Omgaan met gemis.

Iedereen heeft goede kanten, dus dat is geen argument.
Ik snap dat het moeilijk is, maar sommige mensen ben je liever kwijt dan rijk.
Heb ook wel eens contact verbroken en eerlijk: heb spijt gehad dat ik dat niet veel eerder had gedaan.
Daarna nooit meer gezien of gesproken en het is goed zo.
Uit het oog, uit het hart zegt men, als je iemand niet ziet of niet aan die persoon wordt herinnerd verdwijnt die persoon vanzelf uit je gedachten. En wie weet ontmoet je binnenkort wel iemand die wél leuk is. Ik heb nadat ik het contact met iemand verbrak (wat ik vééél eerder had moeten doen) een veel leuker iemand ontmoet, die nu één van mijn beste vriendinnen is. Mensen komen en gaan, soms gaat er iemand weg en mis je die, maar eens komt er een veel leuker iemand voor in de plaats.

Gaat dit over familie? Een vriend(inn)engroep? Of wat precies?

Ik snap dergelijk gelul nooit zo goed. Stekker eruit. Klaar.

quote:

Op dinsdag 23 mei 2017 20:27 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Uit het oog en uit het hart. Denk je dan dat ik misschien alles moet wegdoen of vermijden wat mij aan die personen doen denken denk je?

Ik zeg niet dat je gelijk alles weg moet gooien, maar bijv. spullen opbergen en ze niet meer tevoorschijn halen zou al kunnen helpen.

quote:

Op dinsdag 23 mei 2017 20:30 schreef -Phineas- het volgende:

[..]

Misschien moet ik dat toch inderdaad wel doen ja. Ik zal het gewoon proberen.

Heeft dit bij jou ook geholpen?

Ik had dat niet zo moet ik zeggen. Met die persoon die ik beschreef zeker niet. Maar die zag ik alleen op studie, toen ging zij een jaar verder dus we verloren elkaar uit het oog, En nog een jaar later was ze afgestudeerd dus toen zagen we elkaar helemaal niet meer.

Bij iemand anders van de basisschool liep het ook ongeveer zo: we gingen naar de middelbare school en zij ging ergens anders heen plus een ander schooltype, dus we zagen elkaar hoe dan ook niet meer.

Kom je die personen nog wel eens tegen?

Tijd heelt alle wonden. Bedenk je goed waarom je ze niet meer wil zien, dat je alles eraan hebt gedaan om er toch nog iets leuks van te maken maar dat je dat niet lukt en het ook nooit goed zal worden. Ook voor later, dat je geen spijt krijgt van je beslissing en jezelf af zal vragen "wat als ik dat had gedaan".

Als het kan, zoveel mogelijk voorwerpen vervangen zodat je minder herinnert wordt. Je kan ook van bank wisselen (als in geld, niet meubilair), energieleverancier, andere supermarkt, zoveel mogelijk dingen veranderen in je leven. En een huisdier nemen, liefst eentje waarmee je nog een beetje contact maakt zoals een kat maar zelfs een wandelende tak kan al wat schelen als je daar voor open staat.

quote:

Op dinsdag 23 mei 2017 20:27 schreef Geralt het volgende:
Ik snap dergelijk gelul nooit zo goed. Stekker eruit. Klaar.

Bedenk dat je de dingen in gedachten ook leuker gaat maken, heb dat ook wel gehad, dan dacht ik, oohh dat was zo tof en dan stond je er en dan dacht ik, was dit alles. Ook met bepaalde vrienden, die waren in gedachten zo tof en toen zag ik ze weer en dan dacht ik oh ja je was ook zo'n azijnpisser.
Is niet altijd, laatst kwam een oude school vriendin langs en het was net of we de dag ervoor nog samen naar school waren gefietst met exact dezelfde onderwerpen om over te lachen.

quote:

Op woensdag 24 mei 2017 09:11 schreef LittleLady het volgende:
Bedenk dat je de dingen in gedachten ook leuker gaat maken, heb dat ook wel gehad, dan dacht ik, oohh dat was zo tof en dan stond je er en dan dacht ik, was dit alles. Ook met bepaalde vrienden, die waren in gedachten zo tof en toen zag ik ze weer en dan dacht ik oh ja je was ook zo'n azijnpisser.
Is niet altijd, laatst kwam een oude school vriendin langs en het was net of we de dag ervoor nog samen naar school waren gefietst met exact dezelfde onderwerpen om over te lachen.

Ja inderdaad. Of als je straks nieuwe vrienden krijgt die wel echt tof zijn, je later misschien terugkijkt op die oude vriendschappen en denkt "Damn... Wat was dat eigenlijk? "
Dat je dan ineens duidelijk ziet dat die leuke kanten eigenlijk niet zo veel voorstelden nu je vergelijkingsmateriaal hebt.

quote:

Op dinsdag 23 mei 2017 20:14 schreef -Phineas- het volgende:
Ik heb sinds een tijd contact verbroken met een aantal mensen. Het vervelende is dat ik continue ook aan de goede kanten van die personen moet denken. Maar die personen deugden niet bepaald, en zijn ook veel te onvoorspelbaar. Vooral voor mij. Ik val telkens terug in de zin dat ik weer in ze ga geloven en dan is het hetzelfde patroon. Maar ik heb dus voor het eerst echt definitief contact verbroken met ze.

Ergens vind ik het wel een mooi iets dat je je vooral op de positieve herinneringen richt.
Niet dat dit je echt veel helpt bij wat je nu blijkbaar ervaart.

Als ze niet deugden, dan is dat wsl ook een goede reden dat je dat contact nu niet meer hebt.

Knap dat je definitief met ze gebroken hebt dit keer. Wat je vertelt over de redenen waardoor je toch steeds weer bij ze terugkwam, dat lijken een beetje een soort emotionele lokkertjes te zijn. En zodra ze weer beet hebben, maken ze daar weer misbruik van (een soort emotionele chantage).

Dit is wat ik zelf vaak ben tegengekomen en dit is het type mens dat slecht voor me is.

Maar je wilt natuurlijk ook weer niet onaardig zijn of oneerlijk naar ze. het is ingewikkeld, maar je hebt ze blijkbaar al meermalen een duidelijke kans gegeven. Tis dus (ga ik dan even van uit nu) niet zo dat je ze niet/nauwelijks vooraf gewaarschuwd/geseind hebt dat de vriendschap minder lekker liep en *PATS* voorbij.

quote:

Soms vraag ik mij af of ik ooit nog over deze personen kom. Ze deden ook goede dingen voor mij, die anderen nooit voor mij hadden gedaan. Misschien wel dat ik datgene wat ze deden voor mij het meeste mis. Maar ze hadden ook hun leuke trekken in hun karakter. Maar daarnaast ook hele stomme trekken die dus zwaarder wegen dan de leuke.

De kans is heel groot dat je wel over ze heen zult komen. Hier gaat wel tijd overheen, maar wat beter werkt (dus zeg maar beter dan die tijd te gaan zitten afwachten) is om nieuwe mensen te leren kennen en daartussen eventueel nieuwe vrienden uit te vissen. Zelfs als het niet "meteen" nieuwe vriendschappen oplevert, dan heb je tenminste wel nieuwe prettige ervaringen waaraan je ook kunt zien dat er ook andere goede dingen aan mensen zijn die je nu misschien nog helemaal niet kent.

quote:

Ik ervaar toch wel een gemis, en ik vind het vervelend. Ik zou het liefst willen dat ik ze geen seconde zou missen, en dat ik ze zou haten. Maar zo is dat niet dus.

