Vriend met verslaving

Als je nou zelf eens voor de webcam gaat zitten?

Aangezien hij zelf vindt dat hij een probleem heeft en hulp erbij zoekt zou ik als ik jou was het houden bij af en toe vragen hoe het met de therapie gaat en het verder laten rusten.
Evt kan je hem vragen of en hoe je hem erbij kan helpen, als hij daar behoefte aan heeft. Maar veel meer zou ik niet doen.

Zeker niet dat "confronteren" met wat je hebt gezien, dat je hem betrapt hebt. Dat geeft alleen maar druk op de ketel en zal hem eerder afsluiten dan meer open maken. Hij is bezig met dit probleem onder controle krijgen, geef hem ruimte om dat te doen.
Besef je dat hij op dit moment gewoonweg niet te vertrouwen is op dat gebied, ga er maar gewoon vanuit dat dit met vallen en opstaan zal gebeuren. Maar richt je op het feit dat hij zelf naar een oplossing zoekt, waardeer dat en steun dat.

Mijn vriend heb ik leren kennen terwijl hij aan het afkicken was van de alcohol. We hebben heel duidelijke afspraken gemaakt hoe hiermee om te gaan en wat te doen wanneer het mis gaat.
Bij verslavingen kun je een ding doen: duidelijk communiceren, van te voren oplossingen verzinnen en hopen dat de ander eerlijk bij je durft te zijn.

quote:

Op zondag 28 mei 2017 23:42 schreef Mysteryguestaj het volgende:
ik mis vaak fysieke affectie (van me vastpakken als ie wakker wordt tot gewoon op mij geilen en dat uiten), en dat heeft iig voor een deel natuurlijk hiermee te maken. Dat gemis zelf vind ik wél enórm moeilijk, alleen, het is me nog niet helemaal duidelijk in hoeverre hij daar soms van nature gewoon minder van is (en in hoeverre sommige zaken komen door strubbelingen tussen ons die los van de verslaving staan, want voordat ik daarvan wist hebben we best vaak aanvaringen gehad over seks en dat zorgt natuurlijk voor een beladenheid die averechts werkt) en in hoeverre sommige dingen door zijn verslaving komen

Dus hij liegt tegen je, hij geilt niet op je en jullie maken ruzie over seks. En dat in de slechts 1,5 half jaar dat jullie dolverliefd op elkaar zouden moeten zijn. En in het begin was het niet beter want je weet niet of het de verslaving is of de aard van het beestje.
Mijn relatie zou het niet zijn.

En waarom swingen als hij a) blijkbaar vooral digitale vrouwen wil en b) jullie elkaar kennelijk niet vertrouwen.

quote:

Op maandag 29 mei 2017 16:01 schreef Mysteryguestaj het volgende:

[..]

Dank voor de input! Wat voor een soort afspraken moet ik dan aan denken?

Ik weet niet precies hoe "officieel" de verslaving van je vriend is. Alleen ik heb met de mijne afgesproken dat hij het me vertelt wanneer hij een slippertje maakt, mocht dat herhalen gaan we samen naar de huisarts om de verslavingszorg weer in te zetten.

Je kunt afspraken dus maken over dat hij probeert het helemaal niet meer te doen, of niet vaker dan x keer in de zoveel tijd en dat er eerlijk over gecommuniceerd wordt. Wat eerlijkheid in de hand kan helpen is te zorgen dat je niet boos oid wordt wanneer hij erover vertelt. Het als een feit opnemen en een afspraak over hoe ermee om te gaan te maken. Ook vast bedenken welke hulpstappen gezet worden. Wanneer ga je naar de HA, wanneer zet je een soort kinderslot op je PC etc. Hier samen eerlijk over communiceren iig.

Confronteren is nooit leuk, maar soms wel nodig. Dit is iets dat hij en jij niet alleen kan doen. Zoiets goed laten komen vergt communicatie en wederzijds begrip

Ach joh, laat hem lekker trekken...

