Niet langer ondenkbaar: oorlog tussen China en de VS

quote:

De ‘valutamanipulatie’ van China is een heet hangijzer



Renminbi-politiek. ’De grootste valutamanipulator van de planeet’, noemde Trump China al. Officieel valt dat wel mee, maar het Witte Huis heeft zijn eigen tactieken voor handelsbeleid. Speelt China vuil spel met zijn munt? Aan de vooravond van de eerste ontmoeting tussen de Amerikaanse president Trump en de Chinese president Xi Jin Ping op donderdag, hangt die vraag boven de conferentietafel in Mar-a-Lago. Trump gebruikte de term valutamanipulatie in de eerste twee maanden van zijn presidentschap herhaaldelijk, nadat hij China tijdens zijn campagne al „de grootste valutamanipulator ooit op deze planeet” noemde. China zou dat doen om zijn produkten in de VS goedkoper te maken en zo z’n export op te jagen.

Het klinkt brisant, maar valutamanipulator word je niet zomaar: het moet officieel worden vastgesteld. Twee maal per jaar maakt het Amerikaanse ministerie van Financiën, de Treasury, voor het Congres een rapport op over de valutastrategieën van Amerika’s handelspartners. Wordt een land schuldig bevonden, dan kunnen handelsbeperkende maatregelen volgen.

De regering-Obama zag daar telkens van af. De drempel om van dit soort gedrag beschuldigd te kunnen worden is hoog. Aan drie voorwaarden moet worden voldaan. De eerste is een handelsoverschot van meer dan 20 miljard dollar met de VS. Met een enorm overschot van 347.037,9 miljoen dollar voldoet China daar ruimschoots aan.

Tweede criterium is een overschot op de betalingsbalans (waarin ook kapitaalverkeer zit) van meer dan 3 procent van het bruto binnenlands product (bbp). Dat haalt China niet: vorig jaar bedroeg het overschot 1,8 procent. En ook aan het derde criterium is niet voldaan: voortdurende, eenzijdige interventie op de valutamarkt om de muntkoers te drukken.

China greep wel in vorig jaar, maar juist de andere kant op: het steunde de koers van de renminbi om te voorkomen dat deze weg zou zakken, vooral als gevolg van toegestane of heimelijke kapitaalexport. De reusachtige Chinese deviezenreserves zijn inmiddels gedaald van 3.993 miljard dollar in het midden van 2014 tot 3.005 miljard afgelopen maart.

Tenzij de criteria veranderen, is de kans dat China in het komende Treasury-rapport, in april, wordt beschuldigd dus klein. Het zal eerder Taiwan, Zuid-Korea, Zwitserland, Japan of Duitsland overkomen. Ook zij staan op de Amerikaanse ‘monitorlijst’. Bondskanselier Merkel kreeg dat ook te horen. Maar zij verdedigt zich door terecht te stellen dat Duitsland geen eigen munt heeft, maar de euro, en dat manipulatie door Berlijn dus niet mogelijk is.

Andere tactiek
Betekent dit alles dat China vrijuit kan gaan? In het Washington van Trump blijft buitenlandse handel sterk onder de aandacht, en dan vooral het vermeende ‘oneerlijke’ nadeel dat de VS daarvan zouden ondervinden. Onder Amerikaanse druk zag de G20-vergadering van belangrijkste landen in de wereldeconomie vorige maand voor het eerst af van het opnemen in zijn slotverklaring van gezamenlijke steun voor vrijhandel.

De Wall Street Journal berichtte in februari dat het Amerikaanse ministerie van Handel al een andere tactiek overweegt. Daarbij gaat het om het bestempelen van de valutapolitiek van buitenlandse handelspartners als een ‘oneerlijke subsidie’ van hun eigen bedrijfsleven. Amerikaanse bedrijven zouden daar dan bezwaar tegen kunnen maken bij het ministerie. De pijlen zouden in dat geval niet exclusief op heel China worden gericht, maar op afzonderlijke bedrijfstakken – óók van andere landen dan China.

Dat getuigt van realisme: internationale handel vindt vaak plaats binnen bedrijven of de ketens die zij onderling over de wereld hebben gelegd. Het idee dat louter staten hier de spelers zijn is dan ook deels achterhaald. Met algemene barričres beschadigen de VS óók zichzelf. Maar de nieuwe tactiek doet weinig af aan de strijdbare koers die het Witte Huis onder Trump vaart. Elk Amerikaanse bedrijf zou straks op deze manier een concurrent van de eigen markt kunnen weren. Het ministerie van Handel wordt bovendien geleid door Wilbur Ross, samen met handelsvertegenwoordiger Peter Navarro een havik in de ploeg van Trump.

Komt het zo ver? China heeft een koersdaling tegenover de dollar de afgelopen twee jaar niet geheel kunnen of willen tegenhouden. Wel tekenend is dat de renminbi juist de afgelopen maand met 1 procent steeg. Hetgeen niet slecht uitkomt aan de vooravond van Xi’s bezoek aan Trump. Een beetje manipulatie de goede kant op wellicht, om het wat gezelliger te maken in Mar-a-Lago.

quote:

Op woensdag 5 april 2017 20:10 schreef polderturk het volgende:

[..]

Het land heeft 1,2 miljard inwoners en het gemiddelde IQ ligt boven de 100. Kans op succes is daardoor uiteraard groot.

quote:

Op woensdag 5 april 2017 21:16 schreef crystal_meth het volgende:

[..]

1.386 miljard inmiddels.

quote:

China: de C919 is klaar



China zegt dat de Comac C919, het eerste grote passagierstoestel van eigen makelij, ‘binnenkort’ een testvlucht zal maken. Een groep van 63 Chinese luchtvaartspecialisten heeft na onderzoek bepaald dat de C919 technisch gezien klaar is voor de luchtproef. Er zouden alleen nog een paar ‘kleine testen’ aan de grond aan vooraf moeten gaan. De Chinezen hebben eerder een aantal malen aangekondigd dat de C919 zou gaan vliegen – steeds kwam er uitstel.

De Commercial Aircraft Corporation van China (Comac), gevestigd in Shanghai, is sinds begin deze eeuw bezig een eigen narrow body te ontwerpen en te bouwen. Dit is de C919 geworden, die met ongeveer 160 stoelen de concurrentie met de Boeing 737 en de Airbus A320 zou moeten aangaan. Technisch gezien liepen de Chinezen echter telkens tegen nieuwe problemen aan, die leidden tot uitstel van de lancering .

De entry into service is inmiddels verschoven van 2018 naar 2019 of 2020. Air China zal de launch customer zijn. Comac heeft voor de C919 ruim 500 orders ontvangen, vrijwel uitsluitend van Chinese carriers. Het is de vraag of de C919 buiten China aan zal slaan. Boeing en Airbus hebben intussen allebei verbeterde versies van hun bestsellers op de markt gebracht in de vorm van de Boeing 737 MAX en de Airbus A320neo, waarvoor grote belangstelling bestaat. De A320neo is al in gebruik, de Boeing 737 MAX volgt dit voorjaar.

quote:

Op woensdag 5 april 2017 21:49 schreef Dungan_Dungan het volgende:

[..]

http://zakenreis.nl/technologie/c919-weer-klaar/

Haha, het land brandt man. Deze reus en nog lang niet klaar met haar ontwikkeling.

quote:

Op woensdag 5 april 2017 22:08 schreef WammesWaggel het volgende:

[..]

Ben jij dat George_Zina?

quote:

Op woensdag 5 april 2017 22:11 schreef Dungan_Dungan het volgende:

[..]

Sorry, man. Dan ben je bij mij aan het verkeerde adres.

quote:

Op woensdag 5 april 2017 22:12 schreef WammesWaggel het volgende:

[..]

Oké jammer, hij krijgt nog een RMB barky van mij.

quote:

Op woensdag 5 april 2017 22:13 schreef Dungan_Dungan het volgende:

[..]

RMB barky?

quote:

Op woensdag 5 april 2017 22:14 schreef WammesWaggel het volgende:

[..]

Ruilmiddel voor een zak rijst, het Chineze goud.

quote:

Noord-Korea verdacht van bestelen centrale bank Bangladesh

Het Amerikaans gerecht acht Noord-Korea verantwoordelijk voor de miljoenenhack bij de Federal Reserve. In maart vorig jaar kwam aan het licht dat 81 miljoen dollar (75 miljoen euro) gestolen was van de rekening van Bangladesh bij de Amerikaanse centrale bank, de Federal Reserve. De federale politiedienst FBI is er een jaar later van overtuigd dat Noord-Korea, met behulp van Chinese stromannen, daarachter zit. Ook de adjunct-directeur van de Amerikaanse geheime dienst NSA, Richard Ledgett, acht het uiterst gesloten, stalinistische regime in Pyongyang verantwoordelijk.

Filipijnse casino's
De bankroof, die uitgevoerd werd in februari vorig jaar, was een van de grootste diefstallen in de recente geschiedenis. De hackers vroegen toen voor 1 miljard dollar (930 miljoen euro) aan transacties aan, die gedeeltelijk werden uitgevoerd. Door een technische fout slaagden de hackers er maar in 81 miljoen dollar buit te maken, die voornamelijk verdween in Filipijnse casino's. Niettemin zag Atiur Rahman zich genoodzaakt ontslag te nemen als centraal bankier van Bangladesh. Ook de kritiek op Swift, de in Terhulpen gevestigde wereldspeler in betaalverkeer, was snoeihard.

Sony
De Amerikaanse veiligheidsdiensten vermoeden dat de Noord-Koreanen achter de hack zitten wegens de technische gelijkenissen met de Sony-hack in 2014. Toen werd de entertainmentgigant gehackt omdat Sony een film - 'The Interview' - had gemaakt waarin de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un werd gedood.

quote:

Ze gaan in ieder geval niet golfen



Dat Trump een draai van 180 graden maakt in zijn ‘China-beleid’ snapt niemand. Dat zijn Chinese ambtsgenoot al zo snel zou komen, is ook verrassend. Wat zijn de onderwerpen van deze ontmoeting? De Amerikaanse president Donald Trump mag de rijkere, betere golfer en fanatiekere twitteraar zijn, de Chinese president Xi Jinping is onmiskenbaar de meer ervaren, beproefde en geduldiger staatsman. Vol zelfvertrouwen arriveert Xi donderdag op Trumps landgoed Mar-a-Lago voor een 24 uur durend entre-nous met al weer „zijn” tweede Amerikaanse president, een geopolitieke amateur.

Het enige dat vast staat in deze persoonlijke kennismaking tussen de leiders van de twee machtigste landen ter wereld is dat er niet gegolfd zal worden. De sport zit in het strafbankje van de anti-corruptiecampagne in China. Zelfs in zijn wildste dromen zal Xi niet gedacht hebben dat Trump hem al zo vroeg in zijn presidentschap wil ontvangen, en zeker niet ogenschijnlijk onvoorbereid en zonder een doordachte China-strategie. Dat zou de Chinese leider zelf nooit doen.

Geen Chinees medium, geen Chinese Amerika-expert en geen Amerikaanse China-expert, of zij hebben zich enorm verbaasd over de draai van 180 graden van Trump met betrekking tot de mondiale concurrent China. Waarom Trump nagenoeg zijn meeste verkiezingsbeloftes over China heeft ingetrokken of afgezwakt, is voor Wu Xinbo, directeur van Centrum voor Amerikaanse Studies van de Fudan Universiteit, nog steeds een vraag. Onverwachte cadeau’s zijn het mooist, grijnst hij.

„Het is duidelijk dat het nieuwe Amerikaanse China-beleid nog in ontwikkeling is. Vanuit strategisch perspectief geeft dat onze leider de kans om in het vroegste stadium te helpen bij de vorming van het beleid dat voor de VS, China en de hele wereld van groot belang is”, aldus Wu, adviseur van de Chinese autoriteiten en geautoriseerd om met de media te praten over Xi’s verblijf op het oude, vroeg 20-ste eeuwse, kapitalistische landgoed in Florida.

Koersmanipulator
Dat het team van Trump nog niet op sterkte is en dat er over prioriteiten in de belangrijkste, bilaterale relatie van de wereld nog wordt nagedacht in Washington werd al op dag-1 duidelijk. Anders dan Trump had aangekondigd, veranderde er niets. China werd niet meteen gebrandmerkt als koersmanipulator en dief van Amerikaanse banen en Made in China-goederen werden in de havens van Baltimore en New York niet opeens 45 procent duurder als gevolg van strafheffingen. Het mooiste cadeau was de intrekking van het Trans-Pacifische handelsverdrag (TPP), waar China vergeefs tegen had geprotesteerd. En daar bleef het niet bij. Trumps impulsieve voornemen om de Chinese opmars in de Zuid-Chinese Zee met militaire middelen te blokkeren werd door zijn minister van Defensie plompverloren ingetrokken. En met haastige spoed trok Trump zijn uitspraken over de erkenning van een onafhankelijk Taiwan in een telefoongesprek met Xi terug.

Had Trump wél de Amerikaanse vloot ingezet tegen de Chinese bases op de Spratly-eilanden en had hij Taiwan wél erkend als een onafhankelijk land, dan was Xi nooit naar Florida afgereisd. Dan zat hij misschien nu in een Beijingse situation room om de Chinese strijdkrachten in de pas uitgebroken oorlog met de VS richting Taiwan te dirigeren.

Verwacht wordt dat Xi apaiserende toezeggingen zal doen om de Chinese kapitaalstromen naar de VS te verhogen; investeringen die in de laatste paar jaar voor 2,6 miljoen nieuwe banen in de VS hebben gezorgd. Of Trump daarmee tevreden is en pochende tweets over harde, maar succesvolle gesprekken met Xi kan schrijven, is de vraag. Handelspolitiek is taaie kost en Xi, die een lange gang door de instituties van de Communistische Partij heeft afgelegd, is daar zeer bedreven in.

Noord-Korea
Het andere grote thema zal het steeds gevaarlijker Noord-Korea zijn. „Als China het probleem van Noord-Korea niet gaat oplossen, dan doen wij dat,” zei Trump zondag tegen The Financial Times. Of hij doelde op verdere aanscherping van sancties of op een Amerikaanse militaire Alleingang, liet hij opzettelijk in het midden. Trump heeft hier zonder enige twijfel een goed punt, althans in de ogen van China’s bezorgde buurlanden Japan en Zuid-Korea. Noord-Korea vormt de grootste militaire dreiging van dit moment voor Amerikaanse belangen waar ook ter wereld. Het is nog geen Amerikaanse president gelukt de nucleaire ambities van de Kims in te tomen. Het is een kwestie van tijd voordat de jongste telg van de dynastie, Kim Jong-un, over een waterstofbom beschikt, zeggen de experts. Uit recent, nog niet gepubliceerd onderzoek van de Verenigde Naties blijken Chinese onderdanen in de VS en Europa en Chinese bedrijven, waaronder banken, Noord-Korea van geld en goederen te voorzien om het kernwapenprogramma voort te zetten.

Trump hoopt Xi ervan te overtuigen dat China veel meer kan en moet doen om Kim Jong-un klein te krijgen, maar de kans op een succesvolle deal om Noord-Korea onder maximale druk te zetten, is niet groot. Voor Xi is het strategische belang van een Noord-Koreaanse buffer tussen China en het met de VS geallieerde Zuid-Korea vele malen groter dan het risico van een naburige dictator met een waterstofbom. Een chaotische, uiterst riskante implosie van Noord-Korea is het laatste waar Xi aan zal willen meewerken. Hij zal goedmoedig lachend ‘ja’ zeggen tegen Trump in diens met palmen gedecoreerde zuidelijke Witte Huis, om eenmaal weer thuis in Beijing, de noviet Trump straal te negeren. Dat is een les in Chinese machtspolitiek die Trumps voorgangers ook tandenknarsend moesten accepteren. En als Trump toch besluit achter Chinese bedrijven die Noord-Korea helpen aan te gaan, slaat Xi keihard terug. Dat staat nu al vast.

quote:

Zullen China en VS een clash kunnen voorkomen?

Het bezoek van de Chinese president Xi aan het Witte Huis is cruciaal, ook voor Europa. Want elke opkomende grootmacht komt vroeg of laat in conflict met de gevestigde mogendheden en hun bondgenoten, schreef Thucydides.

Wat zou er gebeuren als Peking geregeld een eskader marineschepen voor de Amerikaanse kust liet patrouilleren? Zouden de Amerikanen er hun schouders over ophalen, of zou het land te klein zijn? Waarschijnlijk dat laatste. Andersom vinden ze het in de VS heel normaal dat Amerikaanse schepen voortdurend de Oost- en Zuid-Chinese Zee doorkruisen.

Ze varen er om de Amerikaanse bondgenoten, zoals Japan, Taiwan en de Filippijnen, bij te staan en natuurlijk om de belangrijke maritieme handelsroutes veilig te houden, heet het in de VS. Maar mezelf verplaatsend in de gemiddelde Chinees lijkt het me nogal een affront. Zeker als daarbij bedacht wordt hoe buitenlandse mogendheden er in de 19de en 20ste eeuw tekeer gingen.

Zuid-Chinese Zee
Sinds China 's werelds grootste economie is -- gemeten in koopkrachtpariteit, maar ŕ la -- laat het land zich militair steeds nadrukkelijker gelden. Het ziet er geen been in de confrontatie aan te gaan met Japan over enkele nauwelijks bewoonde eilandjes tussen Taiwan en Okinawa en daarnaast werkt het stoďcijns aan de transformatie van de Zuid-Chinese Zee tot Chinese binnenzee. 'Het heet niet voor niets Zuid-Chinése Zee', luidt de rechtvaardiging.

De vraag is hoe je daar als hegemoon mee omgaat. Zeventig jaar lang hebben de VS de wereld de Pax Americana opgedrongen en nu is er een land dat zijn invloedssfeer in de regio uitbreidt en daarbij letterlijk in 'Amerikaans' vaarwater terechtkomt. Moet je het land militair aanvallen, met economische sancties aanpakken of is het beter om het maar gewoon te laten passeren?

Clash
De Griekse geschiedschrijver Thucydides stelde al vast dat elke opkomende grootmacht vroeg of laat in conflict komt met de gevestigde mogendheden en hun bondgenoten. De invloedrijke Belgische politicoloog en China-kenner Jonathan Holslag herinnerde mij daar onlangs aan toen ik hem in Brussel opzocht. Om die reden zou het hem niet verbazen als het spoedig tot een clash komt.

'Zeker in het Pentagon, maar ook steeds meer in de economische ministeries beginnen de realisten die China midscheeps willen treffen de overhand te krijgen. "We kunnen het beter nu uitvechten met China, nu we nog sterker zijn", klinkt het.' Hoe die realisten zich een oorlog tussen kernmachten voorstellen, is mij niet duidelijk, maar alleen al het feit dat erover gesproken wordt, vind ik een bijzonder verontrustende gedachte.

Oneerlijk
Dat het wederzijdse wantrouwen groot is en er vele frustraties zijn die een snelle escalatie mogelijk maken, valt gemakkelijk op te maken uit de woorden die de Amerikaanse president voortdurend over China bezigt. Donald Trump laat zelden na de Chinezen van alles en nog wat de schuld te geven. De VS worden volgens hem industrieel leeggezogen door een land dat het spel oneerlijk speelt, dat zijn munt manipuleert, de eigen markt afschermt voor buitenlandse aanbieders en zelf in het buitenland de concurrentie wegvaagt met gesubsidieerde staatsbedrijven.

De VS zijn voor vrijhandel, maar die moet wel 'fair' zijn, zegt het Witte Huis nu. Als Holslag gelijk heeft en de Amerikanen er niet voor terugdeinzen China militair aan te vallen, zullen ze er zeker geen probleem mee hebben een handelsoorlog te beginnen tegen het land, denk ik dan. Zo'n oorlog -- China zal immers zeker terugslaan -- zal al desastreus uitpakken voor de economie van beide landen en dus ook voor de wereldeconomie (en dus voor ons), laat staan een echte oorlog.

Mar-a-Lago
De vraag of de golfer Trump en de voetballer Xi Jinping het met elkaar kunnen vinden, zal cruciaal zijn voor de relatie tussen beide landen in de komende jaren. Dat zal deze dagen blijken bij het bezoek dat de Chinese president brengt aan zijn ambtgenoot in diens golfresort Mar-a-Lago in Florida.

Als er ook maar een beetje chemie ontstaat, hoeven de onheilspellende scenario's van Holslag (en vele handelseconomen) niet uit te komen. Wat dat betreft luister ik liever naar iemand als Paul Sheard. De hoofdeconoom van kredietbeoordelaar Standard & Poor's, die jaren in Oost-Azië heeft gewoond en gewerkt, was woensdag even in Amsterdam om bij te praten met journalisten. Hij stelde dat het logisch was dat de wederopstanding van China als supermacht gepaard gaat met de afbakening van invloedssferen, maar dat dit ook in het denken van Trump zit.

Mondiale politieman
Trump vindt dat de VS niet langer als mondiale politieman kan optreden, aldus Sheard. Dat is simpelweg te duur. (Om die reden heeft hij ook geen goed woord over voor de Europeanen die beloven 2% van hun bbp aan defensie uit te geven, gemiddeld niet veel verder komen dan 1,2% en verder lekker meerijden met de Amerikanen.) Waarom zouden de VS het publieke goed van veilige zeeën moeten verschaffen door te patrouilleren in de westelijke Pacific? Het geld dat daarmee gemoeid is, kan in de ogen van Trump veel beter thuis worden besteed. Laat Xi maar lekker zelf dat publieke goed van veilige Aziatische zeeën bekostigen.

Vanuit dat perspectief is Noord-Korea zo belangrijk voor de Amerikanen, zegt Sheard. Als Xi dat land weet te pacificeren, zijn de bondgenoten van de VS veilig en kunnen de VS zich rustig terugtrekken in de oostelijke Pacific. Noord-Korea is dus een soort test voor Peking.

Energie-onafhankelijk
Dat terugtrekken van het mondiale toneel past overigens prima in de isolationistische tradities in de VS. Alweer bijna vijf jaar geleden schreef ik een artikel over de Amerikaanse schalierevolutie en hoe die de internationale verhoudingen op hun kop zet. De onderkop van het stuk luidde: zal Washington zich uit het Midden-Oosten terugtrekken ten faveure van Peking?

Aangezien de VS in sneltreinvaart energieonafhankelijk worden, neemt het strategische belang van het Midden-Oosten vanuit Amerikaans perspectief snel af. Nog kost het ze jaarlijks een slordige $50 mrd om de in Bahrein gestationeerde Vijfde Vloot op volle sterkte te houden. Maar hoe lang moeten ze dat nog volhouden? Kan het geld niet veel beter gebruikt worden om bijvoorbeeld de staatsschuld te verminderen? Ik haalde toen de bekende olie-investeerder T. Boone Pickens aan. Die zei: 'Het is van de gekke dat we die vloot nog in de Perzische Golf hebben liggen. Laat de Chinezen en Europeanen zelf hun aanvoerroutes van olie en gas beveiligen.' Ik vermoed dat zakenman Trump er niet veel anders over denkt.

Invloedssferen
Of we het nu leuk vinden of niet, de 19de-eeuwse wereld van invloedssferen komt terug, of beter: die is al terug. Europa zal aan dat spel mee moeten doen. Dat vergt in de eerste plaats dat we onze defensie op orde hebben - dus voer op die bestedingen. En in de tweede plaats dat we onze interne markt nog verder versterken.

Dat laatste is cruciaal in een wereld die minder geopolitiek, maar meer geo-economisch wordt. En juist in die geo-economische wereld moeten wij als geen ander kunnen floreren, las ik onlangs in een artikel van Rogier Van Varenbergh in European Public Affairs. Economisch gezien is de EU een reus, schrijft de Belg. 'It sits at the heart of a eurosphere of 80 countries that depend on it for trade and investment, and even align themselves with its currency. It is a regulatory superpower.'

De EU is 's werelds grootste markt. De meeste multinationals zijn afhankelijk van de toegang tot de regio en dat betekent dat ze moeten voldoen aan Europese standaarden. Wij kunnen op die manier onze normen, waarden, spelregels en kwaliteitseisen opleggen aan andere landen en hun bedrijven. Wil je er niet aan voldoen? Prima, maar dan krijg je ook geen toegang tot onze markt. Moet je zien hoe snel ze doen wat wij zeggen.

Slaven
Het is precies die macht die Europa moet gebruiken om de Chinezen te dwingen eerlijker zaken te doen, zei Holslag me. 'Wij laten China geld verdienen door onze industrie kapot te dumpen met producten die door slaven in een vervuilde omgeving worden gemaakt en laten hen met dat geld onze havens, vastgoed en fabrieken kopen. We zijn blij als ze hier in de Antwerpse haven een perendistributiecentrum opzetten, maar we verliezen veel meer werkgelegenheid dan de Chinezen hier creëren.' Het is hoog tijd dat we onze economische macht inzetten. Maar dat gaat alleen als we één Europees front vormen en al die waandenkbeelden laten varen dat Europese landen het wel alleen kunnen in deze woelige wereld.

quote:

Op donderdag 6 april 2017 13:24 schreef TheoddDutchGuy het volgende:
Een uitstekende kans om geen kant te kiezen.

