R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoe kun je nog ooit respect voor jezelf hebben als je stiekem (en laf dus) iemands banden lek prikt. Zou een (echte) man nooit doen. Ver beneden nivo, en als antwoord hooguit een vette rochel-vluum in het gezicht waard!quote:Op zondag 30 april 2017 01:36 schreef zhe-devilll het volgende:
Bij sommigen helpt wraak nemen best goed.
Banden lekprikken en wat stalken enzo.
[ Bericht 0% gewijzigd door LeesFoknl op 30-04-2017 14:11:33 ]
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Misschien is hij het type dat heel lang niks zegt en dan opeens .... pats boem, finito. Had dan beter eerst "zijn probleem met jou", met jou moeten bespreken. Dan was er misschien nog iets aan ter doen geweest.quote:Op zondag 30 april 2017 02:39 schreef PrinsesPerzik het volgende:
[..]
Toen niet. Nu achteraf, nog steeds niet. Mijns inziens was het niet iets wat we/ik niet konden fixen. Waar ik inmiddels dus ook mee bezig ben door in therapie te gaan. Maar goed, in een relatie ben je met zijn tweeën en het gaat niet enkel om wat ik wil.
En dat hij nu niet meer terug kan is omdat ie de wrevel, de irritatie te ver heeft laten komen en te lang heeft laten duren.
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Gauw doen. Hoe eerder hoe beter je het kan verwerken en dus vergeten. Heel cliché, maar tijd heelt echt alle wonden.quote:
[..]
Ik kwam hem toevallig tegen, het staat niet op de planning om hem nog te zien. Enkel om mijn spullen af te geven.
Je hoeft het niet goed te praten? Wat de reden ook moge zijn, dat doet er allemaal niet toe. Aan haar nu de taak om dit te verwerken en verder te gaan met haar leven.quote:
[..]
Misschien is hij het type dat heel lang niks zegt en dan opeens .... pats boem, finito. Had dan beter eerst "zijn probleem met jou", met jou moeten bespreken. Dan was er misschien nog iets aan ter doen geweest.
En dat hij nu niet meer terug kan is omdat ie de wrevel, de irritatie te ver heeft laten komen en te lang heeft laten duren.
Ik zou het contact ontzettend zakelijk houden voorlopig. Fijn dat je hebt kunnen praten, maar zorg er wel voor dat dit niet een opstapje is voor meer gepieker. Hoe gaat het vandaag?quote:
[..]
Het ging goed, bij het ontbijt 200 gram druiven weggekregen. Daarna ging ik studeren in de bieb en wilde daar lunchen, maar daar zat hij ook.
Even naar hem toe gelopen om te vragen of hij mijn spullen kon afgeven en toen wel een tijdje zitten praten voor het eerst in een maand. Hij stelde zich ook weer open, gaf aan dat hij zich ook erg klote voelde en het echt niet aan zijn gevoelens lag maar wel rust had omdat hij zelf weer 'in control' was. Ergens in het gesprek kreeg ik ook het idee dat zijn ego hem tegenhield.
Maar goed, daarna dus niets meer hebben kunnen eten.
Dat kan, hij is net als ik een binnenvetter. Ik kreeg meer het idee dat hij niet terug kan omdat zijn ego hem tegenhoud, zo van: ik ben ervan weggelopen en kan nu niet terug. Hij gaf wel aan dat hij zich ook heel erg klote voelde. Maar goed.quote:
[..]
Misschien is hij het type dat heel lang niks zegt en dan opeens .... pats boem, finito. Had dan beter eerst "zijn probleem met jou", met jou moeten bespreken. Dan was er misschien nog iets aan ter doen geweest.
En dat hij nu niet meer terug kan is omdat ie de wrevel, de irritatie te ver heeft laten komen en te lang heeft laten duren.
Vandaag beter! Ben lekker bezig geweest in mijn nieuwe huis en heb redelijk gegeten. Een croissantje met kaas, een breaker en een vies gerecht bij de Ikea. Denk dat ik straks nog wel wat meer kan eten.quote:Op zondag 30 april 2017 16:41 schreef Gary_Oak het volgende:
[..]
Ik zou het contact ontzettend zakelijk houden voorlopig. Fijn dat je hebt kunnen praten, maar zorg er wel voor dat dit niet een opstapje is voor meer gepieker. Hoe gaat het vandaag?
Zijn verlies. Klaar. Je kunt het, meisje!quote:
[..]
Dat kan, hij is net als ik een binnenvetter. Ik kreeg meer het idee dat hij niet terug kan omdat zijn ego hem tegenhoud, zo van: ik ben ervan weggelopen en kan nu niet terug. Hij gaf wel aan dat hij zich ook heel erg klote voelde. Maar goed.
Hmm de rest vergat je te lezen?quote:
[..]
Hoe kun je nog ooit respect voor jezelf hebben als je stiekem (en laf dus) iemands banden lek prikt. Zou een (echte) man nooit doen. Ver beneden nivo, en als antwoord hooguit een vette rochel-vluum in het gezicht waard!
Ts heeft opties en soms is wraak iets dat iemand tegenhoudt om iemand los te laten, helaas, ik schrijf dit enkel om die ander even duidelijk te maken dat je dat soort dingen toch niet wilt doen.
Lijkt me?
Dus de andere optie is doorgaan.
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
Yay! Nu kan je dit verder uitbouwen naar je eigen leven weer op de rails krijgen.quote:
[..]
Vandaag beter! Ben lekker bezig geweest in mijn nieuwe huis en heb redelijk gegeten. Een croissantje met kaas, een breaker en een vies gerecht bij de Ikea. Denk dat ik straks nog wel wat meer kan eten.
Het helpt als je afleiding hebt met dingen als je huis. Ga binnenkort weer met vrienden afspreken en probeer om weer onder de mensen te komen.
Herkenbaar gevoel PrinsesPerzik.
Mijn relatie is na vier en half jaar op de klippen gelopen en dat hakt erin. Constant moe, wel honger, maar niet willen eten, angst voor de toekomst etc. Ik merk dat erover praten wel helpt, maar leuk is anders.
Mijn relatie is na vier en half jaar op de klippen gelopen en dat hakt erin. Constant moe, wel honger, maar niet willen eten, angst voor de toekomst etc. Ik merk dat erover praten wel helpt, maar leuk is anders.
Hoe lang geleden nu? Ook voor jou geldt dat tijd alle wonden heelt.quote:
Herkenbaar gevoel PrinsesPerzik.
Mijn relatie is na vier en half jaar op de klippen gelopen en dat hakt erin. Constant moe, wel honger, maar niet willen eten, angst voor de toekomst etc. Ik merk dat erover praten wel helpt, maar leuk is anders.
Zo'n twee weken. We zijn niet met ruzie uit elkaar gegaan. Verre van zelfs, maar ergens wringt iets. Alsof het nog niet helemaal afgesloten is. Zal deels komen omdat we nog spullen moeten verdelen en we allebei een nieuwe plek zoeken om te wonen, maar ook omdat het allemaal snel is gegaan. Een dikke maand geleden nog samen op vakantie geweest. Niets aan de hand, hartstikke leuk gehad. Een maand later ziet de wereld er in haar en mijn ogen ineens heel anders uit.quote:
[..]
Hoe lang geleden nu? Ook voor jou geldt dat tijd alle wonden heelt.
net als hem ook op badoo gaan.quote:
In navolging van mijn laatste topic:
Het is nu ruim een maand over en twee weken geleden dat ik voor het laatst wat heb gehoord, als antwoord op mijn brief.
Ik heb het er nog steeds zo intens moeilijk mee. Het gekke is dat het ontzettend dubbel is. Aan de ene kant heb ik rust, begin maandag met een nieuwe baan, heb mijn oude hobbies herpakt en werk aan mezelf. Als hij nu zou appen om te vragen of ik hem wilde zien, dan zou ik dat niet kunnen. Ik ben er niet klaar voor. Ook als ik zie dat hij andere meiden toevoegt op social media raakt me dat niet echt, ik probeer te geloven dat dat niet betekent dat hij niets om mij geeft of niet aan mij denkt.
Maar anderzijds zit hij letterlijk 24/7 in mijn hoofd. Ik overanalyseer alles, omdat ik nooit een afsluiting heb gehad. Slapen en eten gaat slecht. Ik heb wel honger, maar geen eetlust, waardoor ik inmiddels nog maar 46 kilo weeg (ben wel klein, 1,59 m maar ik woog altijd 53 kilo).
