Verder denk ik heel erg veel na over dingen en heb ik het idee dat ik anders ben dan anders, hoewel ik dat niet goed kan uitleggen. Ik heb het idee dat ik niet echt meer leef en dat ik niets meer in eigen handen heb. Dat ik eigenlijk alles passief beleef maar ik heb niet de kracht dit terug te draaien.Wat moet ik doen om deze vicieuze cirkel te doorbreken?
ik herken mezelf hier namelijk ook wel in
suc6 iig
Heb je geen echte interesses?
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 14-12-2002 20:26]
wat heel erg werkt is om vreemde acties te maken,.bijv met een staart door de stad lopen, gewoon gekke dingen doen (dit is dus wel serieus bedoeld)..probeer eens iets nieuws, uitgaan is toch een perfecte plaats om mensen te ontmoeten..ga nzaar die tenten toe waar je het nooit leuk dacht te vinden..
quote:Anders rot je ff op, stomme kleuter.
Op zaterdag 14 december 2002 17:27 schreef Anemoon het volgende:[..]
Ik ben een klein kind. Zeker!
[ontopic]
Hoe oud ben je als ik mag vragen? Hoe komt het dat je weinig vrienden hebt?
quote:Ik ben nu net 22 geworden. Ik heb weinig vrienden overgehouden omdat ik moeite heb om contacten vast te houden. Bellen vind ik al eng en gebelt worden al helemaal omdat ik me dan niet kan voorbereiden. Als mensen aanbieden ff langs te komen of vragen of ik langs wil komen, dan schiet ik ook helemaal in de stress. Het is zo raar gewoon. Ik ben altijd wel wat verlegen geweest maar dit begint gewoon eng te worden, dat begrijp ik zelf ook. Verder ben ik heel erg in mezelf gekeert, heb een soort eigen leefwereldje gecreeert.
Op zaterdag 14 december 2002 17:33 schreef Merkowitz het volgende:[..]
Anders rot je ff op, stomme kleuter.
[ontopic]
Hoe oud ben je als ik mag vragen? Hoe komt het dat je weinig vrienden hebt?
Trouwens bedankt voor je serieuze reactie! 
quote:Heb je op school geen mensen waar je mee praat ofzo?
Op zaterdag 14 december 2002 17:43 schreef scorpion69 het volgende:[..]
Ik ben nu net 22 geworden. Ik heb weinig vrienden overgehouden omdat ik moeite heb om contacten vast te houden. Bellen vind ik al eng en gebelt worden al helemaal omdat ik me dan niet kan voorbereiden. Als mensen aanbieden ff langs te komen of vragen of ik langs wil komen, dan schiet ik ook helemaal in de stress. Het is zo raar gewoon. Ik ben altijd wel wat verlegen geweest maar dit begint gewoon eng te worden, dat begrijp ik zelf ook. Verder ben ik heel erg in mezelf gekeert, heb een soort eigen leefwereldje gecreeert.
Trouwens bedankt voor je serieuze reactie!
Hoe zit het met sporten, misschien een goeie om lid te worden bij een vereniging en gewoon lekker te gaan trainen, daar kom je vanzelf mensen tegen, waarmee je casual aan de praat kan raken.
Blijf iig jezelf en ga niet geforceerd contact zoeken, want dat werkt niet.
Succes in ieder geval.
quote:Het lijkt erop dat je een sociale fobie hebt. Een angststoornis. Krijg je last van zweten, trillen, kortademigheid als iemand je belt ed?
Op zaterdag 14 december 2002 17:43 schreef scorpion69 het volgende:[..]
Ik ben nu net 22 geworden. Ik heb weinig vrienden overgehouden omdat ik moeite heb om contacten vast te houden. Bellen vind ik al eng en gebelt worden al helemaal omdat ik me dan niet kan voorbereiden. Als mensen aanbieden ff langs te komen of vragen of ik langs wil komen, dan schiet ik ook helemaal in de stress. Het is zo raar gewoon. Ik ben altijd wel wat verlegen geweest maar dit begint gewoon eng te worden, dat begrijp ik zelf ook. Verder ben ik heel erg in mezelf gekeert, heb een soort eigen leefwereldje gecreeert.
Trouwens bedankt voor je serieuze reactie!
In dat geval heb je een paniekstoornis. Zoek hulp via je huisarts. Dit is een ziekte, die goed te behandelen is.
Niet te veel huilen he?
Gegen die Mauer und Abschießen
quote:Lol, hier kan meneertje ook al niet ontopic antwoorden....
Op zaterdag 14 december 2002 17:27 schreef Anemoon het volgende:[..]
Of koop een paar biefstukken, steek 'm ertussen en doe je ogen dicht...ja daar knap je meteen van op...... als je het niveau van mensaap nog niet ontstegen bent. Zeker!
computer of vriendin
Tsjah.. misschien moet je eens contact opzoeken met iemand waar jij zeker van weet dat je er met hem over kan praten...
Dat lijkt me stap 1, iemand zoeken om er ff mee over te praten... en dan toch eens je hobbies weer oppakken en nieuwe mensen gaan ontmoeten! En meer uit gaan 
quote:Tief op of ik stuur de Reptillians en Illuminatie op je af.
Op zaterdag 14 december 2002 17:27 schreef Anemoon het volgende:[..]
Of koop een paar biefstukken, steek 'm ertussen en doe je ogen dicht...ja daar knap je meteen van op...... als je het niveau van mensaap nog niet ontstegen bent. Zeker!
Of nog erger, David Icke.
YRRAB.
Niet te veel huilen he?
Gegen die Mauer und Abschießen
quote:Als hij in real life net zo irritant doet als hier dan ga ik me zijn sociale mogelijkheden toch zwaar inschatten
Op zaterdag 14 december 2002 17:56 schreef X-Ray het volgende:[..]
Tief op of ik stuur de Reptillians en Illuminatie op je af.
Of nog erger, David Icke.YRRAB.
... Wiejjj ik ben the best en jullie zuigen... *schop* .. auw.. daz niej lief ! dat doet pijn.. mammieejjjj 
quote:Op school heb ik wel veel contact met mensen maar ik laat ze dus nooit te dicht in de buurt komen. Ik bedoel, ik zou niet op uitnodigingen ingaan ofzo want dat durf ik niet omdat ik dan bang ben dat ik naast school niet veel te bespreken heb..
Op zaterdag 14 december 2002 17:51 schreef Merkowitz het volgende:[..]
Heb je op school geen mensen waar je mee praat ofzo?
Hoe zit het met sporten, misschien een goeie om lid te worden bij een vereniging en gewoon lekker te gaan trainen, daar kom je vanzelf mensen tegen, waarmee je casual aan de praat kan raken.
Blijf iig jezelf en ga niet geforceerd contact zoeken, want dat werkt niet.
Succes in ieder geval.
En al die reacties van gewoon wat gaan doen heb je 3 x nix aan...
De enige die je hieruit kan helpen dat ben jijzelf (maar dat wist je eigenlijk al) Het moet dus een keuze van je zijn deze ficieuze circel te doorbreken.
Zelf heb ik ooit het boek 'Het grote boek van de onthaasting' van Paul Wilson gekocht (ISBN: 90-295-5643-9). Een van de dingen die ik al veel eerder had moeten doen.
Ik bevind me nog steeds in dezelfde positie als toen. geen vrienden, niet uitgaan, bang om te bellen, geen contacten met het vrouwelijk schoon en geen sociale hobby's of sport oid.
Wat is er dan veranderd in mij ? Dat ik in tegenstelling tot vroeger gelukkig ben met wie en wat ik ben. Dat ik blij ben dat alles wat ik heb meegemaakt, mij gemaakt heeft tot wat ik nu ben.