Je zei zelf dat hij niet helemaal helder was. Dan is het terugvallen in bepaalde patronen best gebruikelijk. Dat hij het dan moeilijk vind dat toe te geven is begrijpelijk.

Ik zou het voor nu even laten en kijken hoe het verder gaat. En mocht je hem alsnog eens betrappen en erover gaan praten begin dan nooit over wat je nu weet. Dingen oprakelen uit het verleden lopen altijd verkeerd af.

Dus voor nu? Vergeten en verdergaan denk ik.

Verslaving kan verschillende triggers hebben, lichamelijke effecten, mentale beloningen die het in stand houden, etc.

Dat ga je niet reguleren met een paar afspraken. Daarvoor zijn innerlijke mechanismes vaak te sterk. En zolang hij zelf niet bepaalde zelfinzichten gaat opdoen en inzien kun je nauwelijks helpen.

Eerder kom je zelf valkuilen tegen, dat je hem gaat invullen, dat je gefrustreerd raakt wegens een onbevredigend resultaat.

Je moet het zelf weten maar denk 2 keer na voordat je als betrokkene zo'n traject aangaat. Sterkte.

quote:

Op zondag 28 mei 2017 22:56 schreef Mysteryguestaj het volgende:
Hallo allemaal. Even een kloontje. En in een quote ivm evt. herkenbaarheid.

[..]

Hebben jullie tips? Wellicht ervaringsdeskundigen van één van beiden zijden (partner of zelf dergelijke verslaving)?

quote:

wat kan ik het beste doen om hem te helpen hierin?

Het is dapper van hem dat hij niet alleen jou de waarheid over zijn verslaving heeft verteld, maar dat hij ook open staat voor professionele hulp, bij seksgerelateerde verslavingen speelt schaamte vaak een dominante rol.

Dat gezegd is het beste wat je kunt doen is werken aan acceptatie, zowel van zijn verslaving als zijn gebruik, en zijn onvermijdelijke terugvallen, want die komen er geheid. Het heeft vaak tijd en veel vallen en opstaan nodig voordat iemand zijn verslaving kan overwinnen, en diegene vaart in deze strijd vaak het beste zonder druk van buitenaf m.b.t. de verslaving, want dan doen de tegenslagen extra pijn, omdat hij dan niet alleen zijn eigen emoties van teleurstelling en schaamte onder controle hoeft te krijgen, maar ook het gevoel heeft dat hij verantwoordelijk is voor deze emoties bij zijn partner, in dit geval jij dus.

Acceptatie van de verslaving, het gebruik en de terugvallen is op dit moment de belangrijkste eerste stap die je kunt maken en dit kun je deels doen door bepaalde realisaties te krijgen en verwachtingen los te laten.

Het is van belang dat je op termijn in gaat zien dat je geen controle hebt over zijn webcam-gebruik, noch over zijn motivatie, noch over zijn terugvallen, noch draag je verantwoording over zijn verslaving.

Hij is niet in controle over zijn verslaving, jij bent niet in controle over hem en daarom ook niet over zijn verslaving, je bent een toeschouwer, dit is zijn strijd, en enkel hij is in strijd met zijn verslaving.

Dit betekent niet dat zijn verslaving en gebruik geen invloed hebben op jou, natuurlijk is het een tegenvaller als hij terugvalt, en de emoties van verdriet, teleurstelling en misschien zelfs woede van jouw kant zijn volledig begrijpelijk, je geeft om hem en het heeft invloed op jullie beide, maar het is aan jou om je eigen emoties die op de weg naar herstel ontregelt raken te reguleren, dit is moeilijk, maar zodra de acceptatie komt dat je geen controle hebt over hem en de situatie gaat dit je beter af. Het is het beste als hij niet het idee heeft dat zijn gebruik, maar ook zijn onthouding (onthouding schept hoop, en bij terugval dus teleurstelling) een sterke invloed hebben op jou, omdat de verslaving dan nog een dominantere rol krijgt, terwijl het juist een steeds minder dominante rol zou moeten krijgen, het punt dat hij open staat voor hulp is namelijk al bereikt.

