Ik heb een (vriendschappelijke) vriendin met borderline (ze ontkent dit overigens, diagnose wel gesteld). Ze woont bij me in de straat en ik vind haar een super leuke meid en ik geniet enorm van het contact dat ik met haar heb. Ze heeft heel veel eigenschappen waar ik enorm van kan genieten.
Ze heeft echter ook een paar eigenschappen die ik soms erg lastig vind. Om haar beter te begrijpen, en hier beter mee om te kunnen gaan, heb ik gezocht naar info over borderline en ook topics gelezen die hier eerder gestart zijn. De info die ik voorbij kom is erg herkenbaar. Zoals het zwart-wit denken. Als ze iemand voor het eerst ontmoet en die persoon doet aardig tegen haar, dan is die persoon geweldig, als ze die persoon later nog een keer spreekt en diegene zegt een verkeerd woord, dan is die persoon verschrikkelijk. Ze doet dan vervolgens heel onaardig tegen die persoon. Haar relaties zijn turbulent.
Ze is impulsief en komt vaak afspraken niet na. Alles moet gaan zoals zij het in haar hoofd heeft. Vaak stemmingswisselingen, de ene dag is ze anders dan de andere dag. Het slaat zomaar om, ik heb gemerkt dat de oorzaak hiervan vaak hele kleine tegenslagen zijn, zoals een opmerking van iemand die ze negatief interpreteert. Als ze een beslissing moet nemen, vraagt ze aan allerlei mensen, vaak ook vreemden, naar hun mening, maar doet hier vervolgens niets mee. Ze is erg onzeker. Ze is bang om alleen te zijn en voelt zich vaak niet geaccepteerd.
Bovenstaand allemaal eigenschappen waar ik prima mee om kan gaan. Achter iedere valkuil schuilt een kwaliteit en kwaliteiten heeft ze zeker. Ik beleef ontzettend leuke momenten met haar en ik wil de vriendschap dan ook graag behouden. Er is echter één eigenschap die ik heel lastig vind: Aantrekken en afstoten. Wat een terugkomend patroon is in onze vriendschap, is dat het een aantal maanden goed gaat en er vervolgens ineens een enorme afstand is. Het is dan alsof ik haar ineens niet meer kan bereiken.
Op dit moment is dat weer gaande. Ik zie haar nog steeds vaak (ze woont bij me in de straat). Ze gedraagt zich nu zakelijk en koud. Ik pas af en toe op haar kinderen. Normaalgesproken drinken we samen koffie als ze haar kinderen komt ophalen. Nu vertrekt ze meteen. Ze vertelt me niet meer wat er in haar om gaat. Staat niet meer open. Ze vraagt niet meer hoe het met me gaat. Ze staat niet meer open voor afspraakjes om samen iets leuks te gaan doen. Ze heeft het ineens "te druk". Als ze iets opgelost wil hebben, bijv. oppas nodig heeft. Dan weet ze me echter wel weer te vinden. Als ik "nee" zeg, dan dramt ze net zo lang door tot ik over stag ga en mijn eigen bezigheden staak. "Je begrijpt toch wel dat ik nu echt oppas nodig heb?! Hoe moet ik het anders doen?!" Het is eenrichtingsverkeer, ze stelt alleen nog eisen.
De vraag die bij mij nu speelt is of er een mogelijkheid is om dit te doorbreken. Er is iets aan de hand, maar ze wil niet vertellen wat er aan de hand is. Voorafgaand aan deze situatie kon ik aan haar gedrag merken dat er weer zo'n fase aan zat te komen, ik heb dit toen ook naar haar benoemd. Het is een terugkomend iets en de vorige keer eindigde het met een ruzie waarin ze me voor van alles uitmaakte. Ze negeert vervolgens een tijd en ze staat dan vervolgens ineens weer voor de deur. Het kost me veel energie. Hebben jullie tips? Zijn er dingen die ik tegen haar kan zeggen om dit patroon te doorbreken?
Laat dat idee los.
quote:Op zaterdag 15 juli 2017 13:10 schreef RickoKun het volgende:
Mensen met borderline moet je van jezelf los snijden. Anders dan nemen ze je mee met hun nare ellende.
Qftquote:
Mensen met borderline moet je van jezelf los snijden. Anders dan nemen ze je mee met hun nare ellende.