Mijn vraag is.. hoe ga ik ermee om. Er zijn best veel dingen die mij herinneren aan die personen. Muziek, voorwerpen. Niet zo gek ook denk ik. Maar hoe zorg ik ervoor dat ik ze niet meer ga missen, en dat ik eroverheen zal komen zeg maar. Heeft het te maken met kwestie van tijd, moet ik dingen vermijden die aan ze doen denken.. wat moet ik nu eigenlijk precies eraan doen.
En wat heeft bij jullie gewerkt toen je iemand erg miste.

Bovenstaande hielp me wel (en ook wat een aantal anderen hierboven al getikt hadden), maar ook de goede herinneringen vast blijven houden, maar zonder het schuldgevoel dat ik de ander wat aangedaan had door contact met ze te breken (ten slotte hebben ze meerdere duidelijke kansen gehad en veranderden ze nooit wat betreft de schadelijkheid van hun contact met je en zullen ze daar misschien nooit in kunnen veranderen (of het duurt misschien jaaaren en dan nog heb je nauwelijks garantie)).

vergeet niet dat alle leuke momenten die je met zoiemand hebt meegemaakt...daar was jij zelf voor 50% deel van, je was zelf voor 50% de oorzaak daarvan. Die 50% leukigheid was -jouw- invloed en die kun je opnieuw meemaken met anderen, want die 50% is van jou en altijd al van jou geweest.

quote:

Het hoeven niet precies dezelfde verhaal te zijn als het mijne. Ik heb het nu over alle ervaringen van mensen die personen (lang) hebben gemist, en hoe die ermee zijn omgegaan en ervoor gezorgd hebben om die mensen minder te missen.

Een ander ding is dat ik er met anderen over praat.
Voor mij kan zoiets ook als een falen aanvoelen, vooral als die persoon iemand was waarin ik -echt- geloofde en vertrouwde en deze gevoelens niet terecht bleken te zijn.

Een ander ding dat helpt bij het verwerken van mensen die gewoon echt slecht voor me zijn (dus zeg maar de meer manipulatieve mensen die van nature al asocialer zijn enzo) is om goed voor mezelf duidelijk te maken -waarom- het nooit had kunnen werken, dat het na 10 jaar waarschijnlijk ook niks of nauwelijsk wat geworden zou kunnen zijn, dat er geen groei in die ene vriendschap zat en dat die persoon niet zou -kunnen- veranderen.

Wees ook eerlijk over die persoon. Mensen die geen respect voor je hebben, zijn het eigenlijk sowieso niet waard, ongeacht hoe lief of hoe nepsociaal ze ook tegen je doen.

quote:

Op dinsdag 23 mei 2017 20:14 schreef -Phineas- het volgende:
Ik heb sinds een tijd contact verbroken met een aantal mensen. Het vervelende is dat ik continue ook aan de goede kanten van die personen moet denken. Maar die personen deugden niet bepaald, en zijn ook veel te onvoorspelbaar. Vooral voor mij. Ik val telkens terug in de zin dat ik weer in ze ga geloven en dan is het hetzelfde patroon. Maar ik heb dus voor het eerst echt definitief contact verbroken met ze.

Soms vraag ik mij af of ik ooit nog over deze personen kom. Ze deden ook goede dingen voor mij, die anderen nooit voor mij hadden gedaan. Misschien wel dat ik datgene wat ze deden voor mij het meeste mis. Maar ze hadden ook hun leuke trekken in hun karakter. Maar daarnaast ook hele stomme trekken die dus zwaarder wegen dan de leuke.

Ik ervaar toch wel een gemis, en ik vind het vervelend. Ik zou het liefst willen dat ik ze geen seconde zou missen, en dat ik ze zou haten. Maar zo is dat niet dus.

Mijn vraag is.. hoe ga ik ermee om. Er zijn best veel dingen die mij herinneren aan die personen. Muziek, voorwerpen. Niet zo gek ook denk ik. Maar hoe zorg ik ervoor dat ik ze niet meer ga missen, en dat ik eroverheen zal komen zeg maar. Heeft het te maken met kwestie van tijd, moet ik dingen vermijden die aan ze doen denken.. wat moet ik nu eigenlijk precies eraan doen.
En wat heeft bij jullie gewerkt toen je iemand erg miste.

