'Anxiety': extreme angst, benauwdheid en paniek bij afstand relatie

Het lijkt mij heel erg verstandig als jij eerst eens professionele hulp gaat zoeken voor die angsten.. Jij moet dit namelijk zelf oplossen en niet de verantwoordelijkheid bij je vriend leggen.

Ik vind eigenlijk, dat diegene die boos wegloopt, ook degene is die het de eerste stap weer doet, hoe dan ook.
Verder eensch met madam-april.

Als je enigzins normaal bent heb je zelden ruzies met je partner (als hij of zij ook wat normaal is en een normaal leven heeft). Dus ik vraag me direct af waar de ruzies over gingen, aangezien je daar ook mooi overheen walst natuurlijk weer

OP ik ga je een aantal handvatten meegeven waarmee je verder kunt met je persoonlijke emotionele ontwikkeling, want dat is naar waarschijnlijkheid de oplossing van de dingen waar je nu mee worstelt. Maar eerst ga ik je even wat inzichten meegeven.

Het is een lange reactie geworden, sommige zinnen zijn wellicht wat stellig dus mocht het er niet staan zet dan voor elke zin een wellicht of misschien.

Hoi iedereen, ik zou graag aan jullie advies willen vragen over het volgende.

Ik merk dat ik in relaties snel gehecht raak aan mijn partner.

Je 'giet' jezelf waarschijnlijk helemaal in je relaties als je een goede klik met een partner hebt, omdat je wellicht op onbewust niveau het gevoel hebt dat relaties of je partner je 'compleet' kunnen maken, of juist iets weg kunnen nemen zoals een gevoel van angst of onveiligheid in het algemeen.

wij gaan allebei anders om met ruzies

Dit verschil is een belangrijk inzicht voor jezelf.

Hij is iemand die bij ruzies graag afstand wil nemen om tot rust te komen en daarna openstaat voor een gesprek.

Dit doet me vermoeden dat hij emotioneel 'afsluit' bij intense negatieve emotionele ervaringen.

Ik ben daarentegen iemand die niet tegen afstand kan en het in dat geval erg benauwd krijg van angst/paniek.

Dit is waarschijnlijk scheidingsangst / seperation anxiety en is een onderdeel van verlatingsangst. Afhankelijk van mensen hun emotionele structuren gaan zij anders om met een breuk in de hechtingsrelatie, in jouw geval lijkt het erop dat je gevoelens van onveiligheid en angst ervaart zodra er een breuk is, omdat je onbewust misschien bang bent dat de verstoring zoveel invloed op de relatie heeft dat je de kans loopt om diegene kwijt te raken en daarom zal je een intense drang hebben om de relatie te 'repareren', zodat je angstgevoelens worden opgeheven.

Van de week was ik mijn vriend en hadden we een ruzie gekregen. Het kwam eigenlijk vooral van mijn kant, ik was namelijk boos op hem en ben vervolgens boos weggegaan.

Dit is protestgedrag / protest behavior. En is geen goede manier van communiceren.

Ik nam afstand in de hoop dat hij over de situatie zou nadenken,

Probeer eens je werkelijke onbewuste motivatie voor jezelf bewust te krijgen:

Welke gevoelens ervaarde je precies?

Welke gevoelens hoopte je bij hem op te wekken door boos bij hem weg te gaan?

Welk gedrag zou je in het perfecte scenario op dat moment van hem willen zien?

Welk effect zou zijn gedrag hebben op je gevoelens van dat moment?

hij zelf even bijkomt van de ruzie (aangezien hij iemand is die gevoelig is voor ruzies) en vanzelf uiteindelijk weer naar mij toe zou komen.

Naar mijn inschatting hoef je deze emotionele betrokkenheid van hem niet te verwachten.

Nu is het zo dat ik wel weet dat hij erg veel van mij houdt maar hij niet de eerste is die altijd contact met mij opneemt na een ruzie.

Dit bevestigd dat meteen.