Mwah ben ik t niet mee eens heur. Je zal voor jezelf duidelijke grenzen moeten stellen en moeten realiseren dat je iemand niet kan veranderen. Ik zou iemand niet per se afwijzen omdat die persoon borderliner is.quote:
Mensen met borderline moet je van jezelf los snijden. Anders dan nemen ze je mee met hun nare ellende.
Dit, gewoon dit!quote:
Mensen met borderline moet je van jezelf los snijden. Anders dan nemen ze je mee met hun nare ellende.
Niet iedere borderliner is hetzelfde, maar over het algemeen is bovenstaande wel van toepassing.quote:
Mensen met borderline moet je van jezelf los snijden. Anders dan nemen ze je mee met hun nare ellende.
Gebruik je verstand
We hebben een keer een conflict gehad, ik was opgenomen voor negen maanden (PTSS, eetstoornis en psychotische problemen) en daar was zij heel erg jaloers op. Ze wilde ook opgenomen worden (vraag me niet waarom, ik vond het een complete hel. Naja...ze wilde de erkenning en de aandacht die het geeft). In die negen maanden heb ik niks van haar gehoord of gezien, terwijl de kliniek recht tegenover haar huis stond. Vanuit haar kamer keek je zo de kliniek in.
Toen ik weer thuis woonde hebben we dit uitgebreid besproken. Ondertussen had zij schematherapie en VERS gehad. Omdat ik schema vanuit een andere invalshoek heb gedaan, kan ik haar er op wijzen voordat het aantrekken en afstoten weer begint ("meid, volgens mij zit je in dit schema, wat is er aan de hand/gebeurd). Ze probeert de eenzijdigheid ook enorm te doorbreken. Het vraagt alleen af en toe een dikke huid en wat geduld van mijn kant.
Persoon in kwestie is een hele aangename persoon. Enkele maanden geleden, nog voor ik wist van enige vorm van problemen, contact gekregen. Heel kort hebben we een relatie gehad, die nadien werd omgezet in een vriendschappelijke band.
Zowel de vrolijke als de moeilijke momenten werden gedeeld, maar toch was het vaak eenrichtingsverkeer. Ik gaf; zij nam. Omwille van de psychische problemen, kon ik het nog opbrengen om haar wat meer te gunnen. Immers is zij de persoon die moeilijkheden heeft en alle steun goed kan gebruiken.
Dat laatste is compleet terecht. Het is niet zo mooi om iemand af te schrijven omdat die persoon wat problemen heeft. Puur een persoon laten vallen omwille van het begrip 'borderline' of een ander label is not done. Ergens in een ander topic omtrent borderline staat er ook een situatie van een persoon die een successvolle vriendschap heeft met een borderliner. Het siert je dat je de moeite wil doen om er toch te willen zijn voor deze persoon.
Helaas is het moeilijk omgaan met deze mensen. Het ene moment ben je de belangrijkste persoon in hun leven, een uur later besta je plots niet meer. Net zoals bij de situatie van TS, merk ik ook wel gedragswisselingen, wat op termijn toch wel een beetje moeilijk gaat liggen. In het begin kreeg ik nog vaak een "dankjewel" voor het luisteren en om er te zijn, maar die dankbaarheid is ook stevig gaan liggen. Op deze manier is het moeilijk geworden om nog voldoening te halen uit de vriendschap, wat best pijnlijk is.
Voor mezelf kan ik het niet langer opbrengen om me te laten leiden door die wisselvalligheid. Ik ervaar zelf dat het énorm vreet. Momenten waarop ikzelf vrolijk ben, worden lichtjes verstoord door negativiteit van de ander. De momenten waarop ikzelf even nood heb aan een schouderklop, zorgen dan weer een extra last bij haar. Hoewel we heel veel toffe momenten hebben meegemaakt, denk ik dat het beter is om alles op een afstand te bewaren. Ook wanneer ze terugkomt, hoe moeilijk dàt ook is (trap er zelf ook in).
Ik merk zelf dat de periodes waarop het contact wegvalt bij mezelf eerst zorgen voor onrust en gemis, maar vervolgens besef je wel wat voor stress er van je wegvloeit. Dat aantrekken/afstoten is mateloos vermoeiend...
Heb je het contact al verbroken?quote:
Heel toevallig, maar zit in dezelfde positie wat betreft een vriendschap met een borderliner.
