dat een hoop vrouwen seks nog wel kunnen vergeven onder het mom van "she was just another hole for my dick"... maar liefde... moet echt exclusief blijven.
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
Ik denk dat je die grenzen vooral moet bespreken met je partner en niet de definitie moet laten door anderen. 
Uitvinder van de biersmiley.
Ben je een reden aan het zoeken om het uit te maken met je vriend?
"Arrogance has to be earned. Tell me what you've done to earn yours." - House MD
"Dear life, when I asked whether or not my day could get any worse, it was meant as a rethorical question, not a challenge!"
"Dear life, when I asked whether or not my day could get any worse, it was meant as a rethorical question, not a challenge!"
Verliefd worden op iemand anders kan altijd gebeuren inderdaad. Dat op zich is geen emotioneel vreemdgaan vind ik. Zelfs lichtelijk flirten met diegene zou ik niet meteen bestempelen als emotioneel vreemdgaan.
Ik zou het pas zo gaan noemen als mijn partner dingen bespreekt met iemand (op wie hij een oogje heeft - bij vrienden werkt het net even wat anders) die hij niet met mij wil/kan bespreken. Of dat hij diegene persoonlijke info geeft - over mijzelf dus - wat in vertrouwen aan hem is verteld. Ook zal het voor mij emotioneel vreemdgaan zijn als hij onze relatie minimaliseert tegen iemand anders...of nog erger..dingen roept als ''ach, het was een fout om met hem te beginnen, jij bent veel beter''.
Ik zou het pas zo gaan noemen als mijn partner dingen bespreekt met iemand (op wie hij een oogje heeft - bij vrienden werkt het net even wat anders) die hij niet met mij wil/kan bespreken. Of dat hij diegene persoonlijke info geeft - over mijzelf dus - wat in vertrouwen aan hem is verteld. Ook zal het voor mij emotioneel vreemdgaan zijn als hij onze relatie minimaliseert tegen iemand anders...of nog erger..dingen roept als ''ach, het was een fout om met hem te beginnen, jij bent veel beter''.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Wat is je relatie meer dan seks? Wat maakt dat jullie, buiten de seks om, een setje zijn?
Vraag je dat af en je hebt de basis om de definitie van emotioneel vreemdgaan te maken.
Bij emotioneel vreemdgaan deelt je partner die dingen namelijk met een ander waar hij eigenlijk volledig bij wil zijn. Het kan ook zo zijn dat die ander dat niet eens in de gaten heeft en denkt dat het om een goede vriendschap gaat.
Als ik kijk naar mijn relatie... moeilijk te verwoorden maar ik doe een poging:
- betrokkenheid bij elkaar
- het delen van ons leven met elkaar; praten over wat je mee hebt gemaakt, hoe je je daarbij voelde maar ook toekomstdromen, wensen, angsten, verdriet e.d.
- Het zorgen voor elkaar op alle vlakken
- Het steunen van elkaar, uithuilen en lachen met elkaar
- Daarvoor ook als eerste aan elkaar denken
- Geestelijke verbondenheid ook als je niet samen bent je wel samen voelen
- Trouw en loyaal zijn naar elkaar; voor elkaar door het vuur gaan
- Eerlijkheid en je kwetsbaar op durven en willen stellen
- Rekening houden met elkaar
- Aan elkaar denken op de vreemdste momenten; Oww.. dat zou **** leuk vinden!!
- Genegenheid en liefde.
Vraag je dat af en je hebt de basis om de definitie van emotioneel vreemdgaan te maken.
Bij emotioneel vreemdgaan deelt je partner die dingen namelijk met een ander waar hij eigenlijk volledig bij wil zijn. Het kan ook zo zijn dat die ander dat niet eens in de gaten heeft en denkt dat het om een goede vriendschap gaat.
Als ik kijk naar mijn relatie... moeilijk te verwoorden maar ik doe een poging:
- betrokkenheid bij elkaar
- het delen van ons leven met elkaar; praten over wat je mee hebt gemaakt, hoe je je daarbij voelde maar ook toekomstdromen, wensen, angsten, verdriet e.d.
- Het zorgen voor elkaar op alle vlakken
- Het steunen van elkaar, uithuilen en lachen met elkaar
- Daarvoor ook als eerste aan elkaar denken
- Geestelijke verbondenheid ook als je niet samen bent je wel samen voelen
- Trouw en loyaal zijn naar elkaar; voor elkaar door het vuur gaan
- Eerlijkheid en je kwetsbaar op durven en willen stellen
- Rekening houden met elkaar
- Aan elkaar denken op de vreemdste momenten; Oww.. dat zou **** leuk vinden!!
- Genegenheid en liefde.
Dat klinkt een beetje alsof emotioneel vreemdgaan een mislukte versie is van echt vreemdgaan. Zo van, het lukte niet maar diegene wilde wel. Ik dacht zelf altijd dat het bij emotioneel vreemdgaan meer ging om de geestelijke intimiteit met een ander dan om het fysieke aspect.quote:
Misschien moet ik even wachten tot er gereageerd is op mijn laatste reactie, maar een extra verduidelijking kan in dit geval geen kwaad denk ik (dus niet naar jou persoonlijk maar in het algemeen).
Emotioneel vreemdgaan wordt als minder erg gezien als het de persoon niet lukt om het echt in de praktijk te brengen, ook al wil hij het nog zo graag.
Het is minder tastbaar ook, als je iemand ziet zoenen weet je hoelaat het is, met emotioneel vreemdgaan weet je het juist niet omdat ze het juist graag ook geheim houden.
Nee, en die zou ik overigens nooit op een forum zoeken. Ging er meer om dat een kennis vond dat een man emotioneel was vreemdgegaan met haar omdat ze elkaar bijna iedere week zagen en dan gingen stappen samen. De vriedin van die man wist van haar bestaan maar toen ze zwanger was, mocht mijn kennis niet langskomen omdat dat te aanstootgevend zou zijn voor vriendin.quote:
Ben je een reden aan het zoeken om het uit te maken met je vriend?
Toen bedacht ik me dat ik ook een aantal mannelijke vrienden heb waar ik close mee ben (die overigens prima langs mogen komen als ik zwanger ben), en waar ik zelfs waarschinlijk closer mee ben dan zuipvriend van mijn kennis. Vriend heeft ooit wel eens jaloezie geuit, maar mijn vrienden waren er eerder....
Dat is een heldere reactie! Dank je!quote:Op maandag 17 juli 2017 15:15 schreef AlwaysHappy het volgende:
Verliefd worden op iemand anders kan altijd gebeuren inderdaad. Dat op zich is geen emotioneel vreemdgaan vind ik. Zelfs lichtelijk flirten met diegene zou ik niet meteen bestempelen als emotioneel vreemdgaan.
Ik zou het pas zo gaan noemen als mijn partner dingen bespreekt met iemand (op wie hij een oogje heeft - bij vrienden werkt het net even wat anders) die hij niet met mij wil/kan bespreken. Of dat hij diegene persoonlijke info geeft - over mijzelf dus - wat in vertrouwen aan hem is verteld. Ook zal het voor mij emotioneel vreemdgaan zijn als hij onze relatie minimaliseert tegen iemand anders...of nog erger..dingen roept als ''ach, het was een fout om met hem te beginnen, jij bent veel beter''.
Interesse tonen in een ander die verder gaat dan vriendschap. Gevoelens hebben voor een ander en daar ook naar handelen.
M'n eerste vriend was emotioneel vreemdgegaan hij zei, ik heb het idee dat we niet echt verliefd zijn dus ik ben verliefd geworden op 1 van je vriendinnen. Toen zei ik oh oke ben blij dat je het hebt opgebiecht veel succes want hoewel ik hem leuk vond werkte het inderdaad niet. Ik vind emotioneel vreemdgaan als iemand verliefd wordt op een ander, dat iemand daarover op een obsessieve manier fantaseert ipv over de partner, dat de aantrekkingskracht iets te betekenen heeft. En dan vind ik ook dat iemand dat eerlijk op moet biechten, tenzij die persoon eraan wil werken om over de verliefdheid heen te komen.
Andere dingen vind ik niet emotioneel vreemdgaan, want dat heeft naar mijn mening niets met vreemdgaan te maken. Zoals in vertrouwen een ander persoonlijke dingen vertellen, dat vind ik elkaar niet genoeg vertrouwen en niet open genoeg zijn. En een relatie minimaliseren vind ik eerder een waarschuwingsteken dat iemand alleen bij jou is omdat niemand anders die persoon wil en die niet alleen wou zijn en de relatie zou beeindigen als daar de kans toe is. Dan is het gewoon een relatie vanaf 1 kant. Als een relatie afhangt van het feit hoe weinig mensen van het andere geslacht de partner ziet, dan is de stap naar opsluiting ook niet ver meer. Mensen moeten ook de controle los willen laten. Dan gaat iemand emotioneel vreemd so what. Het is een zelfdenkend persoon met een eigen wil voor zover mensen dat kunnen hebben. Als dat zo moet zijn is het zo pech gehad. Zo denk ik erover
[ Bericht 15% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 18-07-2017 10:00:50 ]
Andere dingen vind ik niet emotioneel vreemdgaan, want dat heeft naar mijn mening niets met vreemdgaan te maken. Zoals in vertrouwen een ander persoonlijke dingen vertellen, dat vind ik elkaar niet genoeg vertrouwen en niet open genoeg zijn. En een relatie minimaliseren vind ik eerder een waarschuwingsteken dat iemand alleen bij jou is omdat niemand anders die persoon wil en die niet alleen wou zijn en de relatie zou beeindigen als daar de kans toe is. Dan is het gewoon een relatie vanaf 1 kant. Als een relatie afhangt van het feit hoe weinig mensen van het andere geslacht de partner ziet, dan is de stap naar opsluiting ook niet ver meer. Mensen moeten ook de controle los willen laten. Dan gaat iemand emotioneel vreemd so what. Het is een zelfdenkend persoon met een eigen wil voor zover mensen dat kunnen hebben. Als dat zo moet zijn is het zo pech gehad. Zo denk ik erover
[ Bericht 15% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 18-07-2017 10:00:50 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
De ziel en zaligheid die je gebruikelijk met een partner deelt bij een ander beleggen is voor mij emotioneel vreemdgaan.
Daar hoeft niet eens verliefdheid voor in het spel te zijn.
Daar hoeft niet eens verliefdheid voor in het spel te zijn.
Charity is injurious unless it helps the recipient to become independent of it.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Emotioneel vreemdgaan is voor de mensen die in monogamie geloven en denken dat een vriendschap tussen mannen en vrouwen niet mogelijk is.
Leuk topic. Ik kende deze term (emotioneel vreemdgaan) zelf ook niet.quote:
nav een discussie die ik gisteren in de kroeg had vroeg ik me af wat jullie verstaan onder "emotioneel vreemdgaan"? Het is een term die ik de laatste tijd steeds vaker hoor, maar die ik eigenlijk nogal vaag vind. Je hoort dan dingen als "hij ging niet echt vreemd, maar wel emotioneel vreemd".
Fysiek vreemdgaan lijkt me duidelijk, maar hoe zit dat bij emotioneel vraamdgaan? Het kan toch bijvoorbeeld gebeuren dat je in een lange relatie zit en dan verliefd wordt op iemand anders? Is mij ook wel eens overkomen. Lijkt mij dat je daar niets aan kunt doen, behalve dan wachten tot het weer voorbij is. Als je dan bijvoorbeeld toch met zo iemand flirt, ga je dan emotoneel vreemd, of niet? En waar ligt precies de grens? Er zijn volgens mij genoeg mensen die in een relatie zitten en af en toe een beetje flirten met anderen en er zijn vast ook heel veel mensen die in een relatie zitten maar tijdelijk even een crush hebben op een collega/studiegenoot/huisgenoot/etc...
En hoe zit het met vriendschappen? Ik heb een aantal mannelijke vrienden met wie ik heel veel deel, ook details over mijn relatie. Ik voel me niet tot hen aangetrokken en zal dat ook nooit voelen, maar ze weten wel dingen over mij die niet veel anderen weten. Zou dat volgens jullie dan onder emotioneel vreemdgaan vallen?
De enige definitie die ik persoonlijk kan bedenken is dat als je dingen zegt tegen een ander waarvan je niet zou willen dat je partner er achter komt. Dan is er blijkbaar iets wat stiekem gebeurt en dus misschien niet door de beugel kan. Maar ik vind het dan nog steeds een grijs gebied...
Hebben jullie ervaringen met dat zogenaamde emotioneel vreemdgaan? Hoe kom je erachter als je partner dat doet? Heb je het zlef wel eens gedaan en hoe bewust was je je hier toen van?
Dat woord "emotioneel vreemdgaan" zou ik (bij mezelf) definiëren als: hij/zij ging voor me vreemd, maar zijn/haar vreemd gaan was wel niet van fysieke aard (dus geen lichamelijk contact).
Zo kan bv een man die naar porno kijkt en zichzelf daarop afrukt, misschien al voor sommige vrouwen als een "emotioneel vreemdgaan" aanvoelen. Zo van. Ben ik niet sexy genoeg ? Ben ik niet goed genoeg ? Waarom ga je 'emotioneel' vreemd ? Waarom ben je bezig met een ander ? En niet met mij ?
Waar ik zelf veel meer moeite mee heb, is de term "vreemdgaan" zelf. Naarmate je als mens meer andere mensen loslaten kan (en vrij). Niet iemand exclusief als je soort bezit aanziet, kan er van vreemdgaan (hetzij emotioneel of fysiek) geen sprake meer zijn. Althans dat denk ik. En vind ik.
De behoefte aan vreemdgaan, zal er altijd ergens zijn. Zowel emotioneel als fysiek. Gewoon, omdat het leuk is, met andere mensen eens goed te kunnen praten, met andere mensen een diepe vriendschap uit te kunnen bouwen (zowel vrouw als man), met andere mensen seksueel en speels iets nieuw te beleven.
Tegelijk (tot slot) denk ik dat wat precies onder "emotioneel vreemdgaan" dus kan vallen heel persoonlijk is. Zo kan het bv voor de één al emotioneel vreemdgaan zijn, als je verlangt een ander iemand eens te ontmoeten. Waar iemand anders daar helemaal niet onzeker of lastig van wordt. Dit als een vreemdgaan voor hem aanvoelt.
Heeft vreemdgaan ook niet ergens te maken met angst ? De angst de ander te verliezen ? Net zoals met jaloezie ? Maar waar zijn we op dat moment precies bang voor als mens...
Emotioneel vreemdgaan is feitelijk dat je een band met iemand hebt die verder gaat dan gewone vriendschap, dat je intieme zaken deelt die je niet deelt met je partner. Zonder dat er fysiek contact aan te pas komt, dit kan ook een vorm van een relatie op afstand zijn (Skype oid).
Toch begeef je je op glad ijs als je je partner dit zou willen verbieden, fysiek vreemdgaan zijn duidelijk afspraken over te maken. Maar in geval van emotioneel vreemdgaan ga je in feite voor de ander bepalen wat hij of zij mag denken/voelen.
Toch begeef je je op glad ijs als je je partner dit zou willen verbieden, fysiek vreemdgaan zijn duidelijk afspraken over te maken. Maar in geval van emotioneel vreemdgaan ga je in feite voor de ander bepalen wat hij of zij mag denken/voelen.
En als je wel intieme zaken deelt, maar dat ook doet met je partner?quote:
Emotioneel vreemdgaan is feitelijk dat je een band met iemand hebt die verder gaat dan gewone vriendschap, dat je intieme zaken deelt die je niet deelt met je partner. Zonder dat er fysiek contact aan te pas komt, dit kan ook een vorm van een relatie op afstand zijn (Skype oid).
Dat ervaar ik anders. Als je in een relatie zit waarin je elkaar vrij laat dan is dat alsnog afhankelijk van een onderhoudende verstandhouding of afspraken. In dat kader kan er weldegelijk vreemdgegaan worden zodra afspraken niet worden nageleefd.quote:
[..]
Waar ik zelf veel meer moeite mee heb, is de term "vreemdgaan" zelf. Naarmate je als mens meer andere mensen loslaten kan (en vrij). Niet iemand exclusief als je soort bezit aanziet, kan er van vreemdgaan (hetzij emotioneel of fysiek) geen sprake meer zijn. Althans dat denk ik. En vind ik.
In een relatie ben je er ook voor de beleving van en naar elkaar. Bijvoorbeeld tijdens het uitvoeren van gezamenlijke doelen en plannen waar beiden zich erg op verheugen. Als één van beiden dan onaangekondigd plannen met een ander uit gaat voeren dan zie ik dat als emotioneel vreemdgaan. Deze moet nog even wat beter kristalliseren bij mij trouwens.
