quote:Ik kan je niet helpen maar ik zou willen dat ik het kon.
Op donderdag 12 december 2002 21:07 schreef Fogerty het volgende:
Ik ben nu al tien minuten heel hard aan het huilen na een tien minuten durend telefoontje van mijn moeder. En dan moet de kerst nog komen. Ik weet echt niet meer wat ik moet.
Sorry hier heb je niets aan, ik typte gewoon wat ik dacht.
quote:Idd een moeilijke situatie, maar uit mijn onwetende visie dit advies: ga nou eens aan jezelf denken, lieverd
Op donderdag 12 december 2002 21:07 schreef Fogerty het volgende:
Ik ben nu al tien minuten heel hard aan het huilen na een tien minuten durend telefoontje van mijn moeder. En dan moet de kerst nog komen. Ik weet echt niet meer wat ik moet.
Maar als ik GEEN contact heb is het ook weer niet goed, want dan voelt ze zich enorm gekwetst en stort ze waarschijnlijk OOK in 
Soms hoop ik gewoon dat ik verongeluk alleen maar om van deze druk af te zijn! Terwijl ik genoeg leuke dingen in mijn leven heb. Maar dit is gewoon altijd overheersend en altijd aanwezig en steeds word ik er weer gek van en ik TREK HET GEWOON NIET MEER 
Ik zit mijn leven lang al in de tang en mijn leven lang wil ik gillen en krijsen en wild om me heen slaan maar mijn leven lang loop ik die neiging al te onderdrukken omdat het alleen maar tot nog meer ellende zou leiden.
Ik gil en krijs hier nog wel even in mijn eentje door
quote:Verdorie, is er geen hulpdienst die je de hele dag kan bereiken ofzo? (ik zeg ook maar wat hoor, sorry maar de pijn die je laat zien lijkt me van dien aard dat je gewoon hulp nodig hebt)
Op donderdag 12 december 2002 21:31 schreef Fogerty het volgende:
En ik ben net te laat voor de telefonische hulp- en advieslijn van de stichting Labyrint, die om 21:30 sloot. Just my luck
quote:Ik overleef het wel weer
Op donderdag 12 december 2002 21:32 schreef DarkElf het volgende:
Verdorie, is er geen hulpdienst die je de hele dag kan bereiken ofzo? (ik zeg ook maar wat hoor, sorry maar de pijn die je laat zien lijkt me van dien aard dat je gewoon hulp nodig hebt)
Ik heb al zo vaak in blinde paniek besloten dat ik per direct alle contact met mijn familie verbreek, maar als ik een paar dagen later dan weer een beetje gekalmeerd ben voel ik me weer schuldig en besluit ik om toch maar wel bij ze langs te gaan enzo. En dan word ik weer gillend gek, en besluit ik weer om per direct alle contact etc etc... 
Zo gaat het al jaren en al jaren houd ik het vol
Ik heb er alleen wel heel erg genoeg van dat mijn leven gewoon nog steeds voornamelijk rondom mijn moeder is ingericht en eigenlijk gewoon helemaal om mijn moeder draait en ik voor mijzelf niet verder kom dan 'het volhouden'. Daar heb ik echt SCHIJTgenoeg van 
Laat mij maar even lekker schelden en tieren hier, ik heb het even nodig en ik zit hier achter mijn toetsenbord ook alweer een beetje door mijn tranen heen te lachen om mijzelf
[scheld- en tiermodus aan]
IK WIL EEN EIGEN LEVEN
[scheld- en tiermodus weer uit]
quote:Ok.
Op donderdag 12 december 2002 21:36 schreef Fogerty het volgende:[..]
Laat mij maar even lekker schelden en tieren hier, ik heb het even nodig en ik zit hier achter mijn toetsenbord ook alweer een beetje door mijn tranen heen te lachen om mijzelf
Koppijn, warm gevoel, zwaar hoofd... duf... naar
Zo nee: dan moet ze die onmiddellijk nemen. Ze kan het jou niet constant blijven verwijten als jij aan jezelf wilt denken.
Zo ja: wat vinden die ervan?
Fogerty: JIJ bent het belangrijkst in je eigen leven. Sterkte meissie.
quote:Oh Fogerty, wat herken ik dit...
Op donderdag 12 december 2002 21:28 schreef Fogerty het volgende:
Maar als ik GEEN contact heb is het ook weer niet goed, want dan voelt ze zich enorm gekwetst en stort ze waarschijnlijk OOK in
.Hoe moeilijk ook, kies voor jezelf. Kies wat goed is voor jou.
En ik heb heel makkelijk praten, maar ik weet wel waarover ik praat.
Ik heb zelf een hele tijd geen contact met mijn moeder gehad, omdat ze me compleet verstikte. De enige manier om los te komen was 0,0 contact. Ik werd verteerd door schuldgevoel. Vreselijk.
Nu gaat het heel langzaamaan beter, ik kan zelfs al twee uur op visite komen zonder me te irriteren .
Als ik jouw verhaal zo lees (zonder veel achtergrondinfo, kan me wel iets herinneren over KOPPkinderen), heb je nog een hele weg te gaan in het loslaten. Maar onthoud: Jij bent nooit verantwoordelijk voor haar geluk, en ook niet voor haar ongeluk. Je kunt alleen voor jezelf zorgen.
En ook al ben je er niet zo dol op: Toch een 
.
Sterkte.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik heb zojuist weer een staaltje van 'niet voor mezelf kiezen' laten zien: ik belde in mijn paniektoestand een vriend op, ik wist dat hij om 6 uur op moet maar ik dacht ach, het is tien uur, het kan nog net. Neemt zijn vrouw op, zegt dat hij net bezig is naar bed te gaan en vraagt of ik hem nog wil spreken en ik zeg (het gaat ook gewoon automatisch!) met mijn stomme kop: "nee, laat hem maar lekker slapen"
SEMTEX mijn moeder heeft al twintig jaar lang alle soorten van hulp en medicijnen gehad en ik heb de hoop op verbetering eigenlijk gewoon opgegeven. Het gaat op dit moment ook niet eens echt slecht met d'r ofzo, maar omdat ik al zolang de ervaring heb dat het minste of geringste verkeerde woord of verkeerde actie haar compleet kan doen omslaan, loop ik toch continu op mijn tenen en dat is waar ik echt gek van word.
En ik kan haar nu gewoon minder goed aan omdat ik met mijn antidepressiva geminderd ben. Verder gaat dat juist zo goed, in mijn gewone dagelijkse leven gaat het nu heel aardig op die lage dosis. En ik vertik het om weer een hogere dosis van dat spul te gaan slikken enkel en alleen om mijn moeder aan te kunnen Dat gaat me toch echt effe te ver!
Maar, na even over koetjes en kalfjes praten met die vrouw van mijn vriend is de paniektoestand wel weg en huil ik ook niet meer Ik zal binnenkort wel eens gewoon rustig en kalm met mensen hierover gaan praten en zien wat ze me aanraden. Moonah ik zou het fijn vinden als je me wat meer over jouw ervaringen zou willen mailen (fogerty@chello.nl) maar als je er niet meer over kwijt wilt dan je hier post begrijp ik dat ook.
Nu ga ik gewoon de knop omzetten en alleen nog maar denken aan de leuke 
man op mijn werk (die hele verliefdheid is 1 grote vlucht, maar het kan me geen barst schelen )
Ik hoop dat het met alle anderen die hier vandaag gepost hebben dat ze zich kut, ziek, zwak of misselijk voelen inmiddels ook weer wat beter gaat zoals nu bij mij
quote:Ik stuur je wel ff een mailtje. Ben blij dat je je wat rustiger voelt.
Op donderdag 12 december 2002 22:21 schreef Fogerty het volgende:
Moonah ik zou het fijn vinden als je me wat meer over jouw ervaringen zou willen mailen (fogerty@chello.nl) maar als je er niet meer over kwijt wilt dan je hier post begrijp ik dat ook.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Maar ik heb dan ook een anti-griepprik gehad.
Op donderdag 12 december 2002 21:57 schreef DuchessX het volgende:
Alleen, verdrietig, depressief in combinatie met een griepje
Hmmmzzzz, ik betrap mezelf steeds op het opjagen van mezelf.
Zodra ik het in de gaten heb, word ik volkomen rustig want dan weet ik dat ik mezelf niet hoeft op te jagen.
Ben dus lekker bezig om de oude denkmechanismes te overschrijven met neutraliserende data.
Ik ben mijn eigen systeembeheerder!
quote:Werkt goed
Op donderdag 12 december 2002 22:21 schreef Fogerty het volgende:
Nu ga ik gewoon de knop omzetten en alleen nog maar denken aan de leuke
Komt door m'n trui, helemaal harig en groot en zacht..
Moe is ook een gevoel nu.. 
en 
(dat wilde vast niemand weten maar het is wel zo)
quote:*aait*
Op vrijdag 13 december 2002 00:00 schreef Noenoe het volgende:
Ik voel me een bolletje wol..Komt door m'n trui, helemaal harig en groot en zacht..
Moe is ook een gevoel nu..
quote:Mij ook aub
Op vrijdag 13 december 2002 00:07 schreef SEMTEX het volgende:[..]
*aait*
quote:Heb je misschien een blaasontsteking, of een vorm daarvan??
Op vrijdag 13 december 2002 00:05 schreef Skull het volgende:
Ik ben verkouden en ik heb pijn in mijn kruis.
(dat wilde vast niemand weten maar het is wel zo)