Persoon in kwestie is een hele aangename persoon. Enkele maanden geleden, nog voor ik wist van enige vorm van problemen, contact gekregen. Heel kort hebben we een relatie gehad, die nadien werd omgezet in een vriendschappelijke band.
Zowel de vrolijke als de moeilijke momenten werden gedeeld, maar toch was het vaak eenrichtingsverkeer. Ik gaf; zij nam. Omwille van de psychische problemen, kon ik het nog opbrengen om haar wat meer te gunnen. Immers is zij de persoon die moeilijkheden heeft en alle steun goed kan gebruiken.
Dat laatste is compleet terecht. Het is niet zo mooi om iemand af te schrijven omdat die persoon wat problemen heeft. Puur een persoon laten vallen omwille van het begrip 'borderline' of een ander label is not done. Ergens in een ander topic omtrent borderline staat er ook een situatie van een persoon die een successvolle vriendschap heeft met een borderliner. Het siert je dat je de moeite wil doen om er toch te willen zijn voor deze persoon.
Helaas is het moeilijk omgaan met deze mensen. Het ene moment ben je de belangrijkste persoon in hun leven, een uur later besta je plots niet meer. Net zoals bij de situatie van TS, merk ik ook wel gedragswisselingen, wat op termijn toch wel een beetje moeilijk gaat liggen. In het begin kreeg ik nog vaak een "dankjewel" voor het luisteren en om er te zijn, maar die dankbaarheid is ook stevig gaan liggen. Op deze manier is het moeilijk geworden om nog voldoening te halen uit de vriendschap, wat best pijnlijk is.
Voor mezelf kan ik het niet langer opbrengen om me te laten leiden door die wisselvalligheid. Ik ervaar zelf dat het énorm vreet. Momenten waarop ikzelf vrolijk ben, worden lichtjes verstoord door negativiteit van de ander. De momenten waarop ikzelf even nood heb aan een schouderklop, zorgen dan weer een extra last bij haar. Hoewel we heel veel toffe momenten hebben meegemaakt, denk ik dat het beter is om alles op een afstand te bewaren. Ook wanneer ze terugkomt, hoe moeilijk dàt ook is (trap er zelf ook in).
Ik merk zelf dat de periodes waarop het contact wegvalt bij mezelf eerst zorgen voor onrust en gemis, maar vervolgens besef je wel wat voor stress er van je wegvloeit. Dat aantrekken/afstoten is mateloos vermoeiend...
Ooit wel al eens ja, voor een periode van een half jaar. Serieus veel hartpijn van gehad omdat mijn vermoeden naar haar psychische toestand niet bevestigd was (en ik dus gewoon dacht dat ze een ander wou ofzoquote:
). Nadien iemand nieuw leren kennen (zonder problemen) en dat voelde zo goed, zo rustig, zo vertrouwd, geen spelletjes... Maar ja bon, da's uiteindelijk ook stukgelopen
Ik had zelf wat dipjes met relaties en haar terug ontmoet op een bijeenkomst, terug wat gepraat en dichter bij mekaar gekomen. In het begin was de aandacht die ik gaf voor haar heel belangrijk, maar dat minderde dan beetje bij beetje. Uiteindelijk komt er dan een andere kerel, die neemt het eventjes over enz...Ik luister zelf amper naar mijn eigen advies (omdat ik nu eenmaal zo soft ben en liever aan iemand anders' verwachtingen wil voldoen in plaats aan mezelf te denken), maar denk gewoon twee keer na voor je zoveel moeite wil doen voor iemand die (onbewust) niet beseft hoeveel ze heeft aan jou en de hulp die jij wil/kan bieden
Je kan die energie beter opsparen en aan iemand anders besteden. Hoe jammer het ook mag zijn, hoeveel medelijden je ook met haar hebt... Probeer los te laten Ik zit momenteel terug op een zucht verwijderd van het loslaten. Gelukkig kan ik me realiseren hoeveel effort ik lever en wat ik ervoor terug krijg en eruit haal.
Overigens kan ik me ook best vinden in deze comment. Bij die mensen ben je inderdaad een balletje. Ik heb het gevoel dat ze goed genoeg weten bij wie ze steeds terug kunnen komen vallen en die hen met open armen terug ontvangt.quote:Op zaterdag 15 juli 2017 13:04 schreef HaverMoutKoekje het volgende:
Geen tips. Je bent nogal een speelbal voor haar, het zou niet mijn keuze zijn om proberen weer close met haar te worden
Je was geweldig en nu ben je alleen een zakelijke overeenkomst, nou klaar toch.
Ik had een vriendin met borderline en echt hebben een geweldige tijd samen gehad en toen ik een vriend kreeg was dat helemaal fout en sindsdien niet weer gezien, ja jammer dan, die mensen denken altijd dat alles om hun gaat, helaas de wereld is veel groter.
Het vraagstuk uit de OP betreft niet zozeer hoe je haar fases kan verenigen met jouw wensen op dat moment. Alhoewel je haar bewustzijn kan bijbrengen van de implicaties van jullie dynamiek is de kans klein dat het bij haar internaliseert. Mijn vermoeden is dat BPD de werkelijkheid echt anders ervaren. Voordat je overweegt het proces van bewustzijn creëren in te slaan is het belangrijk dat je weet hoe comfortabel je met jezelf bent. Mijn ervaring is dat de omgang met borderliners enorm vereenvoudigd zodra je jezelf realiseert dat jij het enige persoon in je leven bent. Wie ben je, wat wil je? Dat is de vraag.
Er zijn veel gradaties van BPD en alle overlappende PD’s die daarbij kunnen komen kijken. BPD’s leven niet gisteren of morgen, ze leven op de prikkels van het nu. Als ze die bij jou niet vinden dan worden ze wel gehaald. Emoties worden voor je voeten geworpen en kunnen in korte tijd variëren in uitersten. Herken hun kwaliteiten, koppel jezelf los van de gebreken en behandel ze vanuit liefde zoals ieder mens verdient. Blijf comfortabel met jezelf en merk dat je zelf ook groeit in het contact met anderen. Het zijn mensen, mooie mensen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 16-07-2017 14:05:02 ]
Zou ze niet nemen voor een vaste relatie nee
Never stick your dick in cray'quote:Op maandag 17 juli 2017 07:34 schreef corehype het volgende:
Borderline chicks neuken wel het beste
Zou ze niet nemen voor een vaste relatie nee
Anyways, daarom deze vraag: waarom doen jullie het? Ik snap het wel als het gedrag herkenbaar is (met eigen gedrag), maar verder... Onbetrouwbaar en onvoorspelbaar, waarom zou je met zo'n persoon omgaan?
Iemand?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 17-07-2017 15:50:46 ]
Juist wel, zonder condoom, alle sporen wissen van jezelf en telefoon, dan zoekt ze een sukkeltje die wel je kind wilt opvoeden.quote:
Win win
je bent 16?quote:
[..]
Juist wel, zonder condoom, alle sporen wissen van jezelf en telefoon, dan zoekt ze een sukkeltje die wel je kind wilt opvoeden.
Win win
Zou me er nooit aan wagenquote:
[..]
Juist wel, zonder condoom, alle sporen wissen van jezelf en telefoon, dan zoekt ze een sukkeltje die wel je kind wilt opvoeden.
Win win
Vader van een goede maat van me werd een keer 's nachts wakker doordat z'n borderline scharrel op hem in zat te steken met een keukenmes 
Maar ons welquote:
TS (vrouw) vraagt advies over vriendschappelijke omgang met iemand met borderline, ik denk niet dat het haar boeit hoe borderliners in bed zijn
Beter voor jezelf dit inderdaad.quote:
Mensen met borderline moet je van jezelf los snijden. Anders dan nemen ze je mee met hun nare ellende.
open er een topic overquote:
Op 
Ik heb zo iemand ook als gewone 'vriendin' gehad, een jaar lang. Hoe ik het een jaar volgehouden heb weet ik nog steeds niet - had er geen ervaring mee dus ik trapte er heel lang in - maar ben door haar in dat ene jaar tien jaar ouder geworden. Compleet leeggezogen qua energie, idd wat je zegt het ene moment was ik geweldig en het andere moment zonder reden was ik weer niks waard. Jij gaat dit niet veranderen bij haar, geloof me maar. Niet. Nooit. Wat je ook zegt of doet. De beste beslissing van m'n leven - zonder overdrijven - was alle contact met haar verbreken. Ik voelde me daarna beter en lichter dan ooit.
RUN
Allereerst dingen die iemand met borderline kunnen helpen in vriendschappen en relaties.
- Duidelijk communiceren.
Het is een stuk makkelijker je gevoelens te ordenen naar een ander en in een vriendschap wanneer je duidelijk weet waar je staat in de vriendschap en hoe de ander tegen je aankijkt. Het kan helpen om negatieve interpretaties tegen te gaan.
