Dit is echt helemaal waar!quote:Op donderdag 15 juni 2017 14:04 schreef ChildoftheStars het volgende:
alleen je moet er wel open voor staan. Zoeken achter labeltjes lost je problemen niet op. Eerlijk naar jezelf kijken en werken aan gedrag en achterliggende gedachten/problemen wel.
Als ik jou was zou ik me niet te druk maken om de naam van het labeltje
Dank je wel, dat is precies wat ik bedoelde, alleen lukte het mij niet om het zo goed en lief te verwoordenquote:Op vrijdag 16 juni 2017 21:44 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Dit is echt helemaal waar!
Het labeltje bepaalt jouw identiteit niet. Het labeltje laat een patroon zien en is belangrijk voor de therapeut hoe hij jou moet behandelen.
Het label zegt allerminst in hoeverre iemand gestoord is of afwijkt van de norm en al helemaal niet hoe iemand als persoon is.
Als iemand wordt aangemeld voor behandeling van borderline wil de therapeut een paar dingen helder hebben. Allereerst nagaan of er inderdaad sprake is van borderline en ook of er meer problemen zijn die urgenter zijn of waardoor de behandelstrategie aangepast moet worden.
Maar de therapeut moet ook bepalen of iemand behandelbaar is. Als iemand zijn/haar problemen blijft ontkennen, niet open kan zijn waar hij/zij tegenaanloopt, niet in staat is tot zelfreflectie te komen en te weinig inzicht kan opdoen om het eigen gedrag en dat van anderen te kunnen begrijpen. Vergeet het dan maar!
Dat betekent dus dat borderliners of mensen met een andere persoonlijkheidsstoornis die wél behandeld worden eigenlijk door de therapeuten hoog worden aangezien.
En dat klopt ook wel als je in zo'n behandelcentrum komt. Wat mij vaak opvalt is dat hun grootste probleem is dat ze zo onzeker zijn. Terwijl ze ondanks dat meestal bovengemiddeld intelligent en empathisch zijn en over meerdere talenten beschikken om iets in het leven te bereiken.
Mijn post had totaal geen betrekking op jou dat je niet open genoeg zou zijn hoor.quote:Op zaterdag 17 juni 2017 11:04 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ik begrijp niet waarom jullie beginnen over mensen die niet open genoeg zijn of niet behandeld willen worden?
Dit topic kan zich ook niet schikken aan een eventuele afschaffing van de DSM-V. Hoe moet je zonder een (duidelijke) handleiding een diagnose kunnen stellen? Niet iedere psych houdt zich standaard aan de DSM, zoals een priester zich vastklemt aan de bijbel. Het is niets meer dan een leidraad om voorzichtig een diagnose te kunnen stellen. Een definitieve diagnose word gesteld door een heel team van behandelaars. Het zou niet best als 1 persoon op het gebied van geestenziektes een diagnose kon stellen. Mijn psychiater overlegt ook met collega's en ik kan hem geen ongelijk geven. Gelukkig kan ik met hem lezen en schrijven.quote:Op zaterdag 17 juni 2017 11:04 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ik begrijp niet waarom jullie beginnen over mensen die niet open genoeg zijn of niet behandeld willen worden? Ik heb al mijn gevoelens op tafel gelegd bij de ggz en daar nu spijt van omdat ik me vernederd voel dat het allemaal als relatief onbelangrijk was beschouwd, ondanks de gevolgen voor mijzelf. Maar dat doet er niet toe. Wat er wel toe doet is dat jullie mij nu ineens verwijten dat ik niet weer wat borderline is (volgens de psychiaters van de dsm) , dat ik denk dat het alleen verlatingsangst is. Hoe kan ik de kenmerken niet kennen als ik 'oppervlakkig gezien' (want officiele methoden zijn al oppervlakkig, en nog steeds in gebruik) 'zelf de meeste heb? Borderline zou niet moeilijk te begrijpen zijn als het iets objectiefs en echts was, jammer genoeg is het nogal subjectief met alles wat weer over 'mensen met borderline' wordt beweerd. Maar laat maar, dit topic is duidelijk nog niet toe aan de afschaffing van de dsm en psychiatrie.
Dit dus, Prima verwoord.quote:Op zaterdag 17 juni 2017 11:33 schreef Naesala_1981 het volgende:
Wie heeft vastgesteld dat je die kenmerken hebt?
Wat bedoel je met oppervlakkig?
Ik heb zelf een opleiding tot ervaringsdeskundige gedaan en veel ervaringen opgebouwd met het werken met en helpen van mensen met Borderline. Bovendien heb ik zelf trekken van Borderline in mijn diagnose staan. Ik heb echt geen idee wat ik aan moet met je zin "Borderline zou niet moeilijk te begrijpen zijn als het iets objectiefs en echts was".
De diagnose is namelijk volstrekt helder, zeker in combinatie met de geschiedenis van de cliënt zelf. Het subjectieve kan er hoogstens in zitten dat niet iedere psychiater dezelfde dingen waarneemt, maar dat slaat uiteindelijk op de diagnostische kwaliteiten van een behandelaar en niet op de diagnose Borderline zelf.
Het zal er wel bij horen. Ik heb er ook last van, maar ik pak wel mijn vaste slaapuren. Al komt dat ook omdat ik mij verveel.quote:Op zondag 18 juni 2017 00:16 schreef ChildoftheStars het volgende:
Even een nieuwsgierigheidje: Is slecht slapen iets dat hoort bij persoonlijkheidsproblematiek of heb ik gewoon pech? En als je het ook hebt, wat doe je er tegen?
Elke nacht medicatie slikken wil ik niet (want dan ben ik overdag een zombie), vaste bedtijden lukt me gewoon niet (ik ben heel erg slecht in routines aanleren), maar ik denk dat ik nu met wekkers ga werken in de avond. 's Avonds eentje om geen beeldschermen meer te hebben en eentje om in bed te gaan liggen lezen en eentje om te gaan slapen. Het is gewoon irritant eigenlijk van mijn lichaam
Dat vervelen ken ik helaas niet.quote:Op zondag 18 juni 2017 11:05 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Het zal er wel bij horen. Ik heb er ook last van, maar ik pak wel mijn vaste slaapuren. Al komt dat ook omdat ik mij verveel.
Dat laatste maakt nogal uit ja.quote:Op zondag 18 juni 2017 11:21 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Dat vervelen ken ik helaas niet.
Ik ga mijn wekkertactiek proberen
En o... ja overdag niet slapen
Het slechte inslapen komt bij mij door de PTSS, maar het doorslapen lukt me ook niet. Dat zou best wel door de slordigheid in mijn ritme komen.quote:Op zondag 18 juni 2017 12:22 schreef Tinkepink het volgende:
[..]
Dat laatste maakt nogal uit ja.
Daarnaast iedere dag op dezelfde tijd naar bed. Twee uur daarvoor zijn beeldschermen taboe.
En probeer iedere dag op dezelfde tijd op te staan.
Overigens krijgt iedereen slaapproblemen bij een rommelige omgang met slaap. Hoef je geen psychische problemen voor te hebben. Onvoldoende slaap kan overigens wel psychische problemen triggeren. En zijn soms een symptoom, bijvoorbeeld bij depressie (te vroeg wakker worden).
Jij kunt overdag slapen? Knap, daar is mijn brein veel te actief voor.quote:Op zondag 18 juni 2017 11:21 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Dat vervelen ken ik helaas niet.
Ik ga mijn wekkertactiek proberen
En o... ja overdag niet slapen
Ik slik nogal veel medicatie die me rustig maken. Na mijn pilmomentjes val ik gemakkelijk in slaapquote:Op zondag 18 juni 2017 18:28 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Jij kunt overdag slapen? Knap, daar is mijn brein veel te actief voor.
De psychiater en psycholoog natuurlijk.quote:Op zaterdag 17 juni 2017 11:33 schreef Naesala_1981 het volgende:
Wie heeft vastgesteld dat je die kenmerken hebt?
Wat bedoel je met oppervlakkig?
Ik heb zelf een opleiding tot ervaringsdeskundige gedaan en veel ervaringen opgebouwd met het werken met en helpen van mensen met Borderline. Bovendien heb ik zelf trekken van Borderline in mijn diagnose staan. Ik heb echt geen idee wat ik aan moet met je zin "Borderline zou niet moeilijk te begrijpen zijn als het iets objectiefs en echts was".
De diagnose is namelijk volstrekt helder, zeker in combinatie met de geschiedenis van de cliënt zelf. Het subjectieve kan er hoogstens in zitten dat niet iedere psychiater dezelfde dingen waarneemt, maar dat slaat uiteindelijk op de diagnostische kwaliteiten van een behandelaar en niet op de diagnose Borderline zelf.
Sorry, dan reageerde ik inderdaad nogal overdreven. Maar een diagnose is wel degelijk een vereiste voor een 'behandeling'. En ik heb geen borderline volgens psychologen en psychiaters, maar waarom kunnen ze niet uitleggen. Ook niet waarom andere cliënten het wel hebben. Daarom voelt het voor mij willekeurig dat sommigen een gerichte behandeling krijgen en andere die wordt onthouden. Aan de andere kant, gericht - het is inderdaad ook maar gebaseers op een label, niet op een mens. Toch helpt een behandeling die niet eens op een zo passend mogelijk label is gebaseerd ook niet. Dan is er geen kennis waar de behandeling op kan worden gebaseerd met als gevolg daarvan improvisatie zonder "wetenschappelijke" (voor zover de psychologie wetenschappelijk kan zijn) diepgang. En er is inderdaad zeker een verschil tussen borderliners die hulp zoeken en die dat niet doen. Ik heb ook onbehandelde borderliners meegemaakt en dan ben ik toch blij dat de mensen in dit topic aan zichzelf willen werken en dat het bij hen wel opschiet.quote:Op zaterdag 17 juni 2017 15:39 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Mijn post had totaal geen betrekking op jou dat je niet open genoeg zou zijn hoor.
Ik wilde alleen duidelijk maken dat het label wat je krijgt er op zich niet toe doet, ook geen graadmeter is hoe heftig jouw problemen zijn en of je wel of niet behandeld kan worden.
Overigens als ik jouw posts lees, maak ik daaruit op dat je heel erg aan het zoeken bent naar je identiteit, dat je jezelf heel erg aan labels spiegelt en aan andere mensen. En de comments hier trek jij je soms nogal persoonlijk aan. Dit vind ik typerend voor borderline en het zou mij niks verbazen als je dat hebt.
So what? Ik lees negatieve bagger over borderline vooral hier op FOK! door users die er allemaal hetzelfde vertekende beeld hebben. De negatieve ervaringen kunnen ze hebben van borderliners die inderdaad heel destructief zijn. Maar het kan ook zijn dat het hen totaal ontbreekt aan inlevend vermogen en sowieso niet kunnen omgaan met mensen met een psychische stoornis en/of onzekerheid.
Het gaat erom dat je een behandelaar vindt waarbij jij je veilig en vertrouwd voelt, zodat je met hem of haar een plan kan maken om aan jezelf te werken. Tenminste als je meer perspectief en geluk wilt ervaren.
En helaas gaat het met het vinden van geschikte hulp vaak mis. De meesten hebben al een hele reeks behandelaars achter zich waarbij de therapie niet aanslaat en dat is erg frustrerend.
Maar alleen het feit dat jij hulp opzoekt geeft je al een enorme voorsprong op mensen die maar blijven ontkennen. En dan heb ik het niet over dat je het helemaal gehad hebt en een periode het gewoon zelf wilt aanzien. Ik heb het dan echt over lui die nooit willen inzien dat de verandering bij henzelf begint. Die lui zijn er. Meer dan je denkt! Ze doen zich voor alsof er niks aan de hand is of dat alles veroorzaakt wordt doir de schuld van anderen. Totdat je erachterkomt wat voor puinhoop ze van hun leven maken en ook hoezeer ze er anderen mee benadelen. En daarover totaal geen schuldgevoel hebben, want ze vinden zichzelf het slachtoffer.
Ja ik begrijp wel dat mensen die als laatste redmiddel een diagnose hebben omdat het medisch gezien niet bewezen kon worden niet willen dat ze deze privileges kwijtraken , maar als de diagnose niet goed bewezen kan worden dan is het eigenlijk op een geloof gebaseerd, je moet erin geloven om een diagnose te hebben, behandelaars moeten in je geloven. helaas op dit moment kan daar niets aan veranderd worden vandaar dat ik afschaffing van de psychiatrie het meest aantrekkelijk vind. Maar dat zal toch niet gebeuren, omdat er naast gedupeerden ook te veel mensen zijn die juist baat hebben bij dit subjectieve systeem, en blijkbaar toch op de 1 of andere manier succesvol behandeld kunnen worden.quote:Op zaterdag 17 juni 2017 18:55 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Dit topic kan zich ook niet schikken aan een eventuele afschaffing van de DSM-V. Hoe moet je zonder een (duidelijke) handleiding een diagnose kunnen stellen? Niet iedere psych houdt zich standaard aan de DSM, zoals een priester zich vastklemt aan de bijbel. Het is niets meer dan een leidraad om voorzichtig een diagnose te kunnen stellen. Een definitieve diagnose word gesteld door een heel team van behandelaars. Het zou niet best als 1 persoon op het gebied van geestenziektes een diagnose kon stellen. Mijn psychiater overlegt ook met collega's en ik kan hem geen ongelijk geven. Gelukkig kan ik met hem lezen en schrijven.
Borderline is ,net als iedere andere geestelijke aandoening, een hele complexe aandoening dat zich uit in vele vormen. De ene is hoog functionerend en de andere niet. Sommigen volgen hun gehele behandeltraject en een ander loopt na een aantal sessies boos weg. Dat mag, dat is hun probleem. Is borderline te genezen? Ik denk het niet, maar mits je er zelf achterstaat moet het zeker te behandelen zijn om het leefbaar te maken.
Hoelang slaap je dan gemiddeld door?quote:Op zondag 18 juni 2017 18:53 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ik slik nogal veel medicatie die me rustig maken. Na mijn pilmomentjes val ik gemakkelijk in slaap
Ik geloof zeker niet in een diagnose. Geloven doe je maar in de kerk. Toen ik destijds de diagnose kreeg te horen, werd er zelfs met mij overlegd of ik mij er in kon vinden. Ook na een rits aan medische onderzoeken, kwam naar voren dat ik een chemische onbalans in mijn hoofd had waar niet veel aan gedaan kan worden. Ik kan er medicatie voor krijgen en die heb ik ook voor een lange tijd uitgeprobeerd. Van anti epileptica tot aan anti psychotica, ze hadden allemaal weinig invloed op mijn ziektebeeld. En ze deden meer kwaad dan goed. Ik ging van een actief mens naar een "plant" die de hele dag in een stoel zat naar buiten te kijken. Over de jaren heb ik een aantal therapievormen gevolgd binnen de GGZ o.a. Vers trainingen, mentaliseren en psychotherapie. Her en der heb ik er wat aan gehad, maar het komt niet meer goed. Het enige dat mij op de been houdt, is gewoon doorgaan met leven.quote:Op maandag 19 juni 2017 08:03 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
[..]
Ja ik begrijp wel dat mensen die als laatste redmiddel een diagnose hebben omdat het medisch gezien niet bewezen kon worden niet willen dat ze deze privileges kwijtraken , maar als de diagnose niet goed bewezen kan worden dan is het eigenlijk op een geloof gebaseerd, je moet erin geloven om een diagnose te hebben, behandelaars moeten in je geloven. helaas op dit moment kan daar niets aan veranderd worden vandaar dat ik afschaffing van de psychiatrie het meest aantrekkelijk vind. Maar dat zal toch niet gebeuren, omdat er naast gedupeerden ook te veel mensen zijn die juist baat hebben bij dit subjectieve systeem, en blijkbaar toch op de 1 of andere manier succesvol behandeld kunnen worden.
Waarom zou het niet best zijn als 1 persoon een diagnose kon stellen? Dat bespaart toch personeel en dus geld?
Wat ik heb meegemaakt, heb ik hierboven beschreven. Daarin was het stellen van de diagnose iets subjectiefs. 'Leidraad' noemen ze het, maar dat is het mooier voorstellen dan het is, alsof zij diepere kennis kunnen hebben van wie jij bent. Maar goed, ik zal wel een uitzondering zijn. Haal er alleen asjeblieft gesn mensen bij die boos weglopen in een reactie op mijn post. Ik ben nooit boos weggelopen - dat is nu juist het probleem. Dat had ik eigenlijk moeten doen misschien, maar ik heb de psychiatrie veel kansen gegeven ook nadat ik er na jaren niet beter van geworden was.
Iets tussen een kwartier tot anderhalf uur in extreme gevallen (maar dan ben ik echt heel erg moe).quote:Op maandag 19 juni 2017 09:34 schreef LordofLeaves het volgende:
[..]
Hoelang slaap je dan gemiddeld door?
Sorry, geen ervaring. Maar wel alvast heel erg gefeliciteerd. Hopelijk vind je iets waarbij jij je prettig voelt Komt echt allemaal wel goedquote:Op maandag 19 juni 2017 10:44 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik ben bijna afgestudeerd. Mag ik weten wat voor baan de mede-OPS'ers hebben hier?
Ik heb het niet maar ik ken een vrouw die meerdere persoonlijkheidsstoornissen heeft waaronder OPS. Zij heeft jarenlang in de zorg gewerkt. Met mensen wel te verstaan.quote:Op maandag 19 juni 2017 10:44 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik ben bijna afgestudeerd. Mag ik weten wat voor baan de mede-OPS'ers hebben hier?
Dit soort onduidelijkheid is inderdaad frustrerend en slaat wat mij betreft ook helemaal nergens.quote:Op maandag 19 juni 2017 08:03 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Maar een diagnose is wel degelijk een vereiste voor een 'behandeling'. En ik heb geen borderline volgens psychologen en psychiaters, maar waarom kunnen ze niet uitleggen. Ook niet waarom andere cliënten het wel hebben. Daarom voelt het voor mij willekeurig dat sommigen een gerichte behandeling krijgen en andere die wordt onthouden.
Borderline (nu stabiel) en OPS, minder stabiel. Ik werk als verpleegkundige.quote:Op maandag 19 juni 2017 10:44 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik ben bijna afgestudeerd. Mag ik weten wat voor baan de mede-OPS'ers hebben hier?
Pfff... dat is niet te doen.quote:Op maandag 19 juni 2017 10:40 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Iets tussen een kwartier tot anderhalf uur in extreme gevallen (maar dan ben ik echt heel erg moe).
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |