Zwanger en kanker 2

Dank

Ja ik hoop het ook

quote:

Op donderdag 8 augustus 2019 00:26 schreef FlyingFish het volgende:
Wat heftig weer Logi, maar super fijn dat ze niets meer hebben gevonden! Sterkte met het herstel, het lijkt me ook zonder het bloedverlies al een pittige operatie.

Hoe gaat het verder met je gezin?

Ja enorm fijn idd!

Het gaat redelijk, we hebben best veel te doen met onze oudste dochter momenteel wat ook veel energie kost. Gelukkig hebben we wel veel steun van school en lijkt de speltherapie iets te doen. Maar ik zou blij zijn als ik weer meer energie heb om alles op te vangen

quote:

Op donderdag 8 augustus 2019 08:50 schreef MaJo het volgende:
Wow wat heftig logi! Is er wel een verklaring voor al dat bloedverlies?

Gelukkig dat het geen kanker bleek te zijn, wat een opluchting

Ze hebben als enige verklaring kunnen bedenken dat er iets mis ging tijdens de eisprong waardoor mijn lichaam het laagje (wat normaal als ongesteldheid er uit) komt aan bleef maken.
En dat deze op een bepaald punt te zwaar werd en is losgekomen.
En dat doordat deze zo groot was geworden de bloedvaten ook groter waren, en omdat mijn baarmoedermond al beschadigt was, het bloed toen naar binnen is getrokken omdat het er niet goed uitkon.
Maar 100% zeker zullen we het nooit weten.

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 08-08-2019 15:52:26 ]

quote:

Op donderdag 8 augustus 2019 09:17 schreef Adnap het volgende:
Wat heftig logi maar klinkt als Eind goed, al goed !

Ja!

Vanmorgen was mijn laatste controle bij de oncoloog, het voelde fijn, en tegelijkertijd eng.

Het is alweer ruim 4jr geleden toen ik tijdens mijn zwangerschap te horen kreeg dat dat ik kanker had.

Onbeschrijfelijk wat er dan allemaal gebeurd om je heen, met je lijf, maar vooral ook in je hoofd .. over de hormonen maar niet te spreken.

En ik vond het heel erg bizar om te ervaren hoe alles gewoon door ging, want tja .. de wereld stopt echt niet omdat jij toevallig ziek bent.
Dat laatste vond ik naast de gedachte van doodgaan en er niet te zijn voor mijn kinderen, best lastig om mee om te gaan..

Het loslaten van een stukje van je persoonlijke controle, maar ook van de schijncontrole, van het onsterfelijkheidsgevoel dat mensen onbewust toch hebben, dat doet iets met je.. dat veranderd iemand.

Ik heb IRL nog steeds moeite met het krijgen van medelijden/troost, en ik heb in die tijd heel veel mensen afgestoten en mijzelf opgesloten.
Gelukkig lieten mijn vrienden mij uit respect en liefde met rust, en daar ben ik iedereen enorm dankbaar voor, het leven is geen film en iedereen reageert blijkaar anders.

Maar ik besef mij achteraf wel hoe fijn het was om op afstand het medeleven te voelen van de mensen om mij heen en online. En hoe fijn het was als ik een update plaatste om toch al die lieve berichtjes te lezen. Op die manier kon ik via fok! en fb wel de afstand houden maar toch ook mijn verhaal doen, en hét even toelaten en voelen, net als nu.

Met andere woorden, zelfs op afstand zoals nu met corona kunnen anderen via forums, social media of de telefoon echt heel veel verschil maken in iemands leven.
Ik koester dit medium, bedankt “Fok!”

Vandaag is het even slikken en de herinneringen doorstaan, loslaten en vooral heel erg dankbaar zijn.

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 27-01-2021 13:36:21 ]