Wanneer ben je uitbehandeld?

quote:

Op maandag 22 mei 2017 14:04 schreef kuolema het volgende:

[..]

Welke behandelingen had je daarvoor geprobeerd en hoeveel soorten medicijnen?
Goede partner heb je
Ik had trouwens ooit ergens gelezen dat een hulpverlener nooit uit zichzelf mag beginnen over euthanasie. Weet niet of dat zo is, maar misschien had je er zelf al uitspraken over gedaan.

Ik had tegen die tijd aan meerdere pogingen gedaan en zat met één op één wanneer ik de separeer uit mocht (drie keer per dag een half uurtje). Dus ze zijn er wel zelf over begonnen, maar met een "goede" reden. Alleen jammer dat ik dit vanuit een waan deed (ik zou dood moeten omdat ik de wereld in een slechte plek veranderde).

Op dit moment heb ik verschillende soorten EMDR gehad, drie soorten antidepressiva (waarbij de al oude Prozac helpt bij mij) en heel wat soorten antipsychotica (waarbij ik ben blijven hangen op de haldol en abilify).
Aan therapieën heb ik SOVA gehad, twee soorten agressie-management, PMT zelfbeeld, DMG, verschillende soorten EMDR, verschillende soorten CGT en nu bezig met schema.

quote:

Op zondag 21 mei 2017 20:58 schreef kuolema het volgende:

[..]

Heel herkenbaar, ik had hetzelfde probleem met de spv die ik had en nu weer ga krijgen.

Deze had ik denk ik overgeslagen.

Maar dit heet onbegrip.

Mijn ervaring is dat mensen die me niet begrijpen (en ook andere "rare trekken" kunnen hebben (zoals de trekken die ik eerder al beschreef)), dat dit een gebed zonder einde lijkt te zijn. Soms doen ze dingen echt wel goed, maar begrijpen doen ze me nooit.

Sterkte met de SPV die je nu weer gaat krijgen.

Ik krijg de laatste tijd steeds meer de indruk dat wat hulpverlening aan autisten betreft, de beste formule luidt "It takes one to know one".

Zelfs ik kan een ander niet uitleggen wat de essentie van autisme is. Eerlijk gezegd denk ik dat ik simpelweg niet capabel genoeg ben om die kloof te dichten. het lukt me gewoon niet tot nauwelijks niet.

Mijn SPV blijkt nog niet begrepen te hebben dat ik een andere wilde, m'n huidige blijft maar emails sturen en steeds m'n grenzen blijven verleggen (als ik -niet- met iemand wil afspreken totdat ik weer van me wil laten horen, dan betekent dat niet dat ik -dus- na 2 maanden ineens wel met die persoon wil gaan afspreken. Steeds maar weer dat grenzen stapjesgewijs overschrijden. -DIT- levert me veel spanning op, mede ook omdat dit in het verleden tot veel narigheid en veel nare gevoelens heeft geleid, maar ook omdat ik sowieso principieel iemands grenzen gewoon wil respecteren en dit van een ander dus ook verwacht.

quote:

Op maandag 22 mei 2017 10:50 schreef Krollie het volgende:

[..]

Wellicht hebben we het over dezelfde vrouw? Zou heel toevallig zijn, maar het kan.

Begint haar naam met een A en heeft ze zowel wat weg van Meg Griffin als deze vrouw?


Ja, sorry dit lijkt heel cru en beledigend, maar ze lijkt er echt op. Toen ik haar kende, was ze erg onverzorgd en droeg ze gothic-jurken. Ik had haar laatst toevallig een keer gezien en ze was echt niets veranderd.

Heel tragisch eigenlijk.

quote:

Op maandag 22 mei 2017 19:45 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Begint haar naam met een A en heeft ze zowel wat weg van Meg Griffin als deze vrouw?

Troll 2 - Darren Ewing's & Deborah Reed's INFAMOUS performance (OMG!!!)

Ja, sorry dit lijkt heel cru en beledigend, maar ze lijkt er echt op. Toen ik haar kende, was ze erg onverzorgd en droeg ze gothic-jurken. Ik had haar laatst toevallig een keer gezien en ze was echt niets veranderd.

Heel tragisch eigenlijk.

Toevallig wel. A.B.

quote:

Op maandag 22 mei 2017 21:37 schreef Krollie het volgende:

[..]

Toevallig wel. A.B.

We hebben het inderdaad over dezelfde persoon. Ik vind het heel triest dat iemand zo is geworden

quote:

Op zondag 21 mei 2017 19:34 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Bij mij zeiden ze dat ik uitbehandeld was. Dat dit niet zo was, zeiden ze wsl uit eigenbelang (of uit hun luiheid, wat ook weer een soort meer egoïstische vorm van eigenbelang is), want zo bleef ik lekker stil en kon ik hun behandelingen blijven volgen en hun medicatie blijven gebruiken....zoiets.

Ik ben ook uitbehandeld, aan ernstige PTSS kunnen ze weinig doen.

quote:

Het is natuurlijk raar dat je dood zou moeten, alleen maar omdat je niet aan eigen woonruimte zou kunnen komen.
Dat mensen maar niet kunnen begrijpen hoe fakkin essentiëler dit voor sommigen is dan voor het gros van de rest, dat kunnen ze niet begrijpen.

Volgens mij is het voor 'iedereen' essentieel, woonruimte. Basisbehoefte

quote:

Misschien is het niet een kwestie van dat ze je leed niet erg genoeg vinden, maar een kwestie van dat ze simpelweg niet -kunnen- snappen wat jouw leed is

.

Iedereen voelt zijn eigen leed het meest. Ik snap het vaak niet, maar dan kan ik me nog wel invoelen, dat leed leed is, en dus erg.

Het heeft ook te maken met bezuinigingen waar zij niets aan kunnen doen.

quote:

Ze "denken" dat ze het snappen, maar ze zijn niet capabel genoeg om dit -echt- te kunnen snappen,

Dat ervaar ik ook, en heb ik ook ervaren, daarom heb ik even geen zin meer in de 'hulp', want er zit tegenwoordig ook een commerciële kant aan; ze verdienen als ze je 'helpen'.

Ze zullen heus wel capabel zijn, en niet iedereen kan altijd alles snappen, daarom heb ik even een time out met de 'hulpverlening' genomen. Omdat ze het niet snappen. en uitleggen aan iemand die het niet snapt daar begin ik niet eens aan. (het ligt er ook aan wié het niet snap, aan de ene zou ik het uitleggen aan een ander niet.
Ze moeten punten scoren. dus ze laten me niet met rust, ook al geef ik aan dat ik een time out wil, wat betreft hun 'hulp'.

Dus nu ben ik voor hun niet meer telefonisch bereikbaar; ze kunnen mailen als er iets is...

quote:

kijken vooral naar de buitenkant en naar wat er in de rapporten staat.

Ja, met rapporten lezen kan je iemand niet doorgronden...Het kan schadelijk zijn hulpverlening van iemand te aanvaarden die 'het' niet snap, denk ik.

quote:

Voor mij was het zo dat ik een eigen plek nodig had en BAM, helft van alle problemen waar ik m'n hele leven al mee kampte, weg was 't.

Dat is logisch vind ik. Een eigen plek, je eigen vierkante meters, zijn een basisbehoefte.

quote:

Ik vertrouw artsen en veel andere mensen allang al niet meer op hun woord.

Een enkeling vertrouw ik wel, in die zin dat degene me snapt, degene heeft ook wat te vertellen daar, dus ik heb degene gemailt dat ik effe voor onbepaalde tijd, géén 'hulp' wil, en zélf bel, als ik dat wel weer wil.

quote:

Dit is een belangrijke oorzaak geweest dat ik meer voor mezelf ben gaan nadenken.

En dat is nou juist het allerbelangrijkste, voor jezelf denken, jij en jij alleen kan wéten wat en welke dingen er spelen.

quote:

"We willen je alleen maar helpen!" ja ja, bullshit is 't

Ze kunnen het wel willen, maar/en als ze het niet snappen, kunnen ze het niet.

Dan kan ik 'het' nog veel beter zelf, als met 'hulpverleners, die 'het' niet snappen.

quote:

Als ze jou maandenlang dagbesteding laten zoeken terwijl je totaal niet met mensen wilt werken...waarom gaan ze dan maanden daarmee door?

Omdat ze daarmee een hoop geld loskrijgen van de verzekering. Of ze denken dat ze je beter kennen dan jij jezelf.

quote:

Dan kan je toch beter iets gaan doen in een achterafkamer? Ik ben ook dagbesteding gaan doen waarbij ik ergens letterlijk in een achterafkamer zat. Kon ik lekker m'n eigen ding doen en hoefde ik niet steeds naar dat gelul van al die ego's te luisteren die altijd wel bezig waren om een vriendschappelijke band met me te forceren.

Helemaal mee eens. voor jezelf beginnen; ik bedoel, zelf dingen gaan doen, zonder hulp van hun, want als ze het niet snappen, dan werkt het niet, kan je het beter zelf doen. Het kan mijn inzien zelfs schadelijk zijn; hulp aanvaarden van mensen die het niet snappen.

Idd, dat Ge@#$ aanhoren, waaruit blijkt dat ze totaal niet op je golflengte zitten. En dan nog een vriendschappelijke band willen opbouwen met je, terwijl de basis, iemand snappen, er niet eens is. En het ergste is, dat ze, met hun hulpverlenersdiploma, dat niet eens aanvoelen en/of inzien.

*Je kan tot een bepaalde hoogte hulp krijgen...

Ik kan nog veel beter mezelf gaan helpen, want ik snap mezelf.

