Gooi net klein geld in het bakkie van Martin de orgelman. Al 40 jaar de misthoorn en wegwijzer in hartje Zaltbommel. Zonder het draaiorgel is de zaterdag niet compleet. Je weet onmiddellijk waar je moet wezen. Als ik het draaiorgel niet hoor, verslaap ik me, is zelfs het carrilon van het Gasthuis te laat. Martin en ik ouwehoeren even over van alles en nog niks. Op z'n Bommels effe kleppen met de oud-klasgenoot van m'n broer.Het gesprek eindigt altijd met een glimlach en de duim omhoog. Doet ie ook als je geen kleingeld in het bakkie gooit. Hij staat er altijd te lachen met de duim paraat om in de hoogte te steken. Geen kleingeld voor deze grote man, die als klein jochie het vak leerde, met de paplepel ingegoten.
Martin op de Mêrt en in De Gamerschestraat is een instituut. Zoals zijn vader het is en was als wegwijzer met de vinger aan de pols en de wielrenners sponsorend.
Zoals gewoonlijk maak ik de strippenkaart van de Hema vol. Ga door met het Bommels kleppen met de cassiere van dienst. Verontschuldig me tegenover de andere cassiere, de lieve Cora, dat ik nu eenmaal maar aan één kassa kan afrekenen. Ze moest lachen. Mijn dag was weer goed. Staat Paul van Dijk achter me. Mooi fleurig hoedje op. Nog net geen stokje met een vlindervangertje.
Paul is ook zo'n goedlachse Bommelaar. Als ex-huisarts houdt ie je staande als je een slechte adem hebt. Paul mag dat, die deugt, op z'n Bommels. Is van de natuurproducten, naturel. Zoals zijn lach en de lach van Martin.
Eenmaal buiten moet je weer langs Martin, met z'n bakkie. De glimlach niet van z'n bakkes te slaan. Ik wilde hem nog groeten, maar er staat een man, zo groot als een zwangere amoebe uit een stripboek van Suske en Wiske tussen mij en Martin in. Ik tik de man, in blauwe polo, zachtjes op zijn schouder, niet intimiderend, gevoelvol, zachtjes als het duurste waspoeder.
Zeg tegen de grote man, gekscherend, dat ie niet alles moet geloven wat Martin zegt. Hij draait zich om en snauwt: 'Zie je niet dat ik in gesprek ben! ?' Ik zag Martin denken. 'Laat het zitten Herm.' De stille knipoog van Martin zei meer dan de botte woorden van twee meter uit de lucht. Gezwam uit de ruimte. Volgende week weer lekker ouwehoeren met Martin. Onmisbaar in "De Stad" Kan geen twee meter import iets aan veranderen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !