Tiener vertelt hoe schrikwekkend tattoo in gezicht zijn leven ruïneert

http://www.hln.be/hln/nl/(...)leven-ruineert.dhtml

"Een job, meer wil ik niet": tiener vertelt hoe schrikwekkende tattoo in gezicht zijn leven ruïneert

Een job vinden en eten op tafel krijgen voor zijn familie, meer vraagt Nieuw-Zeelander Mark Cropp niet. Eén probleem echter: de imposante tattoo die de helft van zijn gezicht bedekt. En van de inhoud -DEVAST8 staat er te lezen, 'vernietigen' dus- worden werkgevers ook niet meteen vrolijk. Maar kijk: nu de tiener open kaart speelde op Facebook wordt hij plots overspoeld door steunbetuigingen. Mensen geven hem bruikbare tips en intussen heeft hij ook al een concrete aanbieding op zak.

Cropp vloog twee jaar geleden in de cel omdat hij tijdens een mislukte drugsdeal een toerist met een mes bedreigd had. De toen 17-jarige jongeman pleitte voor de rechter schuldig aan onder meer gewapende roofoverval en opzettelijke vernielingen. Resultaat: een gevangenisstraf van twee jaar.



"Mijn ouders hadden mijn vriendin en mij toen net het huis uitgeschopt", vertelt hij in de NZ Harald. "Taneia was acht maanden zwanger, maar we konden nergens naartoe. In die omstandigheden heb ik die misdaad begaan. De baby heb ik lange tijd niet mogen zien."

"Opgegroeid zonder ouders"
"Vanaf mijn zesde was ik in de jeugdzorg beland. Toen ik elf jaar oud was, vloog ik van school. Ik ben grotendeels een crimineel geworden omdat ik opgroeide zonder ouders. Drugs en alcohol waren wel altijd van de partij. Maar die periode in de gevangenis heeft me wakker geschud."

Cropp deelde de cel in Otago met zijn broer. Omdat andere gevangenen hem het leven zuur maakten, zette hij die opmerkelijke tattoo. Uit zelfbescherming als het ware. "Het was een moeilijke periode, heel wat kerels hadden het daar op mij gemunt. Zo'n tattoo helpt als afschrikeffect. 'Devast8' is trouwens mijn bijnaam, het heeft niets met bendes te maken."

"Opgezwollen als een pompoen"
"Het had eigenlijk een kleine tatoeage langs de kaaklijn moeten worden, maar de alcohol besliste er anders over. We hadden een eigen brouwsel gemaakt, op basis van gefermenteerde appels, suiker en brood. Ik dronk ervan en voor ik het goed en wel besefte, had ik dat ding op mijn gezicht. Ik zag eruit als een pompoen, zo opgezwollen."

Gevangenisdirectrice Lyndal Miles geeft nog mee dat de tattoo in kwestie 's nachts gezet werd. "We doorzochten zijn spullen en vonden een tattoopistool. Hij mocht meteen naar de isoleercel."

"Knuffel en kus"
De vriendin van Cropp beviel toen hij opgesloten zat, maar zij verloor intussen het hoederecht over haar baby. Op dit moment wonen ze in een caravanpark dat als noodopvang gebruikt wordt. En ze willen meer dan ooit hun dochter terug.

"Enkele dagen geleden mocht ik haar een eerste keer zien. In het begin reageerde ze voorzichtig, maar op het eind gaf ze me toch al een knuffel en een kus."

"OCMW ben ik kotsbeu"
Cropp liet er na die ontmoeting geen gras over groeien: hij zette meteen een foto van zichzelf op Facebook om werk te vinden. "Ik was het beu dat mensen me vanwege die tattoo bleven veroordelen. Ik wil duidelijk maken dat ik een normale mens ben, wijs me alstublieft niet langer af vanwege mijn uiterlijk."

Cropp is naar eigen zeggen goed in schilderen en behangen, ooit wil hij zelf tatoeëerder worden. "Maar nu wil ik eender welke job aannemen. Het OCMW ben ik kotsbeu, ik wil vlees op de tafel kunnen zetten. En een normaal leven leiden."

"Botweg uitgelachen"
Het moge duidelijk zijn: pogingen om werk te vinden, hebben tot nu toe niets opgeleverd. "Eén werkgever zei dat hij er niet eens hoefde over na te denken, met een gezicht als het mijne. En ik werd ook al botweg uitgelachen."

Maar dankzij zijn openhartige getuigenis en de foto op Facebook lijken zijn kansen te keren. "Ik krijg nu een heleboel tips. Mensen raden me bijvoorbeeld aan om een baard te laten groeien of een dikke concealer te gebruiken."

Of de tatoeage te laten verwijderen, iets wat hij ook in de gevangenis al voorgesteld kreeg. Toen weigerde hij tot twee keer toe. "Die tatoeage maakt deel uit van wie ik ben. Maar als het nodig is om normaal te kunnen functioneren in de maatschappij ben ik bereid om dat offer te brengen."