We hadden onlangs een ruzie wat van beide kanten kwam, uiteindelijk werd mijn angst zo groot dat ik contact opnam met hem.

Drang om de band tussen jullie te 'repareren' zodat je eigen angstgevoelens worden verlicht.

Hij reageerde direct en had mij dezelfde dag nog een stuk of vijf keer gebeld uit zichzelf.

Hij reageerde op een adequate manier, waardoor je angsten afnamen en je rustiger werd.

Hij heeft in vergelijking tot mij een druk sociaal leven waarin hij continu afleiding heeft,

Het is voor mensen heel belangrijk om een sociaal leven te hebben, echter als het voor jou voelt alsof jij daardoor lager op zijn prioriteitenlijstje komt zijn er andere drijfveren in het spel.

Ik heb dat op dit moment niet.

Het is voor jezelf belangrijk dat je hieraan gaat werken, wij mensen zijn sociale dieren, en zonder een goed sociaal netwerk en opvangnet voelen we ons alleen, afhankelijk en vooral kwetsbaar, vooral als we last hebben van onzekerheid ( negatief zelfbeeld / autonomie uitdagingen).

Wanneer ik afleiding zoek, worden mijn paniekgevoelens op de eén of andere manier juist groter omdat ik dat echt doe om afleiding te zoeken terwijl ik alleen aan hem kan denken.

Dit soort gedachten kunnen heel dwangmatig zijn en zijn een manifestatie van angst. Als het heel intens is kan ook ontwenning meespelen, de hormonen van verliefdheid zijn verslavend, vooral in combinatie met een partner die niet consistent reageert (dan krijg je een gelijke dynamiek als tijdens het gokken, met liefdeshormonen als jackpot, en angst als verlies).

Nu is het zo dat ik van mening ben dat, aangezien ik diegene ben die boos is weggegaan, hij diegene moet zijn die nu even achter mij aangaat om het contact te herstellen.

Protestgedrag, dit is gebruikelijk, maar niet een goede manier van communiceren, in plaats van je hard, afstandelijk en afhankelijk op te stellen kun je misschien ook proberen om juist toenadering te zoeken en je kwetsbaar op te stellen, iets wat misschien moeilijk voor je is maar adaptiever is in wat je wilt, want eigenlijk wil je genegenheid en toenadering, maar je wilt niet kwetsbaar zijn door erom te vragen.

Ik ben alleen van mening dat we om dit onderwerp goed met elkaar moeten praten.

Waar moet goed over gepraat worden, de ruzie zelf, of het initiële onderwerp, heeft dit onderwerp zelf tot de ruzie geleidt of opbouwende frustratie van jouw kant over zijn onwil/onvermogen om het onderwerp open en duidelijk te bespreken?

Het is heel belangrijk om open een eerlijk met elkaar te communiceren, als er een blokkade is wijst dat op dingen die relaties dysfunctioneel kunnen maken.

Ik wil alleen niet diegene zijn die na te zijn weggelopen, contact met hem opneemt en suggereert om erover te praten terwijl ik van mening ben dat hij een fout heeft begaan bij mij. Ik heb dus een paar dagen gewacht.

Inefficiënt communiceren (van beide kanten), weglopen tijdens de communicatie waarna de communicatie weer herstelt moet worden is geen goede manier van communiceren.

maar voor mij voelen die dagen als weken.

Angst is een intense negatieve emotie, en negatieve emotionele ervaringen wegen zwaar op ons bewustzijn en doet de tijd voor ons gevoel langzamer gaan.

Ik heb vaak verward dat zijn mate van afstand iets zei over de mate waarin hij van mij hield.

Nu leg je je vinger op de zere plek, de emotionele 'afstand' die je voelt is wat jou werkelijk aan het opbreken is, en dit veroorzaakt je angst. Waarschijnlijk voel je op onbewust niveau zijn kwetsbaarheid achter een soort bescherming, of een muurtje, een muurtje waarvan je misschien het idee hebt dat het geen grote barriere blijft omdat je na verloop van tijd vertrouwen hebt dat je wel bij zijn zachte kwetsbare kern kan komen, zodra hij ziet hoe geduldig, liefdevol en goed je bent, maar keer op keer wordt je bewust van het muurtje omdat je er maar tegenop blijft botsen, het muurtje houdt de afstand tussen jullie in stand, en zijn kwetsbaarheid voor jou op afstand.

