OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Lastig is dat, Moonah. Ik heb echt slapeloze nachten gehad van de kampen. Maar mijn zoon heeft inmiddels 4x een kamp gehad (groep 4, 6 en 8 en brugklaskamp). Elke keer ging het iets beter, gelukkig. Een goede voorbereiding helpt en dat kan ver gaan zoals je al ziet bij Nijna.quote:Op vrijdag 26 mei 2017 09:34 schreef Moonah het volgende:
Nijna, wat spannend zeg.... Ik hoop van harte dat het dit keer beter gaat dan vorig jaar. Misschien geeft het feit dat jullie allemaal weten dat er gebeld kan worden als het nodig is al genoeg veiligheid.
Bij ons gaat kamp ook nog wat worden... Logeren bij een vriendje lukt nog niet (al aantal malen gebeld om op te halen). Maar we hebben nog even.
Bij het kamp in groep 8 zouden ze een dag naar Walibi gaan. Toen is mijn man een paar weken vantevoren speciaal met hem alvast naar Walibi gegaan zodat hij het daar al een keer gezien had en wist wat hij kon verwachten. Dat heeft enorm geholpen. Daarvoor zag hij echt als een berg tegen Walibi op en daarna was die angst helemaal weg.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Heeft hij heimwee Moonah? Of kan hij niet goed slapen?
Wie weet hoe het gaat tegen die tijd.
Ik ben wel blij dat we het zo hebben kunnen voorbereiden en dat het in elk geval wat lijkt te helpen.
Ik had even wat twijfels over het fietsen en naar de locatie rijden, maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb
.
Wie weet hoe het gaat tegen die tijd.
Ik ben wel blij dat we het zo hebben kunnen voorbereiden en dat het in elk geval wat lijkt te helpen.
Ik had even wat twijfels over het fietsen en naar de locatie rijden, maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb
.
Mama van 2 lieve meiden :)
Goed, Nijna.
Ik hoop dat alles gaat zoals gepland!
Kampen is hier ook altijd een issue geweest.
Groep 8 kamp ging goed.
Een scoutingkamp daarvoor niet. We zijn hem toen gaan halen op dag 2. Knallende koppijn en doodongelukkig.
Een 4 havo reis, afgelopen zomer, ging niet. Naar Barcelona.
Hij wilde wel heel graag maar durfde niet en baalde daar wel van (achteraf).
D wordt met teveel prikkels echt letterlijk ziek. Overgeven en alles.
En als hij dan geen backup heeft durft hij niet.
Hij blijft nu zitten dus ik hoop dat hij deze keer wel meekan. Wil hij ook.
Ben benieuwd.
Ik hoop dat alles gaat zoals gepland!
Kampen is hier ook altijd een issue geweest.
Groep 8 kamp ging goed.
Een scoutingkamp daarvoor niet. We zijn hem toen gaan halen op dag 2. Knallende koppijn en doodongelukkig.
Een 4 havo reis, afgelopen zomer, ging niet. Naar Barcelona.
Hij wilde wel heel graag maar durfde niet en baalde daar wel van (achteraf).
D wordt met teveel prikkels echt letterlijk ziek. Overgeven en alles.
En als hij dan geen backup heeft durft hij niet.
Hij blijft nu zitten dus ik hoop dat hij deze keer wel meekan. Wil hij ook.
Ben benieuwd.
Heeft jouw oudste nu wel extra begeleiding op school, Lily? Hoe reageerde ze op school dat hij niet meeging naar Barcelona?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Nee, geen extra begeleiding.
Dat is er gewoonweg niet.
Tijdens zo'n reisweek is er een thuisblijversprogramma.
Hij was niet alleen.
Dat is er gewoonweg niet.
Tijdens zo'n reisweek is er een thuisblijversprogramma.
Hij was niet alleen.
Ah, dat scheelt toch allicht een beetje. Hopelijk dat 't komend jaar wel lukt, dat geeft dan ook vast een kick!
Volgende week mag(-moet) Cato ook op kamp met school; ze ziet het meest op tegen het enorme stuk fietsen. Ze heeft wel een fijn groepje kinderen waar ze het goed mee kan vinden dus ik hoop dat dat haar tijdens 't kamp ook genoeg gevoel van veiligheid biedt. Morgen gaan ze een dagje met zo´n 10 kinderen (en een paar ouders) naar een attractiepark omdat er brand was op school en ze daardoor een paar dagen extra vrij heeft. Ook bij dat soort dingen houd ik dan een beetje m'n hart vast of ze de groep een beetje kan bijbenen, maar tot nu toe gaat het toch allemaal best goed en vind ik ´t al heel positief dat ze ook gevraagd wordt voor zulke uitjes.
