Leven na de dood

quote:

Op vrijdag 19 mei 2017 13:50 schreef qajariaq het volgende:
Ik ga er volkomen van uit dat de dood het einde van mijn bestaan is.

quote:

Op vrijdag 19 mei 2017 20:22 schreef Cause_Mayhem het volgende:

[..]

Dingen af laten hangen van anderen met een mening vind ik een beetje raar. Want als je in een boeddhistisch gebied had gewoond hadden de meeste in reïncarnatie geloofd en jij dus ook, woonde je in Amerika waar het merendeel christelijk is had je dan in het christelijke hiernamaals geloofd en ga zo maar door.

Wat je zelf denkt en gelooft af laten hangen van je omgeving vind ik dus apart. Denk zelf na, als het om deze vraag gaat is er niet echt een antwoord, alleen maar wat je zelf het meest logische vindt. En ook dat is nooit meer dan een gedachte, een mening.

quote:

Op vrijdag 19 mei 2017 20:38 schreef Faz3D het volgende:

[..]

Ik zie het meer als fantaseren in gedachten, ik kon vroeger wel eens met iemand vrijuit praten en redeneren wat ik geweldig vind. Dan voer je geen gesprek om gelijk te krijgen of om een discussie te vormen maar om gewoon ergens vanuit te gaan en aan de hand daarvan iets uit werken.

Maar in mijn omgeving heb ik die niet meer, want iedereen vind je dan raar omdat ze de logica en verbanden dan niet snappen omdat jij verbanden trekt die amper uit te leggen zijn. Want jij denkt simpelweg, stel dat het kan. En wat hebben mensen aan stel dat het kan? Ja en? Wat dan?

Dan vraag jij je op je beurt af, waarom niet als het kan? Want je wilt het kwijt en er iets verder mee doen. En om dat uit te leggen heb je niets aan en dan zie je het nut niet meer.

Ik dacht eerst dat zulke mensen als 'vrijdenkers' gezien werden, maar als ik nu lees over vrijdenkers, die kaderen dan ook alles af in hun denken en vormen ook een vast beeld met vooroordelen etc. 'wetenschap' delft dat behoorlijk onder. Lees maar eens wat van horatius op Wikipedia, mooi om dat te lezen.

Correct me if im wrong

quote:

Op vrijdag 19 mei 2017 20:40 schreef Cause_Mayhem het volgende:

[..]

Je hield dus van die sterrenkunde hobby en hebt het opgegeven omdat een paar sneuneuzen dom deden?
Is ook maar 1 van die sneuneuzen een persoon die echt belangrijk is voor je, die er bv in moeilijke tijden voor je zal zijn, ze als goede vriend beschouwd? Als je antwoord daarop nee is, waarom pas je jezelf dan aan aan ze?

Doodzonde dit, niets raars aan die hobby. En al was dat wel zo, je kan niet voor anderen leven, dat gaat je in de kont bijten op ten duur, daar ga je ongelukkig van worden. Dan komt er een dag dat je jezelf aankijkt in de spiegel en jezelf niet meer herkent, je niet thuis voelt in waar je jezelf in veranderd hebt.

Zoals je het hier beschrijft kom je over als een deurmat en zal je merken dat het soort sneuneuzen die je beschrijft daar altijd misbruik van zullen. Altijd commentaar zullen hebben. Dat gaat namelijk niet om wat je doet, dat dat 'dom' is, maar omdat je het toelaat.

quote:

Op zaterdag 20 mei 2017 14:48 schreef JerryWesterby het volgende:

[..]

Ik zou me daar niets van aantrekken. Als het gaat over hoe de werkelijkheid in elkaar zit houden de meeste mensen er hele naieve en simplistische ideeen op na. Verreweg de meeste mensen denken bijvoorbeeld dat de werkelijheid bestaat uit wat we om ons heen zien, zoals tafels, stoelen, huizen, auto's etc. Maar de fysica zegt iets heel anders: de werkelijkheid bestaat uit quarks en fotonen, of trillende supersnaartjes van energie etc. en 99,9999 procent lege ruimte. Voornamelijk helemaal niets dus.

Leven na de dood is strikt genomen onzin. Leven is iets wat een organisme doet, en als een organisme dood gaat, wat alle organismes vroeg of laat doen, leeft het niet meer.
De vraag is: wat gebeurt er met je bewustzijn. En niemand weet wat bewustzijn is.
Dit is natuurlijk een uiterst speculatief onderwerp, maar alles hangt af van je aannames. Als je uitgaat van het heersende materialistische dogma, dat alles bestaat uit 'materie', of 'elementaire deeltjes', of wat dan ook de meest recente fysische theorie zegt dat fundamenteel is, en die materie produceert in bepaalde complexe configuraties op onbekende wijze bewustzijn in organen die we breinen noemen, dan is het denk vrijwel zeker dat als die breinen uit elkaar vallen na de dood van het organisme, het bewustzijn uitdooft of desintegreert.

Maar materialisme is niet meer dan een aanname, en geen erg realistische, juist omdat het geen plek heeft voor bewustzijn. En het is juist het bewustzijn waarmee we de hele werkelijkheid ervaren. Het is de enige drager van de werkelijkheid.

Er zijn twee grote raadsels. Het eerste is dat een universum dat bestaat uit quarks en fotonen e.d. zoiets als bewustzijn heeft voortgebracht, waardoor dit universum een universum is dat zich bewust is van zichzelf. Dat is behoorlijk bijzonder. Het tweede is dat dat bewustzijn nergens te vinden is in het universum. Het enige dat er te vinden is zijn breinen waarin zich fysische processen afspelen met quarks en fotonen e.d. Geen bewustzijn.
Deze twee raadsels kan je in één klap oplossen door aan te nemen dat niet 'materie' maar bewustzijn fundamenteel is, en er altijd geweest is. Dan is het helemaal niet verrassend dat er bewuste wezens ontstaan, en bewustzijn is nergens te localiseren omdat alle locaties zich bevinden in bewustzijn. Noem het een kosmisch bewustzijn. Ruimte, tijd, materie, causaliteit etc. bevinden zich in bewustzijn, niet andersom.

Als dit zo is, is het helemaal niet gezegd dat je bewustzijn uitdooft als het organisme sterft. Dingen als 'sterven' en 'tijd' zijn immers geen eigenschappen van bewustzijn. Het enige dat je weet is dat je bewustzijn niet langer gevuld wordt met ervaringen in een fysische werkelijkheid.

Wie weet is alles wat bewust is onderdeel van dat kosmische bewustzijn, en keer je daar gewoon naar terug. Hoe dat is, ik zou het niet weten. Het ligt buiten ons voorstellingsvermogen. Niets uit onze ervaring in een vierdimensionale ruimtetijd met thermodynamica kan ons daarover enig idee geven.

Maar nogmaals, over of er iets is nadat we sterven kunnen we alleen maar speculeren. Maar omdat het allemaal een kwestie is van onze eigen aannames is het enige dat je wel zeker weet, dat je het niet kan weten.