Het hoeven niet precies dezelfde verhaal te zijn als het mijne. Ik heb het nu over alle ervaringen van mensen die personen (lang) hebben gemist, en hoe die ermee zijn omgegaan en ervoor gezorgd hebben om die mensen minder te missen.

Ik vind het al een goede stap dat je hebt ingezien en het besef hebt dat zij niet goed zijn in je leven. Je moet niet denken aan het feit dat zij dingen voor je hebben gedaan die andere mensen nooit voor jou hebben gedaan - je hebt nog een heel toekomst voor je waarin je nog veel verschillende mensen zal ontmoeten die wellicht soortgelijke goede dingen voor je gaan doen én je niet door zoveel bullshit laten gaan.

Het is normaal dat je die mensen mist, het zou abnormaal zijn als dit niet het geval was. Gevoelens, emoties, alles wat erbij hoort is normaal en niet te voorkomen. Voor nu is het belangrijk je gewoon te beseffen dat het simpelweg geen zin heeft om weer contact met ze op te nemen omdat je dan weer in hetzelfde patroon komt te zitten waar je in zat. Je hart, emoties, gevoelens en herinneringen zorgen er uiteindelijk voor dat de kans groot is dat je wellicht weer contact met ze opneemt omdat je ze mist, het is hierbij belangrijk te beseffen dat dit simpelweg geen zin meer heeft. Elke mens heeft goede en slechte kanten, elk mens. Dat is niet wat hun zo bijzonder heeft gemaakt. Elk mens heeft goede kwaliteiten en goede daden maar ook slechte kwaliteiten en slechte daden maar dat betekent niet dat elk mens die in je leven komt daar ook in hoort te blijven.

Accepteer voor jezelf dat je ze mist. Als je forceert ze te vergeten dan is de kans groot dat je het niet optimaal kunt verwerken. Accepteer je gevoelens, accepteer je emoties maar accepteer ook je valkuilen en probeer er niet in te tuimen. Gevoelens, emoties, bepaalde gemoedstoestanden kunnen ervoor zorgen dat mensen dingen doen die niet goed voor ze zijn en dit moet je voor zijn. Geef het tijd en accepteer het gemis, elke dag dat je wakker wordt zal het minder worden ook al lijkt dat nu niet zo. Je moet gewoon gewend raken zonder ze te leven. Dit heeft tijd nodig en op een gegeven moment raak je het gewend.

Vriendin die twee jaar geleden contact verbrak stuurde me pas weer een berichtje. Ik was ervan van slag .... had het afgesloten en vond het wel best zo.
En toch ging het zeuren ... voor mij hoefde het niet meer maar zij wou nogeens afspreken om het uit te praten.
Dat heb ik tóch gedaan, want anders weet je inderdaad niet wat er gebeurd zou zijn als ....
En we hebben twee uur ontzettend zitten kletsen en lachen en waren weer helemaal bij.
En toen wou ze nogeens afspreken. En dat zeurde weer .... ik had er last van. Heb haar uiteindelijk een berichtje gestuurd dat ik dat toch niet zo zag zitten, en dat wat we hadden er niet meer was.

En zij had hetzelfde gevoel.
Voor mij voelde het alleen maar goed dat ik voor mezelf had gekozen.
En als we elkaar nogeens tegenkomen is het leuk, maar we gaan elkaar niet opzoeken.

Maar net na de breuk voelde ik me verschrikkelijk .... van die kleine gekke dingen die ik alleen met haar deelde ... dingen uit mijn verleden, uit haar verleden, die kon ik op die manier met niemand delen. Dus dat was wel een rouwproces. Maar tijd doet ook veel.