Wellicht dat de emotionele afstand bij hem hetzelfde voelt als de emotionele afstand die je had bij één van je ouders toen je nog een heel jong kind was.

Als hij niet geneigd is snel contact met mij op te nemen en snel acceptabel is met afstand, dat hij niet genoeg van mij houdt - dit is wat ik vaak dacht.

Ik vermoed sterk dat hij anders hecht aan mensen dan dat jij doet, en houden van voelt voor hem dan ook anders dan voor jou.

Afstand nemen is zijn ding na een ruzie maar daarna herstelt hij zich vaak weer en werkt hij er hard aan om met elkaar te praten en eruit te komen.


Dit bevestigd zoals ik eerder heb ik het idee dat hij 'verkrampt' bij intense emotionele negatieve ervaringen. Wellicht is hij er onbewust bang voor en 'blokkeert' hij deze ervaringen onbewust voordat ze doordringen tot zijn bewustzijn, sommigen hebben zich dat vanwege externe invloeden als jonge aangeleerd en 'ontwijken' deze ervaringen door hetgene wat hun triggered (hun partner, de ruzie, etc.) te vermijden en te focussen op iets anders (vaak werk).

Het voelt als een soort schaamte voor mij om nu contact met hem op te nemen omdat ik van mening ben dat hij een fout heeft begaan en hij contact zou moeten opnemen met mij puur vanwege zijn gemis.

Deze afstand geeft hem ademruimte na de emotionele intensiteit, hij is er waarschijnlijk juist blij mee.

Zoals ik al had verteld, voelen de dagen eigenlijk als weken voor mij. Ik ervaar nu extreme angst, benauwdheid en paniek, nu ik geen contact heb met hem terwijl ik weet dat hij direct opneemt wanneer ik hem zou bellen.

Je ervaart nu wat ze noemen verlatingsangst, wellicht zelfs i.c.m. ontwenningsverschijnselen. Verder ben je bezig met zelfonderdrukking wat leidt tot veel intensere emotionele ervaringen, want je doet niet wat je emoties je vertellen te doen en bent alles in een flesje aan het duwen, terwijl het er juist uit wilt. Je onderdrukt je emoties waarschijnlijk deels uit angst om hem weg te duwen. Wil je in een relatie met hem blijven zul je waarschijnlijk aan zelfcensuur en zelfonderdrukking blijven doen, en dat is een zeer zeer kwalijke zaak, want dan is een relatie per definitie dysfunctioneel, en gaat het niet werken. Maar nadeliger nog voor jezelf gaat het flesje steeds voller en voller en neemt de interne spanning en frustratie toe, en vroeg of laat barst de fles open.

Ik heb dit vaak gehad waarna ik na een tijdje ineens vrij impulsief contact met hem opneem om de anxiety weg te halen en het wordt dan ook direct weggehaald.

Goed inzicht.

Op dit moment ervaar ik extreme angst en ik wil het niet zover laten komen. Ik wil namelijk niet dat er misbruik van gemaakt. Om even een extreem voorbeeld te noemen: stel voor dat mijn vriend vreemdgaat. Ik maak het uit met hem en ben boos, ik moet eigenlijk niets van hem hebben. Na loop der tijd zakken mijn emoties en word ik zo beangstigd en benauwd dat ik uiteindelijk contact met hem opneem en een suggestie maak om er samen met hem over te praten. Begrijpen jullie wat ik bedoel?

Deze angst is al werkelijkheid... en de emotionele manipulatie die je nu onbewust toe past (wat logisch is!!) gaan de kaarten niet anders verdelen. Jij hecht anders aan hem dan hij aan jou, maar het belangrijkste is dat je hij jouw primaire bron van emotieregulatie is geworden, en je voelt dat hij een veel dominantere plek in jouw emotionele wereld heeft dan dat hij hoort te hebben, en dat is waar, vooral omdat hij niet enkel de bron is van je liefde, rust en gevoelens van veiligheid, maar ook je angst, paniek en neerslachtigheid. Je bent emotioneel afhankelijk van hem geworden, en wat je probeert te doen is te voorkomen dat er misbruik van je afhankelijkheid wordt gemaakt, maar dat is niet waar je naar moet streven want daar heb je geen controle over, je moet er enkel voor zorgen dat je emotioneel minder afhankelijk wordt.

Nu is het zo dat ik helemaal geen interesse heb om samen met hem te zijn als hij vreemdgaat maar om even de ernst van de situatie te weergeven.

Dit zeggen je gedachten, zeggen je emoties hetzelfde?

Híj doet iets wat niet kan en zou contact moeten opnemen met mij maar mijn automatische paniekgevoelens zorgen er impulsief voor dat ik contact met hem opneem omdat ik anders extreme angst, benauwdheid, paniekgevoelens, hartkloppingen en disfunctioneren ervaar. Ik wil niet dat hij denkt alles te kunnen doen met de gedachte dat ik uiteindelijk diegene ben die alles wil oplossen omdat ik ''niet zonder hem kan''.

Dit zijn je eigen gedachten en angsten, misschien is dat punt al wel bereikt, en misschien nog niet, maar gedragstactieken en strategieën gaan er niet bij werken om je doel te bereiken, probeer in plaats van zijn gedachten en gevoelens te beinvloeden de regie in eigen hand te nemen en je eigen gedachten en gevoelens te beinvloeden en je emotionele afhankelijkheid te verminderen, wij mensen zenden op onbewust niveau signalen uit die een schets geven van onze interne emotionele wereld en balans, ook hij voelt aan hoe de kaarten werkelijk op tafel liggen.

Het is heel gek want ten tijde van zulke gevoelens, wat mensen bijvoorbeeld ook hebben tijdens een break-up, krijgen zij ineens irrationele impulsen. De drang om contact op te nemen wordt steeds groter. De drang om het verdriet weg te nemen wordt groter door contact op te nemen.

Je hebt een goed emotioneel inzicht, dit zal je gaan helpen in de toekomst met je emotionele ontdekkingsreis.

Ik zou eigenlijk willen dat hij dezelfde paniek ervaart in hele korte tijd als ik bij hem heb, maar dit valt natuurlijk niet te eisen en is ook niet helemaal rationeel om te wíllen en om te verwachten want dit is bij iedereen anders, ik sta open voor een gesprek met hem maar ik vind het te gek voor woorden als ik diegene ben (rationeel gezien) die achter hem aangaat om contact met hem op te nemen. Nu weet ik wel dat hij mij niet zomaar laat gaan maar bij hem kan dit wel een tijd duren terwijl mijn paniekgevoelens altijd de overhand nemen. Het is geen kwestie van mijn trots opzij leggen maar het is puur dat hij de paniekgevoelens ervaart om mij kwijt te raken waardoor hij de situatie serieus neemt i.p.v. te verwachten dat ik wel bijdraai en uiteindelijk uit angst weer contact opneem.

Hij gaat de angst en paniek die jij nu ervaart niet snel ervaren, hij heeft namelijk een andere emotionele structuur dan jij en is waarschijnlijk banger voor intimiteit en dat je 'te dichtbij' komt dan dat hij is om je kwijt te raken.

Precies tegenover gestelde van jouw ervaringen en behoeften, en daarom denk ik dat jullie een mismatch zijn, een emotionele mismatch die in deze vorm veel voorkomt.

Ik wil jullie in ieder geval hartelijk bedanken voor het lezen en ik hoop dat jullie misschien weten wat ik zou kunnen doen of denken.

Ik ga je vertellen wat ik denk dat je moet doen, en waarom je dat moet doen, omdat het moeilijk voor je zal zijn.

