R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dag allemaal,
Ik ben hier omdat ik mensen hoop te treffen die kennis en ervaring van Borderline hebben.
Mijn vriend/verloofde is gediagnosticeerd met borderline en adhd en ik inmiddels aan het eind van mijn latijn.
Hij kan de meest fantastische partner zijn die een vrouw zich kan wensen; Onwijs liefdevol en attent, hondstrouw en heeft de wereld voor mij over. Echter is er ook een andere kant; Zeer driftig, claimend, manipulerend en ik kan nog wel pagina's volschrijven.
Na 1.5jaar leuren van instelling naar instelling is er eindelijk een diagnose echter behandeling laat op zich wachten.
Ik ben op, leeggezogen en afgestompt. Ik kan het niet meer aan.
Er zijn weinig tips te vinden over 1. Mannen met borderline en 2. Hoe daarmee als partner mee te dealen.
Het liefst zie ik hem tijdelijk naar een ander onderkomen verhuizen maar dat wil hij absoluut niet dus dacht ik, laat ik eerst eens beginnen met wat wijzer te worden over de stoornis.
Ik ben hier omdat ik mensen hoop te treffen die kennis en ervaring van Borderline hebben.
Mijn vriend/verloofde is gediagnosticeerd met borderline en adhd en ik inmiddels aan het eind van mijn latijn.
Hij kan de meest fantastische partner zijn die een vrouw zich kan wensen; Onwijs liefdevol en attent, hondstrouw en heeft de wereld voor mij over. Echter is er ook een andere kant; Zeer driftig, claimend, manipulerend en ik kan nog wel pagina's volschrijven.
Na 1.5jaar leuren van instelling naar instelling is er eindelijk een diagnose echter behandeling laat op zich wachten.
Ik ben op, leeggezogen en afgestompt. Ik kan het niet meer aan.
Er zijn weinig tips te vinden over 1. Mannen met borderline en 2. Hoe daarmee als partner mee te dealen.
Het liefst zie ik hem tijdelijk naar een ander onderkomen verhuizen maar dat wil hij absoluut niet dus dacht ik, laat ik eerst eens beginnen met wat wijzer te worden over de stoornis.
Maar je wil nog wel ~60 jaar langer met hem zijn?quote:Ik ben op, leeggezogen en afgestompt. Ik kan het niet meer aan.
Conclusie lijkt me duidelijk, al is het een tijd pijnlijk.
R&P / [Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #11
Er is een centraal persoonlijkheidsstoornissen topic. Misschien dat je daar, naast dit topic, meer informatie/ervaringen vindt.
Zelf heb ik geen ervaring met partners met borderline. Wel schrikt het ziektebeeld mij enorm af waardoor ik een (langdurige) relatie met iemand met borderline niet zie zitten. Ik vind het knap dat je het zo lang volhoudt en je inzet meer te weten te komen en hoe ermee om te gaan.
Wel is het belangrijk dat je jezelf niet uit het oog verliest. Jij moet niet kapot gaan door de ziekte van je partner. Dat klinkt egoïstisch, maar het is wel iets om bij stil te staan. Je gaat er nu al onderdoor, ga je dit je hele leven volhouden?
Er is een centraal persoonlijkheidsstoornissen topic. Misschien dat je daar, naast dit topic, meer informatie/ervaringen vindt.
Zelf heb ik geen ervaring met partners met borderline. Wel schrikt het ziektebeeld mij enorm af waardoor ik een (langdurige) relatie met iemand met borderline niet zie zitten. Ik vind het knap dat je het zo lang volhoudt en je inzet meer te weten te komen en hoe ermee om te gaan.
Wel is het belangrijk dat je jezelf niet uit het oog verliest. Jij moet niet kapot gaan door de ziekte van je partner. Dat klinkt egoïstisch, maar het is wel iets om bij stil te staan. Je gaat er nu al onderdoor, ga je dit je hele leven volhouden?
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Bedankt voor de reacties.
