Moet afwijzing altijd pijn doen?

Dat hangt samen met het ego. Iemand die denkt een ander nodig te hebben zal altijd een negatieve emotie voelen bij afwijzing: een pijn van het ego.

Oplossing: of een besef bij die gene dat die niemand nodig heeft, of een ander om hem/haar aan te vullen.

quote:

Op vrijdag 28 april 2017 09:57 schreef WodanIsGroot het volgende:
Dat hangt samen met het ego. Iemand die denkt een ander nodig te hebben zal altijd een negatieve emotie voelen bij afwijzing: een pijn van het ego.

Precies dit.

Als ik afgewezen word voel ik geen pijn, want ik wil toch niet samen zijn met iemand die dat niet met mij wil zijn.

De meesten mensen willen dat de ander van hun houdt, het is niet zozeer dat zij van de ander houden.

quote:

Op vrijdag 28 april 2017 09:58 schreef Salvad0R het volgende:
Als ik afgewezen word voel ik geen pijn, want ik wil toch niet samen zijn met iemand die dat niet met mij wil zijn.

Maar als je afgewezen wordt dan zul je toch eerst ergens om gevraagd hebben en dus die ander nodig hebben gehad?

quote:

Op vrijdag 28 april 2017 10:07 schreef jeroen25 het volgende:

[..]

Maar als je afgewezen wordt dan zul je toch eerst ergens om gevraagd hebben en dus die ander nodig hebben gehad?

Hoeft geen noodzaak te zijn. Iemand "nodig hebben" is geen liefde, maar afhankelijkheid. Toxische relaties krijg je daar van, met scheve machtsverhoudingen.

Ik sta wel eens open voor een relatie, maar als er van de andere kant geen gelijkwaardige energie komt, dan redeneer ik dat ik niets heb verloren, en blijf ik alsnog gewoon hetzelfde.

...en sowieso zijn vrouwen gebrainwasht om te denken dat ze als prinses behandeld moeten worden, en dat elke gozer op zn knietjes moet voor ze.

Jammer genoeg bevestigen veel gozers dat corrupte idee.

BEDANKT DISNEY

Eens met Salvad0R.

En als je terugkomt op echt van iemand houden en door die persoon afgewezen worden dat het dan pijn doet, je kan het dan wel zo draaien dat als je echt van iemand houdt je die persoon alle geluk met of zonder jou gunt, anders is het een soort van 'bezitterigheid'.

Maar dat is de rationele kant van het verhaal en mensen zijn nou eenmaal geen puur rationele wezens en emotioneel doet het altijd wel ff pijn, het gaat er uiteindelijk om hoe je met die pijn omgaat en hoe lang je het vasthoudt.

quote:

Op vrijdag 28 april 2017 10:09 schreef Salvad0R het volgende:

[..]

Hoeft geen noodzaak te zijn. Iemand "nodig hebben" is geen liefde, maar afhankelijkheid. Toxische relaties krijg je daar van, met scheve machtsverhoudingen.

Ik sta wel eens open voor een relatie, maar als er van de andere kant geen gelijkwaardige energie komt, dan redeneer ik dat ik niets heb verloren, en blijf ik alsnog gewoon hetzelfde.

Dat ja.

Afwijzen neem ik voor het gemak maar even heel ruim op. Zowel in de liefde, als in werk afgewezen worden, doet pijn. Omdat het je ego kwetst. Hoe volwassen je er mee omgaat, rationeel gezien, emotioneel is het altijd een trap in je hart.

Nou ligt het natuurlijk ook in het verwachtingspatroon van de 'verworpene', maar evengoed is het nieuws dat je na 30 jaar trouwe dienst ontslagen wordt voor beide partijen geen prettig nieuws.
Ik persoonlijk zou het niet kunnen, iemand het gat van de deur wijzen na zoveel jaren.
Terwijl ik totaal geen moeite heb om de deur dicht te gooien voor Jehova-getuigen of andere mensen die mij willen bekeren of verleiden om wat geld voor een of ander goed doel te geven.
Vreemde mensen die mijn hulp vragen, kunnen op mij rekenen, tenzij ik het echt niet vertrouw.

En dan de liefde. Als ik verliefd ben en de aanbedene wijst mij af, jank ik alles bij elkaar, en ga weer verder met mijn leven.
De pijn die je voelt als je jong en onervaren bent, is met geen pen te beschrijven. De ervaring moet je leren dat het echt niet tegen jou persoonlijk bedoelt is, maar zo voelt het dus wel.

quote:

Op vrijdag 28 april 2017 10:27 schreef Hiddendoe het volgende:

En dan de liefde. Als ik verliefd ben en de aanbedene wijst mij af, jank ik alles bij elkaar, en ga weer verder met mijn leven.

Hoe ouder ik werd hoe makkelijker ik het vond om er mee om te gaan.

quote:

Op vrijdag 28 april 2017 10:28 schreef AndereBaby het volgende:

[..]

Hoe ouder ik werd hoe makkelijker ik het vond om er mee om te gaan.

