Als jonge leraar uit het westen van Turkije was hij aangesteld als docent in een klein bergdorpje in het oosten van het land. In de nasleep van de mislukte couppoging verliest Semih zijn baan. Hij wordt ervan beschuldigd lid te zijn van een terroristische organisatie, een standaardformulering die inmiddels tienduizenden mensen hun baan gekost heeft. Semih besluit zich te verzetten. Maar met het rechtssysteem onverdeeld op handen van de regerende AKP ziet hij geen andere keuze dan zijn eigen lichaam in de strijd te gooien. Letterlijk. Inmiddels heeft Semih al bijna zeventig dagen niet gegeten. Samen met de bevriende academicus Nuriye Gülmen is Semih sinds 9 maart in hongerstaking. Zeven dagen per week, 24 uur per dag houden zij samen met vrienden en supporters wake voor het Monument van de Rechten voor de Mens in Ankara, met slechts één enkele eis: ‘wij willen onze banen terug.’
https://www.leverinktekst(...)raren-hongerstaking/Hun protest begon op 9 november, de eerste dag dat zij zich voor het monument in de hoofdstad verzamelden om tegen hun ontslag te protesteren. Sindsdien zijn ze al 27 maal door de politie aangevallen, gearresteerd en gemarteld, zo stellen Semi en Nuriye in een verklaring. Maar tot dusver hebben de Turkse autoriteiten het verzet van de twee hongerstakers en hun vrienden, collega's en sympathisanten nog niet kunnen breken. Iedere dag verzamelen zij zich opnieuw voor het monument en weigeren ze toe te geven aan de druk en de dreigementen om hun protest te beëindigen.
'We zijn niet bang van een beetje honger,' schrijft Nuriye in haar persoonlijke verklaring. 'We zullen onze honger dragen als een mantel ter bescherming van onze eer. We geven ons niet over. We geven niet op. We zullen nooit jullie onrechtvaardigheid gehoorzamen. Jullie zullen ons zien. Jullie zullen ons horen.
http://www.knack.be/nieuw(...)e-column-853001.htmlDat het balletje maar mag gaan rollen.
[ Bericht 9% gewijzigd door Loekie1 op 19-05-2017 20:17:55 ]