Je voelt voor jezelf denk ik aan dat je in een emotioneel ongezonde situatie zit waar je nog niet op deze manier in hebt gezeten. Tijdens deze relatie zijn je 'insecurities' naar het oppervlak gekomen en ben je er bewust van aan het worden, dit effect hebben dysfunctionele relaties vaker, nu ben je hier waarschijnlijk helemaal kapot van, maar ik kan je vertellen dat als je de goede keuze maakt je een jaar na nu er heel dankbaar voor bent, omdat de frustratie en pijn van nu de motivator kan zijn voor de dingen die je moet doen om te worden wie je voorbestemd was om te worden op emotioneel gebied, waardoor je liefde kunt voelen zoals het hoort te voelen, als een aanvulling op een compleet en emotioneel voldaan leven, en niet als het licht aan het eind van een donkere tunnel of als oplossing van emotionele instabiliteit.

Maar je gaat er wel tijd, energie en werk in moeten steken, en je zal misschien door een moeilijk stuk moeten gaan.

Jullie zijn een mismatch, je onzekerheden en angsten zijn misschien een deel van jezelf, maar door de persoon waarmee je in een relatie bent worden ze geextrapoleerd en uitvergroot, en of je nu hoog of laag gaat springen, daar komt geen positieve verandering in, je emotionele onrust zal in deze relatie enkel groter worden.

De antwoorden die je zoekt liggen voor een groot deel in hechtingsstijlen, manieren hoe we hechten aan anderen die in onze vroege jeugd liggen en voor het overgrote deel worden bepaald door de eerste relatie die we in ons leven hadden, de relatie met onze ouders.

Hechtingsstijlen zitten verwikkeld in onze emoties, en omdat het diep zit is er aardig wat werk voor nodig om ze te veranderen. Onze hechtingsstijlen kunnen eigenlijk alleen verbeteren door een langdurige relatie aan te gaan met een veilig gehecht persoon, of met emotioneel werk terwijl we geen relatie hebben en op eigen benen staan, vooral voor jou is op je eigen benen staan wellicht heel moeilijk, terwijl je partner wellicht juist uitdagingen heeft om een ander te vertrouwen en zichzelf te delen.

Uit ervaringen en de kennis van anderen (die een veel groter emotioneel inzicht hebben dan ik) weet ik dat het vrijwel onmogelijk is om een relatie met deze dynamiek goed te laten werken en om te buigen in een stabiele en veilige relatie, omdat het soort emotionele groei dat daarvoor bij beide partners nodig is binnen een relatie moeilijk is, en zodra partners elkaars onzekerheden (onbewust) bekrachtigen is het haast onmogelijk, ik zeg enkel haast omdat je nooit nooit kan zeggen.

Ik denk dat je hetgene moet doen waar je het meest bang voor bent, je moet hem loslaten en leren om op je eigen benen te staan, ik weet dat het onwijs moeilijk is, maar het is de enige weg die ervoor gaat zorgen dat het tussen jullie in de toekomst wel kan werken, maar de kans is groot dat enkel jij de nodige emotionele ontwikkeling doorgaat, en zodra je klaar bent klikt met een veilig gehecht persoon waar je een goede en stabiele relatie mee gaat hebben, zonder angst, zonder protestgedrag, zonder paniek, zonder emotionele onbeschikbaarheid, enkel liefde die veilig voelt met een emotioneel beschikbare partner, liefde zoals het hoort te voelen.

Ik adviseer je om contact met hem op te nemen, en de relatie te 'repareren' waardoor je angst afneemt. De kans is dat zodra je angst afneemt je motivatie om te groeien ook afneemt en misschien zelfs op de achtergrond verdwijnt, maar onthoud dat je weer op dit punt gaat komen en dat het dan nog veel intenser zal zijn, totdat je loskoppelt, of wordt losgekoppeld.

