Dat je even boven de aarde zweefde, je buiten je zelf trad, niet meer besefte waar je was, geen notie had wie er zich in je buurt bevond, het kippenvel op je armen stond met het haantjes gedrag op je blozende hoofd, je dronken van geluk was als geheel onthouder, op je knieën viel het goddelijke aanbiddend, je onbewust de almachtige zender van het intense geluk in je armen sloot?Je intens een oerkreet uit het diepste van je keel liet weerkaatsen, je eenmaal teruggekeerd van het zweven boven de aarde pas echt besefte wat je had gezien, je onmiddellijk wist dat je bij iets historisch aanwezig bent geweest, je het gelijktijdig koud en warm kreeg, je rondom je heen keek om het gelukzalige gevoel te delen, je de tranen bij anderen in de ogen zag en wist dat je niet de enige was, je besefte dat je bevoorrecht bent, niet alleen om het te hebben gezien maar ook omdat het mooie aanvallende voetbal, op het hoogste podium, werd bekroond door één van de meest geniale doelpunten ooit?
Je besefte dat je bevoorrecht bent een Nederlander te zijn, een trotse Nederlander waar vaak het meewarige negativisme heerst, er nu geen houden meer aan was voor de positivo's, je de emoties niet de baas was omdat er een baas was die misschien de basis had gelegd, op een bazen-toernooi, voor de eerste wereldtitel van het kleine, grote landje aan de Noordzee, dat de euforie kortstondig was maar, in goud gekrulde letters, voor eeuwig in je geheugen gegrift staat, zoals de bal van Dennis ongeëvenaard in de bovenhoek krulde, onder begeleiding van het commentaar van de eeuw, de schreeuwende, hartstochtelijke, emotionele, gruwelijk intense, dramatisch betrokken, meelevende, uitgelaten, bevlogen Jacques van Gelder, samen met Dennis de Menice voor altijd de belichaming van de intense euforie, het ultieme genot, de bevrijding van de geest, de inspiratiebron van het optimisme?
De oneindige tunnel waar je aan het eind het felle licht zag, een flits die langer zou gaan duren dan je bij het einde van een wonder zou vermoeden, het wonderdoelpunt verstevigde de band tussen de liefhebbers, zelfs de leken en onwetenden begrepen wat er was gebeurd, het eeuwige licht zou blijven stralen in de gedachten van de universele mens, het leven was compleet, dankzij Dennis en Jack, die ons deelgenoot maakten van iets dat groter was dan de som der delen, de tijd stond even stil, en ik vond het tijd om er nu even bij stil te staan.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !