Obsessieve gedrag van beste vriendin met eten

Ik begrijp net zoals de rest werkelijk niets van dit verhaal, wat het probleem is, waarom je niet gewoon hebt gevraagd waarom jouw vriendin wil afvallen..
Nu blijkt dat ze juist meer wil zijn zoals jou, terwijl jij haar mooi vond zoals ze was en eerder juist zoals haar wilde zijn. Dat kun je toch gewoon zeggen? Of ben jij degene met het probleem, dat je jaloers bent dat zij nu is zoals jou maar jij niet kunt zijn zoals haar.
Veel vrouwen hebben wel eens een eetprobleem gehad, gaat vaak vanzelf over en anders kun je haar voor de keuze stellen mee naar de dokter of voorlopig niet afspreken

quote:

Op maandag 29 mei 2017 21:12 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Wat reageer jij raar?

Ze maakt zich zorgen over haar vriendin omdat ze tekenen van een eetstoornis vertoont. En dat is nogal heftig en ongezond. Helemaal niet gek.

TS heeft zelf ook een verstoorde relatie met eten en lichaamsomvang, dus is het voor haar nogal pijnlijk en wellicht extra confronterend? Niet heel gek.

Een. Wat een vreemde, kritische reacties op TS in het begin van dit topic, terwijl ze duidelijk haar vriendin wil helpen en zich zorgen maakt. Dat haar eigen gevoel hierin ook een rol speelt lijkt me gezien de context heel logisch. Betekent niet dat ze haar eigen gevoel boven de zorgen om haar vriendin stelt.

quote:

Op dinsdag 30 mei 2017 00:03 schreef happylife070 het volgende:
Beste vriendin
Daar kun je toch alles mee bespreken?

quote:

Op dinsdag 30 mei 2017 00:22 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ik begrijp net zoals de rest werkelijk niets van dit verhaal, wat het probleem is, waarom je niet gewoon hebt gevraagd waarom jouw vriendin wil afvallen..
Nu blijkt dat ze juist meer wil zijn zoals jou, terwijl jij haar mooi vond zoals ze was en eerder juist zoals haar wilde zijn. Dat kun je toch gewoon zeggen? Of ben jij degene met het probleem, dat je jaloers bent dat zij nu is zoals jou maar jij niet kunt zijn zoals haar.
Veel vrouwen hebben wel eens een eetprobleem gehad, gaat vaak vanzelf over en anders kun je haar voor de keuze stellen mee naar de dokter of voorlopig niet afspreken

Wat een kwalijke post op zoveel vlakken. Vooral het laatste gedeelte. Koekoek

Hier lopen echt achterlijke mensen rond, Godverdomme. Coolguy, Geeninspiratie...

TS, met haar praten heeft wss niet veel zin. Tussen de regels door lees ik dat je vermoed dat ze anorexia heeft. Meestal ontkennen mensen het en gaan ze beter hun best doen om het te verbergen.
Natuurlijk kan het geen kwaad om eens rond de tafel te zitten en een goed gesprek te hebben. Precies wat je hier allemaal hebt gezegd. Wellicht met haar ouders er bij? Ik weet niet hoe oud jullie zijn..

Nou, ik heb er zelf enige ervaring mee gehad, met een eetstoornis en de mensen om me heen die dat hadden of hebben. Dus ik ben er geen expert in, maar ik weet wel dat het vaak voorkomt. Je hebt er gradaties in. Sommige zijn er binnen twee jaar vanaf zoals ik. Anderen houden het hun hele leven. Een dokter en therapeut kan helpen, maar dan moet iemand wel bereid zijn om hulp te aanvaarden. Je kan iemand niet dwingen omdat je er zelf last van hebt, en de omgeving speelt ook mee.

Wat een vijandigheid in dit topic. Ik lees helemaal niks raars aan de OP .

@TS: wat ik niet helemaal begrijp: heb jij een aandoening dat je moeilijk aankomt of heb je zelf te maken met een hardnekkige eetstoornis? Ben je fysiek niet in staat om aan te komen of mentaal?

Ik zou het wel proberen te bespreken met je vriendin. In eerste instantie aangeven dat je je zorgen maakt, dat je niet wil dat zij hier op termijn aan onderdoor gaat, dat ze prachtig is zoals ze is, benadruk dat je jaloers bent op haar vormen, weet ik veel. Het klinkt niet alsof ze al hardnekkig pro-ana is imo. Dus misschien is er nog wat te redden, relatief eenvoudig .

