polderturk | vrijdag 3 maart 2017 @ 17:09 |
Jullie zullen wel denken dat ik helemaal gek ben geworden Ik heb een fout ontdekt in de Big Bang theorie. In een universum dat veel kleiner is en een hogere dichtheid heeft, zal al het materie opgaan in zwarte gaten. Zie mijn uitleg hieronder. [ Bericht 1% gewijzigd door polderturk op 03-03-2017 17:22:21 ] | |
polderturk | vrijdag 3 maart 2017 @ 17:23 |
Er zaten wat taalfouten in de eerste afbeelding. Die heb ik verbeterd. | |
polderturk | vrijdag 3 maart 2017 @ 17:30 |
Ik heb de dichtheid van het zichtbare universum van nu berekend. Vervolgens heb ik de dichtheid berekend toen de straal 10x kleiner was, en dus het volume 1000 keer kleiner. De dichtheid was toen 1000 maal groter. Vervolgens heb ik bij die dichtheid uitgerekend bij welk volume je een zwart gat krijgt. Bij die dichtheid krijg je zwarte gaten met een volume van 10^75 m3. Dat zijn gigantische zwarte gaten, die wanneer we naar volume kijken 180.000 maal minder volume hebben dan ons huidige zichtbare universum en maar 184 maal kleiner dan het universum dat 1000 keer kleiner was (qua volume). Overal in het universum dat 1000 maal kleiner was zouden zulke zwarte gaten ontstaan. Nagenoeg alle materie (of alle materie) zou door zwarte gaten opgeslokt worden. | |
polderturk | zaterdag 4 maart 2017 @ 13:52 |
Op dit moment kan ik maar een verklaring bedenken. Toen het universum kleiner was, was er ook minder materie aanwezig. Dus dat betekent dat er materie ons universum instroomt. Bijvoorbeeld via een white hole. Misschien is ons universum wel een zwart gat waar door de horizon van buiten het universum materie invalt. | |
Molurus | zaterdag 4 maart 2017 @ 14:03 |
Alvast gefeliciteerd met je Nobelprijs voor de natuurkunde. | |
Dally | zaterdag 4 maart 2017 @ 15:16 |
Heel lang geleden heb ik weleens gelezen dat volgens de "zwarte gaten formules" ons universum overeen komt met een zwart gat. Volgens die formules zouden we dus in theorie in een heel groot zwart gat kunnen leven. Gezien jouw vorige posts, acht ik zelfs dat waarschijnlijker dan dat je echt een fout ontdekt hebt. | |
Schonedal | zaterdag 4 maart 2017 @ 21:43 |
Wat je in je theoretische verhandeling vergeet mee te nemen is dat het heelal uitzet. De snelheid waarmee twee massa`s uit elkaar gaan is een factor die verhindert dat ze onder invloed van hun zwaartekracht kunnen samenvoegen, zo zullen ook veel minder snel zwarte gaten kunnen ontstaan. Het heelal is niet statisch maar dynamisch. | |
Munktar | maandag 6 maart 2017 @ 09:50 |
Deze is fout zie je al aan de eerste regel: Let us consider... Aanname, dus onzin | |
Bosbeetle | maandag 6 maart 2017 @ 10:07 |
In dat geval is alle wetenschap onzin. | |
Munktar | maandag 6 maart 2017 @ 11:54 |
Nee niet echt maar een hypothese uitgaan van iets waarvan je weet dat het niet waat is, en dan daaroverheen nog maar extra dingen aanneemt wordt het al snel een sprookje | |
polderturk | woensdag 8 maart 2017 @ 19:04 |
Zelfs in het huidige universum passen er 5,85 zwarte gaten. Ik heb uitgerekend bij welk volume het probleem niet meer optreedt. Dat is wanneer Vuniverse = Vbh. Dat is bij een universum met een volume van 1,36*10^82 m3. Dus 34 keer zo groot als het huidige universum. Ik vermoed dan ook dat ons universum minimaal 34 keer meer volume heeft als waar men nu van uitgaat. Dat zou betekenen dat ons zichtbare universum niet een diameter van 93 miljard lichtjaar, maar een diameter van meer dan 300 miljard lichtjaar zal hebben. Je hebt een zwart gat wanneer een bepaalde hoeveelheid materie in zijn eigen Schwarzschild radius is terecht gekomen. Iedere keer als je het volume van het universum met een factor 1000 verkleind, groeit het aantal zwarte gaten dat er in past met een factor 31,6. Als je het huidige universum met een factor 1000 verkleind (straal 10x zo klein), passen er 184,8 zwarte gaten in.met een massa die 184,8 keer kleiner is dan de massa van het universum Als je dat universum weer met een factor 1000 verkleind (straal weer 10x zo klein), passen er 5845 zwarte gaten in met een massa die 5845 keer kleiner dan de massa van het universum. . Het