Stel je eisen aan je vriendschappen?

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 21:01 schreef Droopie het volgende:

[..]

Met kennisen kan je lachen.
Met vrienden kan je lachen maar moet je ook op kunnen bouwen.

Die lessen leer je wel als je ouder bent (dus no worries).

Zeg zelf, met vrienden avonturen beleven is toch veel leuker dan lamlendig op de bank zitten tot je 35e.

Beter zoek je vrienden die je verder brengen in het leven, of nog beter wees de vriend die het avontuur opzoekt en neem ze mee

Op zijn reactie lijkt dit logisch. Geldt dit ook voor mijn reactie? Want ik heb toch sterk het idee dat je dan niet echt vrienden bent geweest juist als je zo denkt als wat jij hier stelt als argument.

Het kan ook andersom: Ik heb de afgelopen maand een lange vriendschap verbroken met mensen die mij dus een luie donder vinden. Mensen die mij niet nemen zoals ik ben en die het nodig vinden om heel hard over mij te oordelen, hoef ik niet in mijn omgeving.

(Het echte pijnpunt in deze was overigens dat ik geen luie donder ben en wel degelijk werk maar dat ze dat dus niet geloven, zonder aanleiding. Mensen die zo dicht bij me staan en dan nog mijn leven in twijfel trekken zijn bij nader inzien niet de vrienden die ik dacht dat ze waren.)

Bepaalde eisen, gelijkwaardigheid in omgang maar wat hij/zij verder doet maakt me geen fuck uit, ieder zijn ding leef en laat leven. . Zolang ik maar niet het idee heb dat iemand slecht met me omgaat (niet oprecht, 2 gezichten, vieze streken leveren, onbetrouwbaar zijn).

Zolang het clickt, respect voor elkaar ongeacht bepaalde keuzes (je hebt soms van die mensen die alles willen opdringen zonder te luisteren naar wat iemand zelf wil en eigen zin willen doordrijven of heel kortzichtig zijn en alles moet gaan zoals zij dat willen).En geen giftige vriendschappen waar je het gevoel heb dat je niet jezelf kan zijn en hij je veroordeelt omdat je een bepaalt karakter hebt bij wijze van.

Echte vriendschap is eerlijk met elkaar kunnen zijn op een constructieve manier, nooit denigrerend en gewoon oprecht plezier ongeacht wat je doet, waar je het over hebt kunnen hebben. Je gunt elkaar de wereld en samen heb je de wereld

.

Niet bewust, maar er moet een basis van respect voor elkaar zijn. Ik denk dat dat wordt aangetast als de ander bijvoorbeeld een zooitje van zijn leven maakt. Maar ik heb nog nooit een vriendschap verbroken om zoiets. Wel vanwege andere redenen, namelijk gebrek aan gelijkwaardigheid waarbij een vriendin van me nogal denigrerend of gemeen tegen me kon doen.

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 19:22 schreef DoubleDip het volgende:

[..]

Het hele probleem is dat dat laatste juist niet lijkt te lukken.

Toegegeven, ik heb niet alle reacties van TS gelezen, maar waar zie jij staan dat hij dat probeert te doen?

quote:

Op zondag 7 mei 2017 00:50 schreef Lucky_Strike het volgende:
Het kan ook andersom: Ik heb de afgelopen maand een lange vriendschap verbroken met mensen die mij dus een luie donder vinden. Mensen die mij niet nemen zoals ik ben en die het nodig vinden om heel hard over mij te oordelen, hoef ik niet in mijn omgeving.

(Het echte pijnpunt in deze was overigens dat ik geen luie donder ben en wel degelijk werk maar dat ze dat dus niet geloven, zonder aanleiding. Mensen die zo dicht bij me staan en dan nog mijn leven in twijfel trekken zijn bij nader inzien niet de vrienden die ik dacht dat ze waren.)

Waarschijnlijk ben je beter af zonder hen dan met hen.
Vaak zijn het van die figuren die met zichzelf niet tevreden zijn en dan maar anderen gaan jennen waar ze dat kunnen.

Binnen een vriendschap stel ik wel eisen aan karakter (vind onder andere eerlijkheid en ruimdenkendheid belangrijk) , maar niet aan wat de ander van zijn leven maakt. Dat moet hij/ zij zelf weten. Ik zal wel mijn mening geven, maar wat hij of zij daar verder mee doet moet die zelf weten.

quote:

Op zondag 7 mei 2017 12:23 schreef Gruj0 het volgende:

[..]

Toegegeven, ik heb niet alle reacties van TS gelezen, maar waar zie jij staan dat hij dat probeert te doen?

[..]

Waarschijnlijk ben je beter af zonder hen dan met hen.
Vaak zijn het van die figuren die met zichzelf niet tevreden zijn en dan maar anderen gaan jennen waar ze dat kunnen.

Ja, zoiets zal het wel zijn. Al vinden zij zichzelf wel ontzettend superieure wezens. Wat ze totaal niet zijn natuurlijk maar dat was nooit een probleem want vrienden accepteer je zoals ze zijn.
Het kwam als een klap voor me maar ik ben geloof ik wel blij dat ik weet waar ik aan toe ben.
---------

Mijn vriend en ik hebben wel eens een vriendschap bewust dood laten bloeden. De vriend in kwestie was dus echt een lamlul. De mannen waren een hechte vriendengroep en een van hen heeft nooit iets van zijn leven gemaakt. Hij viel er toch heel erg buiten. Hij kon echt niet meekomen met de maatschappij. Waarschijnlijk vanwege psychische problematiek en een erg laag iq. Iedereen heeft aan alle kanten geprobeerd om hem te helpen maar hij wilde alleen maar klagen. Hij wilde niet naar de sociale werkplaats want hij was niet gek. Hij wilde alleen maar klagen over dat hij weer een baan was kwijtgeraakt omdat hij niet op was komen dagen.
We nodigden hem nog wel eens uit, alleen. Want in groepen werkte het niet, niemand wilde nog naast hem zitten vanwege zijn oeverloze trage geouwehoer waar geen touw aan vast te knopen was. Maar die avonden dat we hem alleen zagen waren ook zwaar. Hij had, naast zijn geklaag, niets te vertellen. En wat wij vertelden over onze bedrijven, opleiding of wat dan ook snapte hij niet. Dan hadden we gesprekken over wie bepaalt wat normaal is. Als in, het is normaal om op tijd op je werk te komen. Heel vermoeiend.

Ik zou prima bevriend kunnen zijn met een falende kneus, want het gaat volgens mij niet om het feit dat een ander een andere levensstijl heeft of andere waarden voor zijn eigen leven maar of je het leuk met elkaar hebt, goed met elkaar kan lachen of praten. Het moet er ook niet om gaan met wie je wel of niet geassocieerd wil worden (in dat geval ben je een falende vriend).

De kwestie is dan misschien meer dat er weinig input komt van iemand die 'geen leven' heeft en dat dat gaat vervelen?

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 18:35 schreef Bogatell het volgende:
Stel bijvoorbeeld je bent bevriend met iemand waar je op zich wel mee kan lachen over onzin, maar die persoon heeft totaal geen ambities en heeft op zijn 29e bijvoorbeeld nog nooit een fulltime baan gehad en woont bij zijn moeder waar hij zo'n beetje de hele week op de bank hangt.

Zou je daar mee om kunnen gaan?

Zit zelf een beetje in zo'n situatie met een vriend waar ik regelmatig mee om ga die zijn leven nu gigantisch aan het verneuken is de laatste jaren door gewoon de hele week op de bank te hangen. Als ik hem spreek kunnen we wel lachen enzo om grote onzin, maar in mijn achterhoofd denk ik eerlijk gezegd met steeds meer regelmaat : Deze gast is best aan het falen, moet ik daar wel mee om gaan?

Als jullie het gezellig hebben, wat maakt het dan uit wat hij verder doet? Of verlies je iets bij deze vriendschap?

Ik heb denk ik drie keer in mijn leven een vriendschap bewust verbroken. De eerste is al redelijk wat jaren terug. Was een jeugdvriend waar ik altijd wel kwajongensstreken mee uithield toen wij nog kinderen waren. Ik hield mij daar niet meer mee bezig, bij hem werd het steeds erger. Kwajongensstreken begonnen over te slaan op semi-criminele praktijken zoals dingen mollen etc. Op 4 mei gingen wij nog even naar de Mac Donalds en leek het hem wel een leuk idee om tijdens de twee minuten stilte te gaan toeteren met zijn auto. Toen kwam gelukkig het besef dat ik omging met een aso en heb nooit meer met hem afgesproken.

Tweede keer was met iemand die alleen kon afspreken wanneer het hem uitkwam. Ik kon echt enorm met hem lachen en als wij iets gingen doen was dat altijd heel leuk. Maar de volgende dag kon je weer genegeerd worden voor een paar weken. Die gast zat eigenlijk ook wel een beetje met zichzelf in de knoop nu ik er later nog eens aan terug denk. Ik had geen zin om mijn energie in hem te steken dus was het voor mij wel klaar.

Derde keer was met een meisje met borderline die een totaal ander persoon bleek te zijn dan ze zich voor deed. Wij als vriendengroep hadden het beste met haar voor, maar zij zag ons allemaal als concurrenten. Vaak meegemaakt dat wij via via hoorden dat ze ons zwart aan het maken was. Zo vroegen wij haar dikwijls mee om iets leuk te doen en wimpelde ze dat af, om vervolgens tegen mensen te zeggen dat wij haar niet hadden uitgenodigd. Dit gebeurde wat mij betreft iets te vaak en heb ik haar uiteindelijk gezegd dat ik haar nooit meer wil zien.

Ik snap TS overigens wel ergens. Ik heb ook een maat waar ik super veel lol mee kan hebben, maar hij is ook een beetje een flierefluiter. Stuurt soms om 14:00 een snapchat dat hij net uit bed komt terwijl ik er dan al bijna een hele werkdag op heb zitten. Dat is gewoon irritant.

[ Bericht 0% gewijzigd door Bananenpap op 10-05-2017 13:37:04 ]

quote:

Op woensdag 10 mei 2017 13:31 schreef Bananenpap het volgende:
Ik snap TS overigens wel ergens. Ik heb ook een maat waar ik super veel lol mee kan hebben, maar hij is ook een beetje een flierefluiter. Stuurt soms om 14:00 een snapchat dat hij net uit bed komt terwijl ik er dan al bijna een hele werkdag op heb zitten. Dat is gewoon irritant.

Waarom is dat irritant dan? Je wilt dat iedereen dezelfde lijdensweg volgt als jij

Ik zou juist blij zijn voor mijn vrienden als ze lekker uit kunnen slapen.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 18:35 schreef Bogatell het volgende:
Deze gast is best aan het falen, moet ik daar wel mee om gaan?

Mensen zijn verschillend.

Als je echt de vriend was van deze persoon zou het je totaal niet kunnen schelen dat hij geen ambities heeft.

Ook zou je niet de eerste 'ambitieuze' twintiger/dertiger zijn die zijn/haar baantje/relatie/woning kwijt was geraakt en noodgedwongen weer bij moeder thuis in moest trekken.

quote:

Op woensdag 10 mei 2017 14:11 schreef ems. het volgende:

[..]

Waarom is dat irritant dan? Je wilt dat iedereen dezelfde lijdensweg volgt als jij

Ik zou juist blij zijn voor mijn vrienden als ze lekker uit kunnen slapen.

Lijdensweg?

Nee, wel dat ze af en toe reageert.

quote:

Op woensdag 10 mei 2017 20:46 schreef Bananenpap het volgende:

[..]

Lijdensweg?

Het vroege opstaan Ik begrijp niet waarom iemands slaappatroon invloed zou moeten hebben op een vriendschap. Als we samen op de boerderij zouden werken en hij komt elke dag een paar uur later uit bed kan ik me er iets bij voorstellen maar gezien dat doorgaans niet het geval is laat het me verder Siberisch tot hoe laat iemand in bed ligt.

Misschien dat mensen er stiekem jaloers op zijn, maar dat is niet nodig. Iedereen kan zelf kiezen of die persoon wil werken of niet in Nederland. Alles went, ook vroeg opstaan. In theorie zijn we allemaal hetzelfde. Dat beseffen mensen vaak alleen nog niet omdat ze vaak teveel gefocust zijn op de praktijk en het hier en nu.

Ik krijg altijd een nare bijsmaak bij mensen die bewust of onbewust iemand een trap na willen geven om tot een bepaald groep te behoren. Tot op heden is mijn ervaring dat dit soort types vooral leeft zoals het heurt die 180 mee kan draaien als dat de trend is. Een conformist die liever met de wind meewaait en zijn hoofd niet boven het maaiveld durft te steken. Ben jij er zo één TS? Een lafbek die... op het schoolplein meedeed met pesten, nsb-er had kunnen zijn tijdens WOII of iemand die met hooivork en fakel op heksenjacht had kunnen gaan paar eeuwen terug

Als jij er zo één bent heb je heel hard gefaald in dit leven. Een karakterloos persoon die wel ff carriere heeft gemaakt heur, wat ambiteus. Carriere maken doe je vooral voor jezelf ts en het zou geen reden moeten zijn om iemand anders zonder carriere weg te zetten als loser. Meeste mensen die beweren ambitieus te zijn hebben hun ambities gebaseerd op aanzien/status integenstelling tot intellectueel zelfontwikkeling en dat is aan jouw posts ook af te lezen want anders zou je je niet met dit soort gebakken lucht bezig houden. Ik zou het juist verfrissend vinden om zo'n vriend te hebben die schijt aan alles heeft tussen alle carrieretijger vrienden die vaak hanengedrag vertonen.

quote:

Op woensdag 10 mei 2017 23:33 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
In theorie zijn we allemaal hetzelfde.

Wedden van niet?

quote:

Op woensdag 10 mei 2017 23:43 schreef Unlabeled het volgende:
Ik krijg altijd een nare bijsmaak bij mensen die bewust of onbewust iemand een trap na willen geven om tot een bepaald groep te behoren. Tot op heden is mijn ervaring dat dit soort types vooral leeft zoals het heurt die 180 mee kan draaien als dat de trend is. Een conformist die liever met de wind meewaait en zijn hoofd niet boven het maaiveld durft te steken. Ben jij er zo één TS? Een lafbek die... op het schoolplein meedeed met pesten, nsb-er had kunnen zijn tijdens WOII of iemand die met hooivork en fakel op heksenjacht had kunnen gaan paar eeuwen terug

Als jij er zo één bent heb je heel hard gefaald in dit leven. Een karakterloos persoon die wel ff carriere heeft gemaakt heur, wat ambiteus. Carriere maken doe je vooral voor jezelf ts en het zou geen reden moeten zijn om iemand anders zonder carriere weg te zetten als loser. Meeste mensen die beweren ambitieus te zijn hebben hun ambities gebaseerd op aanzien/status integenstelling tot intellectueel zelfontwikkeling en dat is aan jouw posts ook af te lezen want anders zou je je niet met dit soort gebakken lucht bezig houden. Ik zou het juist verfrissend vinden om zo'n vriend te hebben die schijt aan alles heeft tussen alle carrieretijger vrienden die vaak hanengedrag vertonen.

Mensen in hoek van de NSB duwen in een topic als dit.

Schieten met een kanon op een mug vind ik.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 00:20 schreef Droopie het volgende:

[..]

Mensen in hoek van de NSB duwen in een topic als dit.

Schieten met een kanon op een mug vind ik.

Mag graag chargeren maar hey een voormalige NSB-er kan ik nog enigszins begrijpen gezien de omstandigheden destijds, maar een punt zetten achter een prima vriendschap (waarbij beide personen verder geen problemen hebben!) omdat ts zich schaamt tegenover zijn omgeving vind ik erg triest. Het gaat hier niet om een energieslurpende vriend, maar om ts zijn imago omdat vriend niet cool genoeg is Ik vind het niet eens zo zielig voor die vriend. Het gaat mij meer om het karaktereigenschap wat tegenwoordig steeds vaker als de norm wordt gezien. Gemoedeloos word ik ervan.

[ Bericht 0% gewijzigd door Unlabeled op 11-05-2017 01:42:53 (d/t) ]

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 01:42 schreef Unlabeled het volgende:

[..]

Mag graag chargeren maar hey een voormalige NSB-er kan ik nog enigszins begrijpen gezien de omstandigheden destijds, maar een punt zetten achter een prima vriendschap (waarbij beide personen verder geen problemen hebben!) omdat ts zich schaamt tegenover zijn omgeving vind ik erg triest. Het gaat hier niet om een energieslurpende vriend, maar om ts zijn imago omdat vriend niet cool genoeg is Ik vind het niet eens zo zielig voor die vriend. Het gaat mij meer om het karaktereigenschap wat tegenwoordig steeds vaker als de norm wordt gezien. Gemoedeloos word ik ervan.

Nou ik moet ook eerlijk zeggen.
Dat ie zijn vriendschap wil verbreken kan ik nog begrijpen.

Dat hij niet wilt dat anderen nog weten dat hij met zijn "vriend" omgaat vind ik dan ook wel meh.

Dan kan je idd beter de vrienschap verbreken..

Ik denk dat veel van deze zogenaamde 'carriere' mensen in wezen hun leven haten en het psychologisch nodig hebben om neer te kijken op werkelozen/uitzendkrachten omdat ze anders niet meer weten waarom ze hun leven leiden zoals ze dat doen.

Ik breek juist de banden met mensen die wel ambitie hebben; op een bepaalde leeftijd moet je van die onzin genezen zijn. Subjecten van de prestatiemaatschappij zijn slechte conversatiepartners.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 18:35 schreef Bogatell het volgende:
Stel bijvoorbeeld je bent bevriend met iemand waar je op zich wel mee kan lachen over onzin, maar die persoon heeft totaal geen ambities en heeft op zijn 29e bijvoorbeeld nog nooit een fulltime baan gehad en woont bij zijn moeder waar hij zo'n beetje de hele week op de bank hangt.

Zou je daar mee om kunnen gaan?

Zit zelf een beetje in zo'n situatie met een vriend waar ik regelmatig mee om ga die zijn leven nu gigantisch aan het verneuken is de laatste jaren door gewoon de hele week op de bank te hangen. Als ik hem spreek kunnen we wel lachen enzo om grote onzin, maar in mijn achterhoofd denk ik eerlijk gezegd met steeds meer regelmaat : Deze gast is best aan het falen, moet ik daar wel mee om gaan?

Ik zou weleens willen weten welk beroep jij hebt?

quote:

Op woensdag 10 mei 2017 21:14 schreef ems. het volgende:

[..]

Het vroege opstaan Ik begrijp niet waarom iemands slaappatroon invloed zou moeten hebben op een vriendschap. Als we samen op de boerderij zouden werken en hij komt elke dag een paar uur later uit bed kan ik me er iets bij voorstellen maar gezien dat doorgaans niet het geval is laat het me verder Siberisch tot hoe laat iemand in bed ligt.

Dat is de hoofdkern die je haalt uit mijn post? Het gaat er om dat hij een beetje van het flierefluiten is en niet veel doet met zijn leven, zijn slaappatroon is daar een gevolg van. Tot 4:00 's nachts gamen en pas in de middag eens uit zijn bed komen. Dat moet hij inderdaad lekker zelf weten, maar als hij dan om 14:00 een snap stuurt dat hij uit zijn bed komt denk ik wel eens van 'gast, flikker op'.

Ken dit soort mensen ook wel al zijn ze nooit directe vrienden van mij geweest. Rond de 30 jaar oud, nog nooit gewerkt (hooguit een bijbaan als tiener), nog nooit een vriendin gehad en nog thuiswonend. Volgens mij alleen maar gamen en voetbal kijken.

Dan ga je open gegeven moment toch echt uit elkaar groeien.

Jij gaat samenwonen, maakt promotie en krijgt kinderen en dat vind je leuke gespreksonderwerpen. Echter kunnen zij daar niet zoveel mee. In het gunstigste geval lullen ze een beetje mee, maar ik heb het ook al meegemaakt dat diegene flink gefrustreerd is geraakt, omdat hij niets bereikt in zijn leven.

Tja, daar kan je dus echt helemaal niks mee.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 10:16 schreef Bananenpap het volgende:

[..]

Dat is de hoofdkern die je haalt uit mijn post? Het gaat er om dat hij een beetje van het flierefluiten is en niet veel doet met zijn leven, zijn slaappatroon is daar een gevolg van. Tot 4:00 's nachts gamen en pas in de middag eens uit zijn bed komen. Dat moet hij inderdaad lekker zelf weten, maar als hij dan om 14:00 een snap stuurt dat hij uit zijn bed komt denk ik wel eens van 'gast, flikker op'.

Ja, en die 'flikker op' om die redenen begrijp ik dus niet.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 12:24 schreef ems. het volgende:

[..]

Ja, en die 'flikker op' om die redenen begrijp ik dus niet.

Wat begrijp je er niet aan?

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 12:31 schreef Bananenpap het volgende:

[..]

Wat begrijp je er niet aan?

Zoals ik al zei in mijn vorige post, ik begrijp niet hoe die factoren die verder totaal geen invloed hebben op mij persoonlijk wel invloed zouden hebben op onze vriendschappelijke relatie. En waarom een snapchat om 2 uur s'middags stom zou zijn.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 12:32 schreef ems. het volgende:

[..]

Zoals ik al zei in mijn vorige post, ik begrijp niet hoe die factoren die verder totaal geen invloed hebben op mij persoonlijk wel invloed zouden hebben op onze vriendschappelijke relatie. En waarom een snapchat om 2 uur s'middags stom zou zijn.

Ze hebben in zekere zin wel invloed op mij want ik kan mij daar aan ergeren. Ik vind het zonde dat hij zijn tijd (in mijn ogen) niet wat nuttiger besteed. Ik zou het raar vinden als ik mij niks zou aantrekken van het destructieve gedrag van een vriend.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 12:38 schreef Bananenpap het volgende:

[..]

Ze hebben in zekere zin wel invloed op mij want ik kan mij daar aan ergeren. Ik vind het zonde dat hij zijn tijd (in mijn ogen) niet wat nuttiger besteed. Ik zou het raar vinden als ik mij niks zou aantrekken van het destructieve gedrag van een vriend.

Ok. Dan begrijpen we elkaar gewoon (niet).

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 12:42 schreef ems. het volgende:

[..]

Ok. Dan begrijpen we elkaar gewoon (niet).

Dat kan.

Natuurlijk stel ik eisen aan mijn vriendschappen. Maar carrière-ambitie is daar niet een van.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 06:33 schreef Mainport het volgende:
Ik breek juist de banden met mensen die wel ambitie hebben; op een bepaalde leeftijd moet je van die onzin genezen zijn. Subjecten van de prestatiemaatschappij zijn slechte conversatiepartners.

Ambitie =/ prestatiemaatschappijdrangsubjectie.

Er zijn al vaker van dit soort topics geweest.

Dingen zoals o.a. eerlijkheid, oprechtheid, ¬manipulatiedrang, goed hart hebben en normaal zijn, zijn voor mij belangrijke dingen binnen een vriendschap.

Dingen als rang en stand zijn voor een vriendschap niet belangrijk (ik zou zelfs kunnen stellen dat hoe beter iemand karakter me bevalt, hoe minder diens rang/stand er voor mij toe doet). Wel hou ik niet van mensen die inherent lui zijn op cognitief gebied en mensen die asociaal zijn maken bij mij al helemaal geen kans (daar ben ik echt snel klaar mee).

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 18:35 schreef Bogatell het volgende:
Stel bijvoorbeeld je bent bevriend met iemand waar je op zich wel mee kan lachen over onzin, maar die persoon heeft totaal geen ambities en heeft op zijn 29e bijvoorbeeld nog nooit een fulltime baan gehad en woont bij zijn moeder waar hij zo'n beetje de hele week op de bank hangt.

Zou je daar mee om kunnen gaan?

Zit zelf een beetje in zo'n situatie met een vriend waar ik regelmatig mee om ga die zijn leven nu gigantisch aan het verneuken is de laatste jaren door gewoon de hele week op de bank te hangen. Als ik hem spreek kunnen we wel lachen enzo om grote onzin, maar in mijn achterhoofd denk ik eerlijk gezegd met steeds meer regelmaat : Deze gast is best aan het falen, moet ik daar wel mee om gaan?

Moet? Wat vind je leuk aan de vriendschap met hem? Vind je mensen alleen nog maar leuk zolang ze succesvol zijn?
Overigens kan ik je frustratie/twijfels wel een beetje snappen, je wilt (neem ik aan) wel mensen die bereid zijn om inzet te ontplooien. Maar inzet =/ prestatie.

TS, wat is de -echte- reden dat je je steeds meer aan die vriend van je gaat ergeren?
Kan het zou echt schelen dat hij minder geld verdient dan jijzelf? Waar zitten de frustraties 'em in bij deze persoon?

Mijn vriendschappen zijn niet voorwaardelijk op dit soort zaken. Als een vriend mij op een manier naait dan kan ik er wel eens mee kappen maar voor mijn part slapen vrienden van mij met veel plezier en genoegzaamheid onder een brug, interesseert me weinig.

Nou op zich als mensen aardig tegen je zijn kun je gewoon vrienden zijn toch? Ik bedoel wel een beetje zelfde leeftijd natuurlijk. En ze moeten ook niet aan drugs doen of stelen ofzo, maar als je kunt lachen vind ik het prima hoor

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 18:33 schreef beugelbekkie16 het volgende:
Nou op zich als mensen aardig tegen je zijn kun je gewoon vrienden zijn toch? Ik bedoel wel een beetje zelfde leeftijd natuurlijk. En ze moeten ook niet aan drugs doen of stelen ofzo, maar als je kunt lachen vind ik het prima hoor

Ben jij possetje?

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 12:23 schreef Justinn het volgende:
Ken dit soort mensen ook wel al zijn ze nooit directe vrienden van mij geweest. Rond de 30 jaar oud, nog nooit gewerkt (hooguit een bijbaan als tiener), nog nooit een vriendin gehad en nog thuiswonend. Volgens mij alleen maar gamen en voetbal kijken.

Dan ga je open gegeven moment toch echt uit elkaar groeien.

Jij gaat samenwonen, maakt promotie en krijgt kinderen en dat vind je leuke gespreksonderwerpen. Echter kunnen zij daar niet zoveel mee. In het gunstigste geval lullen ze een beetje mee, maar ik heb het ook al meegemaakt dat diegene flink gefrustreerd is geraakt, omdat hij niets bereikt in zijn leven.

Tja, daar kan je dus echt helemaal niks mee.

Uit elkaar groeien is wat anders dan die vriend stante pede de bons gegeven omdat een ander zich er mogelijkerwijs aan stoort dat TS met deze persoon omgaat.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 12:23 schreef Justinn het volgende:
Ken dit soort mensen ook wel al zijn ze nooit directe vrienden van mij geweest. Rond de 30 jaar oud, nog nooit gewerkt (hooguit een bijbaan als tiener), nog nooit een vriendin gehad en nog thuiswonend. Volgens mij alleen maar gamen en voetbal kijken.

Dan ga je open gegeven moment toch echt uit elkaar groeien.

Jij gaat samenwonen, maakt promotie en krijgt kinderen en dat vind je leuke gespreksonderwerpen. Echter kunnen zij daar niet zoveel mee. In het gunstigste geval lullen ze een beetje mee, maar ik heb het ook al meegemaakt dat diegene flink gefrustreerd is geraakt, omdat hij niets bereikt in zijn leven.

Tja, daar kan je dus echt helemaal niks mee.

Het kan begrijpelijk zijn als je uit elkaar groeit als je in een andere levensfase zit en behoefte hebt aan mensen dat in de zelfde lijn als jij zitten. Alleen wat je nu schetst is niet geheel eerlijk tegenover mensen die niet een carrière hebben/samenwonen/kinderen hebben. Vooral omdat je een voorbeeld schetst van iemand dat gefrustreerd is om jou terwijl je zelf zegt dat je geen directe vrienden bent geweest met ‘dit soort mensen’. Als je geen vrienden bent met dat persoon, niets gemeen hebt qua hobby’s en ook niet zijn achtergrond weet (is hij depressief? Is hij werkzoekend, maar niets blijft plakken? Etc), weet je zeker dat de situatie hetzelfde geweest zou zijn als je vrienden met hem bent waar je mee kan lachen (zoals die van OP)?
Er is ook een limiet aan gesprekstof als je een carrière hebt, gaat samenwonen of kinderen hebt. De meeste mensen (dus werk waar je nauwelijks reist) hebben een specifiek (kantoor)werk waar ze elke dag bijna hetzelfde werk doen bij de zelfde plek. Daar zijn ze in gespecialiseerd. Zelfs als er mensen zijn die ook een promotie hebben of iets dergelijks, als ze iets heel anders doen, dan is het gespreksstof heel snel heel saai. Een boekhouder en een web developer hebben wellicht weinig te zeggen als ze verder niets gemeen hebben. Ook al is het geen (kantoor)werk waar je de elke dag hetzelfde doet, wat is precies het verschil tussen verhalen vertellen wat je hebt gedaan op werk en als je een hobby hebt? Zelfs gamers kunnen in een community terecht of geld verdienen en daar over vertellen. Natuurlijk zijn er verschillen, maar er zit ook verschil tussen een brandweerman, een model en een loodgieter of een tandarts. Niet elk verhaal is even boeiend voor de ander.
Is samenwonen echt zo boeiend dat je er urenlang over kan praten?
En hoeveel mensen zijn nou echt geïnteresseerd in verhalen over je kinderen tenzij ze zelf kinderen hebben? Zelfs als iemand een carrière heeft, als ze geen kinderen (willen) hebben, dan is de kans klein dat ze daar genoeg interesse hebben om een vriendschap te behouden.
Heb je geen hobby’s of interesses? Iets te melden over politiek of een mening over de wereld? Geen muziek voorkeur? Er valt zoveel over te praten. Met voetbal en gamen heb je telkens nieuw gespreksstof als je dat gemeen hebt. Voor velen is dat meer dan voldoende en voor de ander niet. Dat maakt het gespreksstof niet minder leuk als ze niet op de zelfde manier leven als jij.

[ Bericht 0% gewijzigd door iammen op 11-05-2017 23:45:43 ]

Zolang je maar af en toe kan chillen waar maak je je dan druk om?

Nuttige kick

quote:

Op vrijdag 8 februari 2019 12:27 schreef dagobertE6 het volgende:
Zolang je maar af en toe kan chillen waar maak je je dan druk om?

2 jaar oud topic, gelukkig is je bericht wel nuttig.

quote:

Op vrijdag 5 mei 2017 19:12 schreef CoolGuy het volgende:
Ik ken daadwerkelijk zo iemand. Heeft 7 jaar gedaan over een 4 jarige universitaire opleiding, was daar in 2007 of 2008 mee klaar en heeft daarna nooit meer gewerkt, op een half jaartje na. Hij woont nog thuis (hij is 35) waar zijn moeder hem de hand boven het hoofd heeft gehouden altijd, en nu heeft ie dan een uitkering aangevraagd (de uitvreter, want hij kán gewoon werken) en dan krijg je blijkbaar begeleiding van het UWV, en die vonden zijn houding op zn zachtst gezegd 'niet best'.