Daarnaast zou ik aangeven dat jíj het niet waardeert, hoe ze omgaat met jou wat deze kwestie betreft. Vertel dat verhaal over dat zij bij elke behandeling is geweest, dat je dat zo erg hebt gewaardeerd van haar en dat zij nu zo openlijk zich zo gedraagt. Dat je dat moeilijk vindt. Weet ik veel, maak er een verhaal van, jij weet beter hoe het allemaal zit dan ik . Dat zou mij in ieder geval wel raken, als mijn vriendin op die manier mijn neus op de feiten drukt. Dan zou ik me schuldig voelen, zeker als ik per ongeluk helemaal geen rekening met de hele situatie heb gehouden.

Heb je wel het risico dat ze zonder jouw medeweten doorgaat met haar eetgedrag maar als je een kenner bent dan heb je dat snel genoeg door.

quote:

Op dinsdag 30 mei 2017 16:48 schreef HannaG het volgende:
Bedankt voor alle reacties! Zojuist heb ik haar gevraagd om langs te komen, dus vanavond even een goed gesprek en zal dat zo goed voorbereiden. Ik maak me erg zorgen om haar. In mijn jongere jaren heb ik veel meisjes gezien met eetstoornissen in verschillende gradaties en ik weet dat het iedereen kan "overkomen", zelfs ons (wij zijn eind twintig).

Ik ga mijn best doen vanavond. En nog steeds zijn alle tips en reacties welkom! Ik hoop zo dat ik het mis heb maar als het in een beginnende stadium is en ik haar kan overtuigen dat er iets mis is, hoop ik dat ik haar kan helpen.

@Vera166, sinds ik ziek ben heb ik ondergewicht. Dat is een symptoom, dus fysiek niet mogelijk om aan te komen. Ik moet heel veel eten om een stabiel gewicht te behouden. Sinds mijn laatste ziekenhuisopname is er een knop om gegaan en weet ik dat ik al blij moet zijn als mijn gewicht stabiel is en streef ik niet meer naar meer kilo's.

Oke, dus je hebt geen eetstoornis maar een ziekte waarvan (een van de) symptomen zijn dat je ondergewicht hebt. Naar...

Succes met je gesprek vanavond. Dat komt vast goed!

quote:

Op maandag 29 mei 2017 20:35 schreef HannaG het volgende:

[..]

Het "ik ik ik" is omdat ik dit nu vanuit mezelf vertel, en geen idee heb van wat er in haar hoofd speelt.

Zou het misschien verstandig zijn om eerst een idee te krijgen van wat in haar hoofd speelt?

quote:

Op dinsdag 30 mei 2017 07:48 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Een. Wat een vreemde, kritische reacties op TS in het begin van dit topic, terwijl ze duidelijk haar vriendin wil helpen en zich zorgen maakt. Dat haar eigen gevoel hierin ook een rol speelt lijkt me gezien de context heel logisch. Betekent niet dat ze haar eigen gevoel boven de zorgen om haar vriendin stelt.

Euhm, ik heb toch al gezegd dat ik verkeerd gelezen had?
Dat ik, onterecht, het vermelden van opmerkingen over het gewicht van die vriendin en het wijzen naar de ts als 'ideaal' op het conto van de ts schoof.

Wel denk ik dat dat er iets mee te maken heeft. Dat ondanks het feit dat de ts het lichaam van de ts als 'ideaal' zag anderen dat dus blijkbaar niet deden. In zulke mate dat er opmerkingen zijn gemaakt naar die vriendin toe waarbij de ts zegt te denken dat het zover ging dat het die vriendin heeft geraakt.

Als het niet lukt om haar aan het verstand te peuteren dat zij ongezond lijkt te eten, lijkt het me niet onverstandig om jouw gevoelens over jouw eigen gewicht en postuur nog eens onder de aandacht te brengen. Dat is namelijk iets waar zij, als beste vriendin, als betrokkene bij de ziekte en bij de opnames, ook best rekening mee mag houden en jouw gevoelens mag ontzien. En mogelijk helpt dat haar ook wel bij de realisatie dat ziekelijk ondergewicht voor iedereen -ook voor haar- onwenselijk is.