Hoe ga ik hiermee om? Hoe zorg ik dat ik weer eet en hem uit gedachten krijg? Mezelf bezighouden werkt dus niet want dat doe ik al
stop feeling sorry for yourself:quote:
- houd op je eigen misere te benadrukken, richt je op positieve kanten in je leven
- verander je eigen perspectief, kijk naar zaken vanuit een breder kader, kijk vooruit
- wees zuinig op je energie, realiseer je dat energie een beperkt goed is en zeker als je niet goed eet des te schaarser, wees egocentrisch wat dat betreft en gebruik je energie voor zaken die je ook direkt zelf een nut oplevere en jou goeddoen
- sowieso, ego-centrisch zijn is een goed iets en soms van levensbelang; je kunt niet goed voor anderen zijn als je niet eerst al goed voor jezelf kunt zijn.
Realiseer je, je hebt zelf een keuze, je kunt zelf bepalen of het je goed gaat de komende tijd of je kunt ervoor zorgen dat je jezelf beter gaat voelen... je hebt het zelf in de hand.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Kan ik in jouw geval goed begrijpen. Hoe kan alles in een maand tijd voorbij zijn? Valt het niet te herstellen?quote:
[..]
Zo'n twee weken. We zijn niet met ruzie uit elkaar gegaan. Verre van zelfs, maar ergens wringt iets. Alsof het nog niet helemaal afgesloten is. Zal deels komen omdat we nog spullen moeten verdelen en we allebei een nieuwe plek zoeken om te wonen, maar ook omdat het allemaal snel is gegaan. Een dikke maand geleden nog samen op vakantie geweest. Niets aan de hand, hartstikke leuk gehad. Een maand later ziet de wereld er in haar en mijn ogen ineens heel anders uit.
Een maand geleden dus al wel wat aan de hand maar dat had je niet door.
Fylax is op televisie geweest
Dit. En ik moet eerlijk zeggen dat ik na een aantal dagen ook wel achter de breuk sta. Angst voor de toekomst blijft echter wel. Hoe vind je ooit weer iemand..quote:
Een maand geleden dus al wel wat aan de hand maar dat had je niet door.
Wat was er aan de hand dan?quote:
[..]
Dit. En ik moet eerlijk zeggen dat ik na een aantal dagen ook wel achter de breuk sta. Angst voor de toekomst blijft echter wel. Hoe vind je ooit weer iemand..
Op het moment dat ik wegens werk in het buitenland zat is ons appartement onbewoonbaar geraakt wegens brand (al enkele maanden eerder). Zij was er destijds wel en is aan de rook kunnen ontkomen, gelukkig. Haar trauma is vanzelfsprekend groter dan het mijne daardoor, maar we verwerken trauma's compleet anders, ook al omdat ik in mijn pubertijd één van mijn ouders ben verloren.quote:
Ik ben meer de persoon die doorgaat, het slechte achter me wil laten. Zij de binnenvetter die er wel over wil praten, maar waarbij je het er letterlijk uit moet trekken. Dat heb ik te weinig kunnen doen. Ik probeerde haar er op mijn manier doorheen te trekken. Dat verwijt ik mezelf wel, maar het is ook de persoon die ik ben. Leuke nieuwe herinneringen proberen te maken. Niet te veel stilstaan bij de 'wat als' vraag. Vind me alsjeblieft geen lul hierdoor, ik wil over vreselijke en emotionele dingen praten, maar ben niet degene die dat zomaar uit iemand trekt. Of in ieder geval niet uit haar. Je kunt het beter naar me toe roepen en dan sta ik direct voor iemand klaar. Zo'n persoon is zij niet en dat is gaan wringen tussen ons.
Boven op het feit dat de liefde langzaam maar zeker wegebde is het beter zo. Ik kan er eigenlijk met de dag wel beter mee omgaan.
Ik merkte toch dat ik loslaten erg lastig vind. Vooral na afgelopen zaterdag, dat ik zo zag wat het ook met hem deed.
Heb hem vandaag een brief gestuurd met daarin beschreven hoe ik me voel, welke punten ik de mist in ben gegaan en hoe ik het anders zou aanpakken en hoe ik aan mezelf heb gewerkt. Heb erin gezet dat ik het toch wel graag another shot wil geven, omdat ik weet dat hij ook zijn best heeft gedaan voor mij. En het dan rustig aan doen, niet direct weer vol inspringen.
Heb geschreven dat hij niet direct hoeft te antwoorden en de tijd mag nemen om erover na te denken. Maar dat ik hier wel de lijn trek. Als het nu niet is, dan laat ik ook los en hoef ik geen afsluitend gesprek of vrienden zijn of wat dan ook.