Probeer te werken aan je acceptatie van het probleem, laat alle controle die je denkt te hebben los, dit gevoel van controle uit zich in je gedrag, waardoor hij meer druk voelt, en meer schaamte, angst, verdriet, woede en teleurstelling op het moment dat hij een terugval heeft.

In plaats daarvan wees de constante die hij goed kan gebruiken tijdens zijn strijd, degene bij wie hij kan schuilen als hij een terugval heeft gehad, degene die hem door dik en dun lief heeft, en degene die juist op de momenten dat hij een gat in zijn harnas heeft hem ondersteunt en troost, en niet degene die op die momenten klaagt over haar eigen wonden door zijn strijd. Haal de druk weg en geef hem liefde en gevoelens van acceptatie en veiligheid. Dring dit zoals alles weer niet op, want ook dat voegt druk toe, maar wees de constante bij wie hij er altijd om kan vragen, en beantwoord zijn vraag dan naar het beste van je kunnen.

Probeer niet naar de voortgang en vooral zijn gebruik te vragen, te zoeken en te graven, dit is gedrag wat je doet om je eigen gevoelens (zoals angst) te reguleren, vind hier een gezonde manier voor en laat hem niet dit gewicht tillen, hij heeft al genoeg gewicht wat hij moet dragen.

Forceer geen gesprekken over de verslaving of zijn gebruik, op die manier confronteer je hem met gevoelens van schaamte, verdriet, teleurstelling en druk, dingen die averechts werken, wees ook hier de constante naar wie hij kan keren als hij wel wilt praten en wilt delen op momenten dat hij sterk genoeg staat om te delen. Ook dit is moeilijk voor hem, vooral als hij ziet dat de dingen die hij verteld je emotioneel uit balans kunnen brengen. Gebruik wat hij je vertelt nooit maar dan ook nooit tegen hem, vertrouwen is voor hem wellicht een extra gevoelig punt.

Laat de tussentijdse uitkomsten van de strijd los, accepteer dat je geen controle hebt over de situatie, wees de contante naar wie hij kan keren, koppel jezelf emotioneel los van de verslaving zodat je hem beter kunt steunen in zijn eigen emotionele ervaringen, luister goed naar hem en heb hem lief.

Dit is niet jullie stijd, dit is zijn strijd, probeer je niet teveel in te mengen.

Het heeft tijd en werk nodig maar ik ben ervan overtuigd dat op termijn komt alles in orde komt TS, je bent een goede en zorgzame partner, succes!

Nou misschien is dit een eye opener, alles waar hij aan verslaafd is is een illusie om hem alleen maar langer aan de lijn te houden zodat degene die aan het werk is, de webcam dame, gewoon haar hypotheek, huur en vaste lasten of zelfs gewoon de luxe dingen kan betalen.

Al die vrouwen wisselen ideeen uit om een man zo lang mogelijk aan de lijn te houden, lullig gezegd hij is verslaafd aan een verhaaltje, zodra de verbinding weg is neemt ze een slok water en kijkt ze hoeveel minuten ze nog moet hebben en begint hetzelfde praatje/chatje/smsje opnieuw, het kan zelfs zijn dat hij met 100 verschillende vrouwen aan het smsen is, terwijl hij denkt dat hij maar met 1 contact heeft, sms geschiedenis sturen de computers gewoon door naar een dame die wel online is.

Die vrouwen vallen echt niet op hem, hij is de beste de liefste en de mooiste omdat hij de minuten betaald die hij online is, maar zodra ze uitloggen gaan ze gewoon naar hun eigen gezin en leven en op het forum wisselen ze even tips uit om de illusie op te houden en bij sommige providers hebben ze een heel 'dossier' van de betreffende man over wat hij wil horen en lekker vind zodat andere vrouwen erop in kunnen spelen.