We hebben samen een kind dus ik wil niet te snel opgeven echter nu ik aandring op hulp en aangeef op te zijn lijkt mijn vriend de schuld bij mij neer te leggen en is er vooral iets mis met mij en niet bij hem.
Zo stelt hij relatietherapie voor, fantastisch idee, voor iemand zonder complexe persoonlijkheidsproblematiek maar ik zie het eerlijk gezegd niet zitten....Of moet ik toch maar wel proberen?
We hebben samen een kind dus ik wil niet te snel opgeven echter nu ik aandring op hulp en aangeef op te zijn lijkt mijn vriend de schuld bij mij neer te leggen en is er vooral iets mis met mij en niet bij hem.
Zo stelt hij relatietherapie voor, fantastisch idee, voor iemand zonder complexe persoonlijkheidsproblematiek maar ik zie het eerlijk gezegd niet zitten....Of moet ik toch maar wel proberen?
Ai... die relatie klinkt niet gezond. Zoals hierboven ook is gezegd, kies voor jezelf. Jijzelf moet de nummer één in je leven zijn en iemand die je leegzuigt is zeker geen goede aanwinst in je leven. Het is niet alleen dat jij kennis moet verwerven over borderline, hij zal zich ook moeten leren inhouden en voor behandeling kiezen. Zodat het leven met hem gemakkelijker wordt. Het moet niet allemaal van jouw kant afkomen. Het is gemakkelijk om je te verschuilen achter diagnoses, maar hij is de enige die er wat aan kan doen.
Ik hoop voor je dat hij dat doet en dat je anders voor jezelf kiest, want dit sloopt je.
Ik hoop voor je dat hij dat doet en dat je anders voor jezelf kiest, want dit sloopt je.
Dan legt hij het probleem bij jou neer. Hij zal zelf aan zichzelf moeten werken. Het is niet jouw taak om om hulpverlener te spelen en alles te slikken.quote:Op woensdag 31 mei 2017 11:41 schreef Brybry het volgende:
Bedankt voor de reacties.
We hebben samen een kind dus ik wil niet te snel opgeven echter nu ik aandring op hulp en aangeef op te zijn lijkt mijn vriend de schuld bij mij neer te leggen en is er vooral iets mis met mij en niet bij hem.
Zo stelt hij relatietherapie voor, fantastisch idee, voor iemand zonder complexe persoonlijkheidsproblematiek maar ik zie het eerlijk gezegd niet zitten....Of moet ik toch maar wel proberen?
En dan is er nog de vraag of deze situatie wel zo prettig is voor jullie kind?
Dat lijkt me toch juist goed om te proberen? Die persoon heeft dit soort situaties waarschijnlijk al veel vaker gezien. Misschien kan hij/zij je man pushen om zich te laten behandelen voor zijn probleem.quote:
Bedankt voor de reacties.
We hebben samen een kind dus ik wil niet te snel opgeven echter nu ik aandring op hulp en aangeef op te zijn lijkt mijn vriend de schuld bij mij neer te leggen en is er vooral iets mis met mij en niet bij hem.
Zo stelt hij relatietherapie voor, fantastisch idee, voor iemand zonder complexe persoonlijkheidsproblematiek maar ik zie het eerlijk gezegd niet zitten....Of moet ik toch maar wel proberen?
Relatie therapie naast behandeling is heel normaal. Ook jij kunt leren hoe je optimaal met hem om kunt gaan. Wat zijn triggers bijvoorbeeld, hoe kun je er op anticiperen, hoe kunnen jullie beter communiceren, elkaar beter begrijpen en horen etc
Maar behandeling aan zijn kant is ook wel essentieel want anders kun jij wel alles 'goed' doen maar als hij geen grip krijgt op zijn problematiek kan er ook weinig verbeteren
Misschien dat dat ook duidelijk gemaakt kan worden in een traject bij een therapeut samen
Dat hij daar echt kan leren horen dat dit voor jou niet kan
Maar behandeling aan zijn kant is ook wel essentieel want anders kun jij wel alles 'goed' doen maar als hij geen grip krijgt op zijn problematiek kan er ook weinig verbeteren
Misschien dat dat ook duidelijk gemaakt kan worden in een traject bij een therapeut samen
Dat hij daar echt kan leren horen dat dit voor jou niet kan
Dat hij de schuld bij jou neerlegt is niet zo gek, dat hoort bij de stoornis.quote:
Bedankt voor de reacties.
We hebben samen een kind dus ik wil niet te snel opgeven echter nu ik aandring op hulp en aangeef op te zijn lijkt mijn vriend de schuld bij mij neer te leggen en is er vooral iets mis met mij en niet bij hem.
Zo stelt hij relatietherapie voor, fantastisch idee, voor iemand zonder complexe persoonlijkheidsproblematiek maar ik zie het eerlijk gezegd niet zitten....Of moet ik toch maar wel proberen?
Aan relatietherapie ga je, mijns inziens, niks hebben nu. Het probleem is in feite niet jullie relatie of jij, maar zijn stoornis en de invloed die dat op jullie leven heeft. Daar gaat relatietherapie in dit stadium niks voor doen denk ik. Hij moet behandeld worden voor zijn stoornis, leren hoe hij daarmee om moet gaan. Van daaruit kunnen jullie samen verder met eventueel therapie/begeleiding.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Hij heeft het diagnosetraject achter de rug en moet nu buiten die instelling zelf op zoek naar een nieuwe psych vanwege een wachtlijst van 11 maanden,niet zomaar een psych maar een "zware" vanwege de complexiteit.quote:
Ai... die relatie klinkt niet gezond. Zoals hierboven ook is gezegd, kies voor jezelf. Jijzelf moet de nummer één in je leven zijn en iemand die je leegzuigt is zeker geen goede aanwinst in je leven. Het is niet alleen dat jij kennis moet verwerven over borderline, hij zal zich ook moeten leren inhouden en voor behandeling kiezen. Zodat het leven met hem gemakkelijker wordt. Het moet niet allemaal van jouw kant afkomen. Het is gemakkelijk om je te verschuilen achter diagnoses, maar hij is de enige die er wat aan kan doen.
Ik hoop voor je dat hij dat doet en dat je anders voor jezelf kiest, want dit sloopt je.
Hij geeft aan dat hij dus bezih is met het proces en ik vooral geduld moet hebben maar dat heb ik eigenlijk niet meer...evenals empathie en intimiteit.
Is dat verkeerd? Wellicht wel.
Moet ik nu gewoon wachten en lijden totdat hij ein-de-lijk weer in behandeling is of mag ik meer verwachten?
Jij mag zeker meer verwachten. Dat er enorme wachttijden zijn kan hij niet veel aan doen, dat is een bekend probleem. Maar dat betekent niet dat hij niet al aan zichzelf kan werken.quote:Op woensdag 31 mei 2017 11:47 schreef Brybry het volgende:
[..]
Hij heeft het diagnosetraject achter de rug en moet nu buiten die instelling zelf op zoek naar een nieuwe psych vanwege een wachtlijst van 11 maanden,niet zomaar een psych maar een "zware" vanwege de complexiteit.
Hij geeft aan dat hij dus bezih is met het proces en ik vooral geduld moet hebben maar dat heb ik eigenlijk niet meer...evenals empathie en intimiteit.
Is dat verkeerd? Wellicht wel.
Moet ik nu gewoon wachten en lijden totdat hij ein-de-lijk weer in behandeling is of mag ik meer verwachten?
Misschien is vanuit dat opzicht in relatietherapie gaan nog niet eens zo'n slecht idee. Mits jij dat ook echt ziet zitten.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
je kunt toch helpen zoeken? Er zijn echt wel eerste lijn psychologen met kortere wachtlijsten of begeleidingstrajecten voor mensen die op wachtlijsten staanquote:
[..]
Hij heeft het diagnosetraject achter de rug en moet nu buiten die instelling zelf op zoek naar een nieuwe psych vanwege een wachtlijst van 11 maanden,niet zomaar een psych maar een "zware" vanwege de complexiteit.
