Hi allemaal,
Lang getwijfeld om over het volgende te beginnen, maar laat ik het toch maar eens doen. Ik ben namelijk bang om mijn vriendin kwijt te raken maar vooral ook dat ik haar signalen verkeerd oppak.
Ik ben inmiddels een jaar met haar samen (we zijn beiden bijna 30). De eerste keer dat we elkaar zagen was er meteen, binnen een seconde, een wederzijdse klik en hadden we de grootste lol om van alles en nog wat. Toen het allemaal wat serieuzer werd, en dat gebeurde al na een paar weken, begonnen we ook over exen te praten en kwam boven tafel dat ze heel veel mannen heeft gehad. Niks mis mee, dat is immers van voor mijn tijd, maar het maakte mij wel bang. Bang dat ik misschien maar een pleziertje voor even zou zijn. En ondanks dat we het eigenlijk altijd leuk hadden, begon ik ook steeds vaker op een vervelende manier bevestiging voor onze relatie te zoeken. Vervelende dingen tegen haar te zeggen over haar verleden om dan maar te horen dat IK belangrijker was dan die mannen van vroeger etc. Tijdens ruzies ben ik regelmatig weggelopen en liet ik haar smeken om terug te komen. Het gekke is: ik hield enorm van haar en deed dat soort dingen alleen om bevestiging te krijgen. Natuurlijk heeft zij dat heel anders (en als pijnlijk en vernederend ervaren).
Toch hadden we het al wel over trouwen, over een nieuw huis en over een kindje. Indicaties voor mij dat de relatie gewoon goed zat. Onlangs hadden we weer een ruzie - ik was weer de fout in gegaan en gezegd dat ik het allemaal niet wist - en toen heeft ze me gezegd dat ik pas een paar dagen later terug zou mogen komen omdat ze even rust wilde. Ik sprak veel op haar in, dat ik het niet meer zou doen en van haar houd, maar moest toch wachten. Toen we weer bij elkaar waren was het meteen gezellig, maar benadrukte ze nogmaals dat dit niet nog één keer moest gebeuren.
Maar vorige week is het op vakantie weer misgegaan en heb ik haar zelfs uitgescholden. En ja, zelfs ik snap (hoe gek het ook klinkt) dat dat niet normaal is. Een dag later - weer in Nederland - heeft ze gezegd dat ze dit echt niet meer kan en we zijn uit elkaar gegaan.
Ik sprak op haar in, maar kreeg steeds dezelfde reactie via app: 'ik kan het niet meer. Werk aan jezelf en misschien dat het dan over een paar weken weer goedkomt. Dan staat de deur zeker nog open, maar voor nu kan ik het gewoon niet'. Ondertussen verwijt ze me dat ze haar hele leven is kwijtgeraakt en haar vrijheid en bang is geworden om me dingen eerlijk te vertellen.
Ik heb een week benadrukt dat ik het echt zal veranderen en er zelfs voor naar een psych ga. Maar ik kreeg steeds de reactie dat ze tijd nodig had en het niet meer kon. Gisteren ben ik nog even naar haar toe gelopen om de sleutel terug te geven en ik smeekte haar om terug te komen. Maar dat deed ze niet, ondanks dat ze wel dingen zei als 'natuurlijk zit ik het liefste met jou op de bank' en 'natuurlijk wil ik het liefste leuke dagen met je weg'. Aan de andere kant is er haar omgeving die aangeeft dat als dit blijkbaar de aard van mijn beestje is, dat niet zal veranderen en dat ze gek is dat ze überhaupt nog met me praat. Overigens gaf ze in dit gesprek aan dat ze 'natuurlijk' van me houdt en dat ik misschien eens iets moet opschrijven naar haar omdat ik dat 'goed' kan.
Dus gisteren een hele lange mail gestuurd met mijn gevoel en de kern van de boodschap was: ik wil heel graag een kans, ik zie wat er moet veranderen en ik zie jou nog steeds als de vrouw van mijn dromen met wie ik een kind en huis wil. Maar, dan moet jij daar voor openstaan. En misschien verdien ik die kans wel helemaal niet.
Als reactie op die mail kreeg ik een appje: 'dank je wel, dit doet me veel. Echt heel lief van je. Je weet niet half hoe belangrijk die mail voor me is'. Waarop ik reageerde 'Dan hoop ik dat je het echt serieus neemt en dat het ons dichter bij elkaar brengt. Alles wat ik heb geschreven is gemeend.'
Daarop gaf zij - voor mij redelijk onverwachts - ineens aan: 'Dat weet ik lief. Alles komt goed'. En ook gaf ze aan dat we nog altijd bij elkaar zouden blijven, maar wel dat we het echt rustig aan moeten doen en dat het nu echt echt echt moet veranderen omdat ze anders weggaat, ook al doet dat mij nog zo'n pijn.
Toen ik vroeg: 'snel weer knuffelen'? antwoordde ze dat we woensdag, morgen dus, even wat leuks gaan doen en weer lekker lachen. Prima, zou je zeggen. maar als ik dan naar vandaag kijk, is ze héél kortaf op de app. Of beter gezegd: ze is veel online maar stuurt me niet echt iets en als ik haar vraag antwoordt ze wel, maar krijg ik geen vragen terug.
Dus, wat moet ik hier van denken? Denken jullie dat ze er echt voor gaat? Of misschien wel niet? Wat moet ik doen, contact zoeken of haar laten komen? Ik heb geen idee!