Volgende week mag(-moet) Cato ook op kamp met school; ze ziet het meest op tegen het enorme stuk fietsen. Ze heeft wel een fijn groepje kinderen waar ze het goed mee kan vinden dus ik hoop dat dat haar tijdens 't kamp ook genoeg gevoel van veiligheid biedt. Morgen gaan ze een dagje met zo´n 10 kinderen (en een paar ouders) naar een attractiepark omdat er brand was op school en ze daardoor een paar dagen extra vrij heeft. Ook bij dat soort dingen houd ik dan een beetje m'n hart vast of ze de groep een beetje kan bijbenen, maar tot nu toe gaat het toch allemaal best goed en vind ik ´t al heel positief dat ze ook gevraagd wordt voor zulke uitjes.
in de haak.
Dat enorme stuk fietsen is dan ook wel wat, vind ik hoor.
Maar met een groep(je) dan valt het wellicht wel mee. Dan ga je al gauw mee met de flow, denk ik.
Maar met een groep(je) dan valt het wellicht wel mee. Dan ga je al gauw mee met de flow, denk ik.
Lily, zou fijn zijn als het het komende jaar wel lukt.
Trui, spannend zo'n dagje op stap. Leuk dat ze gevraagd wordt voor Cato, hopelijk een fijne dag morgen voor haar!
Hebben jullie de mogelijkheid om nog een keer zelf te fietsen of zou dat Cato niet helpen?
Trui, spannend zo'n dagje op stap. Leuk dat ze gevraagd wordt voor Cato, hopelijk een fijne dag morgen voor haar!
Hebben jullie de mogelijkheid om nog een keer zelf te fietsen of zou dat Cato niet helpen?
Mama van 2 lieve meiden :)
Hoe is het vandaag gegaan, Trui? Ik vind het ook heel knap dat ze dit soort dingen toch maar allemaal doet. En inderdaad een goed teken dat ze meegevraagd wordt!
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
In een groep fietsen is juist ook wel weer extra stressvol voor Cato, omdat ze nogal zwabbert en voortdurend dus botsingen met medesturen riskeert. Ook is ze slecht in inschatten wanneer ze moet remmen, dus ik kan me voorstellen dat ze de groep of enorm ophoudt door teveel remmen, of dus echt bovenop haar voorganger knalt. Maar goed, ik moet 't maar loslaten, laten we hopen dat 't mee zal vallen.quote:
Dat enorme stuk fietsen is dan ook wel wat, vind ik hoor.
Maar met een groep(je) dan valt het wellicht wel mee. Dan ga je al gauw mee met de flow, denk ik.
in de haak.
Het was heel leuk, maar ze was wel erg moe. Ik kreeg de hele dag door appjes met foto's van de de ouders die mee waren, heel lief.quote:
Hoe is het vandaag gegaan, Trui? Ik vind het ook heel knap dat ze dit soort dingen toch maar allemaal doet. En inderdaad een goed teken dat ze meegevraagd wordt!
Maar Cato wil meestal niet op de foto dus ze stond er wel steeds heel belabberd op (of niet, waardoor ik dacht 'ze zullen haar toch niet vergeten zijn he? ).Zojuist een intakegesprek met de zorgcoördinaor op de nieuwe school gehad. Erg aardig en enthousiast, ze gaan een persoonlijke begeleider voor haar regelen, en ze heeft een pasje mogen invullen dat ze in de lessen mee kan nemen, waardoor leerkrachten meteen kunnen zien waar ze rekening mee moeten houden. Klonk allemaal heel meedenkend.
in de haak.
Wat sneu van de moeite met logeren, Moonah. Daar is Cato inmiddels wel wat beter in geworden, al slaapt ze tijdens logeerpartijen meestal niet zo veel.
in de haak.
Ach zo, daar zit de stressfactor vooral.quote:
[..]
In een groep fietsen is juist ook wel weer extra stressvol voor Cato, omdat ze nogal zwabbert en voortdurend dus botsingen met medesturen riskeert. Ook is ze slecht in inschatten wanneer ze moet remmen, dus ik kan me voorstellen dat ze de groep of enorm ophoudt door teveel remmen, of dus echt bovenop haar voorganger knalt. Maar goed, ik moet 't maar loslaten, laten we hopen dat 't mee zal vallen.
Ja, ik begrijp dat je je daar zorgen over maakt maar het komt vast goed. Loslaten is niet makkelijk in zo'n gevallen.
En wat klinkt dat goed, die zorgcoordinatie op haar nieuwe school!
Dat is bij ons ondenkbaar.
Heel fijn gevoel lijkt me dat
Logeren heeft D ook nooit gedaan, Moonah.
Nog steeds niet terwijl zijn broertje dat heel vaak doet.
Hij vindt dat niks.
Ik kan me nog goed herinneren dat hij jaren geleden eens ergens was spelen, bij een klasgenootje, die, toen ik hem kwam halen, vroeg of hij bleef logeren.
Zijn reactie toen: ben je gek ofzo?
Nog steeds niet terwijl zijn broertje dat heel vaak doet.
Hij vindt dat niks.
Ik kan me nog goed herinneren dat hij jaren geleden eens ergens was spelen, bij een klasgenootje, die, toen ik hem kwam halen, vroeg of hij bleef logeren.