Ik begrijp dit echt niet. Ik zou het uitmaken of anders ook gaan chatten met webcamfiguren. Kijken of hij dat erg vind? Is vreemdgaan een verslaving? Ik kan ook alles wel een verslaving noemen. Als het mijn relatie was geweest zou ik zeggen dat die "therapie" maar snel aan moet slaan. Maargoed dat is het gelukkig niet. En dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ik verbaas me echt over de excuses die er voor dit gedrag gemaakt worden. Ik begrijp gewoon niet hoe je niet gekwetst kunt zijn als je partner liever met vreemden chat dan aan jou denkt. Het lijkt op co-dependentie of alsof het ook de fetisj van de ts is.

quote:

Op maandag 29 mei 2017 21:18 schreef SFProphecy het volgende:

[..]


[..]

Het is dapper van hem dat hij niet alleen jou de waarheid over zijn verslaving heeft verteld, maar dat hij ook open staat voor professionele hulp, bij seksgerelateerde verslavingen speelt schaamte vaak een dominante rol.

Dat gezegd is het beste wat je kunt doen is werken aan acceptatie, zowel van zijn verslaving als zijn gebruik, en zijn onvermijdelijke terugvallen, want die komen er geheid. Het heeft vaak tijd en veel vallen en opstaan nodig voordat iemand zijn verslaving kan overwinnen, en diegene vaart in deze strijd vaak het beste zonder druk van buitenaf m.b.t. de verslaving, want dan doen de tegenslagen extra pijn, omdat hij dan niet alleen zijn eigen emoties van teleurstelling en schaamte onder controle hoeft te krijgen, maar ook het gevoel heeft dat hij verantwoordelijk is voor deze emoties bij zijn partner, in dit geval jij dus.

Acceptatie van de verslaving, het gebruik en de terugvallen is op dit moment de belangrijkste eerste stap die je kunt maken en dit kun je deels doen door bepaalde realisaties te krijgen en verwachtingen los te laten.

Het is van belang dat je op termijn in gaat zien dat je geen controle hebt over zijn webcam-gebruik, noch over zijn motivatie, noch over zijn terugvallen, noch draag je verantwoording over zijn verslaving.

Hij is niet in controle over zijn verslaving, jij bent niet in controle over hem en daarom ook niet over zijn verslaving, je bent een toeschouwer, dit is zijn strijd, en enkel hij is in strijd met zijn verslaving.

Dit betekent niet dat zijn verslaving en gebruik geen invloed hebben op jou, natuurlijk is het een tegenvaller als hij terugvalt, en de emoties van verdriet, teleurstelling en misschien zelfs woede van jouw kant zijn volledig begrijpelijk, je geeft om hem en het heeft invloed op jullie beide, maar het is aan jou om je eigen emoties die op de weg naar herstel ontregelt raken te reguleren, dit is moeilijk, maar zodra de acceptatie komt dat je geen controle hebt over hem en de situatie gaat dit je beter af. Het is het beste als hij niet het idee heeft dat zijn gebruik, maar ook zijn onthouding (onthouding schept hoop, en bij terugval dus teleurstelling) een sterke invloed hebben op jou, omdat de verslaving dan nog een dominantere rol krijgt, terwijl het juist een steeds minder dominante rol zou moeten krijgen, het punt dat hij open staat voor hulp is namelijk al bereikt.

Probeer te werken aan je acceptatie van het probleem, laat alle controle die je denkt te hebben los, dit gevoel van controle uit zich in je gedrag, waardoor hij meer druk voelt, en meer schaamte, angst, verdriet, woede en teleurstelling op het moment dat hij een terugval heeft.