"Ohhh, ja sorry schat. We zouden dat inderdaad samen gaan ontdekken. Maar dat heb ik vorige week met die-en-die al gedaan."
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 18-07-2017 22:42:13 ]
Ik denk dat wel allemaal wel eens verlangen naar iets of een ander als is het maar voor een paar seconden. Lijkt me menselijk. Flirten om te kijken hoe je in de markt staat tot verliefd worden op een ander. Maar wat is vreemdgaan? Voor iedereen geldt er wat anders, maar het gaat er om wat jij en je partner vinden wat niet door de beugel kan. Voor mij betekent dat mijn partner voor mij achterhoudt dat hij verliefd is op een ander, diegene vaak ziet, niets mee doet verder dan spreken, maar emotionele aandacht geeft en ontvangt en dat zelf ook actief bewerkstelligt in een relatie waarin is afgesproken open te zijn tegen elkaar. Dus dan kom je een bepaalde afspraak/ belofte niet na, dat vind ik vreemdgaan.
Dit dus. Ik definieer vreemdgaan als het overtreden van afspraken binnen een relatie met betrekking tot contact met andere mensen. Fysiek vreemdgaan in de zin van lichamelijk contact met een ander, emotioneel vreemdgaan in de zin van een intieme, vaak ook romantische, connectie met een ander.quote:
Ik denk dat wel allemaal wel eens verlangen naar iets of een ander als is het maar voor een paar seconden. Lijkt me menselijk. Flirten om te kijken hoe je in de markt staat tot verliefd worden op een ander. Maar wat is vreemdgaan? Voor iedereen geldt er wat anders, maar het gaat er om wat jij en je partner vinden wat niet door de beugel kan. Voor mij betekent dat mijn partner voor mij achterhoudt dat hij verliefd is op een ander, diegene vaak ziet, niets mee doet verder dan spreken, maar emotionele aandacht geeft en ontvangt en dat zelf ook actief bewerkstelligt in een relatie waarin is afgesproken open te zijn tegen elkaar. Dus dan kom je een bepaalde afspraak/ belofte niet na, dat vind ik vreemdgaan.
[ Bericht 1% gewijzigd door probeer op 19-07-2017 00:06:40 ]
"Pools are perfect for holding water"
Dit (dikgedrukte) en feitelijk is 'emotioneel vreemdgaan' dan eigenlijk alles waarbij ik het gevoel zou hebben dat ik het voor mijn partner geheim wil/moet houden... zo lang het zaken betreft waar ik (desgevraagd) gewoon eerlijk over ben/kan zijn is het goed.quote:
Ik denk dat wel allemaal wel eens verlangen naar iets of een ander als is het maar voor een paar seconden. Lijkt me menselijk. Flirten om te kijken hoe je in de markt staat tot verliefd worden op een ander. Maar wat is vreemdgaan? Voor iedereen geldt er wat anders, maar het gaat er om wat jij en je partner vinden wat niet door de beugel kan. Voor mij betekent dat mijn partner voor mij achterhoudt dat hij verliefd is op een ander, diegene vaak ziet, niets mee doet verder dan spreken, maar emotionele aandacht geeft en ontvangt en dat zelf ook actief bewerkstelligt in een relatie waarin is afgesproken open te zijn tegen elkaar. Dus dan kom je een bepaalde afspraak/ belofte niet na, dat vind ik vreemdgaan.
Tails tell tales
Dat lijkt me inderdaad ook een mooie maatstaf (voor mensen met een gezond moreel kompas, that is ..), want het hele scala aan mogelijkheden van menselijke interactie laat zich natuurlijk niet volledig vangen in een paar onderlinge afspraken. Elke menselijke interactie / relatie is weer anders, en niet zo eenduidig als 'fysiek (seksueel) contact'.quote:
[..]
Dit (dikgedrukte) en feitelijk is 'emotioneel vreemdgaan' dan eigenlijk alles waarbij ik het gevoel zou hebben dat ik het voor mijn partner geheim wil/moet houden... zo lang het zaken betreft waar ik (desgevraagd) gewoon eerlijk over ben/kan zijn is het goed.
"Pools are perfect for holding water"
Een uitputtend lijstje maken m.b.t. hetgeen waarmee je beiden wel/niet akkoord gaat, is idd geen haalbare kaart en zou ook niet 'dynamisch' genoeg zijn denk ik. Maar ik denk dat 'intuïtie' hierbij doorgaans prima werkt. Nou ja, voor mensen met een gezond moreel kompas, that is ...quote:
[..]
Dat lijkt me inderdaad ook een mooie maatstaf (voor mensen met een gezond moreel kompas, that is ..), want het hele scala aan mogelijkheden van menselijke interactie laat zich natuurlijk niet volledig vangen in een paar onderlinge afspraken. Elke menselijke interactie / relatie is weer anders, en niet zo eenduidig als 'fysiek (seksueel) contact'.
Tails tell tales
Ik begrijp wat je bedoelt. Ben het ook met je eens.quote:
[..]
Dat ervaar ik anders. Als je in een relatie zit waarin je elkaar vrij laat dan is dat alsnog afhankelijk van een onderhoudende verstandhouding of afspraken. In dat kader kan er weldegelijk vreemdgegaan worden zodra afspraken niet worden nageleefd.
In een relatie ben je er ook voor de beleving van en naar elkaar. Bijvoorbeeld tijdens het uitvoeren van gezamenlijke doelen en plannen waar beiden zich erg op verheugen. Als één van beiden dan onaangekondigd plannen met een ander uit gaat voeren dan zie ik dat als emotioneel vreemdgaan. Deze moet nog even wat beter kristalliseren bij mij trouwens.
"Ohhh, ja sorry schat. We zouden dat inderdaad samen gaan ontdekken. Maar dat heb ik vorige week met die-en-die al gedaan."
Het is belangrijk om rekening te houden met elkaar. Dus ja, open relatie of niet, dat blijft. Een relatie kan nooit helemaal open zijn, denk ik. Want dan heb je geen relatie meer. Is iets waar ik zelf eens wat dieper zou moeten over nadenken. Vind ik een moeilijke. Tenzij je als mens in een soort verlichte toestand van compleet onthecht zijn kan verkeren ? Dat je alles in het leven ervaart en beleeft. Maar niets aan je blijft kleven. Alles blijft stromend. Als idee klinkt dit leuk (misschien is het ook mogelijk), maar wat als je in die "stromende toestand" plots merkt dat de ander appel op je maakt. Bijvoorbeeld de ander is verdrietig, heeft je nodig. Waar nog iemand anders je ook nodig heeft. Dan moet je beginnen kiezen. En (althans) tijdelijk de één even voor de ander verkiezen. Dat maakt het allemaal niet eenvoudig...
Het leuke aan openheid in een relatie toe te kunnen laten. Is dat je leven rijker wordt. Je kent niet enkel je partner, je kent ook goed je mannelijke en vrouwelijke vrienden. Ook met die mensen kun je een bepaalde diepte voelen samen. Op zulke momenten vervagen ergens grenzen. Inzake het voelen, beleven. Of je seksueel ook met iemand anders iets kan beleven, hangt af van de ander. Als je partner dat verdriet niet aankan, gaat dat niet. Omdat ze niet kan loslaten. Dat niet kunnen loslaten kan ook voor jezelf gelden. Stel dat je vriendin van werk wilt veranderen, waardoor je haar minder zal zien. Wat je niet zo leuk vindt. Dan komt daar ook terug een loslaten in naar boven. Kun je dat ? Of niet ? Als je het kunt, kan je vriendin vrijer zijn. Kun je het niet, dan moet ze daarin eerder rekening met jou blijven houden (al kan ze hierdoor wel haar zelf tekort gedaan voelen). Dat maakt het allemaal zo moeilijk, vaak. Vind ik.
Hoe zie jij dat ?
In het geval van een open relatie en dat beide partners zich in deze stromende toestand begeven dan zou de omgeving zich ook in een stromende toestand moeten begeven. Dat zou inhouden dat iemand die appel op je maakt (bijv. door stagnerende stomende toestand) tegelijkertijd ook appel op een ander zou kunnen maken. Als dit niet het geval is dan is er een disbalans van de appellerende naar zijn/haar omgeving. En het wordt zelfs paradoxaal zodra deze disbalans juist wórdt veroorzaakt door de stagnerende stromende toestand van de appellerende. Hmmm.quote:
[..]