De reden waarom ik je adviseer om je angstgevoelens af te laten nemen is omdat ik denk dat het beter is als je dingen beter in banen kunt leiden om de emotionele loskoppeling wat rustiger en veiliger te laten verlopen, zodat alles wat makkelijker gaat, ondanks dat cold turkey ook werkt.

Er zijn dingen die je gaan helpen en rust gaan geven bij emotionele onrust, dit heet emotie regulatie, probeer jezelf hier in te verdiepen zodat je niet volledig afhankelijk bent van hem voor je gemoedsrust maar dat je zelf meer controle hebt over je emotionele gemoedsrust, omdat je niet op hem kan steunen en jezelf loskoppelen tegelijk.

Naast de emotieregulatie technieken die je zelf gaat uittesten en die voor je kunnen werken adviseer ik je om in praat therapie te gaan, waar je in een veilige omgeving over je gevoelens kunt praten, praten verlicht namelijk angst en haalt de druk van het flesje af (let maar eens op wat vriendinnen veel doen zodra ze je bellen als het slecht gaat met hun vriendje). Daarnaast heeft het veel andere voordelen, zoals dat je je gesteund voelt en er niet alleen voor staat.

Daarnaast kan het geen kwaad om je te verdiepen in hechtingsstijlen (adult attachment theory) zodat je wat meer inzicht krijgt in je gedrag, emoties, en motivaties. Begrip over wat er bij je gebeurd en waarom die dingen bij je gebeuren geeft inzicht en draagt bij aan rust. vooral de dynamiek tussen de anxious-preoccupied attachment style en de dismissive avoidant style zullen je veel inzicht geven in je gevoelens binnen deze relatie. Probeer wel je focus te houden op jezelf en niet teveel op je partner, vooral niet als je door krijgt dat je de drang hebt om rekening te houden zodat je de relatie wel kan laten 'werken'. Je moet echt de focus bij jezelf houden wil je hem los kunnen laten.

Goed leesbare en laagdrempelige bronnen over dit onderwerp die aansluiten bij jouw emotionele ervaringen zijn het blog van Jeb Kinnison en het YouTube kanaal Coach Craig Kenneth.

Als het je pakt kun je ook het wetenschappelijk onderbouwde boek "Attached" van Dr Amir Levine lezen.

Mocht je het idee hebben dat je een verlaagd zelf-beeld hebt dan is het boek "Negatief Zelfbeeld" van Manja de Neef (met CGT oefeningen) ook een aanrader.

Zodra je weer sterker in je schoenen staat overweeg dan therapie om emotioneel te groeien en wat knopen los te maken zodat je niet meer in relaties terecht komt met deze dynamiek, het zou waarschijnlijk ook goed voor je zijn een periode niet met relaties bezig te zijn en niet te daten, want dat brengt veel ruis tijdens je groei.

Het is misschien belangrijk dat je in de toekomst dichter bij jezelf komt, dat je leert om op emotioneel gebied op eigen benen te staan, en dat je een einde maakt aan deze dynamiek, het zal je namelijk nooit de liefde geven die je zoekt en de relatie worden die je nodig hebt, praat veel en lucht je hart, stuur mij desnoods een berichtje.

Veel geluk.

[ Bericht 0% gewijzigd door SFProphecy op 10-06-2017 18:01:18 ]

goede post hierboven

Ik vind het juist een kutpost.

Overgeanalyseer waarbij de realititeit juist helemaal buiten beschouwing wordt gelaten. Laat staan dat we ook maar echt iets weten over de persoon.

Verliefd zijn/claimerig gedrag is nogal normaler voor een 20 jarige dan voor een 30 jarige bijvoorbeeld.

De post is gewoon van iemand die van allerlei dingen uitgaat zonder ze te vragen en op basis daarvan stelt dat het misschien zo is. Nou heya

Het is absoluut geen kutpost. SFProphecy heeft de juiste conclusie getrokken dat Enchantedwaters een anxious attachment style heeft en daar veel last van heeft.
(Ik weet niet of haar partner daadwerkelijk een avoident attachment style heeft, het verhaal is immers geschreven vanuit een angstig oogpunt en dan lijkt alle afstand te veel afstand, dus de conclusies die over haar vriend getrokken worden vind ik iets te overhaast.) SFProphecy maakt ook het punt dat TS op haar eigen benen moet leren staan, op zichzelf moet leren vertrouwen en haar eigen emoties moet leren reguleren, en dat is precies waar het om draait.