De zenuwen voor bellen etc. heb ik weten te overwinnen door alles over te laten aan het onderbewuste. Je hersenen bestaan uit 3 staten van zijn: Bewust, onderbewust en onbewust. Eerst wilde ik altijd alles bewust doen en was zelfs een klein stukje tekst schrijven een tijdrovende klus, want alles moest door mijn bewustzijn goedgekeurd te worden (naast mijn dyslexie). Ik ben overgestapt naar mezelf te vertrouwen. Ik accepteer wie ik ben en als ik op een bepaalde manier reageer, nou ja laat dat dan maar zo zijn. Telefoon gesprekken denk ik niet meer over na, ik doe gewoon en alles wordt automagisch door m'n onderbewuste op zich genomen. Ik ben dus rustiger, gematigder en tevredener dan ooit tevoren. Begrijp me goed, je hebt heel veel dingen opeens niet meer nodig, zodra je niet meer de behoefte hebt om ze te missen...
Ow ja en voor al die gene die mij nu opeens als een enorm zielig persoontje beschouwen... Don't ! Ik ben alleen, maar zeker niet eenzaam. Zelfs mensen met een hele groep mensen om zich heen kunnen intens alleen zijn. De meeste problemen komen voort uit sociale verhoudingen tussen mensen.
Alles hang af van je eigen geestesgesteldheid.
Groet, en als je verder wil praten ben ik gewoon te breiken !
but they'll never forget how you made them feel
quote:Als de telefoon gaat, gaat mijn hart te keer als een gek, ga ik trillen en krijg ik het warm. En naar de huisarts gaan? Ik schaam me dood eigenlijk. Komt nog bij dat ik sinds kort weer verzekerd ben via mijn ouders en ik zie me al aankomen..
Op zaterdag 14 december 2002 17:54 schreef X-Ray het volgende:[..]
Het lijkt erop dat je een sociale fobie hebt. Een angststoornis. Krijg je last van zweten, trillen, kortademigheid als iemand je belt ed?
In dat geval heb je een paniekstoornis. Zoek hulp via je huisarts. Dit is een ziekte, die goed te behandelen is.
Maar ik denk idd dat er weinig anders opzit..
quote:Daar hoef je je absoluut niet voor te schamen. Het is een zeer vaak voorkomend probleem. De arts heeft een geheimhoudingsplicht en zal heus geen verhalen naar je ouders doorboeken. Je bent trouwens volwassen dus dat is al helemaal niet ter sprake.
Op zaterdag 14 december 2002 18:05 schreef scorpion69 het volgende:[..]
Als de telefoon gaat, gaat mijn hart te keer als een gek, ga ik trillen en krijg ik het warm. En naar de huisarts gaan? Ik schaam me dood eigenlijk. Komt nog bij dat ik sinds kort weer verzekerd ben via mijn ouders en ik zie me al aankomen..
Geloof me nu maar, je arts kan je hier zo mee helpen, en je laat nu zoveel van je leven verpesten terwijl dit helemaal niet nodig is, omdat het heel goed te behandelen is!
DOEN! Zet die stap!
Volgend jaar verbaas je je over dit topic 
.
Niet te veel huilen he?
Gegen die Mauer und Abschießen
quote:Maar je kan bijvoorbeeld wel op een sport gaan,
Op zaterdag 14 december 2002 18:02 schreef scorpion69 het volgende:[..]
Op school heb ik wel veel contact met mensen maar ik laat ze dus nooit te dicht in de buurt komen. Ik bedoel, ik zou niet op uitnodigingen ingaan ofzo want dat durf ik niet omdat ik dan bang ben dat ik naast school niet veel te bespreken heb..
dan leer je mensen kennen, en heb je iets te bespreken,
misschienis een bijbaantje iets,
en je kan dan ook bijvoorbeeld met iemand van sport,
of van je werk, eens iets gaan drinken..