Ik begrijp wat je bedoelt. Ben het ook met je eens.
Het is belangrijk om rekening te houden met elkaar. Dus ja, open relatie of niet, dat blijft. Een relatie kan nooit helemaal open zijn, denk ik. Want dan heb je geen relatie meer. Is iets waar ik zelf eens wat dieper zou moeten over nadenken. Vind ik een moeilijke. Tenzij je als mens in een soort verlichte toestand van compleet onthecht zijn kan verkeren ? Dat je alles in het leven ervaart en beleeft. Maar niets aan je blijft kleven. Alles blijft stromend. Als idee klinkt dit leuk (misschien is het ook mogelijk), maar wat als je in die "stromende toestand" plots merkt dat de ander appel op je maakt. Bijvoorbeeld de ander is verdrietig, heeft je nodig. Waar nog iemand anders je ook nodig heeft. Dan moet je beginnen kiezen. En (althans) tijdelijk de één even voor de ander verkiezen. Dat maakt het allemaal niet eenvoudig...
Het leuke aan openheid in een relatie toe te kunnen laten. Is dat je leven rijker wordt. Je kent niet enkel je partner, je kent ook goed je mannelijke en vrouwelijke vrienden. Ook met die mensen kun je een bepaalde diepte voelen samen. Op zulke momenten vervagen ergens grenzen. Inzake het voelen, beleven. Of je seksueel ook met iemand anders iets kan beleven, hangt af van de ander. Als je partner dat verdriet niet aankan, gaat dat niet. Omdat ze niet kan loslaten. Dat niet kunnen loslaten kan ook voor jezelf gelden. Stel dat je vriendin van werk wilt veranderen, waardoor je haar minder zal zien. Wat je niet zo leuk vindt. Dan komt daar ook terug een loslaten in naar boven. Kun je dat ? Of niet ? Als je het kunt, kan je vriendin vrijer zijn. Kun je het niet, dan moet ze daarin eerder rekening met jou blijven houden (al kan ze hierdoor wel haar zelf tekort gedaan voelen). Dat maakt het allemaal zo moeilijk, vaak. Vind ik.
Hoe zie jij dat ?
In dit geval zou de andere partner in de relatie voorrang moeten geven aan de appellerende. Liefde wordt dan gedefinieerd als een toezegging om elkaar synchroon te houden. Wat borgt deze toezegging eigenlijk? Dus toch het ego? .. dat botst met het concept van een stromende toestand. Hmmm.
Het hele idee van stromende toestand vind ik overigens wel interessant. Het voelt voor mij als een balans en rustpunt in interne staat waardoor mijn karakter in vrijheid kan blijven groeien. Een stromende toestand is dan niet zozeer een staat, maar eerder een oorsprong. Een oorsprong vanuit waar een mens zijn persoonlijkheid kan ontwikkelen, met synchronisatie met zijn omgeving als doel. Een oorsprong die steeds wordt verlegd en gedurende het leven op teruggevallen kan worden als thuishaven in het geval de synchroniciteit tijdelijk wordt verloren.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 19-07-2017 14:15:10 ]
Mooi verwoord. Je doet mijn hersenen hier wel een beetje krakenquote:
In het geval van een open relatie en dat beide partners zich in deze stromende toestand begeven dan zou de omgeving zich ook in een stromende toestand moeten begeven. Dat zou inhouden dat iemand die appel op je maakt (bijv. door stagnerende stomende toestand) tegelijkertijd ook appel op een ander zou kunnen maken. Als dit niet het geval is dan is er een disbalans van de appellerende naar zijn/haar omgeving. En het wordt zelfs paradoxaal zodra deze disbalans juist wórdt veroorzaakt door de stagnerende stromende toestand van de appellerende. Hmmm.
In dit geval zou de andere partner in de relatie voorrang moeten geven aan de appellerende. Liefde wordt dan gedefinieerd als een toezegging om elkaar synchroon te houden. Wat borgt deze toezegging eigenlijk? Dus toch het ego? .. dat botst met het concept van een stromende toestand. Hmmm.
Het hele idee van stromende toestand vind ik overigens wel interessant. Het voelt voor mij als een balans en rustpunt in interne staat waardoor mijn karakter in vrijheid kan blijven groeien. Een stromende toestand is dan niet zozeer een staat, maar eerder een oorsprong. Een oorsprong vanuit waar een mens zijn persoonlijkheid kan ontwikkelen, met synchronisatie met zijn omgeving als doel. Een oorsprong die steeds wordt verlegd en gedurende het leven op teruggevallen kan worden als thuishaven in het geval de synchroniciteit tijdelijk wordt verloren.
Ik verlies me namelijk wat in deze zin van je: "Als dit niet het geval is dan is er een disbalans van de appellerende naar zijn/haar omgeving. En het wordt zelfs paradoxaal zodra deze disbalans juist wórdt veroorzaakt door de stagnerende stromende toestand van de appellerende."Het woordje "appellerende". Bedoel je daar twee verschillende personen mee ? Ik verduidelijk dit even, hoe ik je zin begrepen hebt. Iemand doet appel op je. Als er nog andere mensen dat appel kunnen beantwoorden, stelt zich geen probleem. Bv een kind heeft honger. Iemand anders kan dat kind eten geven. In dat geval kun je in je stromende toestand blijven zitten. Als dat echter niet zo is. Er is niemand anders die dit kind momenteel eten kan geven. Dan moet je wel uit je eigen "stromende toestand" komen. Om aan het appel van de ander tegemoet te komen (je geeft het kind eten). Op dat moment treedt er wel een disbalans in jezelf op (je eigen stromende toestand houdt even op te bestaan, je rust is verstoord). Een disbalans (in je stromende staat van zijn) die veroorzaakt werd door de disbalans in de andere zijn staat van zijn (dat kind had honger, stroomde zelf ook even niet meer). Dus, met de 1e "appellerende" (in je zin) bedoelde je ergens de persoon die zich in een stromende toestand bevond. Met de 2e "appellerende" (in je zin) bedoel je bv dat kind (of iemand anders, die je nodig had). Klopt dit ? Zoniet, verbeter me please. Kunnen mijn hersenen ophouden met kraken
Het idee van stromende toestand spreekt me zelf ook enorm aan.
Ik volg je, in wat je daarover geschreven hebt.
Stromende staat ook, als een toestand van 'balans' (evenwicht in jezelf).
Je zin: "Liefde wordt dan gedefinieerd als een toezegging om elkaar synchroon te houden" vind ik heel mooi verwoord van je. Zonder dat ik hierbij je ego wil strelen
Dit is een mooie definitie van liefde. Maar ja, in welke zin kun je elkaar als mens synchroon houden ?Ik blijf dat een moeilijk vraagstuk vinden. Liefde is namelijk ook jezelf soms TEKORT kunnen doen. Niet heel de tijd. Maar soms wel. Soms is het nodig, jezelf wat tekort te doen, zodat de ander hiermee in zijn balans (synchroon) kan blijven. Echter kun je jezelf ook niet teveel tekort gaan doen, want dan kun je helemaal uit jouw balans geraken. Stom voorbeeld. Als het de lust in mijn leven is om te zingen en ik mag niet meer zingen (vanuit mijn omgeving). Dan kan ik dat voor die omgeving doen. Mezelf daarin zwaar tekort doen. Echter stilletjes ga ik wel dood. Zoals een nachtegaal in zijn kooi. Zingen was de lust in mijn leven. Maar ik heb ze mezelf laten ontnemen, uit liefde voor de ander. Liefde als offer. Liefde, die het tekort omarmt.
In zekere zin is dit best wel fascinerend om verder over na te denken...
Een ideaal paar (koppel), lijkt me een koppel die elkaar heel goed vrij kunnen laten. Maar tegelijk zich ook innig met elkaar kunnen verbinden. In zekere zin is er geen schil in innigheid (intensiteit) tussen zo een partner-liefde en hun liefde met vrienden. Ik vind dat onderscheid tussen partner liefde en liefde voor vrienden (bijvoorbeeld) artificieel. Er is namelijk maar één soort liefde. En dat is telkens dezelfde. Iets anders willen geloven, maken we ons zelf wijs. Gezien we de liefde dan niet zien en nemen, zoals die is. Maar ze eerder wensen (en soms verwensen) zoals ze zou moeten zijn voor ons.