universum heeft nu een diameter van 930 miljoen lichtjaar (bijna een miljard). De 5845 zwarte gaten hebben dan een diameter van ongeveer 54 miljoen lichtjaar. Het universum is met een gemiddelde snelheid van 3x de snelheid van het licht uitgebreid sinds de big bang. De uitbreiding van het universum zou nu zelfs versnellen. In een diameter van 930 miljoen lichtjaar, kan je 17 zwarte gaten met een diameter van 54 miljoen naast elkaar zetten (930/17) Stel het universum zou expanderen met 3x de snelheid van het licht, dan zou ieder zwart gat expanderen met 3 / 17 = 0,17 keer de snelheid van het licht. Dus bijna 6x langzamer dan de snelheid van het licht. Terwijl licht niet eens kan ontsnappen uit een zwart gat. Is een expansie van 0,17 keer de snelheid van het licht per zwart gat voldoende om te voorkomen dat er een zwart gat gevormd wordt? Als ik het universum nog kleiner maak, dan wordt die 0,17 keer de snelheid van het licht per zwart gat ook nog kleiner. Als je het universum weer een factor 1000 kleiner maakt, dan worden de getallen als volgt: Diameter Universum: 93 miljoen lichtjaar Diameter zwart gat: 848.000 lichtjaar Aantal zwarte gaten die naast elkaar passen in diameter universum: 109 Gemiddelde snelheid expansie per zwart gat: 3 /109 = 0,028 keer de snelheid van het licht. Voldoende om te voorkomen dat er zwarte gaten worden gevormd? | |
polderturk | woensdag 8 maart 2017 @ 19:09 |
Ik heb er later nog bij gezet: "When we would add dark energy to the equation, the same thing would happen but with different sized black holes. " Als ik donkere energie had meegenomen, dan was de energie/massadichtheid van het universum nog groter geweest bij een kleiner universum, en waren er nog meer zwarte gaten ontstaan. Het probleem was dan groter geweest. Met of zonder donkere energie doet het probleem zich voor. Het meenemen van donkere energie had de berekeningen gecompliceerd omdat volgens de theorie donkere energie toeneemt bij een expanderend universum. | |
polderturk | woensdag 8 maart 2017 @ 19:29 |
Het dikgedrukte had ik gecorrigeerd. Ik had straal gebruikt in plaats van diameter. | |
Schonedal | zaterdag 11 maart 2017 @ 21:41 |
Het is natuurlijk ook goed mogelijk dat zwarte gaten restanten zijn van de Big Bang. Die waren er al voor het heelal zich vormde. | |
polderturk | zaterdag 11 maart 2017 @ 22:52 |
We zien een supermassief zwart gat op een afstand van 12,5 miljard lichtjaar met een massa van 12 miljard zonnen. Het universum was toen heel jong. Volgens wetenschappers kan een ster die ineenstort tot een zwart gat nooit zo snel groeien. Dit zwarte gat is waarschijnlijk heel groot geboren doordat de gasdichtheid toen veel groter was. | |
Rikkert-de-Kikkert | maandag 27 maart 2017 @ 05:27 |
De term "zwart gat" is wel aan vervanging toe inmiddels. Betere naam zou "super massive sphere" zijn of iets dergelijks. | |
Rikkert-de-Kikkert | maandag 27 maart 2017 @ 05:33 |
Waarom kan het niet gewoon klont hypermassieve materie zijn geweest die door de knal/expansie veranderd in vele soorten lichtere materie waaruit alles in het heelal is ontstaan? Daarbij kan materie zichzelf wellicht ook zelf vermenigvuldigt hebben door chemische reacties! | |
Rikkert-de-Kikkert | maandag 27 maart 2017 @ 05:33 |
ik zeg ook maar wat | |
NobodyKerz | maandag 27 maart 2017 @ 23:21 |
Dan is het geen chemische reactie meer. | |
Haushofer | dinsdag 28 maart 2017 @ 22:18 |
De dichtheid van een zwart gat wordt klassiek gegeven door een delta-distributie. Ik zie een hoop gegoochel met formules, maar snap er niks van. Ik wil je wel aanraden om bij dit soort schrijfsels een soort van abstract te schrijven. Als ik persoonlijk na een paar regels niet zie waar je heen gaat, haak ik af. Mensen willen weten waarom ze überhaupt hun tijd in jouw schrijven zouden willen steken. | |
Haushofer | dinsdag 28 maart 2017 @ 22:24 |
Daarbij gebruik je het volume van een bol vanuit de vlakke meetkunde, maar de ruimte (tijd) is gekromd. Wat voor coordinaten gebruik je? Het volume van ruimtelijke hyperoppervlakken reken je uit met de metriek, https://en.m.wikipedia.org/wiki/Volume_element En dus in een bepaald coördinaten stelsel, dus ik heb werkelijk geen idee wat jij doet. En bij gebrek aan structuur voel ik eerlijk gezegd ook geen drang pm daar achter te komen:) | |
polderturk | woensdag 29 maart 2017 @ 18:36 |
Haushofer heeft gelijk. Het volume van een zwart gat kan je niet eenvoudig uitrekenen met 4/3Pi*r^3 Ik heb wat aanpassingen doorgevoerd. | |
firefly3 | donderdag 30 maart 2017 @ 08:15 |
Gebruik je beide handen om jezelf schouderklopjes te geven? | |
polderturk | vrijdag 31 maart 2017 @ 12:13 |
Eigenlijk is de laatste formule op onderstaande afbeelding voldoende voor de berekeningen. Je hoeft Vcollapse niet uit te rekenen. Als je M uitrekent krijg je exact hetzelfde resultaat. Je rekent een M uit van 5,41*10^51 kg met die formule. Dat getal is 184,8 keer zo klein als de massa van het universum. | |
polderturk | vrijdag 31 maart 2017 @ 12:28 |
Yep Nee hoor. Maar het zou goed voelen als jullie mij schouderklopjes geven | |
Haushofer | vrijdag 31 maart 2017 @ 12:57 |
Ik kan je denk ik beter tips geven: 1 Leg eerst uit wat je wilt onderzoeken en wat je resultaat is. 2 Laat rekenstappen die triviaal zijn achterwege. 3 Als je zaken uitrekent, vertel dan welke coordinaten je gebruikt. Dit is tenslotte relativiteit. 4 Geef referenties. Je bent echt niet de eerste die dit soort dingen bekijkt. | |
Haushofer | vrijdag 31 maart 2017 @ 13:19 |
Maar nogmaals, ik snap niet hoe jij je dichtheid definieert. Energie/massadichtheid is in de alg.rel.theorie gedefinieerd als de 00-component van de energie-impuls tensor. Voor een Schwarzschild zwart gat is dit dus een delta-distributie: in de oorsprong is de dichtheid oneindig en overal daarbuiten nul, en geïntegreerd over een 3-volume krijg je M. Er zijn nog meer zaken waar ik mn twijfels over heb, maar het is mij überhaupt dus niet duidelijk wat je precies doet. | |
polderturk | vrijdag 31 maart 2017 @ 13:21 |
Bedankt voor je tips Haushofer. Ik ga er zeker wat mee doen. Het ziet er inderdaad heel rommelig uit. En ik spring van de hak op de tak. Ik moet er veel meer tijd insteken. | |
Haushofer | vrijdag 31 maart 2017 @ 13:23 |
Ligt eraan wat je ermee wilt bereiken. | |
polderturk | vrijdag 31 maart 2017 @ 14:36 |
De dichtheid van het universum definieer ik door de totale massa van het universum te delen door het totale volume. Als een bepaalde regio eenmaal een zwart gat is geworden, dan is het volume niet meer op de reguliere wijze uit te rekenen. Ik heb het over een regio dat NOG geen zwart gat is, maar wel een bepaalde massadichtheid heeft. Als je het volume van dat gebied toe laat nemen (terwijl de massadichtheid gelijk blijft), dan neemt ook je massa M toe. Op een gegeven moment is de massa zo groot geworden, dat de volledige massa binnen zijn Schwarzschild radius valt. Vanaf dat moment verandert het gebied in een Zwart gat. Bij een dichtheid van 2,5*10^-24 kg/m^3 (universum dat 1000x minder volume heeft) is dat een massa van 5,41*10^51 kg. Dit is 184.8 keer kleiner dan de massa van het universum. Bij het huidige volume van het universum is dat bij een massa van 1,71*10^53 kg. Bij een zwart gat is het uitrekenen van het volume niet triviaal. Ik heb het daarom ook over het volume VOORDAT een regio een zwart gat wordt. https://imagine.gsfc.nasa.gov/ask_astro/black_holes.html Volgens dit stukje heeft een zwart gat wel een oppervlakte van 4*Pi*r^2, maar is het volume niet uit te rekenen met 4*Pi*r^3. https://plus.maths.org/content/dont-judge-black-hole-its-area-2 Het onderstaande stuk is geschreven door John Rennie, een PhD in natuurkunde. Volgens hem is het volume voor een buitenstaande observer gewoon 4*Pi*r^3. Als je op de link klinkt kan je de formules zien. Ik weet niet in hoeverre hij deskundig is over dit onderwerp. http://physics.stackexcha(...)can-it-be-calculated | |
Haushofer | vrijdag 31 maart 2017 @ 22:51 |
Misschien is het een idee om eens een degelijk boek over algemene relativiteit door te werken ipv dit soort zaken her en der van internet af te plukken | |
Haushofer | vrijdag 31 maart 2017 @ 22:55 |