Hij geeft aan dat hij dus bezih is met het proces en ik vooral geduld moet hebben maar dat heb ik eigenlijk niet meer...evenals empathie en intimiteit.
Is dat verkeerd? Wellicht wel.
Moet ik nu gewoon wachten en lijden totdat hij ein-de-lijk weer in behandeling is of mag ik meer verwachten?
Al samen naar de huisarts geweest? Of heeft ie zich met een kluitje in het riet laten sturen en zitten jullie nu beiden maar te wachten?
Ik sta zeer zeker open voor therapir, alles war onze situatie beter kan maken grijp ik met beide handen aan. De huisarts heb ik deze week in paniek opgebeld en die heeft een doorverwijzing klaargelegd en mij geadviseerd dat als hij weer volledig uit zijn olaat gaat de crisisdienst te bellen want dat geeft meer mogelijkheden.
Nadien bekeken we de website van de psych op aanraden van de huisarts en daar stond dat ze alleen milde persoonlijkheidproblematiek behandelen, hij boos omdat het niet mild is wat heeft. Maar valt het allemaal wel mee, aldus mijn vriend.
Nadien bekeken we de website van de psych op aanraden van de huisarts en daar stond dat ze alleen milde persoonlijkheidproblematiek behandelen, hij boos omdat het niet mild is wat heeft. Maar valt het allemaal wel mee, aldus mijn vriend.
Het is dit soort mensen dat maakt dat ik geen kinderen wil op deze wereld wil zetten. Verdomme. 
1 + 1 = blauw
Ben blij dat ik mij na 5 jaar los heb kunnen worstelen van mijn ex met borderline. Ik ging er zelf ook aan onderdoor. Met een kind haar dat natuurlijk wat moeilijk worden. Anders was mijn advies: wegwezen.
Uitvinder van de biersmiley.
Met een kind kun je ook gewoon weg.quote:
Ben blij dat ik mij na 5 jaar los heb kunnen worstelen van mijn ex met borderline. Ik ging er zelf ook aan onderdoor. Met een kind haar dat natuurlijk wat moeilijk worden. Anders was mijn advies: wegwezen.
TS, hoe is je vriend met jullie kind? Je hebt niet alleen jezelf, maar ook jullie kind waar je verantwoordelijk voor bent.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Mijn vriend is in zijn adolescentie ook gediagnosticeerd met borderline. Hij heeft hier best wel onder geleden en ook wat betreft relaties en sociale banden. Ik ken hem nu zo'n 7 jaar en heb er eigenlijk nooit veel van gemerkt, behalve af en toe een 'onmannelijke' emotionele nuk. Bijna alsof hij ongesteld moet worden. 
Gelukkig heeft hij dit zelf altijd goed door en houd zich dan wel in, of probeert zich eroverheen te zetten. (net als ik tijdens mijn periode
)
Ik heb het er wel eens met hem over of hij het 'nog heeft' en hoe hij het ervaart. Hij geeft zelf aan het idee te hebben eroverheen gegroeid te zijn. Ik weet niet hoe oud je vriend is, maar bij mijn vriend was het waarschijnlijk rond zijn eind-twintig, begin dertig. Hij gaf aan dat hij doorhad wat zijn denken en handelen aan consequenties hadden en dat hij niet meer zo in de wereld wilde staan. Vrij letterlijk een knop om, een beslissing.
Gelukkig heeft hij dit zelf altijd goed door en houd zich dan wel in, of probeert zich eroverheen te zetten. (net als ik tijdens mijn periode
) Ik heb het er wel eens met hem over of hij het 'nog heeft' en hoe hij het ervaart. Hij geeft zelf aan het idee te hebben eroverheen gegroeid te zijn. Ik weet niet hoe oud je vriend is, maar bij mijn vriend was het waarschijnlijk rond zijn eind-twintig, begin dertig. Hij gaf aan dat hij doorhad wat zijn denken en handelen aan consequenties hadden en dat hij niet meer zo in de wereld wilde staan. Vrij letterlijk een knop om, een beslissing.
