Waar maak ik me druk om?
Een blik in het hoofd van Krea. Deel 5.
Goed. Ik woon in een klein smal straatje. Deze straat is éénrichting en aan beide kanten staan auto's. Ongeveer 30% van het verkeer is sluipverkeer dat tegen het verkeer in met een noodgang voorbij raast. Met een noodgang, omdat ik vermoed dat het idee is dat hoe sneller ze rijden hoe kleiner de kans dat ze tegenverkeer tegenkomen of een boete krijgen. De politie heb ik nog nooit gezien, behalve als ze óók met een noodgang de verkeerde kant op de straat in rijden.
Dit heeft in het verleden de nodige spiegels gekost (bij anderen) en ook af en toe kleine aanrijdingen of schades. Ik rij zelf behoorlijk om, om bij mijn huis te kunnen parkeren en doe dus niet mee aan deze ellende.
Iedereen in de straat stoort zich aan de spookrijders.
Vanmorgen was het weer zover. Ik wilde net mijn parkeervak uitrijden en zag iemand de hoek om scheuren. Ik rij weg en die muts, want dat was het, wil vervolgens aan de verkeerde kant langs mij rijden. Dus niet gewoon spookrijden, maar dubbel-verkeerd-spookrijden.
Impasse. Zij staat heftig gebarend stil. Ik sta stil en zeg door de dichte ramen van mijn auto dat ze verkeerd rijdt. Om haar daden kracht bij te zetten, rijdt ze nog even 30cm naar voren. Ik blijf stil staan. Ik zie haar haar telefoon pakken om iemand te bellen.
Deze reactie snap ik al niet. Als je dan toch zo verkeerd rijdt, wees dan een vent (vrouw) en steek je hand op en draai onhandig even een stukje terug zodat we langs elkaar weg kunnen rijden. Dat zou ik wel gedaan hebben. Mea culpa, de dag gaat door.
Ondertussen staan er 3 auto's achter me. Ik kies eieren voor mijn geld, want ik moet naar mijn werk. Ik draai een stukje achteruit en rij langzaam heel dicht langs haar auto met mijn raam ondertussen open. Het volgende gesprek volgde. Ik begin:
"Je mag hier niet in en als je even een stukje achteruit had gereden, hadden we zo weer verder gekund."
"IK MOET HIER IN GEK."
"Nee, dat moet je niet."
"DE WEG IS AFGESLOTEN. IK MOET HIER LANGS, GA AAN DE KANT."
"Nee hoor, dat moet je helemaal niet. Ik rij hier elke dag en de weg is gewoon open. (dit was ie ook)"
"IK HOEF ME AAN JOU NIET TE VERANTWOORDEN! GA WEG!"
"Ja, dat moet je wel want de volgende keer ga ik niet aan de kant."
En toen reed ik weg. Dikke adrenaline. Geen idee waarom. Het was wel een lekker wijf. En zodra ik dan weg rij, denk ik : Waar maak je je druk om. Wat heeft het voor zin. Waarom niet gewoon even wachten zodat deze mongool met een noodgang door mijn straat kan rossen.
Gelukkig kan ik het relativeren en denk ik dan vervolgens "dat had zij ook kunnen doen. Even wat begrip tonen als je 2 dingen verkeerd doet."
Ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand normaal reageerde als ze klem stonden terwijl ze de verkeerde kant op reden. Dit snap ik niet.
Goed. Het leven gaat door, vermoed ik.
Groetjes,
Krea.