Ik niet. Misschien mis ik dan iets. Maar als ik gevoelens heb voor iemand en ik word afgewezen komt dat heel hard aan.

quote:

Op vrijdag 28 april 2017 10:03 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Maar zeker als je aan het opgroeien bent, speelt de ego een grote rol. Ik heb ook het idee dat mensen wanneer ze jong zijn ook niet echt de capaciteit hebben om rekening te houden met de kwetsbaarheden van de ander. Vaak zal zo'n meisje of jongen bewust op een gemene manier iemand de grond in boren, zeker als die persoon de andere lager inschat qua sociale status.

Ik denk dat het te makkelijk is om te zeggen dat alleen de ego wen grote rol speelt. Als je echt van iemand houdt en je bent bereid om alles voor die persoon te doen en zijn, zal het nog steeds hard aankomen als die persoon doet alsof hij of zij van je walgt en niks met je te maken wil hebben.

Waar je deze 'waarheden' vandaan haalt, weet ik niet, maar denk dat je ego hier spreekt.

En waarom is het de schuld van een ander dat mensen van je walgen?

quote:

Op vrijdag 28 april 2017 11:07 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Nou, over het algemeen walgen mensen niet van me. 😉

Maar ik heb twee keer een harde afwijzing meegemaakt, omdat ik toen psychotisch aan het worden was en niet helder kon denken. Daardoor kwamen die afwijzing hard aan.

Maar sowieso van een ander mens "walgen" is toch niet normaal? Als je een onzekere tiener of jongvolwassene bent die niks verkeerd hebt gedaan, lijkt het me pijnlijk als iemand waarvan je hou gedraagd of hij of zij van je walgt toch?

Ik zou in die positie iemand op een tactvollere manier afwijzen.

Tja wat jij zou doen en wat de rest van de wereld doet zijn vaker wel dan niet volledig verschillend van elkaar. Als jij van iemand houdt en die wijst je op een botte wijze af dan is dat eigenlijk alleen maar goed want dan blijkt het ware gezicht van degene waar je gek op bent best lelijk te zijn.

Maar de ideale (voor zover je daar van kan spreken) manier is tactvol maar wel duidelijk. Dus geen gelul met 'ik ben nu niet klaar voor een relatie' of andere van die open afwijzingen die lijken te wijzen naar een toekomst waar die persoon er wel klaar voor is met jou. Dan is 'Nee, je bent een leuke jongen maar totaal mijn type niet' beter. Zelfs een botte 'Wat, met jou? HAHAHAHAHAHAHAHAHA' is beter dan een tactvolle maar 'open' afwijzing.

quote:

Op vrijdag 28 april 2017 11:18 schreef jogy het volgende:

[..]

Tja wat jij zou doen en wat de rest van de wereld doet zijn vaker wel dan niet volledig verschillend van elkaar. Als jij van iemand houdt en die wijst je op een botte wijze af dan is dat eigenlijk alleen maar goed want dan blijkt het ware gezicht van degene waar je gek op bent best lelijk te zijn.

Maar de ideale (voor zover je daar van kan spreken) manier is tactvol maar wel duidelijk. Dus geen gelul met 'ik ben nu niet klaar voor een relatie' of andere van die open afwijzingen die lijken te wijzen naar een toekomst waar die persoon er wel klaar voor is met jou. Dan is 'Nee, je bent een leuke jongen maar totaal mijn type niet' beter. Zelfs een botte 'Wat, met jou? HAHAHAHAHAHAHAHAHA' is beter dan een tactvolle maar 'open' afwijzing.

Eens. Want die open afwijzing leidt alleen maar tot hoop bij de afgewezene, omdat die zich aan elke strohalm zal vastklampen, en als je gewoon 'bot' wordt afgewezen dan heb je die hoop niet, wat als voordeel heeft dat die pijn die je hebt van die afwijzing de enige pijn is, en niet ook nog daarnaast de pijn van de hoop die nooit waarheid wordt. Al met al ben je er met een 'botte' afwijzing sneller overheen.

Ik ben eens gezegd dat ik homo was om van een meisje af te komen wat me half stalkte (voor mn deur wachten enzo)

quote:

Op vrijdag 28 april 2017 11:34 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Ik heb ook best erge dingen gedaan tegen meisjes dat verliefd op me waren toen ik jong was. Kan nog steeds boos op mezelf zijn over de manier waarop ik heb gehandeld.

Zouden zij ook nog boos zijn?

quote:

Op vrijdag 28 april 2017 09:57 schreef WodanIsGroot het volgende:
Dat hangt samen met het ego. Iemand wiens sociale behoefte nog niet vervuld is, zal altijd een negatieve emotie voelen bij afwijzing: een pijn van het ego.

Oplossing: je sociale behoefte vervullen.

Fixed.

En die "aanvulling van de sociale behoefte" hoeft echt geen vriend(in) te zijn of zelfs (meer) vrienden. Het is alleen nodig dat de persoon in kwestie van buiten de bevestiging krijgt dat hij/zij er "mag zijn zoals hij/zij is" zegmaar, zodat de persoon vervolgens zelfvertrouwen kan kweken. Soms is dit slechts de bevestiging van een deel van de omgeving dat afwijzing niet erg is & dat je niemand nodig zou hebben. Of dat er mensen zijn die jou wel mogen om wie je bent.

(Ik maak hierbij uitzondering voor loners - aka mensen, die totaal afgezonderd van de dierlijke wereld nog steeds een gelukkig leven zouden kunnen hebben. Maar daar zijn er nou niet bepaald veel van.)