->alles wat ik zeg denk ik en vind ik en is mijn waarheid en mijn mening.

Nb: Het heeft voor mijzelf ook te maken met 'nee' leren zeggen, ook wat betreft vrienden, kennissen, familie oid.
En dan niet maar hopen dat ze dat een goede reden vinden. Het gaat erom of bv iets afzeggen of een tijdje even niets afspreken voor mij een goede reden is. Je ben alleen verantwoordelijk tegenover jezelf. Daarna je partner, als je die hebt. En als eerst tegenover God, maar dat is alleen als je gelooft, anders niet natuurlijk. Dat denk ik.

[ Bericht 1% gewijzigd door Eficaz op 23-05-2017 17:16:12 ]

quote:

Op dinsdag 23 mei 2017 16:32 schreef Eficaz het volgende:

[..]

Ik ben ook uitbehandeld, aan ernstige PTSS kunnen ze weinig doen.

Ik ben dus -niet- uitbehandeld, maar ze deden niks om me te behandelen voor klachten waar ik al jaren last van had en heb.

quote:

[..]

Volgens mij is het voor 'iedereen' essentieel, woonruimte. Basisbehoefte

Ik zeg ook niet dat het niet voor iedereen essentieel is, maar dat het voor sommigen wel essentiëler is (dus NOG belangrijker dan voor alle anderen die ook de basisbehoefte zelfstandig wonen hebben).

Zoals ik al aangaf, ik weet dat ik met deze uitspraak op veel onbegrip zal rekenen (net zoals ik voorstelde dat mensen met een autipas tijdens drukte in de trein tijdelijk in de 1e klas zouden kunnen mogen zitten...ineens moesten alle andere mensen met ook maar de geringste klachten ook dezelfde rechten krijgen. Maar dit gaat off topic zo.)

Sommige mensen maakt het geen ruk uit of ze met iemand samen wonen (bijvoorbeeld een vrouw + kinderen) in een klein druk huis, maar dit kun je niet van iedereen verwachten en dat impliceer je met je uitspraak dus wel. Niet meer doen bitte, niet iedereen heeft dezelfde behoeften en wensen.

quote:

[..]

.

Iedereen voelt zijn eigen leed het meest. Ik snap het vaak niet, maar dan kan ik me nog wel invoelen, dat leed leed is, en dus erg.

Het heeft ook te maken met bezuinigingen waar zij niets aan kunnen doen.

Die bezuinigingen zijn geen goede reden om de ene wel te behandelen en de ander niet.

Ik denk niet dat iedereen het eigen leed het meeste voelt. Wel dat je er het meeste last van hebt, daar leed impliceert dat je lijdt. Maar je kunt ook lijden zonder dat het leed dat je lijdt in de volle kracht tot je bewustzijn doorgedrongen is.

Je kunt lijden zonder dat je doorhebt dat je lijdt, bijvoorbeeld als je denkt dat het normaal is om elke dag aan de dood te denken.

quote:

[..]

Dat ervaar ik ook, en heb ik ook ervaren, daarom heb ik even geen zin meer in de 'hulp', want er zit tegenwoordig ook een commerciële kant aan; ze verdienen als ze je 'helpen'.

Wel fijn om zelf met zulke "hulpverleners" opgescheept te worden waardoor ik (misschien onnodig) lang uitkering heb moeten trekken en daarbovenop krijg ik nog de stigma's van dat ik lui zou zijn of de boel zou besodemieteren er nog bij ook

Ja fijn is dat. Zulke mensen wil ik niet meer mee omgaan, ik voel me al een beetje naar worden als ik aan dat soort kortzichtigen denk.

quote:

Ze zullen heus wel capabel zijn, en niet iedereen kan altijd alles snappen, daarom heb ik even een time out met de 'hulpverlening' genomen. Omdat ze het niet snappen. en uitleggen aan iemand die het niet snapt daar begin ik niet eens aan. (het ligt er ook aan wié het niet snap, aan de ene zou ik het uitleggen aan een ander niet.
Ze moeten punten scoren. dus ze laten me niet met rust, ook al geef ik aan dat ik een time out wil, wat betreft hun 'hulp'.

Ze zijn vast wel capabel, maar niet op de wijze waarop ik capabiliteit nodig heb. Dan heb ik daar dus gewoon niks aan.

quote:

Dus nu ben ik voor hun niet meer telefonisch bereikbaar; ze kunnen mailen als er iets is...

Vergeet de stekker van je deurbel niet uit de muur te halen

quote:

[..]

Ja, met rapporten lezen kan je iemand niet doorgronden...Het kan schadelijk zijn hulpverlening van iemand te aanvaarden die 'het' niet snap, denk ik.

[..]

Dat is logisch vind ik. Een eigen plek, je eigen vierkante meters, zijn een basisbehoefte.

Klopt, maar zoals ik al zei, voor de ene is eigen woonruimte veel essentiëler dan voor een ander.
Dat is gewoon hoe het is, dat is Die kalte Wahrheit.

quote:

[..]

Een enkeling vertrouw ik wel, in die zin dat degene me snapt, degene heeft ook wat te vertellen daar, dus ik heb degene gemailt dat ik effe voor onbepaalde tijd, géén 'hulp' wil, en zélf bel, als ik dat wel weer wil.

het is el fijn als je mensen kent die de door jou gestelde grenzen respecteren.

quote:

[..]

En dat is nou juist het allerbelangrijkste, voor jezelf denken, jij en jij alleen kan wéten wat en welke dingen er spelen.

Niet per definitie. Zeker voor onervaren mensen gaat deze bewering helemaal niet op. Ten slotte had "opvoeden" anders totaal zinloos geweest, maar ik merk dat het coachen van psychiatrisch patiënten door (ex-)psychiatrisch patiënten al heel helend kan zijn. Ik voelde me soms zelfs als een soort reserve-vader ofzo
Soms was ik gewoon een vriend of een kennis of een pispaal...whatever it takes. Ik ben best wel oplossingsgericht en neem leed uitspreken niet al te krampachtig (grapje over zelfmoord? Ik heb al veel gezien en kijk niet van veel dingen meer op. Vindt een ander dat te schokkend? Fuck em, ga dan maar weer terug achter je teevee in je comfortzone waar alles veilig en voetbal is).

quote:

[..]

Ze kunnen het wel willen, maar/en als ze het niet snappen, kunnen ze het niet.

Dan kan ik 'het' nog veel beter zelf, als met 'hulpverleners, die 'het' niet snappen.

1e zin ben ik met je eens. 2e zin niet per definitie, daar (zoals ik eerder al eens uitgelegd heb) je niet gegarandeerd zelf het beste weet wat er met je aan de hand is. Dit is ook logisch, want anders hadden we geen diagnostische trajecten enzo nodig gehad .

quote:

[..]

Omdat ze daarmee een hoop geld loskrijgen van de verzekering. Of ze denken dat ze je beter kennen dan jij jezelf.

klopt....

En als je zelf moeite hebt om je stem te laten horen, heb je soms "hulpverleners" die jou dan gaan zien voor als een leuke projectje voor op hun CV ofzo

quote:

[..]

Helemaal mee eens. voor jezelf beginnen; ik bedoel, zelf dingen gaan doen, zonder hulp van hun, want als ze het niet snappen, dan werkt het niet, kan je het beter zelf doen. Het kan mijn inzien zelfs schadelijk zijn; hulp aanvaarden van mensen die het niet snappen.

Idd, dat Ge@#$ aanhoren, waaruit blijkt dat ze totaal niet op je golflengte zitten. En dan nog een vriendschappelijke band willen opbouwen met je, terwijl de basis, iemand snappen, er niet eens is. En het ergste is, dat ze, met hun hulpverlenersdiploma, dat niet eens aanvoelen en/of inzien.

*Je kan tot een bepaalde hoogte hulp krijgen...

Ik kan nog veel beter mezelf gaan helpen, want ik snap mezelf.

Dit is denk ik meer aan Kuo gericht.

quote:

->alles wat ik zeg denk ik en vind ik en is mijn waarheid en mijn mening.

Er is niks zoals een "mijn waarheid en jouw waarheid". Er is maar 1 waarheid.
Wat meningen betreft, daar ligt het weer anders.

Mooie post wel Eficaz. Ik had eerlijk gezegd nog meer standaard R&P-bagger verwacht. netjes

Dank :-)

quote:

Ik denk niet dat iedereen het eigen leed het meeste voelt. Wel dat je er het meeste last van hebt, daar leed impliceert dat je lijdt. Maar je kunt ook lijden zonder dat het leed dat je lijdt in de volle kracht tot je bewustzijn doorgedrongen is.
Je kunt lijden zonder dat je doorhebt dat je lijdt, bijvoorbeeld als je denkt dat het normaal is om elke dag aan de dood te denken.

Ik voel denk ik aan wat je bedoeld.

Als iets normaal is, bijvoorbeeld in een cultuur, dus dat iets gewoon is, dan lijdt iemand veel minder,(want iedereen heeft het dan) dan als het iets is, waar je eigenlijk zo'n beetje als je zo es om je heen kijkt, echt alleen in staat; de enige bent...

quote:

Op dinsdag 23 mei 2017 18:12 schreef Eficaz het volgende:
Dank :-)

[..]

Ik voel denk ik aan wat je bedoeld.

Als iets normaal is, bijvoorbeeld in een cultuur, dus dat iets gewoon is, dan lijdt iemand veel minder,(want iedereen heeft het dan) dan als het iets is, waar je eigenlijk zo'n beetje als je zo es om je heen kijkt, echt alleen in staat; de enige bent...