In plaats daarvan wees de constante die hij goed kan gebruiken tijdens zijn strijd, degene bij wie hij kan schuilen als hij een terugval heeft gehad, degene die hem door dik en dun lief heeft, en degene die juist op de momenten dat hij een gat in zijn harnas heeft hem ondersteunt en troost, en niet degene die op die momenten klaagt over haar eigen wonden door zijn strijd. Haal de druk weg en geef hem liefde en gevoelens van acceptatie en veiligheid. Dring dit zoals alles weer niet op, want ook dat voegt druk toe, maar wees de constante bij wie hij er altijd om kan vragen, en beantwoord zijn vraag dan naar het beste van je kunnen.

Probeer niet naar de voortgang en vooral zijn gebruik te vragen, te zoeken en te graven, dit is gedrag wat je doet om je eigen gevoelens (zoals angst) te reguleren, vind hier een gezonde manier voor en laat hem niet dit gewicht tillen, hij heeft al genoeg gewicht wat hij moet dragen.

Forceer geen gesprekken over de verslaving of zijn gebruik, op die manier confronteer je hem met gevoelens van schaamte, verdriet, teleurstelling en druk, dingen die averechts werken, wees ook hier de constante naar wie hij kan keren als hij wel wilt praten en wilt delen op momenten dat hij sterk genoeg staat om te delen. Ook dit is moeilijk voor hem, vooral als hij ziet dat de dingen die hij verteld je emotioneel uit balans kunnen brengen. Gebruik wat hij je vertelt nooit maar dan ook nooit tegen hem, vertrouwen is voor hem wellicht een extra gevoelig punt.

Laat de tussentijdse uitkomsten van de strijd los, accepteer dat je geen controle hebt over de situatie, wees de contante naar wie hij kan keren, koppel jezelf emotioneel los van de verslaving zodat je hem beter kunt steunen in zijn eigen emotionele ervaringen, luister goed naar hem en heb hem lief.

Dit is niet jullie stijd, dit is zijn strijd, probeer je niet teveel in te mengen.

Het heeft tijd en werk nodig maar ik ben ervan overtuigd dat op termijn komt alles in orde komt TS, je bent een goede en zorgzame partner, succes!

Het laatste wat zij moet doen is het allemaal maar gewoon accepteren. Haar emoties zijn niet ondergeschikt aan die van hem.

Ja, verslaving is een chronische recidiverende hersenziekte, maar dat maakt hem niet minder verantwoordelijk voor zijn gedrag en het effect dat zijn gedrag heeft op zijn omgeving. Verslaving is een verklaring, geen excuus.

Advies aan ts: geef je grenzen heel duidelijk aan. Laat hem weten dat je van hem houdt, dat je hem niet veroordeeld en dat je er voor hem bent. Eerlijkheid en vertrouwen zijn de fundatie van een relatie, laat hem duidelijk weten dat je hem niet zult veroordelen voor een uitglijder/terugval, maar dat je wel van hem verwacht dat hij er eerlijk over is.

Laat je niet manipuleren, hij is niet zielig, hij is niet machteloos.. Hij is volledig verantwoordelijk voor zijn gedrag.

quote:

Op dinsdag 30 mei 2017 00:53 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ik begrijp dit echt niet. Ik zou het uitmaken of anders ook gaan chatten met webcamfiguren. Kijken of hij dat erg vind? Is vreemdgaan een verslaving? Ik kan ook alles wel een verslaving noemen. Als het mijn relatie was geweest zou ik zeggen dat die "therapie" maar snel aan moet slaan. Maargoed dat is het gelukkig niet. En dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ik verbaas me echt over de excuses die er voor dit gedrag gemaakt worden. Ik begrijp gewoon niet hoe je niet gekwetst kunt zijn als je partner liever met vreemden chat dan aan jou denkt. Het lijkt op co-dependentie of alsof het ook de fetisj van de ts is.

