R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo allemaal. Zoals de titel van dit topic al doet vermoeden ben ik diep ongelukkig met mijn leven. Ik zal de situatie proberen te schetsen.
Mijn vader heeft een autistische stoornis maar daar is hij helaas pas op latere leeftijd achter gekomen. Het had een hoop kunnen verklaren als we dat eerder hadden geweten. Ik heb in mijn leven nog nooit een echt serieus gesprek met hem gevoerd. Mijn moeder heeft waarschijnlijk een hechtingsstoornis. Als gevolg hiervan ben ik als kind emotioneel verwaarloosd. Er werd niet naar mij geluisterd en ik kon bij geen van beiden terecht met problemen. Verder zijn er niet echt erge dingen gebeurt ofzo. Ik heb wel voeding gehad maar dus geen opvoeding. Als gevolg hiervan vermoed ik dat ik een reactieve hechtingsstoornis heb ontwikkeld. Ik was een angstig, verlegen, teruggetrokken kind.
Ook wat school betreft werd ik min of meer aan mijn lot overgelaten. Mijn ouders hebben allebei weinig opleiding genoten. Ik had dus geen rolmodel of iemand die me pushte of wegwijs kon maken in het onderwijs systeem. En het internet stond in die tijd nog in de kinderschoenen. Het moest allemaal vanuit mezelf komen maar van een angstig verlegen kind hoef je natuurlijk weinig te verwachten. Ik ben op school nooit in gesprek gegaan met leraren of mentoren over mijn toekomst. Ik heb uiteindelijk de MAVO gedaan en daarna een boekhoudkundige MBO opleiding. Niet dat ik dit leuk vond maar het leek mij als verlegen onzekere jongen die op zijn 15de zijn beroepskeuze moest maken wel een veilige opleiding waar je hopelijk niet teveel presentaties hoefde te geven of sociale vaardigheden voor nodig zou hebben.
Uiteindelijk ben ik na het afronden van deze opleiding maar aan de slag gegaan als boekhouder en dat doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds bij dezelfde werkgever. Elf jaar om precies te zijn ik ben nu dertig. Uiteindelijk heb ik me door de jaren heen wel wat ontwikkeld op bepaalde gebieden. Op mezelf gaan wonen, wat spieren en zelfvertrouwen gekweekt in de sportschool en een vaste relatie gehad. Toch blijf ik op het sociale vlak mijn beperkingen houden en ben ik niet erg stressbestendig.
Ondanks mijn lage opleidingen weet ik van mezelf dat ik geen domme jongen ben en dat ik onder mijn niveau werk en er meer in had gezeten. Jarenlang ben ik best tevreden geweest met mijn leventje van werken, sporten, gamen maar het gaat niet meer. Ik doe dit werk al zo lang en het is zo'n routine geworden dat ik nu tegen een bore-out aanzit. Ik heb echt het gevoel dat er hersencellen afsterven omdat ik ze zo weinig gebruik.
Maar ik ben niet in staat om iets aan deze situatie te veranderen. Van baan veranderen zit er niet in omdat ze voor factuurtjes inboeken tegenwoordig al HBO niveau vragen. Eventueel alsnog een studie oppakken zit er ook niet in omdat ik de dertig gepasseerd ben, vaste lasten heb en geen recht op studiefinanciering. Ook om bij het leger te gaan ben ik inmiddels te oud. Ik zit helemaal vast en ben diep ongelukkig. Ik kan zo niet door blijven gaan. Ik zit in een sociaal isolement, haal geen voldoening uit mijn baan en over mijn hobby gamen ben ik inmiddels ook wel heen gegroeid.
Geen idee wat ik met dit topic wil bereiken maar ik sta open voor suggesties. Zijn er mensen die na hun dertigste nog een andere draai aan hun leven hebben kunnen geven of die zich herkennen in mijn situatie? Of die zijn opgevoed door ouders met autisme? Ik hoor het graag. Gr.
Mijn vader heeft een autistische stoornis maar daar is hij helaas pas op latere leeftijd achter gekomen. Het had een hoop kunnen verklaren als we dat eerder hadden geweten. Ik heb in mijn leven nog nooit een echt serieus gesprek met hem gevoerd. Mijn moeder heeft waarschijnlijk een hechtingsstoornis. Als gevolg hiervan ben ik als kind emotioneel verwaarloosd. Er werd niet naar mij geluisterd en ik kon bij geen van beiden terecht met problemen. Verder zijn er niet echt erge dingen gebeurt ofzo. Ik heb wel voeding gehad maar dus geen opvoeding. Als gevolg hiervan vermoed ik dat ik een reactieve hechtingsstoornis heb ontwikkeld. Ik was een angstig, verlegen, teruggetrokken kind.
Ook wat school betreft werd ik min of meer aan mijn lot overgelaten. Mijn ouders hebben allebei weinig opleiding genoten. Ik had dus geen rolmodel of iemand die me pushte of wegwijs kon maken in het onderwijs systeem. En het internet stond in die tijd nog in de kinderschoenen. Het moest allemaal vanuit mezelf komen maar van een angstig verlegen kind hoef je natuurlijk weinig te verwachten. Ik ben op school nooit in gesprek gegaan met leraren of mentoren over mijn toekomst. Ik heb uiteindelijk de MAVO gedaan en daarna een boekhoudkundige MBO opleiding. Niet dat ik dit leuk vond maar het leek mij als verlegen onzekere jongen die op zijn 15de zijn beroepskeuze moest maken wel een veilige opleiding waar je hopelijk niet teveel presentaties hoefde te geven of sociale vaardigheden voor nodig zou hebben.
Uiteindelijk ben ik na het afronden van deze opleiding maar aan de slag gegaan als boekhouder en dat doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds bij dezelfde werkgever. Elf jaar om precies te zijn ik ben nu dertig. Uiteindelijk heb ik me door de jaren heen wel wat ontwikkeld op bepaalde gebieden. Op mezelf gaan wonen, wat spieren en zelfvertrouwen gekweekt in de sportschool en een vaste relatie gehad. Toch blijf ik op het sociale vlak mijn beperkingen houden en ben ik niet erg stressbestendig.
Ondanks mijn lage opleidingen weet ik van mezelf dat ik geen domme jongen ben en dat ik onder mijn niveau werk en er meer in had gezeten. Jarenlang ben ik best tevreden geweest met mijn leventje van werken, sporten, gamen maar het gaat niet meer. Ik doe dit werk al zo lang en het is zo'n routine geworden dat ik nu tegen een bore-out aanzit. Ik heb echt het gevoel dat er hersencellen afsterven omdat ik ze zo weinig gebruik.
Maar ik ben niet in staat om iets aan deze situatie te veranderen. Van baan veranderen zit er niet in omdat ze voor factuurtjes inboeken tegenwoordig al HBO niveau vragen. Eventueel alsnog een studie oppakken zit er ook niet in omdat ik de dertig gepasseerd ben, vaste lasten heb en geen recht op studiefinanciering. Ook om bij het leger te gaan ben ik inmiddels te oud. Ik zit helemaal vast en ben diep ongelukkig. Ik kan zo niet door blijven gaan. Ik zit in een sociaal isolement, haal geen voldoening uit mijn baan en over mijn hobby gamen ben ik inmiddels ook wel heen gegroeid.
Geen idee wat ik met dit topic wil bereiken maar ik sta open voor suggesties. Zijn er mensen die na hun dertigste nog een andere draai aan hun leven hebben kunnen geven of die zich herkennen in mijn situatie? Of die zijn opgevoed door ouders met autisme? Ik hoor het graag. Gr.
Over je baan: vraag bij je werkgever naar mogelijkheden om door te groeien.
Over je sociale leven: ga op de zaterdag- of zondagmiddag eens naar de lokale voetbalwedstrijd, meld je aan bij een toneelvereniging of een sportvereniging waar teamsport bij komt kijken.
Over hobby's: maak een lijst met 'wat vind ik leuk', 'wat zijn mijn dromen/wensen' en 'wat wil ik niet leuk'. Zo kom je erachter wat een potentiële hobby voor je is. En kan je mogelijk je doel in het leven aanvullen.
Over je sociale leven: ga op de zaterdag- of zondagmiddag eens naar de lokale voetbalwedstrijd, meld je aan bij een toneelvereniging of een sportvereniging waar teamsport bij komt kijken.
Over hobby's: maak een lijst met 'wat vind ik leuk', 'wat zijn mijn dromen/wensen' en 'wat wil ik niet leuk'. Zo kom je erachter wat een potentiële hobby voor je is. En kan je mogelijk je doel in het leven aanvullen.
Google is your friend, abuse your friends
Het is zeker nog mogelijk om gelukkiger te worden dan je nu bent. Ook na je 30e. Maar als ik het zo lees is het niet een probleem dat je met wat goedbedoelde adviezen op een forum gaat oplossen.