Ik denk niet dat je goed aanvoelt wat ik bedoel.
Je weet zelf wel het beste dat je wat voelt, maar je moet je kunnen spiegelen om beter te begrijpen -wat- er met je aan de hand is.

Op het moment dat je nieteens weet wat je voelt, dan weet je dus niet in hoeverre je leed door jezelf geleden wordt.

Je doelt op "gedeelde smart is halve smart", maar daar doelde ik niet op.

Als je geïndoctrineerd bent dat iets goed voor je is, wat het niet is, dan denk je dat het zo hoort maar je hebt er natuurlijk wel nog steeds last van.

quote:

Op dinsdag 23 mei 2017 18:20 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik denk niet dat je goed aanvoelt wat ik bedoel.
Je weet zelf wel het beste dat je wat voelt, maar je moet je kunnen spiegelen om beter te begrijpen -wat- er met je aan de hand is.

Op het moment dat je nieteens weet wat je voelt, dan weet je dus niet in hoeverre je leed door jezelf geleden wordt.

Je doelt op "gedeelde smart is halve smart", maar daar doelde ik niet op.

Als je geïndoctrineerd bent dat iets goed voor je is, wat het niet is, dan denk je dat het zo hoort maar je hebt er natuurlijk wel nog steeds last van.

Ik heb zelf heel veel gelezen enkele jaren geleden, ik had mzzl dat ik, bij toeval, wist wát ik moest lezen. Dus alles wat geïndoctrineerd was en dus niet bij mezelf hoorde, daar heb ik afstand van gedaan.

Ik heb niet zoveel gelezen. Ik ben meer autodidact.
Voor de rest denk ik niet dat ik je echt kan volgen, maar whatever.

quote:

Op dinsdag 23 mei 2017 18:44 schreef magnetronkoffie het volgende:
Ik heb niet zoveel gelezen. Ik ben meer autodidact.
Voor de rest denk ik niet dat ik je echt kan volgen, maar whatever.

Toen ik veel las, kon ik weten waardoor etc. Ik had bij toeval de auteur van literatuur wat 'mijn' psycholoog op dat moment las. Omdat degene toevallig in een blad stond, waar dat ook stond. Dan heb ik de helft al gewonnen, want ik kon weten waardoor, waarom etc.

Wat niet wil zeggen dat ik het nu altijd zo makkelijk heb. Ik heb makkelijke tijden ertussen. en ook nu en dan best moeilijk. Zeg maar héél erg moeilijk...

Daarom wil ik nú ook effe een paar dagen niemand zien...Die wil dit van mij, die dat....ik kan dat niet aan nu om assertief te blijven, ik wil eerst mezelf weer ontdekken zeg maar.

Iig, sterkte!

[ Bericht 10% gewijzigd door Eficaz op 25-05-2017 10:39:21 ]

quote:

Op donderdag 25 mei 2017 10:32 schreef Eficaz het volgende:

[..]

Daarom wil ik nú ook effe een paar dagen niemand zien...Die wil dit van mij, die dat....ik kan dat niet aan nu om assertief te blijven, ik wil eerst mezelf weer ontdekken zeg maar.

Je moet gewoon "nee" zeggen tegen mensen die slecht voor je zijn. Vraag mensen zelf die wel goed voor je zijn. En wees goed voor je eigen bondgenoten en een keertje "sorry" zeggen moet ook kunnen.

Jezelf ontdekken is iets wat voor iedereen goed is. Niet voor niets noemen ze het ook weleens "je bent de weg een beetje kwijt" want feitelijk ben je dan jezelf kwijt.

Dank voor je "sterkte", maar ik heb vooral meer "mazzel" nodig (in de vorm van niet zeikende energieslurpers) want "sterkte" heb ik van mezelf wel genoeg

Toevallig hebben wij hier vorige maand op werk een overleg over gehad.. Wanneer is iemand uitbehandeld/wanneer heeft het geen zin meer om door te behandelen? En moet je doorgaan tot 'goed/perfect' of tot 'goed genoeg'.

De meeste resultaten worden sowieso geboekt in de eerste 6 maanden, echter hebben we ook mensen in behandeling die al jaren komen..

We hebben nu dus een man in behandeling waarvan ook de vraag is 'en nu?'. Hij is beoordeeld door onze psychiater, door een externe psychiater, is al jaren in behandeling, zegt al jaren suicidaal te zijn, verschillende medicatie geprobeerd, zonder medicatie geprobeerd. Wil niet opgenomen worden, is gedwongen opgenomen geweest, nu weer thuis.. lastige situatie en het is echt niet zomaar dat er wordt gezegd 'je bent uitbehandeld, we kunnen niets meer voor je betekenen' (is nu ook nog niet tegen hem gezegd overigens)

Wat ik wel merk is dat instanties zulke complexe gevallen vaak proberen naar een andere instantie door te verwijzen, wat ik zelf niet altijd het juiste vind maar meer doorschuiven van het probleem.