Je moet een "amerikaantje doen", conflict veroorzaken of laten gebeuren, tussen twee partijen en dan aan beide partijen wapens leveren en leningen verstrekken.
Daarna, als het eenmaal te gek dreigt te worden, een kant kiezen en om zo alsnog de oorlog te beëindigen.

Om vervolgens nog meer leningen te verstrekken en een land eigenlijk in economische zin, over te nemen.

quote:

Op donderdag 6 april 2017 14:11 schreef polderturk het volgende:

[..]

Als de VS in oorlog is, dan zijn we ook automatisch in oorlog omdat we bij de NAVO zitten. De VS kan een aanval op een eigen oorlogsschip simuleren, waardoor artikel 5 in werking treedt.

quote:

Op donderdag 6 april 2017 14:11 schreef polderturk het volgende:

[..]

Als de VS in oorlog is, dan zijn we ook automatisch in oorlog omdat we bij de NAVO zitten. De VS kan een aanval op een eigen oorlogsschip simuleren, waardoor artikel 5 in werking treedt.

quote:

Op donderdag 6 april 2017 15:05 schreef Hathor het volgende:

[..]

Toen de Amerikanen Irak binnenvielen deden ze anders geen beroep op de NAVO, het enige dat ze zeiden was "you're either with us or against us", en dat was het dan. Duitsland en Frankrijk zijn NAVO partners maar dat weerhield ze niet om te weigeren mee te doen.

quote:

Op donderdag 6 april 2017 15:09 schreef polderturk het volgende:

[..]

Irak had de VS ook niet aangevallen. Artikel 5 was niet geactiveerd. De VS had er ook geen beroep op gedaan.
De VS betaalt iets van 70% van de totale NAVO kosten. Dus eigenlijk hebben ze ons ook niet heel hard nodig lijkt me.

quote:

Op donderdag 6 april 2017 15:08 schreef TheoddDutchGuy het volgende:

[..]

Het is geen 1950 meer, een oorlog tegen china gaan we niet winnen, of je moet wel heel naief zijn.
Net zo min tegen de Russen overigens.

Nee, de Amerikanen gaan maar eens fijn oogsten wat ze al jaren zaaien.

quote:

Op donderdag 6 april 2017 15:08 schreef TheoddDutchGuy het volgende:

[..]

Het is geen 1950 meer, een oorlog tegen china gaan we niet winnen, of je moet wel heel naief zijn.
Net zo min tegen de Russen overigens.

Nee, de Amerikanen gaan maar eens fijn oogsten wat ze al jaren zaaien.

quote:

Op donderdag 6 april 2017 15:18 schreef Odaiba het volgende:

[..]

Die oorlog gaan wij wel winnen hoor, het is alleen de vraag ten koste van wat en hoe dan verder, want China onder controle houden zal nog veel moeilijkere zijn en zal waarschijnlijk opgedeeld/uiteenvallen in verschillende Chinese staten.

Echt een heel slecht plan dus waar we helemaal niks mee opschieten.

quote:

Op donderdag 6 april 2017 15:43 schreef Eenskijken het volgende:

[..]

china heeft een miljoenenleger, gecombineerd met high tech ontwikkelinge de laatste jaren dat win je niet, zelfs amerika niet. Net zoiets dat oorlog tegen rusland niet te winnen is. Ok je zal niet verliezen, maar niemand wint dat.

quote:

Op donderdag 6 april 2017 16:22 schreef Odaiba het volgende:

[..]

Eigenlijks verliezen beide landen, waar we het eigenlijks allemaal al over eens zijn. Het is enkel maar de vraag wie houd de industriële capaciteit als langste operationeel.

China is niet in staat om de oorlog buiten zijn eigen sfeer te brengen, dus zal Amerika constant druk zetten op de Chinese kust en daar bevind zich een groot deel van de industrie.

Verder heb je natuurlijk nukes, als die eenmaal worden ingezet is het snel gebeurd met beide landen.