Ik snap wel hoe je differentiaalmeetkundig volumes uitrekent; dat doe je met het volume element dat ik je gaf. Kies vervolgens coordinaten en kies een hyperoppervlak met cobstante tijd. Voor de schwarzschild metriek in standaard coordinaten krijg je dan inderdaad wegens bolsymmetrie je formule. Maar dat lees ik nergens in je verhaal. | |
Rikkert-de-Kikkert | zondag 2 april 2017 @ 02:41 |
Tegenwoordig wordt er vanuitgegaan dat er bij zwarte gaten geen informatie verloren gaat. Nog steeds vind ik de term "Zwart gat" heel misleidend. Het is feitelijk helemaal geen gat, het is gewoon een sphere. Eigenlijk een supermassief hemellichaam waaraan zelfs licht niet ontsnapt. Een soort ultra massieve ster eigenlijk. Zwarte gaten blijven ontstaan en zullen dan volgens mij uiteindelijk ooit alles "opslokken". Maar ik zat eens te denken. Is dat niet de staat waaruit het heelal ooit eens ontstaan is? Wat een "zwart gat" eigenlijk doet is alles ultra comprimeren. Daarmee wordt het dus steeds ietsje massiever en zwaarder. Is de uitkomst niet dat ooit het gehele universum tot die staat teruggebracht gaat worden? Eerst zwarte gaten die alles in de omgeving "opslokken", vervolgens "zwarte gaten" die elkaar "opslokken" of fuseren en vervolgens nog massiever worden tot het punt dat alles is opgeslokt en alles weer samentrekt door de zwarte gaten die alles naar zich toe trekken en elkaar gaan aantrekken? Met de uiteindelijke uitkomst dat zwarte gaten elkaar gaan opslokken of fuseren en steeds massiever orden waardoor er een nog zwaarder soort zwart gat zal ontstaat dat uiteindelijk zal leiden tot een super ultra massief zwart gat dat alle materie heeft verzameld en dusdanig zwaar is en zal imploderen tot een singulariteit? | |
Rikkert-de-Kikkert | zondag 2 april 2017 @ 02:58 |
Maar wie zegt dat dat zwarte gat het gevolg was wan een ingestorte super massieve zon? Een zwart gat is immers enkel een verzameling super massieve gecomprimeerde materie. Wellicht is het universum wel ontstaan uit een ultra massief zwart gat gat en is er bij de big bang super massieve materie alle kanten willekeurig weggeslingerd. Meestal in dusdanig kleine hoeveelheden dat het uit elkaar viel en niet meer genoeg massa had om supermassief te blijven. En op sommige plekken zijn er grote klonten "heel" gebleven die sterk genoeg waren om een supermassief zwart gat te worden. Op deze plekken zijn dan de sterrenstelsels ontstaan. Want voor zover ik weet draait elk sterrenstelsel om een supermassief zwart gat. En uiteindelijk zal dat super massieve zwarte gat alles weer opslokken in dat sterrenstelsel. En als die super massieve zwarte gaten dan alles in dat sterrenstelsel hebben opgeslokt dan zijn ze wellicht dusdanig zwaar dat deze super massieve zwarte gaten elkaar gaan aantrekken en uiteindelijk zich zullen vormen tot en ultra massief zwart gat dat dusdanig zwaar is dat het zal imploderen tot een singulariteit, zoals ik hierboven beschreef. | |
Haushofer | zondag 2 april 2017 @ 10:33 |
Waarom "supermassief"? | |
Rikkert-de-Kikkert | zondag 2 april 2017 @ 12:45 |
Gewoon omdat het kan. | |
DuizendGezichten | zondag 2 april 2017 @ 21:15 |
Misschien een totaal irrelevante en onjuiste bijdrage, maar ik wilde toch deze duit in het zakje doen. Ik denk altijd aan de ruimte binnen de event horizon als een ruimte waar de paradox van Zeno over Achilles en de schildpad waar is. Een schilpad daagt Achilles uit tot een race. Bewijst daarna met perfecte logica dat Achilles nooit kan winnen en de held geeft bij voorbaat op. Hij beweert dat als Achilles hem een voorsprong van tien meter geeft hij hem nooit in kan halen. Want in de tijd waarin Achilles die tien meter doorkruist, is hij al weer een meter verder. Als Achilles die meter heeft gelopen, is hij al weer tien centimeter verder, enzovoort, enzovoort. Ik verander Achilles met een object dat het zwarte gat in valt en de ruimte binnen de event horizon met de schildpad en krijg dan een beetje een idee en gevoel hoe dat object nooit het midden zal raken. Geen idee of het ook maar enig hout snijdt. | |
Haushofer | maandag 3 april 2017 @ 12:38 |
Nee, dat kan juist niet. Massa binnenin de waarnemershorizon zou onherroepelijk naar de singulariteit storten. |