De psychiatrische zorg werkt vaak net als edn fabriek. Is geen verwiht overigens, want er is veel meer vraag naar hulp dan er aanbod is. Dan wordt het voor de hulpverleners meer lopende band werk.

De samenleving is ook een lopende band. Als je psychisch ziek bent, word je aan de kant geschoven en word je geacht naar een psycholoog of psychiater te gaan die je beter maakt en vervolgens moet je meedoen.

En zo werkt het niet. De enige die de patient weer beter kan maken, is de patient zelf. Een behandelaar kan wel een betere setting bieden, eventueel medicatie voorschrijven ter ondersteuning en vervolgens therapie aanbieden die de gezonde modus versterkt, zodat de patient zelf beter zijn klachten kan hanteren en hopelijk weer gelukkiger kan leven.

Meestal kunnen mensen vanzelf herstellen van hun psychische problemen. Dan gaat het meestal over de meest voorkomende klachten zoals depressies en angsten. Dat wordt meestal veroorzaakt doordat mensen niet goed met hun emoties omgaan en daarom zullen de meeste behandelaars ook daarop inspelen.

Maar wanneer de problemen wat complexer zijn: persoonlijkheidsstoornissen, bipolaire stoornissen, psychotische stoornissen. Wordt het qua behandeling ook complexer én duurder. Het is maar net hoe sterk de patient zelf is om het te kunnen hanteren.

Ik neem borderline als voorbeeld. Het is in de eerste plaats een hechtingsstoornis die al in het eerste levensjaar begint. Als de moeder bijvoorbeeld niet goed weet met baby's om te gaan en haar huilende kind alleen in de wieg laat liggen terwijl dat huilen betekent dat het kind vastgehouden wilt worden en aandacht wilt, kan al een hechtingsprobleem ontstaan. Iemamd krijgt dan al voor het eerste levensjaar het gevoel dat hij/zij er alleen voor staat wanneer hij/zij hulpeloos is.

Het beinvloed het gedrag in de latere jaren. Het kind is bijvoorbeeld driftiger, angstiger en huilt meer. Dat gedrag wordt door anderen vaak niet begrepen. Deze kinderen worden vaker op school gepest en ze krijgen veel kritiek op hun gedrag. Als daarbij de thuissituatie nog steeds inhoudt dat het kind weinig aandacht en onvoorwaardelijke liefde krijgt, kan er bijvoorbeeld borderline ontstaan.

Maar de ene borderliner is de andere niet. De ene is nog in zoverre gezond om te kunnen leren zijn/haar emoties te hanteren. Bijvoorbeeld omdat ze wel goed kunnen relativeren, voldoende zelfreflectie hebben en zich ook in kunnen leven in anderen.

Ik heb zelf borderline en ik besef dat ik er nooit helemaal vanaf kan komen. Maar ik besef ook dat ik in mijn leven dingen heb meegemaakt die mij sterker hebben gemaakt en waardoor ik wat emotionele achterstand had kunnen inhalen. Als ik die dingen niet had meegemaakt, was ik nu waarschijnlijk dood of zat ik ook in zo'n euthanasietraject.

quote:

Op donderdag 25 mei 2017 11:35 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Je moet gewoon "nee" zeggen tegen mensen die slecht voor je zijn. Vraag mensen zelf die wel goed voor je zijn. En wees goed voor je eigen bondgenoten en een keertje "sorry" zeggen moet ook kunnen.

Dank voor je reactie ! De/die mensen zijn niet slecht. (mensen die ik niet helemaal vertrouw komen sowieso mijn huis niet in, weten niet eens wáár ik woon. Ik wil zelf (nog (veel) meer leren om assertief te zijn (dus niet sub-assertief of agressief....->ik schrijf dit laatste niet omdat ik denk dat je niet weet wat ik bedoel, maar voor 'de zekerheid'.

Inderdaad 'nee' zeggen...Dat wil ik vriendelijk doch duidelijk doen (assertief). Want het is niet persoonlijk.

quote:

Jezelf ontdekken is iets wat voor iedereen goed is. Niet voor niets noemen ze het ook weleens "je bent de weg een beetje kwijt" want feitelijk ben je dan jezelf kwijt.

Ja, inderdaad 'Je' bent de weg kwijt', heet het., (of jezelf), en ik wil inderdaad mezelf weer ontdekken (of uitvinden ;-)

quote:

Dank voor je "sterkte", maar ik heb vooral meer "mazzel" nodig (in de vorm van niet zeikende energieslurpers) want "sterkte" heb ik van mezelf wel genoeg

Mzzl !

quote:

Op donderdag 25 mei 2017 13:04 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
De psychiatrische zorg werkt vaak net als edn fabriek. Is geen verwiht overigens, want er is veel meer vraag naar hulp dan er aanbod is. Dan wordt het voor de hulpverleners meer lopende band werk.