Je hebt therapie nodig. En dat gaat ook weer geen quick fix worden, maar jarenlang werken. Je weet al goed te verwoorden wat het probleem is en waar je obstakels liggen, maar om het om te buigen is meer nodig dan zelf-inzicht.
Je hebt therapie nodig. En dat gaat ook weer geen quick fix worden, maar jarenlang werken. Je weet al goed te verwoorden wat het probleem is en waar je obstakels liggen, maar om het om te buigen is meer nodig dan zelf-inzicht.
Leer programmeren. Maak daar je hobby van, bouw een portfolio op en ga dat uiteindelijk als baan doen.
Solliciteren? Geeft je vast weer energie. Gewoon proberen toch, dat bedrijven hbo in een vacature hebben staan is ook altijd maar bluf. Als ik die vacatures bij ons zie dat gaat nergens over
[quote]Op dinsdag 3 maart 2015 15:05 schreef Een of andere kutkneus het volgende:
Mensen met...quotes in hun signature. :')
[/quote]
Mensen met...quotes in hun signature. :')
[/quote]
Ga eens met een goed verhaal naar een werkgever die jij interessant vindt. Probeer ze te overtuigen dat je zo'n slimme gast bent. Laat ze willen investeren in je.
Niet passief janken op FOK.
Niet passief janken op FOK.
Charlie: How's it going in there?
Alan: Whatever happened to zippers? I miss zippers.
Charlie: I don't know, Alan, maybe there were too many injuries. Nobody ever got their balls caught in a buttonhole
Alan: Whatever happened to zippers? I miss zippers.
Charlie: I don't know, Alan, maybe there were too many injuries. Nobody ever got their balls caught in a buttonhole
Een beetje van je afschrijven kan best helpen.quote:Op vrijdag 14 juli 2017 00:35 schreef inslagenreuring het volgende:
Ga eens met een goed verhaal naar een werkgever die jij interessant vindt. Probeer ze te overtuigen dat je zo'n slimme gast bent. Laat ze willen investeren in je.
Niet passief janken op FOK.
Verder probeer een nieuwe hobby te vinden, dan het liefst eentje die je in contact kan brengen met andere mensen.
I think that it’s extraordinarily important that we in computer science keep fun in computing
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
For all who deny the struggle, the triumphant overcome
Ik wist niet dat er een leeftijdsgrens was bij het leger, maar dat is wel balen in de zin van dat het als discriminatie kan voelen. Net zoals bij bijvoorbeeld vrachtwagenchauffeurs. Net alsof "ouderen" niet fit en alert kunnen zijn of zo. En ook vind ik het balen voor je dat je op jouw leeftijd geen studiefinanciering meer aan kunt vragen. Ik begrijp dat deze dingen ervoor zorgen dat je je slecht voelt. Maar je moet dan inderdaad een alternatief zoeken. Misschien kan de gemeente je daarbij helpen of zo, alhoewel de subsidie voor opleidingen bij de meesten wel weg is denk ik maar misschien kunnen ze je adviseren.
Over je ouders: dat is zeker balen, maar ik weet niet if het zin heeft om zo over jezelf na te denken in termen van dat zij je hebben gekwetst. Deze post doet me nu toch wel iets realiseren waar psychische aandoeningen goed voor zijn, namelijk dat jij misschien beseft dat het niet aan jou lag dat jouw ouders minder sociale vaardigheden hadden, maar voor hun is het natuurlijk wat minder, tenzij ze het hen totaal niets interesseert. Ik zou inderdaad kijken of je de relatie met hen nog wat kunt verbeteren met therapie of iemand kan vinden die jou wel emotionele steun geeft maar zo niet zou ik me even op jezelf richten, en dan op een positieve manier. Je hebt nog een heel leven voor je, hopelijk zijn er nog mogelijkheden om er alsnog meer uit te halen.
Over je ouders: dat is zeker balen, maar ik weet niet if het zin heeft om zo over jezelf na te denken in termen van dat zij je hebben gekwetst. Deze post doet me nu toch wel iets realiseren waar psychische aandoeningen goed voor zijn, namelijk dat jij misschien beseft dat het niet aan jou lag dat jouw ouders minder sociale vaardigheden hadden, maar voor hun is het natuurlijk wat minder, tenzij ze het hen totaal niets interesseert. Ik zou inderdaad kijken of je de relatie met hen nog wat kunt verbeteren met therapie of iemand kan vinden die jou wel emotionele steun geeft maar zo niet zou ik me even op jezelf richten, en dan op een positieve manier. Je hebt nog een heel leven voor je, hopelijk zijn er nog mogelijkheden om er alsnog meer uit te halen.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
|
|