And the druids turn to stone...
Alleen zie je je kind dan nog maar 50% van de tijd en groeit het op in een gebroken gezin. Ideaal.quote:
[..]
Met een kind kun je ook gewoon weg.
TS, hoe is je vriend met jullie kind? Je hebt niet alleen jezelf, maar ook jullie kind waar je verantwoordelijk voor bent.
It's my life, it's now or never, I ain't gonna live forever.
-
Headstrong to take on anyone.
-
Headstrong to take on anyone.
Soms is het beter om uit elkaar te gaan ookal zijn er kinderen bij in het spel. Al is het maar om te zorgen dat die kinderen niet meegetrokken worden in de negativiteit van de relatie.quote:
[..]
Alleen zie je je kind dan nog maar 50% van de tijd en groeit het op in een gebroken gezin. Ideaal.
Maar als hij toch gewoon de volgende dag belt en zich op de wachtlijst laat plaatsen dan ga je toch vooruit?quote:
Ik sta zeer zeker open voor therapir, alles war onze situatie beter kan maken grijp ik met beide handen aan. De huisarts heb ik deze week in paniek opgebeld en die heeft een doorverwijzing klaargelegd en mij geadviseerd dat als hij weer volledig uit zijn olaat gaat de crisisdienst te bellen want dat geeft meer mogelijkheden.
Nadien bekeken we de website van de psych op aanraden van de huisarts en daar stond dat ze alleen milde persoonlijkheidproblematiek behandelen, hij boos omdat het niet mild is wat heeft. Maar valt het allemaal wel mee, aldus mijn vriend.
Of mis ik wat
Het is even hectisch hier maar ik heb zijn psych gesproken en het blijkt dat er nogal het e.a. gedownplayed is...Psych gaat nu (crisis) maatregelen treffen en opnieuw met hem aan de slag.
Sterkte en succes.quote:
Het is even hectisch hier maar ik heb zijn psych gesproken en het blijkt dat er nogal het e.a. gedownplayed is...Psych gaat nu (crisis) maatregelen treffen en opnieuw met hem aan de slag.
Hell To The Liars
Dat klinkt heel zwaar voor jullie beiden. Heel erg veel sterkte en succesquote:
Het is even hectisch hier maar ik heb zijn psych gesproken en het blijkt dat er nogal het e.a. gedownplayed is...Psych gaat nu (crisis) maatregelen treffen en opnieuw met hem aan de slag.
Goed dat je hem zo steunt! Daar heb ik echt heel erg veel respect voor
Ik heb alleen ervaring met een vriendin en een buurvrouw met borderline en moet zeggen, ik zou het zelf niet kunnen, heb de relatie van mijn vriendin met haar man zo meegekregen en had niet graag in zijn schoenen willen staan.
Hij ging er gewoon aan onderdoor en alles was altijd zijn schuld, helemaal dat zwart witte manier van denken.
Ik zei wel eens tegen hem, ik kan gewoon naar huis en dan hoef ik er verder niet naar te luisteren, dus voor mij maakt het weinig uit en vind haar extreme uitspattingen soms wel grappig.
Hij zat er dan dag en nacht bij, ze zijn uiteindelijk ook gescheiden, hij had constant maagklachten van de stress door haar.
En echt waar, zoals hier al iemand zei, zie je dit zitten voor 60 jaar?
Hij ging er gewoon aan onderdoor en alles was altijd zijn schuld, helemaal dat zwart witte manier van denken.
Ik zei wel eens tegen hem, ik kan gewoon naar huis en dan hoef ik er verder niet naar te luisteren, dus voor mij maakt het weinig uit en vind haar extreme uitspattingen soms wel grappig.
Hij zat er dan dag en nacht bij, ze zijn uiteindelijk ook gescheiden, hij had constant maagklachten van de stress door haar.
En echt waar, zoals hier al iemand zei, zie je dit zitten voor 60 jaar?
|
|