De samenleving is ook een lopende band. Als je psychisch ziek bent, word je aan de kant geschoven en word je geacht naar een psycholoog of psychiater te gaan die je beter maakt en vervolgens moet je meedoen.

En zo werkt het niet. De enige die de patient weer beter kan maken, is de patient zelf. Een behandelaar kan wel een betere setting bieden, eventueel medicatie voorschrijven ter ondersteuning en vervolgens therapie aanbieden die de gezonde modus versterkt, zodat de patient zelf beter zijn klachten kan hanteren en hopelijk weer gelukkiger kan leven.

Meestal kunnen mensen vanzelf herstellen van hun psychische problemen. Dan gaat het meestal over de meest voorkomende klachten zoals depressies en angsten. Dat wordt meestal veroorzaakt doordat mensen niet goed met hun emoties omgaan en daarom zullen de meeste behandelaars ook daarop inspelen.

Maar wanneer de problemen wat complexer zijn: persoonlijkheidsstoornissen, bipolaire stoornissen, psychotische stoornissen. Wordt het qua behandeling ook complexer én duurder. Het is maar net hoe sterk de patient zelf is om het te kunnen hanteren.

Ik neem borderline als voorbeeld. Het is in de eerste plaats een hechtingsstoornis die al in het eerste levensjaar begint. Als de moeder bijvoorbeeld niet goed weet met baby's om te gaan en haar huilende kind alleen in de wieg laat liggen terwijl dat huilen betekent dat het kind vastgehouden wilt worden en aandacht wilt, kan al een hechtingsprobleem ontstaan. Iemamd krijgt dan al voor het eerste levensjaar het gevoel dat hij/zij er alleen voor staat wanneer hij/zij hulpeloos is.

Het beinvloed het gedrag in de latere jaren. Het kind is bijvoorbeeld driftiger, angstiger en huilt meer. Dat gedrag wordt door anderen vaak niet begrepen. Deze kinderen worden vaker op school gepest en ze krijgen veel kritiek op hun gedrag. Als daarbij de thuissituatie nog steeds inhoudt dat het kind weinig aandacht en onvoorwaardelijke liefde krijgt, kan er bijvoorbeeld borderline ontstaan.

Maar de ene borderliner is de andere niet. De ene is nog in zoverre gezond om te kunnen leren zijn/haar emoties te hanteren. Bijvoorbeeld omdat ze wel goed kunnen relativeren, voldoende zelfreflectie hebben en zich ook in kunnen leven in anderen.

Ik heb zelf borderline en ik besef dat ik er nooit helemaal vanaf kan komen. Maar ik besef ook dat ik in mijn leven dingen heb meegemaakt die mij sterker hebben gemaakt en waardoor ik wat emotionele achterstand had kunnen inhalen. Als ik die dingen niet had meegemaakt, was ik nu waarschijnlijk dood of zat ik ook in zo'n euthanasietraject.

quote:

Ik heb zelf borderline en ik besef dat ik er nooit helemaal vanaf kan komen. Maar ik besef ook dat ik in mijn leven dingen heb meegemaakt die mij sterker hebben gemaakt en waardoor ik wat emotionele achterstand had kunnen inhalen. Als ik die dingen niet had meegemaakt, was ik nu waarschijnlijk dood of zat ik ook in zo'n euthanasietraject.

Ik heb zelf ook 'dingen' meegemaakt, die ten goede meewerkten en waardoor ik sterker werd. Ik herken het wel wat je zegt; als ik die 'dingen' niet hád meegemaakt dan, ja.,.'Je zou dat ook 'mzzl' kunnen noemen.

quote:

Op donderdag 25 mei 2017 13:04 schreef PabstBlueRibbon het volgende:


-knip-

Heeft de GGZ er niet gewoon belang bij om je zolang mogelijk in behandeling te hebben: want zij verdienen daar geld aan, of je nou profijt hebt van de behandelingen​of niet.

Heb voor mijzelf voorgenomen: dit jaar wil ik best wat behandelingen doorlopen, maar daarna is het ook afgelopen. Want het is niet zo dat ik een achterlijke idioot ben: aangezien ik het immers 29 jaar zonder gedaan heb, en niet eens wist dat ik autisme had.

Nu doorloop ik puur wat behandelingen omdat ik duidelijk wil hebben over mijn ontwikkelingstoornis, en eventueel wat handvatten mee te krijgen.

quote:

Op donderdag 25 mei 2017 14:31 schreef Diqiu-Long het volgende:
Heeft de GGZ er niet gewoon belang bij om je zolang mogelijk in behandeling te hebben: want zij verdienen daar geld aan, of je nou profijt hebt van de behandelingen​of niet.

Heb voor mijzelf voorgenomen: dit jaar wil ik best wat behandelingen doorlopen, maar daarna is het ook afgelopen. Want het is niet zo dat ik een achterlijke idioot ben: aangezien ik het immers 29 jaar zonder gedaan heb, en niet eens wist dat ik autisme had.