Geloven dat iemand net dat tikkeltje meer speciaal voor je is en daarom de ware, vind ik fout. In zekere zin kan iedereen je ware zijn. Het hangt er vooral vanaf in welke mate je jezelf met anderen kan laten 'sychroniseren". Op welke wijze je met elkaar kan vibreren. Jezelf met een ander kan verbinden. Zo kun je bv met de ene persoon goed dansen, met een ander praten, vrijen, etc. Begin dat eens allemaal te zoeken in die ene ware persoon. Dat vind ik pas gekken werk. Liefde die gek is. Ik vind het psychologisch veel gezonder om alles zoveel mogelijk te proberen verdelen. Maar dan heb je wel een concept zoals 'vrijheid' in je relatie nodig natuurlijk. Anders gaat dat niet. Als je enkel maar je eigen vrouw mag zien (en geen anderen). Dan blijft je werkelijkheid maar tot die ene vrouw beperkt. En geen anderen. Liefde is elkaar ook los kunnen loslaten. Hoe ver dat loslaten gaat, dient ieder voor zichzelf uit te maken.
Tot slot dat concept "stromende staat van zijn" heeft energetisch ook iets interessant, vind ik. Het is bewezen (o.a. in de neuropsychologie, via de spiegelneuronen) dat wij mensen effectief (kunnen) voelen wat een ander voelt. Stom voorbeeld als je iemand ziet lachen, dan kun je die ander zijn lach voelen, worden en zijn. Je voelt de ander, je wordt de ander. Dit heeft ergens iets magisch. Iets 'energetisch' stromend. Binnen zo een stromende ervaringen verdwijnen meteen concepten als eindigheid, tijd, dualiteit. Zo een ervaring wordt dan eerder oneindig, tijdloos en non duaal. Wel fantastisch om zoiets te ervaren. En verlangen we dit stiekem niet ergens allemaal ? Geen idee...
Wat we voelen kan dus heel sterk gestuurd worden door (en vanuit) onze omgeving. Allemaal energieën (zowel van vreugde, pijn, extase, etc.) waar een mens zich in verliezen kan. Mee besmetten alias verbinden kan. In zekere zin kan dergelijke ervaring vrij overweldigend zijn. Is verliefdheid dat ergens ook niet ? Wat dan weer tot angst kan leiden.
Ik kan me die existentiële angst (vanuit het ego bezien) goed inbeelden. Als je bv een waterdruppel bent. Je bent dat graag. En plots voel je een andere druppel naar je toe komen. Die heel je staat van zijn, je vorm, je alles, doet verdwijnen. Je gaat letterlijk dood ! Je smelt immers samen tot één grotere druppel. Één geheel. Je bent niet meer. Je bestaat niet meer. Het lijkt me logisch om daar (vanuit het standpunt van het ego bezien) ergens schrik voor te hebben. Niet ? Dat er op zulke momenten zoiets optreedt in ons brein als 'psychologische weerstand'.
Misschien is er daarom ergens ook wel die oer angst inzake onze seksualiteit (lust). Lust is niet echt liefdevol (het heeft geen gelaat, kent dit ook niet). Maar is wel stromend ! Zo kun je het ene moment je laten stromen via dat lichaam, het volgende via een ander. Lust is ergens ook een stromende staat van zijn. Het is stromende energie. Maar daarom niet ook liefdevol. Liefde is (voor mij) meer het bewust zijn van de ander. Zoals je zelf verwoorde, je bent je bewust van de ander zijn synchroniciteit. Je probeert de ander ook liefdevol in balans te houden. Dat is liefde. Als het enkel om jezelf gaat, is het vooral eigenliefde (narcisme).
Als ik zo over deze dingen spontaan nadenk en schrijf, bekruipt me altijd ergens dat gevoel dat ik ergens een slang aan het beschrijven ben, die in zijn eigen start bijt. In cirkeltjes dus. Eindigheid versus oneindigheid. Licht versus duister. Tegenstellingen die elkaar ergens nodig hebben. Om apart te kunnen bestaan. Maar ook samen kunnen vallen en zullen vallen. Immers nu leven we en vroeg of laat gaan we dood. Die existentiële angsten (niet alleen in de dood, maar ook in de liefde ! Wie ziet me graag ? Wie heeft me nodig ? Voor wie en op welke manier kan ik hier iemand van betekenis zijn ? Ook al is het enkel maar mezelf). Dat zit allemaal ergens vrij diep in ons. Niet heel de tijd. Het leven verloopt zelf ook wat als een stroom. Een trein. Waarbinnen ieder mens zo een paar van die kantelmomenten kan tegenkomen. Haltes. Waarop die essentiële zaken (en vraagstukken) even terug hard naar boven kan voelen komen drijven. Hierbij denkend aan Lacan (Als we ons menselijk bestaan ergens definiëren in functie van onze liefde voor en met anderen).
En ja, op zo een moment doet het zeker goed als je dan (nog) ergens over een thuishaven beschikt ! Een plaats om naar terug te keren. Zoals je schreef:
"Een oorsprong die steeds wordt verlegd en gedurende het leven op teruggevallen kan worden als thuishaven in het geval de synchroniciteit tijdelijk wordt verloren"
[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 19-07-2017 16:00:02 ]
Eens met dit.quote:
Ik denk dat het emotioneel vreemd gaan is als je daadwerkelijk een ander de liefde loopt te verklaren (afgezien van het neuken). Als je alleen maar lichamelijk vreemd gaat dan is er een soort begrip tussen 2 mensen dat het vooral om de seks gaat maar als je daarnaast ook nog eens een diepzinnige relatie onderhoud met een ander... dan is het ook nog eens emotioneel vreemd gaan.
Ik denk dat een hoop vrouwen seks nog wel kunnen vergeven onder het mom van "she was just another hole for my dick"... maar liefde... moet echt exclusief blijven.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Het stukje gaat in op jouw probleem waarbij je eventueel moet kiezen tussen meerdere personen die appel aan iemand maken.quote:
[..]
Mooi verwoord. Je doet mijn hersenen hier wel een beetje kraken
Het woordje "appellerende". Bedoel je daar twee verschillende personen mee ? Ik verduidelijk dit even, hoe ik je zin begrepen hebt. Iemand doet appel aan je. Als er nog andere mensen dat appel kunnen beantwoorden, stelt zich geen probleem. Bv een kind heeft honger. Iemand anders kan dat kind eten geven. In dat geval kun je in je stromende toestand blijven zitten. Als dat echter niet zo is. Er is niemand anders die dit kind momenteel eten kan geven. Dan moet je wel uit je eigen "stromende toestand" komen. Om aan het appel van de ander tegemoet te komen (je geeft het kind eten). Op dat moment treedt er wel een disbalans in jezelf op (je eigen stromende toestand houdt even op te bestaan, je rust is verstoord). Een disbalans (in je stromende staat van zijn) die veroorzaakt werd door de disbalans in de andere zijn staat van zijn (dat kind had honger, stroomde zelf ook even niet meer). Dus, met de 1e "appellerende" (in je zin) bedoelde je ergens de persoon die zich in een stromende toestand bevond. Met de 2e "appellerende" (in je zin) bedoel je bv dat kind (of iemand anders, die je nodig had). Klopt dit ? Zoniet, verbeter me please. Kunnen mijn hersenen ophouden met kraken
Het idee van stromende toestand spreekt me zelf ook enorm aan.
Ik volg je, in wat je daarover geschreven hebt.
Stromende staat ook, als een toestand van 'balans' (evenwicht in jezelf).
Je zin: "Liefde wordt dan gedefinieerd als een toezegging om elkaar synchroon te houden" vind ik heel mooi verwoord van je. Zonder dat ik hierbij je ego wil strelen
Met 'de appellerende' bedoel ik het persoon dat aanspraak maakt op hulp van een ander, bijvoorbeeld de partner of anderen in de omgeving. Bijvoorbeeld wegens verdriet zoals je zelf aangaf. Hierbij ga ik er vanuit dat iedereen in deze casus een stromende toestand heeft en verdriet hiervan een tijdelijke verstoring is. Een stromende toestand betekent immers dat je iedereen in vrijheid kan laten leven. Zoals je zegt, onthecht, verlicht, alles enkel ervaren en beleven, niets blijft kleven, zo licht als lucht, etc.
Ook ga ik er vanuit dat degene die appel maakt niet de stromende beweging van een ander verstoort. Het concept van stromende toestand implicieert namelijk dat een externe factor dit onmogelijk kan verstoren. Niets kan immers blijven kleven. Je zou dus kunnen stellen dat een verstoring enkel vanuit het stromende persoon zelf kan worden aangebracht. Bear with me, dit is een filosofische hersenscheet.
De eerste appellerende is iemand die aanspraak maakt op hulp bij één persoon uit zijn omgeving, terwijl hij bij meerdere aanspraak kan doen die zich ook in een stromende toestand begeven. Oftewel, hij kan door meerderen dan enkel dit ene persoon geholpen worden. Dat maakt het voor de hulpgevende makkelijker om te kiezen. Er zijn immers meerdere die kunnen helpen.
De tweede appellerende is iemand die aanspraak maakt op hulp bij één persoon die in dit geval ook de partner is. Door de interne ervaring van verdriet wordt de appellerende tijdenlijk even uit zijn stromende toestand gehaald. Dit geval wordt het voor de hulpgevende ook makkelijk om te kiezen, het gaat hier immers om de partner. Partners proberen elkaar namelijk synchroon te houden. Als de hulpgevende hier niet voor kiest dan zit er iets goed mis in de relatie.
Bovenstaande twee alineas haken in op jouw probleem waarbij je het niet eenvoudig vindt om te kiezen. Het stukje paradoxaal laat ik even achterwege. We gaan er even vanuit dat iedereen een stromende toestand heeft. Het verschil tussen de twee bovenstaande alineas is .. de relatie. Relatie (of liefde) definieer ik dan vervolgens als .. "Liefde wordt dan gedefinieerd als een toezegging om elkaar synchroon te houden". Dus elkaar met prioriteit in een staat van stroming proberen te houden.
Het wordt een lang verhaal en de condepten vliegen in het rond. Het zou mij verbazen als wij nog synchroon zijn.
Wat mij betreft is liefde een band waarin uit vrije wil energie gegeven, gecreeerd, ontvangen of geweigerd wordt. De balans hierin bepaalt de kwaliteit van de relatie. Jouw omgeving verhindert het ontvangen van energie zodra zij je verbieden iets te doen waar je energie van ontvangt. In dit voorbeeld gaat het wat mij betreft om het vraagstuk 'vrije wil'.quote:Ik blijf dat een moeilijk vraagstuk vinden. Liefde is namelijk ook jezelf soms TEKORT kunnen doen. Niet heel de tijd. Maar soms wel. Soms is het nodig, jezelf wat tekort te doen, zodat de ander hiermee in zijn balans (synchroon) kan blijven. Echter kun je jezelf ook niet teveel tekort gaan doen, want dan kun je helemaal uit jouw balans geraken. Stom voorbeeld. Als het de lust in mijn leven is om te zingen en ik mag niet meer zingen (vanuit mijn omgeving). Dan kan ik dat voor die omgeving doen. Mezelf daarin zwaar tekort doen. Echter stilletjes ga ik wel dood. Zoals een nachtegaal in zijn kooi. Zingen was de lust in mijn leven. Maar ik heb ze mezelf laten ontnemen, uit liefde voor de ander. Liefde als offer. Liefde, die het tekort omarmt.
Je kan inderdaad energie weigeren (jezelf tekort doen) als teken van liefde voor je omgeving. Dat is immers uit vrije wil. Vanuit het referentiekader van de omgeving wordt bij verbieden één persoon de ontvangst van energie ontzegd (een ander tekort doen). Zodra dit niet uit vrije wil is valt dit wat mij betreft lastig uit te leggen als liefde. #hersenscheten
Ja, dat vind ik dus ook. Persoonlijk heb ik een voorkeur voor monogamie omdat ik "graag dingen simpel hou". Maar sinds dat ik enigszins nagedacht heb over dit concept vind ik het geen enkel probleem als mijn vriendin kiest voor polygamie. Ik heb zelfs gemerkt dat mijn contact met anderen verbetert zodra ik (of alleen dus mijn vriendin) in een polygame relatie zit. Dus zelfs wanneer ik er geen behoefte aan heb dan heeft het besef dat het eventueel tot de mogelijkheden behoort (onbewust) invloed op mijn houding naar anderen. De verandering van mijn houding ervaar ik overigens als persoonlijke groei. Het blijft dus kleven, onafhankelijk van de relatie. Het bizarre is dat mijn zelfverzekerdheid zelfs met sprongen vooruit is gegaan. Ongeacht wat voor shit deze constructie per ongeluk over mij uitgestrooid heeft. En hoe dat kan, kan ik tot heden niet verklaren. Waarschijnlijk heb ik zelf een manier in mezelf geëlimineerd waarmee een ander mij kan kwetsen. Nou dikke jackpot hoor.quote:In zekere zin is dit best wel fascinerend om verder over na te denken...
Een ideaal paar (koppel), lijkt me een koppel die elkaar heel goed vrij kunnen laten. Maar tegelijk zich ook innig met elkaar kunnen verbinden. In zekere zin is er geen schil in innigheid (intensiteit) tussen zo een partner-liefde en hun liefde met vrienden. Ik vind dat onderscheid tussen partner liefde en liefde voor vrienden (bijvoorbeeld) artificieel. Er is namelijk maar één soort liefde. En dat is telkens dezelfde. Iets anders willen geloven, maken we ons zelf wijs. Gezien we de liefde dan niet zien en nemen, zoals die is. Maar ze eerder wensen (en soms verwensen) zoals ze zou moeten zijn voor ons.
Geloven dat iemand net dat tikkeltje meer speciaal voor je is en daarom de ware, vind ik fout. In zekere zin kan iedereen je ware zijn. Het hangt er vooral vanaf in welke mate je jezelf met anderen kan laten 'sychroniseren". Op welke wijze je met elkaar kan vibreren. Jezelf met een ander kan verbinden. Zo kun je bv met de ene persoon goed dansen, met een ander praten, vrijen, etc. Begin dat eens allemaal te zoeken in die ene ware persoon. Dat vind ik pas gekken werk. Liefde die gek is. Ik vind het psychologisch veel gezonder om alles zoveel mogelijk te proberen verdelen. Maar dan heb je wel een concept zoals 'vrijheid' in je relatie nodig natuurlijk. Anders gaat dat niet. Als je enkel maar je eigen vrouw mag zien (en geen anderen). Dan blijft je werkelijkheid maar tot die ene vrouw beperkt. En geen anderen. Liefde is elkaar ook los kunnen loslaten. Hoe ver dat loslaten gaat, dient ieder voor zichzelf uit te maken.
Heel mooi omschreven. Ik kan mezelf je verhaal goed inbeelden. Bijzonder dat je over narcisme begint. Veel van mij recente concepten en hersenspinsels over deze onderwerpen zijn ontsproten in een periode waarin ik nauw contact met een narcist had. Dankzij het narcistische karakter van diegene werd ik gedwongen kritisch naar mezelf en de wereld te kijken. De narcist belastte in verhoogd tempo mijn identiteit en gaf mij voer om mijn eigen karakter versneld te analyseren. Ik ben diegene nog altijd dankbaar, het heeft mijn capaciteit om kleerscheuren te voorkomen bevestigd namelijk.quote:Tot slot dat concept "stromende staat van zijn" heeft energetisch ook iets interessant, vind ik. Het is bewezen (o.a. in de neuropsychologie, via de spiegelneuronen) dat wij mensen effectief (kunnen) voelen wat een ander voelt. Stom voorbeeld als je iemand ziet lachen, dan kun je die ander zijn lach voelen, worden en zijn. Je voelt de ander, je wordt de ander. Dit heeft ergens iets magisch. Iets 'energetisch' stromend. Binnen zo een stromende ervaringen verdwijnen meteen concepten als eindigheid, tijd, dualiteit. Zo een ervaring wordt dan eerder oneindig, tijdloos en non duaal. Wel fantastisch om zoiets te ervaren. En verlangen we dit stiekem niet ergens allemaal ? Geen idee...
Wat we voelen kan dus heel sterk gestuurd worden door (en vanuit) onze omgeving. Allemaal energieën (zowel van vreugde, pijn, extase, etc.) waar een mens zich in verliezen kan. Mee besmetten alias verbinden kan. In zekere zin kan dergelijke ervaring vrij overweldigend zijn. Is verliefdheid dat ergens ook niet ? Wat dan weer tot angst kan leiden.