Ik ben ergens bang voor de reactie, omdat ik weet dat het dan voor mijn gevoel definitief is als hij niet wilt. Maar aan de andere kant voel ik me opgelucht, ik kan nu in ieder geval zeggen dat ik mijn best heb gedaan.
Heb hem vandaag een brief gestuurd met daarin beschreven hoe ik me voel, welke punten ik de mist in ben gegaan en hoe ik het anders zou aanpakken en hoe ik aan mezelf heb gewerkt. Heb erin gezet dat ik het toch wel graag another shot wil geven, omdat ik weet dat hij ook zijn best heeft gedaan voor mij. En het dan rustig aan doen, niet direct weer vol inspringen.
Heb geschreven dat hij niet direct hoeft te antwoorden en de tijd mag nemen om erover na te denken. Maar dat ik hier wel de lijn trek. Als het nu niet is, dan laat ik ook los en hoef ik geen afsluitend gesprek of vrienden zijn of wat dan ook.
Ik ben ergens bang voor de reactie, omdat ik weet dat het dan voor mijn gevoel definitief is als hij niet wilt. Maar aan de andere kant voel ik me opgelucht, ik kan nu in ieder geval zeggen dat ik mijn best heb gedaan.
quote:
Ik merkte toch dat ik loslaten erg lastig vind. Vooral na afgelopen zaterdag, dat ik zo zag wat het ook met hem deed.
Heb hem vandaag een brief gestuurd met daarin beschreven hoe ik me voel, welke punten ik de mist in ben gegaan en hoe ik het anders zou aanpakken en hoe ik aan mezelf heb gewerkt. Heb erin gezet dat ik het toch wel graag another shot wil geven, omdat ik weet dat hij ook zijn best heeft gedaan voor mij. En het dan rustig aan doen, niet direct weer vol inspringen.
Heb geschreven dat hij niet direct hoeft te antwoorden en de tijd mag nemen om erover na te denken. Maar dat ik hier wel de lijn trek. Als het nu niet is, dan laat ik ook los en hoef ik geen afsluitend gesprek of vrienden zijn of wat dan ook.
Ik ben ergens bang voor de reactie, omdat ik weet dat het dan voor mijn gevoel definitief is als hij niet wilt. Maar aan de andere kant voel ik me opgelucht, ik kan nu in ieder geval zeggen dat ik mijn best heb gedaan.
Is in deze reeks posten iets voor jou? Hielp mij destijds.
R&P / De kunst van het loslaten van je ex #241 Rust im kopf bitte :(
Ik heb het even gelezen maar ik zie mensen die jaren na de breuk er nog over dromen. Dat wil ik niet.quote:
[..]
Is in deze reeks posten iets voor jou? Hielp mij destijds.
R&P / De kunst van het loslaten van je ex #241 Rust im kopf bitte :(
Ik heb wel gewoon vrede met de brief die ik heb gestuurd. Heb de dingen gezegd die ik wilde zeggen, en als het hierna niet goedkomt kan ik gewoon verder en het afsluiten. Dan is het gewoon goed zo.
Daar gaat het om. Je moet zo'n brief enkel met die intentie schrijven, niet om een (bepaalde) reactie verwachten. Het is jezelf uiten, geen onderhandelingsmiddel.quote:
[..]
Ik heb het even gelezen maar ik zie mensen die jaren na de breuk er nog over dromen. Dat wil ik niet.
Ik heb wel gewoon vrede met de brief die ik heb gestuurd. Heb de dingen gezegd die ik wilde zeggen, en als het hierna niet goedkomt kan ik gewoon verder en het afsluiten. Dan is het gewoon goed zo.
En nu verder met je huisje.
Nou ja, bepaalde reactie uitlokken... het liefst zou ik het nog gewoon uitpraten en kijken of we weer ergens kunnen beginnen. Maar ben wel prepared for the worst, verwacht eigenlijk geen reactie.quote:
[..]
Daar gaat het om. Je moet zo'n brief enkel met die intentie schrijven, niet om een (bepaalde) reactie verwachten. Het is jezelf uiten, geen onderhandelingsmiddel.
En nu verder met je huisje.
Succes.quote:
[..]
Nou ja, bepaalde reactie uitlokken... het liefst zou ik het nog gewoon uitpraten en kijken of we weer ergens kunnen beginnen. Maar ben wel prepared for the worst, verwacht eigenlijk geen reactie.
Toch wel een kleine update en iets waar jullie mij wellicht mee verder kunnen helpen:
Eigenlijk ben ik nooit over de relatiebreuk heen gekomen en hij blijkbaar ook niet, want na een half jaar break-up waarvan bijna twee maanden radiostilte kreeg ik toch een berichtje dat hij mij miste. Dit is nu ook al twee maanden geleden en in die twee maanden hebben we eerst een aantal keer het bed gedeeld in een dronken bui, en nu sinds twee weken uitgesproken dat er toch nog veel gevoelens zijn en we zijn nu aan het daten, als in leuke dingen doen en samen zijn.
Het gekke is: vanaf het moment dat we weer samen waren was het alsof er niets was gebeurd. Alsof we niet een half jaar uit elkaar zijn geweest, alsof ik niet tien kilo ben afgevallen van ellende, alsof ik niet bijna mijn verstand verloor van verdriet. Het is alsof het nooit anders is geweest, ontzettend fijn.
Maar toch knaagt onzekerheid. Hij had een vaste scharrel en ik heb aangegeven dat ik niet verwacht dat hij direct weer ergens in springt met mij, maar dat dat wel een harde grens is. Hij heeft toen op een nette manier de situatie uitgelegd aan haar en dat verbroken om verder te kijken met mij. Maar toch, als ik bij hem ben is het fijn en de zevende hemel. Zodra ik weg ben, twijfel ik weer over alles. Wil ik dit wel op deze manier? Wil ik niet gewoon alles of niets? Wil ik eigenlijk liever niets?
Ergens zit zo de angst nog om gekwetst te worden dat ik de neiging heb ervan weg te rennen. Maar dat is stom, want dit is wat ik dat afgelopen half jaar altijd heb gewild.
Hoe kom ik van die gedachten af, om te zorgen dat het dit keer op een goede manier gaat?
Eigenlijk ben ik nooit over de relatiebreuk heen gekomen en hij blijkbaar ook niet, want na een half jaar break-up waarvan bijna twee maanden radiostilte kreeg ik toch een berichtje dat hij mij miste. Dit is nu ook al twee maanden geleden en in die twee maanden hebben we eerst een aantal keer het bed gedeeld in een dronken bui, en nu sinds twee weken uitgesproken dat er toch nog veel gevoelens zijn en we zijn nu aan het daten, als in leuke dingen doen en samen zijn.
Het gekke is: vanaf het moment dat we weer samen waren was het alsof er niets was gebeurd. Alsof we niet een half jaar uit elkaar zijn geweest, alsof ik niet tien kilo ben afgevallen van ellende, alsof ik niet bijna mijn verstand verloor van verdriet. Het is alsof het nooit anders is geweest, ontzettend fijn.
Maar toch knaagt onzekerheid. Hij had een vaste scharrel en ik heb aangegeven dat ik niet verwacht dat hij direct weer ergens in springt met mij, maar dat dat wel een harde grens is. Hij heeft toen op een nette manier de situatie uitgelegd aan haar en dat verbroken om verder te kijken met mij. Maar toch, als ik bij hem ben is het fijn en de zevende hemel. Zodra ik weg ben, twijfel ik weer over alles. Wil ik dit wel op deze manier? Wil ik niet gewoon alles of niets? Wil ik eigenlijk liever niets?
Ergens zit zo de angst nog om gekwetst te worden dat ik de neiging heb ervan weg te rennen. Maar dat is stom, want dit is wat ik dat afgelopen half jaar altijd heb gewild.
Hoe kom ik van die gedachten af, om te zorgen dat het dit keer op een goede manier gaat?
Mag je van jezelf wel gelukkig zijn? Of blijf je altijd op zoek naar een reden om je geluk in twijfel te trekken?
When you're racing, it's life. Anything that happens before or after is just waiting.
Ik vind dat een mooie vraag.quote:
Mag je van jezelf wel gelukkig zijn? Of blijf je altijd op zoek naar een reden om je geluk in twijfel te trekken?
Ik mag van mezelf wel gelukkig zijn, denk ik. Ergens ben ik ook gelukkig, want dit is wat ik het afgelopen half jaar heb gewild. Maar toch blijft die angst sluimeren. Wat als hij weer weggaat? Wat als hij weer vreemdgaat? Wat als hij iemand anders toch leuker vindt? Wat als wat als wat als... ik word er zelf moedeloos van en dan krijg ik de neiging er heel hard van weg te rennen.
|
|