Nu doorloop ik puur wat behandelingen omdat ik duidelijk wil hebben over mijn ontwikkelingstoornis, en eventueel wat handvatten mee te krijgen.

Nu weet ik dat niet exact hoor.
Maar volgens mij (met mijn verslavingstraject) word er de eerste week best veel aan je verdiend.

Intake, gesprekken, medicatie en diagnose.. In week 3 heb je dan bv alleen nog maar huur van de kamer.

Dus een snelle omloop snelheid zou denk ik extra geld in de lade brengen..

Die diagnose was bij mij an sich snel gesteld: alleen daarna moest ik weer op een behandeling wachten, pyschoeducatie heet dat. En dat is een groepsbehandeling, waarin ze je leren wat autisme is.

Nou ik heb dus niet bepaald het idee dat mij dat gaat helpen: ik zit er 2 uur en aan het einde ben ik gewoon helemaal op, want je hebt ook van die drukke ADHD gevallen in zo'n groep.

quote:

Op donderdag 25 mei 2017 14:31 schreef Diqiu-Long het volgende:
Heeft de GGZ er niet gewoon belang bij om je zolang mogelijk in behandeling te hebben: want zij verdienen daar geld aan, of je nou profijt hebt van de behandelingenof niet.

Heb voor mijzelf voorgenomen: dit jaar wil ik best wat behandelingen doorlopen, maar daarna is het ook afgelopen. Want het is niet zo dat ik een achterlijke idioot ben: aangezien ik het immers 29 jaar zonder gedaan heb, en niet eens wist dat ik autisme had.

Nu doorloop ik puur wat behandelingen omdat ik duidelijk wil hebben over mijn ontwikkelingstoornis, en eventueel wat handvatten mee te krijgen.

Nee. Het zou ons juist meer opleveren als we kortere trajecten voor meer mensen kunnen aanbieden (we hebben wachtlijsten met meer dan 50 wachtende, vaak langer dan 5 maanden..). De eerste paar maanden leveren het meest op (diagnostisch traject - intake, diagnostisch onderzoek, familie gesprekken etc etc)

Dus mensen langer in behandeling houden voor het geld, gaat voor ons niet op (sggz instelling)

We hebben ook een groot aantal personen in behandeling met ASS. Het kan zeker wat opleveren, idd handvatten om je leven goed in te delen en psycho-educatie om meer te weten te komen over ASS (ook fijn voor partners/familie).

Diagnosen kunnen ook heel belemmerend zijn. Zeker een diagnose als AD(H)D en autisme. Niet iedereen die dat heeft, is hetzelfde en het manifesteert zijn bij iedereen anders. Veel van hen leren zichzelf gedrag aan om kenmerken van hun autisme en/of AD(H)D te compenseren. Wanneer ze volwassen zijn, blijven er nog wat subtiele kenmerken over die hen toch nog heel erg hinderen.

Ik heb het momenteel wel getroffen met mijn behandelaars. Bij mij is vorig jaar de diagnose ADHD vastgesteld. Maar het zijn bij mij meer de emotionele problemen die overheersen en dat zit overigens ook weer verweven met ADHD. Mijn psych begrijpt wel waar ik tegenaan loop. Echter veel mensen die ik daar ken, krijgen coaching van SPVers en dat zijn vaak tuthola's van middelbare leeftijd die je ook zien als standaard-ADHDer en jouw hele gedrag refereren als ADHD en als ze iets niet begrijpen, komen ze ook meteen met "waarschijnlijk heb je ook autisme, van 33% van alle mensen met ADHD is ook autistisch". En als je tegen problemen aanloopt wat niet in hun straatje past, dan zeggen ze doodleuk dat het hun expertise niet en heb je het maar uit te zoeken.

Ja daarom wilde ik niet gediagnosticeerd worden in eerste instantie, maar achteraf is het toch fijn dat je het weet.

quote:

Op donderdag 25 mei 2017 16:49 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Diagnosen kunnen ook heel belemmerend zijn. Zeker een diagnose als AD(H)D en autisme. Niet iedereen die dat heeft, is hetzelfde en het manifesteert zijn bij iedereen anders. Veel van hen leren zichzelf gedrag aan om kenmerken van hun autisme en/of AD(H)D te compenseren. Wanneer ze volwassen zijn, blijven er nog wat subtiele kenmerken over die hen toch nog heel erg hinderen.

Niet als het intrappen van een open deur bedoeld, maar waarom kunnen deze diagnoses heel belemmerend zijn?
Waarom zijn deze diagnoses heel erg hinderen?
Het verandert per definitie niet wie en wat je bent, dus als het een negatieve invloed heeft op momenten dat je zonder diagnose dat nadeel niet gehad zou hebben, dan is dat toch gewoon een vorm van discriminatie?

Tot zover ik weet, is dit zelfs bij wet verboden, dus ik zou ook niet weten waarom dit normaal gevonden zou moeten worden.