Lees je eens in over verslaving; wat het is, wat het met iemand doet, etc.

In ieder geval niet meer controleren en hem daarmee een schaamtegevoel geven. Ga niet de hulpverlener spelen, daar heeft hij immers al iemand voor. In een liefdesrelatie moet je sowieso niet de psycholoog gaan spelen.

Ga niet zeggen dat een terugval niet erg is.. Hou het gewoon in het midden of bespreek het onderwerp van te voren niet.

Achteraf kan je altijd je mening geven.

My2cents

Het is een ingewikkeld punt.. Aan de ene kant is het belangrijk dat de verslaafde weet dat een terugval niet betekent dat hij weer terug bij af is en dat hij zich er niet voor hoeft te schamen mocht het gebeuren. Maar aan de andere kant moet een verslaafde ook weer niet het gevoel krijgen dat het helemaal niet erg is om een terugval te hebben, omdat hij het dan als een excuus kan zien/gebruiken..

Terugvallen is een symptoom van verslaving maar, net zoals met alle symptomen van verslaving, kan een verslaafde dit onder controle krijgen​.

Op het moment dat een verslaafde een terugval krijgt, betekent dat dat hij zijn verslaving, nog niet/niet meer, volledig onder controle heeft. En dat betekent maar 1 ding voor de verslaafde: werk aan de winkel! 'Waarom is het fout gegaan? Wat kan ik doen om ervoor te zorgen dat het niet nog een keer gebeurt? Etc.' De verantwoordelijkheid nemen voor zijn gedrag, de terugval en hoe hij op die terugval reageert.

Als partner, familielid, vriend, etc. van een verslaafde is het belangrijk om te onthouden dat het onder controle krijgen van de verslaving een leerproces is. 'Fouten' maken hoort erbij maar de confrontatie met de gevolgen van die 'fouten' hoort er ook bij.

quote:

Op dinsdag 30 mei 2017 21:11 schreef Mysteryguestaj het volgende:
Dank voor de tips allemaal Vandaag nog goed gesprek gehad nav zn 1e afspraak met POH. Open gesprek, o.a. over afspraak zelf. Ook gevraagd of ie gevoel heeft alles tegen me kunnen zeggen (ja) en of ie n slipup ook eerlijk zou vertellen (weet ie niet). Nog gepraat over drempels daarin en gezegd dat ie alles kan zeggen en dat ik hoop dat hij dat doet omdat dat voor hem fijner/beter is.

Je zit jezelf in zoveel bochten te wringen om maar de openminded vriendin te zijn die haar vriend wil helpen. Daarbij gebruik je jargon die doet vermoeden dat je een psychologie studente bent.

Ik heb eerlijk gezegd het gevoel dat je de situatie helemaal niet aan staat. Je controleert en wil dat hij open is over zijn verslaving tegen jou. Daarnaast mis je wel wat, zijn affectie.

Wees nu eens eerlijk tegen jezelf, is dit de relatie die jij wil? Wil jij een man die er eigenlijk niet voor jou is, maar voor zijn verslaving?

Ik denk dat het antwoord "Nee" is, want met dat gecontroleer hoop jij dat je binnenkort kan waar nemen dat hij weer voor jou is en niet voor zijn verslaving. Daarom moet hij open zijn tegen jou. Je weet natuurlijk niet zeker of hij dat echt ook is. Je zegt hem te vertrouwen, maar dan zou je niet zo controleren. Dan zou je het onderwerp nu laten rusten en gewoon af en toe vragen of zijn therapie goed gaat. En het daar bij laten. En de camsites voor lief nemen, de links blokkeren en niet op zijn telefoon kijken.

Of je moet een kick krijgen van het zorgen en bemoederen, maar ook die types kijken niet op telefoons.

Kortom, ga naar eerst bedenken wat jij zelf in een relatie wil. Als dat niet zo'n figuur is, dan weet je wat jou te doen staat