En stoppen met deken, dat je toch niks te vertellen hebt,
want dan lukt het ook niet.. Dit is niet vervelend bedoeld hoor!
Offtopic: Anemoon, als je niet normaal kan reageren in R&P,
zeg dan niks ofzo..
Veel succes,
Wolkje
Mijn advies is je veel te vertoeven bij de mensen die om je geven en die je vertrouwd. Jij moet jouw manier vinden om met het leven, en al zijn aspecten daarmee, te kunnen omgaan. De enige die daar wat aan kan doen dat ben jij zelf. En dat je er wat aan kan doen dat staat vast. Kies daarvoor en probeer jezelf te accepteren. Een stukje (innerlijke) rust te vinden zeg maar.
Het enige moment waar je je verleden mee maakt en je toekomst mee stuurd, is het NU. Wat komt dat komt, of je er nu over piekert of niet. En door alleen maar aan je verleden te denken, zul je deze heus niet (kunnen) veranderen.
Kijk op dit moment eens om je heen. Je ziet waarschijnlijk je kamer met daarin een heleboel dierbare en leuke dingen. Beneden zijn misschien mensen waar je om geeft en zelf zit je bijv. behaagelijk achter je pc.
GENIET. dat is het krachtigste middel dat jouw lichaam bezit. De kracht om te genieten ! (en er zijn genoeg dingen om van te genieten)
Het is maar net waar je je focus op legt !
Nav je titel: Ik leef alleen nog maar passief.
Daar ben ik het niet mee eens !
Eynstein zei ooit: Door er naar te kijken maak je er deel van uit
De mensen toen konden dat nog niet bevatten, maar hij was z'n tijd vooruit. (te denken valt dan aan de quantum mechanica) Maar ook op meerdere facetten is deze stelling denk ik wel van toepassing.
Onder de maatschappij verstaan we iedereen die interactie kan bewerkstelligen. Jij leeft dus je maakt automatisch keuzes. Hierdoor draag je dus wel degelijk bij aan de maatschappij !
Een van de weinige dingen waar de filosofen het met elkaar over eens zijn, is dat ieder individu zijn eigen unieke inbreng heeft in deze wereld. Geen enkel mens is hierdoor dus vervangbaar en dit maakt ieders bestaan dus relevant.
De boeddhisten geloven dat wat jij in deze wereld doet voort zal leven in opvolgende generaties. Dus de liefde die jij aan mensen geeft, geeft hen weer kracht hetzelfde te kunnen doen. Dit terwijl verbitterdheid doordraagt in verdriet.
Heel veel sterkte !
[Dit bericht is gewijzigd door Logical op 14-12-2002 18:29]
but they'll never forget how you made them feel
quote:Realiseer je dat er nog duizenden nederlanders zijn die hetzelfde gevoel als jou hebben en dan zijn er ook nog mensen die zwaar depressief zijn,die hebben helemaal geen gevoel meer en zien nergens meer perspectief in, hier lucht je je hart tenminste nog en krijg je advies
Op zaterdag 14 december 2002 18:32 schreef PopeOfTheSubspace het volgende:
**quote verwijderd**
Echt, eens komt er een dag dat je je stukken beter voelt en de hele wereld weer aan kan !
Kop op ! Leef !
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 14-12-2002 20:33]
Toch bleven ze komen, blijkbaar vonden ze me aardig 
Mijn ervaring: je kunt er overheen groeien, dus dat moet hoopgevend voor je zijn. Maar het 'er overheen groeien' gaat WEL sneller als je het een handje helpt, door toch steeds die drempel over te stappen en toch maar met bonzend hart mensen op te bellen of eens te gaan kijken bij een sportclub of whatever.
(Als de telefoon gaat heb ik trouwens vaak ook geen zin om op te nemen, wat Anemoon zegt. Leve de nummermelder en het antwoordapparaat! Maar zo te lezen is het bij jou geen kwestie van 'geen zin', maar van 'niet durven')
Succes!