Het boeit hem ook totaal niet, hij heeft geen zin in werken en doet de minst mogelijke moeite. Die houding heeft ie altijd al gehad, maar er kwam een moment dat ik ging studeren en hij ging na de HAVO eerst VWO doen en op een gegeven moment groei je uit elkaar.

Hij zit de hele dag thuis, hij heeft niks te vertellen, dus ik kwam daar steeds minder, en nu kom ik er al jaren en jaren helemaal niet meer. Ik kan daar niks mee. Het heeft er nog niet eens zo zeer mee te maken dat ik niet met hem geassocieerd wil worden, maar we leven gewoon in verschillende werelden, we hebben elkaar simpelweg niks te vertellen, of in ieder geval, hij mij niet, want hij is de hele dag thuis binnen.

Het is ontzettend zonde, want het ís een intelligente jongen, maar hij wil gewoon niet werken, is liever lui dan moe. Tja, ik heb daar helemaal niks mee, met zo'n houding.

Check! Werk en opleiding zal me van m'n vrienden worst zijn. Als ze lekker bezig zijn en wat te melden hebben is het wat mij betreft helemaal cool.

Maat van me heeft ook wel een tijd zonder werk gezeten maar deed toen wel veel vrijwilligerswerk dus dan heb je sowieso wel wat te bespreken.

Mensen zonder iets van zaken waar ze druk mee zijn kan ik ook gewoon niets mee.

Ik heb vrienden van alle soorten, maten en kleuren. Ik zie ze enkel om plezier mee door te brengen, serieus doe ik wel op het werk. Ik kan ook wel op ze rekenen voor bv helpen verhuizen of je hart luchten, dit soort dingen. Ik weet wel bij wie ik weet dat ze niet echt empathisch zijn, maar met wie ik kan lachen,aan wie ik een goede werkvriend hen enz.

Nee, ik stel geen eisen aan hoe vrienden hun leven invullen. Er kunnen zoveel redenen zijn waarom iemands leven niet zo soepel loopt. Thuiswonen en passiviteit kunnen daar uitingen van zijn. Niet iedereen zal zich daar bewust van zijn of er open over zijn, maar als je doorvraagt/iemand goed leert kennen, zijn er vaak echt wel begrijpelijke redenen voor het 'weinig doen'. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die werkelijk 0,0 zin hebben om iets te ondernemen/van hun leven te maken zonder dat daar onderliggende redenen voor zijn.

Zelf ben ik ook zo iemand die best veel slaapt/ op de bank ligt. Geen gebrek aan ambitie, doe dat juist om genoeg energie te hebben om toch wat ambities waar te maken een paar dagen per week. Een fulltime werkweek zou ik graag willen maar is (voor nu) niet haalbaar.
Vind die gespreksstof (daar ging het over op de eerste pagina's van dit topic) dan ook altijd wel een lastig ding, dus ik zou het goed begrijpen als mensen denken: "hier kan ik niet veel mee". Want ja, waar praat je over als je niet veel doet? Nou ja, kan van alles zijn natuurlijk: boeken, series, films, het nieuws, het weer, eten, dingen die de ander meemaakt, sport en meer filosofische of maatschappelijke onderwerpen bijv.

Toch merk ik vaak dat het in de praktijk toch ook vaak gaat over wat mensen doen en meemaken (in ieder geval begint het daarmee, daaruit kunnen natuurlijk weer andere gesprekken voortkomen.). Mijn oplossing is toch vooral iets te gaan doen met anderen, dat is dan fijner dan uit eten gaan bijvoorbeeld. Heb je automatisch gespreksstof.

Verder helemaal eens met wat iammen hierboven schrijft. Maar die post was zo 'oud' dat ik 'm even niet quote

[ Bericht 2% gewijzigd door pietkanarie op 18-02-2019 00:10:00 ]

Ik ga niet met mensen om op wie ik niet wil lijken of die niet in een constructieve richting opgaan waar ik ook heen wil. Als ik met hem bevriend was, moet hij maar snel zijn shit in orde hebben of anders ben ik weg.

[ Bericht 1% gewijzigd door Gary_Oak op 18-02-2019 01:04:56 ]

quote:

Op maandag 18 februari 2019 00:55 schreef Gary_Oak het volgende:
Ik ga niet met mensen om op wie ik niet wil lijken of die niet in een constructieve richting opgaan waar ik ook heen wil. Als ik met hem bevriend was, moet hij maar snel zijn shit in orde hebben of anders ben ik weg.

Is dit sarcastisch?

quote:

Op maandag 18 februari 2019 05:34 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Is dit sarcastisch?

Nee. Beledigd?