Ik kan me die existentiële angst (vanuit het ego bezien) goed inbeelden. Als je bv een waterdruppel bent. Je bent dat graag. En plots voel je een andere druppel naar je toe komen. Die heel je staat van zijn, je vorm, je alles, doet verdwijnen. Je gaat letterlijk dood ! Je smelt immers samen tot één grotere druppel. Één geheel. Je bent niet meer. Je bestaat niet meer. Het lijkt me logisch om daar (vanuit het standpunt van het ego bezien) ergens schrik voor te hebben. Niet ? Dat er op zulke momenten zoiets optreedt in ons brein als 'psychologische weerstand'.
Misschien is er daarom ergens ook wel die oer angst inzake onze seksualiteit (lust). Lust is niet echt liefdevol (het heeft geen gelaat, kent dit ook niet). Maar is wel stromend ! Zo kun je het ene moment je laten stromen via dat lichaam, het volgende via een ander. Lust is ergens ook een stromende staat van zijn. Het is stromende energie. Maar daarom niet ook liefdevol. Liefde is (voor mij) meer het bewust zijn van de ander. Zoals je zelf verwoorde, je bent je bewust van de ander zijn synchroniciteit. Je probeert de ander ook liefdevol in balans te houden. Dat is liefde. Als het enkel om jezelf gaat, is het vooral eigenliefde (narcisme).
Als ik zo over deze dingen spontaan nadenk en schrijf, bekruipt me altijd ergens dat gevoel dat ik ergens een slang aan het beschrijven ben, die in zijn eigen start bijt. In cirkeltjes dus. Eindigheid versus oneindigheid. Licht versus duister. Tegenstellingen die elkaar ergens nodig hebben. Om apart te kunnen bestaan. Maar ook samen kunnen vallen en zullen vallen. Immers nu leven we en vroeg of laat gaan we dood. Die existentiële angsten (niet alleen in de dood, maar ook in de liefde ! Wie ziet me graag ? Wie heeft me nodig ? Voor wie en op welke manier kan ik hier iemand van betekenis zijn ? Ook al is het enkel maar mezelf). Dat zit allemaal ergens vrij diep in ons. Niet heel de tijd. Het leven verloopt zelf ook wat als een stroom. Een trein. Waarbinnen ieder mens zo een paar van die kantelmomenten kan tegenkomen. Haltes. Waarop die essentiële zaken (en vraagstukken) even terug hard naar boven kan voelen komen drijven. Hierbij denkend aan Lacan (Als we ons menselijk bestaan ergens definiëren in functie van onze liefde voor en met anderen).
En ja, op zo een moment doet het zeker goed als je dan (nog) ergens over een thuishaven beschikt ! Een plaats om naar terug te keren. Zoals je schreef:
"Een oorsprong die steeds wordt verlegd en gedurende het leven op teruggevallen kan worden als thuishaven in het geval de synchroniciteit tijdelijk wordt verloren"
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 19-07-2017 21:12:03 ]
Bewondering hiervoor! Hoewel ik mij heel goed in kan beelden dat polygamie voor sommige mensen een prima vorm van relatie zou kunnen zijn, zou het mij niet lukken om hier mee om te gaan. Ik denk dat dit voornamelijk aan eigen onzekerheid is te wijden en de sterk ingebakken ideeën dat relaties altijd een-op-een zijn en dat die ene dan dus specialer voor jou is dan alle andere mensen. Het idee dat ik iemand specialer vind, die mij dan misschien niet exclusief specialer vindt zou mij heel onzeker maken.quote:
Ja, dat vind ik dus ook. Persoonlijk heb ik een voorkeur voor monogamie omdat ik "graag dingen simpel hou". Maar sinds dat ik enigszins nagedacht heb over dit concept vind ik het geen enkel probleem als mijn vriendin kiest voor polygamie. Ik heb zelfs gemerkt dat mijn contact met anderen verbetert zodra ik (of alleen dus mijn vriendin) in een polygame relatie zit. Dus zelfs wanneer ik er geen behoefte aan heb dan heeft het besef dat het eventueel tot de mogelijkheden behoort (onbewust) invloed op mijn houding naar anderen. De verandering van mijn houding ervaar ik overigens als persoonlijke groei. Het blijft dus kleven, onafhankelijk van de relatie. Het bizarre is dat mijn zelfverzekerdheid zelfs met sprongen vooruit is gegaan. Ongeacht wat voor shit deze constructie per ongeluk over mij uitgestrooid heeft. En hoe dat kan, kan ik tot heden niet verklaren. Waarschijnlijk heb ik zelf een manier in mezelf geëlimineerd waarmee een ander mij kan kwetsen. Nou dikke jackpot hoor.
Dit is waarschijnlijk ook waarom mensen zo gekwetst worden door "emotioneel vreemdgaan". Het idee dat wat jij hebt met iemand niet meer exclusief aan jou toebehoort maar dus ook gedeeld kan worden met een ander. Het is misschien ook maar een illusie, want ikzelf heb in ieder geval een aantal vrienden waarmee ik nog best intieme details deel. Is het dan geen vreemdgaan omdat mijn partner weet dat ik dat doe en weet dat daar geen gevoelens anders dan vriendschappelijkheid bij komen kijken? Eigenlijk is dat raar, want de verbondenheid met sommige vrienden gaat in sommige gevallen best diep (zij het op een andere manier dan in een relatie).
Ja daarom. Uiteindelijk gaat het om verbinding met elkaar. Verbinding is goed, fijn, prettig en niets om voor te vrezen. Alhoewel sommigen er meer behoefte aan hebben dan anderen is het iets wat ieder mens zoekt en heftige gevolgen kan hebben wanneer het niet gevonden wordt. Het lijkt mij nuttiger om energie te steken in het onderzoeken van verbinding dan om energie te steken in manieren waarop een verbinding een ander niet kan kwetsen. Dat laatste lijkt vooral een vrees voor het onbekende en je houdt daarmee elkaar voor de gek natuurlijk. En juist dat uitgangspunt is een voedingsbodem voor negatieve gevoelens en gedragingen.quote:
[..]
Bewondering hiervoor! Hoewel ik mij heel goed in kan beelden dat polygamie voor sommige mensen een prima vorm van relatie zou kunnen zijn, zou het mij niet lukken om hier mee om te gaan. Ik denk dat dit voornamelijk aan eigen onzekerheid is te wijden en de sterk ingebakken ideeën dat relaties altijd een-op-een zijn en dat die ene dan dus specialer voor jou is dan alle andere mensen. Het idee dat ik iemand specialer vind, die mij dan misschien niet exclusief specialer vindt zou mij heel onzeker maken.
Dit is waarschijnlijk ook waarom mensen zo gekwetst worden door "emotioneel vreemdgaan". Het idee dat wat jij hebt met iemand niet meer exclusief aan jou toebehoort maar dus ook gedeeld kan worden met een ander. Het is misschien ook maar een illusie, want ikzelf heb in ieder geval een aantal vrienden waarmee ik nog best intieme details deel. Is het dan geen vreemdgaan omdat mijn partner weet dat ik dat doe en weet dat daar geen gevoelens anders dan vriendschappelijkheid bij komen kijken? Eigenlijk is dat raar, want de verbondenheid met sommige vrienden gaat in sommige gevallen best diep (zij het op een andere manier dan in een relatie).
Praten over emotioneel vreemdgaan vind ik zeuren in het kwadraat.
Mijn verloofde vertelde mij een avond in bed, er was een nieuwe collega op haar werk en ze was verliefd op hem. Och, arme schat, tis me wat, was mijn diepzinnig antwoord.
Dag erna vraag ik, en, hoe is het met de verleifdheid op die nieuwe. Zij: oh, dat is al over.
Doe toch niet zo moeilijk over alles.
Mijn verloofde vertelde mij een avond in bed, er was een nieuwe collega op haar werk en ze was verliefd op hem. Och, arme schat, tis me wat, was mijn diepzinnig antwoord.
Dag erna vraag ik, en, hoe is het met de verleifdheid op die nieuwe. Zij: oh, dat is al over.
Doe toch niet zo moeilijk over alles.
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Ze kreeg geen aandacht van die gozer, arme schat. Als dat wel was gebeurd, en de verliefdheid duurt een tijdje, dan had het je meer geboeid denk ik.quote:
Emotioneel vreemdgaan vind ik zeuren in het kwadraat.