- Grenzen aangeven.
Het aangeven van je grenzen is ook belangrijk. Ik denk dat ik zelf heel vaak uit emotionele impuls over iemands grenzen heen ga, terwijl ik dit eigenlijk helemaal niet wil. De impulsen zijn echter te sterk soms om te onderbreken. Dan komt een grens van pas. Je kan daar "ho stop!" zeggen en afstand nemen, zonder iemand meteen uit je leven te gooien.
- Eerlijk zijn. Borderliners zijn gevoelig voor signalen die niet stroken met wat je uitzendt.
Verder wil ik aangeven dat ik het aantrekken en afstoten erg herken. Zelf heb ik vriendschappen verloren met mensen die enorm veel voor me betekenden, puur omdat ik bang was ze te verliezen en daarom steeds impulsiever ging handelen. Ik liep ineens boos weg bij een uitje of ik stuurde ineens een lange mail vol verdriet en angst. Niet omdat ik die persoon niet op waarde schatte, maar juist omdat ik het gevoel had dat die van me af aan het bewegen was. Ze heeft me keer op keer gerustgesteld dat ik goed genoeg was zoals ik ben, maar uiteindelijk heb ik toch afscheid genomen van haar met het gevoel dat ze beter af zou zijn. Iedere keer dat ik zo wegliep deed ik haar pijn.
Ik wil alleen aangeven dat het een worsteling is met het eigen gevoel, wat een diepte heeft wat moeilijk uit te leggen is aan anderen.
Ik snap hoe moeilijk het voor je is, echt waar, het is een vermoeiend en zich herhalend patroon, waar je toch vaak weer in terugvalt omdat zoals je zegt mensen met borderline ook hele goede kanten hebben ,zoals ieder ander. Het is lastig dat ze zelf de diagnose niet aanneemt en er voor in behandeling gaat, waardoor er ook een kleinere kans op verbetering lijkt te zijn.
Praat misschien open en eerlijk over wat het (en dus haar gedrag) met je doet, wees direct en bewaak je grenzen. Maar geef ook aan wat zij je biedt qua vriendschap.
Ik wens je sterkte. Na het lezen van de belachelijke reacties op dit onderwerp ben ik in ieder geval blij dat je nog naar je vriendin kijkt als wat zij als individu te bieden heeft en haar niet zomaar afschrijft op het labeltje borderline.
Vriendschap met iemand met borderline is lastig. Als iemand hulp heeft geaccepteerd en gerichte therapie volgt om foute denkpatronen te herkennen en er op een andere manier mee om te gaan kan het makkelijker worden. Maar degene moet daarvoor zelf de keuze maken. Kan niemand anders voor haar doen. Ook jij niet als vriendin. Bewaak je eigen grenzen. Blijf vriendin en word geen hulpverlener.
Dit.quote:
Mooie post hierboven.
Vriendschap met iemand met borderline is lastig. Als iemand hulp heeft geaccepteerd en gerichte therapie volgt om foute denkpatronen te herkennen en er op een andere manier mee om te gaan kan het makkelijker worden. Maar degene moet daarvoor zelf de keuze maken. Kan niemand anders voor haar doen. Ook jij niet als vriendin. Bewaak je eigen grenzen. Blijf vriendin en word geen hulpverlener.
Is het je misschien al eens opgevallen dat, of heb je wel eens onderzocht of de omgeving ook een rol speelt in de emotionele toestand van het moment van je vriendin? Ik bedoel onderzoeken niet in te letterlijke zin van dat woord hoor. Heb je wel eens opgemerkt of zij in verschillende omgevingen, in het bijzijn van verschillende mensen ook verschillende hoedanigheden van haar persoonlijkheid laat zien? Is zij anders, natuurlijk zijn we dat allemaal in meer of mindere mate, maar is zij opvallend anders in het bijzijn van de ene persoon dan bij de andere.
Het is de moeite waard te 'onderzoeken' welke rol de omgeving kan spelen ..de omgeving in de zin van de verschillende mensen -dus verschillende persoonlijkheden, maar ook de emotionele toestand van de persoon in haar omgeving. Ook onze eigen emotie speelt vermoedelijk een rol, en dat kan door iemand met borderline-problematiek heel subtiel worden geabsorbeerdt ..en vergeet daarbij niet dat ook gedachten gekoppeld kunnen zijn aan emotie, dus ook gedachten van iemand in de omgeving kunnen een rol spelen.