Enchantedwaters, ik wil je graag de volgende boeken aanraden:
http://www.attachedthebook.com/about-the-book
http://www.drsuejohnson.com/books/hold-me-tight/

Die boeken zullen je het nodige inzicht geven in je relatie en waar die paniekgevoelens nu vandaan komen. Je bent absoluut niet de enige en je staat er niet alleen voor!

En dan deze meditatie app Calm:
https://itunes.apple.com/(...)ter/id571800810?mt=8

Iedere keer als je je angstig voelt (en dat gaat dus meerdere keren per dag zijn in het begin!) stop je met wat je aan het doen bent, start je die app op, ga je op je bed zitten en doe een 5 minuut body scan mediatie. Je richt je dan op de sensaties in je lichaam en dus moet je wel uit je hoofd.

En ga eventueel (alleen) in EFT therapie.
https://www.eft.nl/wat-is-eft/voor-jou
Het helpt écht.

Veel succes en veel sterkte.

Sterkte, TS!

Misschien dat als je zo vaak ruzie hebt dat je al regeltjes hebt verzonnen over wie weer de eerste stap moet nemen achteraf etc. dat het het sowieso waard is om de relatie eens te heroverwegen.

Vraag mij af waarom je zo vaak ruzie zou moeten hebben, ben nu bijna 5 jaar bij mijn vriend en denk dat we 2 keer een lichte irritatie hebben gehad.

quote:

Op zondag 11 juni 2017 10:52 schreef Voodoo_Doll het volgende:
Het is absoluut geen kutpost. SFProphecy heeft de juiste conclusie getrokken dat Enchantedwaters een anxious attachment style heeft en daar veel last van heeft.

Ow je kent hem dus? Ik heb namelijk nog nooit gehoord van een psycholoog of psychiater die stellig via internet op basis van wat informatie zoiets kan stellen. Alleen maar van mensen die menen dingen te weten en dat graag als feit presenteren.

R&P / [Policy] diagnose en zelfdiagnose

Dat topic bestaat ook niet voor niets. Om mensen zoals TS te beschermen tegen mensen zoals waters en jou o.a.

quote:

Op zondag 11 juni 2017 19:57 schreef jodelahity het volgende:

[..]

Ow je kent hem dus? Ik heb namelijk nog nooit gehoord van een psycholoog of psychiater die stellig via internet op basis van wat informatie zoiets kan stellen. Alleen maar van mensen die menen dingen te weten en dat graag als feit presenteren.

R&P / [Policy] diagnose en zelfdiagnose

Dat topic bestaat ook niet voor niets. Om mensen zoals TS te beschermen tegen mensen zoals waters en jou o.a.

Heb je de tweede alinea van de post van SFProfecy gelezen?

'Het is een lange reactie geworden, sommige zinnen zijn wellicht wat stellig dus mocht het er niet staan zet dan voor elke zin een wellicht of misschien. '

quote:

Op zondag 11 juni 2017 20:55 schreef madam-april het volgende:

[..]

Heb je de tweede alinea van de post van SFProfecy gelezen?

'Het is een lange reactie geworden, sommige zinnen zijn wellicht wat stellig dus mocht het er niet staan zet dan voor elke zin een wellicht of misschien. '

Ja.

Heb jij gelezen waarop ik reageer?

Het is absoluut geen kutpost. SFProphecy heeft de juiste conclusie getrokken dat Enchantedwaters een anxious attachment style heeft en daar veel last van heeft.

Serieus wat is dit met jullie soort

quote:

Op zondag 11 juni 2017 21:02 schreef jodelahity het volgende:

[..]

Ja.