Mijn verloofde vertelde mij een avond in bed, er was een nieuwe collega op haar werk en ze was verliefd op hem. Och, arme schat, tis me wat.
Dag erna vraag ik, en, hoe is het met de verleifdheid op die nieuwe. Oh, dat is al over.
Doe toch niet zo moeilijk over alles.
Klinkt inderdaad als een gevalletje "het was niet wederzijds" anders dooft iets meestal niet zo snel.quote:Op zondag 23 juli 2017 15:03 schreef TheInnocent het volgende:
[..]
Ze kreeg geen aandacht van die gozer, arme schat. Als dat wel was gebeurd, en de verliefdheid duurt een tijdje, dan had het je meer geboeid denk ik.
Stratotanker, ik wil je nog bedanken voor je hersenspinsels. Het deed me deugd je teksten en gedachten hier even te kunnen lezen. Aan het onderwerp "emotioneel vreemdgaan" heb ik zelf niet veel meer toe te voegen.quote:
Heel mooi omschreven. Ik kan mezelf je verhaal goed inbeelden. Bijzonder dat je over narcisme begint. Veel van mij recente concepten en hersenspinsels over deze onderwerpen zijn ontsproten in een periode waarin ik nauw contact met een narcist had. Dankzij het narcistische karakter van diegene werd ik gedwongen kritisch naar mezelf en de wereld te kijken. De narcist belastte in verhoogd tempo mijn identiteit en gaf mij voer om mijn eigen karakter versneld te analyseren. Ik ben diegene nog altijd dankbaar, het heeft mijn capaciteit om kleerscheuren te voorkomen bevestigd namelijk.
Leuk bericht! En jij ook bedankt natuurlijk!quote:
[..]
Stratotanker, ik wil je nog bedanken voor je hersenspinsels. Het deed me deugd je teksten en gedachten hier even te kunnen lezen. Aan het onderwerp "emotioneel vreemdgaan" heb ik zelf niet veel meer toe te voegen.
Misschien komen we elkaar nog eens tegen in een ander topic. 
Dan zou het niet zo'n probleem moeten zijn, het word pas een probleem als je intieme zaken alleen met een ander deelt en niet of in mindere mate met je partner.quote:
[..]
En als je wel intieme zaken deelt, maar dat ook doet met je partner?
Toch moet ik hier een kanttekening plaatsen want als je partner helemaal niet openstaat voor bepaalde zaken die je bezighouden, dan kun je het gaan opkroppen als een tikkende tijdbom of ervoor kiezen dit met een ander te delen.
Het is gewoon hele lastige materie en in elke relatie ligt dat weer anders.
Ik vind niet dat je alle (intieme) zaken met je partner zou moeten delen, vooral als je weet dat die niet een oplossing er voor kan bieden. Dat is alleen maar frustrerend voor de partner, dus die zadel ik daar niet onnodig mee op.quote:
[..]
Dan zou het niet zo'n probleem moeten zijn, het word pas een probleem als je intieme zaken alleen met een ander deelt en niet of in mindere mate met je partner.
Toch moet ik hier een kanttekening plaatsen want als je partner helemaal niet openstaat voor bepaalde zaken die je bezighouden, dan kun je het gaan opkroppen als een tikkende tijdbom of ervoor kiezen dit met een ander te delen.
Het is gewoon hele lastige materie en in elke relatie ligt dat weer anders.
Simpele random voorbeelden.
Menstruatieproblemen/ pijn -> huisarts
Oversekst bij partner met laag libido -> seksuoloog
Onnodig veel paniek of je partner vreemdgaat -> psycholoog of vriendinnen
Je onzin verhaal kwijt willen en gewoon willen lullen of stoken -> fok! en zeker niet je partner!
Nou, een aantal van deze dingen zou ik toch zeker wel met partner delen hoor. Zeker verschil in libido en onzekerheid over vreemdgaan. Dat gaat de ander namelijk ook iets aan.quote:
Simpele random voorbeelden.
Menstruatieproblemen/ pijn -> huisarts
Oversekst bij partner met laag libido -> seksuoloog
Onnodig veel paniek of je partner vreemdgaat -> psycholoog of vriendinnen
Je onzin verhaal kwijt willen en gewoon willen lullen of stoken -> fok! en zeker niet je partner!
Maar er zijn inderdaad dingen die ik over mijn partner vind maar niet op die manier naar hem uitspreek, maar wel naar vriendinnen/vrienden.
Tuurlijk, aankaarten is goed maar je moet er niet een andermans probleem van maken vind ik.quote:
[..]
Nou, een aantal van deze dingen zou ik toch zeker wel met partner delen hoor. Zeker verschil in libido en onzekerheid over vreemdgaan. Dat gaat de ander namelijk ook iets aan.
Maar er zijn inderdaad dingen die ik over mijn partner vind maar niet op die manier naar hem uitspreek, maar wel naar vriendinnen/vrienden.
Binnen een relatie ben ik het hier niet mee eens. Oke menstruatie problemen zal je man je niet mee kunnen helpen tenzij je met een arts gaat. Maar onzin verhalen moet je juist met je partner kunnen delen, onzekerheid zou ik zeker bespreken (bij echt vreemdgaan zou ik verder graven) en bij een verschil in libido zou ik het ook samen aanpakken ipv dat je alleen naar een seksuoloog gaat.quote:
[..]
Tuurlijk, aankaarten is goed maar je moet er niet een andermans probleem van maken vind ik.
Praten helpt echt ontzettend in een relatie, zeker als jullie het alle twee kunnen ipv de 1 praat en de ander luistert.
Eens. Hoewel ik me ook kan voorstellen dat mijn partner misschien teleurgesteld zou zijn als ik met pijn rondliep en het hem niet zou vertellen. Dus wat dat betreft zou ik zelfs menstruatieproblemen eventueel nog wel bespreken. Maar daarbij verwacht ik natuurlijk niet dat hij de oplossing heeftquote:
[..]
Binnen een relatie ben ik het hier niet mee eens. Oke menstruatie problemen zal je man je niet mee kunnen helpen tenzij je met een arts gaat. Maar onzin verhalen moet je juist met je partner kunnen delen, onzekerheid zou ik zeker bespreken (bij echt vreemdgaan zou ik verder graven) en bij een verschil in libido zou ik het ook samen aanpakken ipv dat je alleen naar een seksuoloog gaat.
Praten helpt echt ontzettend in een relatie, zeker als jullie het alle twee kunnen ipv de 1 praat en de ander luistert.
Dit. Emotioneel vreemdgaan is de wil om fysiek vreemd te gaan. Om seks met een ander te hebben en daar ook het voorwerk voor te doen (uitgebreid flirten en tijdens die gesprekken ook hinten naar seks met diegene enzo).quote:
Interesse tonen in een ander die verder gaat dan vriendschap. Gevoelens hebben voor een ander en daar ook naar handelen.
Niet dit =>
Deze dingen doe je, als het goed is, grotendeels ook met je vrienden.quote:
Wat is je relatie meer dan seks? Wat maakt dat jullie, buiten de seks om, een setje zijn?
Vraag je dat af en je hebt de basis om de definitie van emotioneel vreemdgaan te maken.
Bij emotioneel vreemdgaan deelt je partner die dingen namelijk met een ander waar hij eigenlijk volledig bij wil zijn. Het kan ook zo zijn dat die ander dat niet eens in de gaten heeft en denkt dat het om een goede vriendschap gaat.
Als ik kijk naar mijn relatie... moeilijk te verwoorden maar ik doe een poging:
- betrokkenheid bij elkaar
- het delen van ons leven met elkaar; praten over wat je mee hebt gemaakt, hoe je je daarbij voelde maar ook toekomstdromen, wensen, angsten, verdriet e.d.
- Het zorgen voor elkaar op alle vlakken
- Het steunen van elkaar, uithuilen en lachen met elkaar
- Daarvoor ook als eerste aan elkaar denken
- Geestelijke verbondenheid ook als je niet samen bent je wel samen voelen
- Trouw en loyaal zijn naar elkaar; voor elkaar door het vuur gaan
- Eerlijkheid en je kwetsbaar op durven en willen stellen
- Rekening houden met elkaar
- Aan elkaar denken op de vreemdste momenten; Oww.. dat zou **** leuk vinden!!
- Genegenheid en liefde.
I've got 99 problems, but a bitch ain't one.
|
|