Maar ook de ruimte waarin je vriendin zich bevindt kan van invloed zijn op haar .. en dus op haar gedachten en gedrag. De ruimte kan geladen zijn door spanning en irritatie, maar ook heel harmonieus aanvoelen.
Voor mij is het heel verhelderend geweest te begrijpen hoe de omgeving een rol speelt. Het voelt bijna als een ontdekkingstocht, een bewustzijnsgroei ..en het diept zich nog steeds uit. De omgang met je vriendin zal op momenten ontegenzeggelijk confronterend voor je zijn, maar mijn ervaring is dat als je je aandacht kunt houden op het willen begrijpen van wat haar drijft, er uiteindelijk meer helderheid en begrip ontstaat. En of dat de moeite waard is ..misschien wel.
De invloed van de omgeving kun je ook uitbeelden als de reflectie van een spiegel, waarbij de persoon met de borderline hoedanigheid de spiegel is -met een versterkende groothoeklens, die de omgeving enorm vergroot weerspiegelt ..of ie nu wil of niet, en waarbij de emotie dat is wat gereflecteerd wordt, en dus zichtbaar wordt doorheen de spiegel
Het probleem in de OP is wel duidelijk: de persoon met Borderline ontkent dat ze het heeft. Dan houdt het op zich allemaal wel redelijk op.quote:
Mooie post hierboven.
Vriendschap met iemand met borderline is lastig. Als iemand hulp heeft geaccepteerd en gerichte therapie volgt om foute denkpatronen te herkennen en er op een andere manier mee om te gaan kan het makkelijker worden. Maar degene moet daarvoor zelf de keuze maken. Kan niemand anders voor haar doen. Ook jij niet als vriendin. Bewaak je eigen grenzen. Blijf vriendin en word geen hulpverlener.
Dit.quote:
Mensen met borderline moet je van jezelf los snijden. Anders dan nemen ze je mee met hun nare ellende.
Vreselijk dat ze kinderen heeft trouwens, wat een hel.
Ja. Laat die weirdo het uitzoeken met haar kinderen. Dikke doei!quote:
Klopt, maar is ook niet makkelijk voor andere mensen om er mee om tegaan, net zoals iemand die zelf borderline heeft. Maar goed ieder mens heeft zn mooie kanten, en iemand die ik ken met borderline heeft ook hele mooie eigenschappen ik bij een ander niet gezien heb.quote:
Voor iedereen met de diagnose borderline die dit topic leest, probeer je niet teveel aan te trekken van bovenstaande stigmatiserende posts. Er zullen altijd domme mensen zijn die iedereen over een kam scheren. Voor sommigen is borderline the new black, gelukkig zegt dat meer over henzelf dan over jou.
Als de emotie uit de omgeving ongestoord en ongewild door hen wordt geabsorbeerd en overgenomen lijkt er iets merkwaardigs aan de hand. De emotie uit de omgeving wordt hun emotie en lijkt het, of zo zou je het tenminste kunnen uitleggen, alsof die emotie door hen weerspiegeld wordt.
Dat maakt dat zij zich in het bijzijn van de ene persoon opvallend anders kunnen zijn dan in het bijzijn van een ander persoon. Je zou het kunnen uitleggen als dat de persoon met borderline, door zijn of haar spiegelende eigenschappen, op dat moment iets van de andere persoon overneemt. Misschien verklaard dit dat er soms het gevoel is dat je erg op 1 lijn ligt.
Borderline heeft niet alleen de eigenschap van spiegelen van de omgeving maar ook van enorm uitvergroten. Het beeld van de spiegel veranderd dan in die van een lens, misschien wel een groothoeklens.
Ik vraag me af of er lezers van dit forum zijn die deze eigenschap ook is opgevallen ..en wat kan het eigenlijk betekenen?
Dit. Leef nu 17 jaar en 15 dagen samen met mijn vrouw die deze diagnose heeft. Het is maar een stempeltje.quote:
Voor iedereen met de diagnose borderline die dit topic leest, probeer je niet teveel aan te trekken van bovenstaande stigmatiserende posts. Er zullen altijd domme mensen zijn die iedereen over een kam scheren. Voor sommigen is borderline the new black, gelukkig zegt dat meer over henzelf dan over jou.