Heb jij gelezen waarop ik reageer?

Het is absoluut geen kutpost. SFProphecy heeft de juiste conclusie getrokken dat Enchantedwaters een anxious attachment style heeft en daar veel last van heeft.

Serieus wat is dit met jullie soort

Ja heb ik gelezen. Nu ik hem nog een keer heb gelezen realiseer ik me dat ik je post verkeerd heb geïnterpreteerd. Omdat jij schreef 'ow je kent hem dus?' dacht ik dat je het over SFP had.


Wat is 'ons soort' precies?

quote:

Op zondag 11 juni 2017 18:39 schreef LittleLady het volgende:
Vraag mij af waarom je zo vaak ruzie zou moeten hebben, ben nu bijna 5 jaar bij mijn vriend en denk dat we 2 keer een lichte irritatie hebben gehad.

Enerzijds wel veel om elkaar geven, anderzijds simpelweg niet de juiste woorden icm korte termijn denken: er is een probleem maar dan komt er direct een oplossing en is die er niet dan wordt het dus vechten. In plaats van lange termijn denken: er is een probleem, gaat op de grote hoop/todo lijstje, juiste woorden komen vanzelf wel, beiden leren nog.
Heb ik ook niet zelf bedacht, ben ik wel overtuigd van maar ben zelf zo weg bij ruzies, makkelijker bedacht/gezegd dan gedaan.

quote:

Op zondag 11 juni 2017 22:53 schreef User8472 het volgende:

[..]

Enerzijds wel veel om elkaar geven, anderzijds simpelweg niet de juiste woorden icm korte termijn denken: er is een probleem maar dan komt er direct een oplossing en is die er niet dan wordt het dus vechten. In plaats van lange termijn denken: er is een probleem, gaat op de grote hoop/todo lijstje, juiste woorden komen vanzelf wel, beiden leren nog.
Heb ik ook niet zelf bedacht, ben ik wel overtuigd van maar ben zelf zo weg bij ruzies, makkelijker bedacht/gezegd dan gedaan.

Tja ik ook, moet er niet aan denken om ruzies te hebben, wat vermoeiend, ook ik ben dan gewoon weg, mijn leven is te kort om mij daar druk om te maken.

Jodelahity, ik ben het volledig met je eens dat het niet de bedoeling is dat we diagnoses gaan stellen. Gelukkig zijn attachment styles (hecthingstijlen) simpelweg voorkeuren/patronen en dus geen diagnose. Net zo goed dat homo zijn bijvoorbeeld geen diagnose is.

Ik vind het dan ook jammer dat je het nodig acht om aanvallend te communiceren. De opmerking 'Wat is dat met jullie soort' vind ik vrij ongepast. Als je dat wilt voorzetten, graag via PM en niet in dit topic. Dank je.

quote:

Op woensdag 14 juni 2017 00:07 schreef Voodoo_Doll het volgende:
Jodelahity, ik ben het volledig met je eens dat het niet de bedoeling is dat we diagnoses gaan stellen. Gelukkig zijn attachment styles (hecthingstijlen) simpelweg voorkeuren/patronen en dus geen diagnose. Net zo goed dat homo zijn bijvoorbeeld geen diagnose is.

Ik vind het dan ook jammer dat je het nodig acht om aanvallend te communiceren. De opmerking 'Wat is dat met jullie soort' vind ik vrij ongepast. Als je dat wilt voorzetten, graag via PM en niet in dit topic. Dank je.

Huh, met jou daarover praten terwijl ik het over haar stelde? Of stel je jezelf in dezelfde groep en denk je dat het jou ook aangaat en dat ik dus net zo goed met jou kan PM'en? Of begrijp ik iets helemaal verkeerd? En mijn aanvallende stijl is alleen maar omdat mensen hier altijd alles zo stellig posten, als ze het verkeerd hebben en iemand pleegt zelfmoord en reageert nooit meer hebben ze dat nooit door. Dus ja een beetje fel reageren tegenover dat soort mensen is nogal gepast