Zijn reactie toen: ben je gek ofzo?
Yes, dat is de juiste instelling, fijn dat hij er nu echt zin in lijkt te hebben! En haha die opmerking toen iemand 'm te logeren vroeg. Ik kan me daar ook nog wel wat bij voorstellen. Waarom zou je, als je ook gewoon lekker in je eigen bed kunt slapen!
in de haak.
Dat op tijd remmen, is hier ook wel een ding. Misschien nog niet eens het inschatten, maar meer het even niet opletten en dan al bijna in iemands wiel rijden en dan te laat zijn met remmen.quote:
[..]
In een groep fietsen is juist ook wel weer extra stressvol voor Cato, omdat ze nogal zwabbert en voortdurend dus botsingen met medesturen riskeert. Ook is ze slecht in inschatten wanneer ze moet remmen, dus ik kan me voorstellen dat ze de groep of enorm ophoudt door teveel remmen, of dus echt bovenop haar voorganger knalt. Maar goed, ik moet 't maar loslaten, laten we hopen dat 't mee zal vallen.
Ik probeer het maar los te laten, maar ik vind het erg lastig.
Klinkt heel fijn Trui! Super!quote:
Zojuist een intakegesprek met de zorgcoördinaor op de nieuwe school gehad. Erg aardig en enthousiast, ze gaan een persoonlijke begeleider voor haar regelen, en ze heeft een pasje mogen invullen dat ze in de lessen mee kan nemen, waardoor leerkrachten meteen kunnen zien waar ze rekening mee moeten houden. Klonk allemaal heel meedenkend.
That's the spirit.quote:
Oh, en hij zei net; nu ik toch blijf zitten...komend jaar ga ik echt wel naar Barcelona! (reisweek)
Ik had vanavond een kind die bij het naar bed gaan verkondigde dat ze toch echt niet op kamp zou gaan slapen. We hebben nu met leerkracht afgesproken (toch maar een telefoontje aan gewaagd omdat ze morgen gaan) dat we in de avond contact hebben en ze dan besluit of ze het gaat proberen of niet.
Dus we zullen zien, toen ik haar nog even ging vertellen dat we dat hebben afgesproken viel er volgens mij een stuk spanning weg.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik vond en vind dat altijd heel lastig. Aan de ene kant ben ik ook heel erg van de ontsnappingsroutes en het verminderen van spanning. Aan de andere kant werkt het bij ons vaak ook heel goed om aan te geven dat het gewoon moet en dat het niet anders kan. Dan hebben we natuurlijk wel te kampen met alle spanning en ellende vooraf, maar het geeft tegelijkertijd ook duidelijkheid. Was iedere keer weer een moeilijke afweging.quote:Ik had vanavond een kind die bij het naar bed gaan verkondigde dat ze toch echt niet op kamp zou gaan slapen. We hebben nu met leerkracht afgesproken (toch maar een telefoontje aan gewaagd omdat ze morgen gaan) dat we in de avond contact hebben en ze dan besluit of ze het gaat proberen of niet.
Dus we zullen zien, toen ik haar nog even ging vertellen dat we dat hebben afgesproken viel er volgens mij een stuk spanning weg.
Veel succes voor morgen in ieder geval!
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Wat fijn en wat vertrouwenwekkend. Lijkt me,quote:
Zojuist een intakegesprek met de zorgcoördinaor op de nieuwe school gehad. Erg aardig en enthousiast, ze gaan een persoonlijke begeleider voor haar regelen, en ze heeft een pasje mogen invullen dat ze in de lessen mee kan nemen, waardoor leerkrachten meteen kunnen zien waar ze rekening mee moeten houden. Klonk allemaal heel meedenkend.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wat fijn zeg! Heel bemoedigend!quote:
[..]
Het was heel leuk, maar ze was wel erg moe. Ik kreeg de hele dag door appjes met foto's van de de ouders die mee waren, heel lief.
Zojuist een intakegesprek met de zorgcoördinaor op de nieuwe school gehad. Erg aardig en enthousiast, ze gaan een persoonlijke begeleider voor haar regelen, en ze heeft een pasje mogen invullen dat ze in de lessen mee kan nemen, waardoor leerkrachten meteen kunnen zien waar ze rekening mee moeten houden. Klonk allemaal heel meedenkend.
***
Wij hebben de optie van niet meegaan gewoon maar niet geboden / besproken. Ik snap wel dat het voor rust kan zorgen, maar ook voor onrust inderdaad. Kan altijd nog, natuurlijk, als de spanning echt te hoog oploopt.quote:
Ik vond en vind dat altijd heel lastig. Aan de ene kant ben ik ook heel erg van de ontsnappingsroutes en het verminderen van spanning. Aan de andere kant werkt het bij ons vaak ook heel goed om aan te geven dat het gewoon moet en dat het niet anders kan. Dan hebben we natuurlijk wel te kampen met alle spanning en ellende vooraf, maar het geeft tegelijkertijd ook duidelijkheid. Was iedere keer weer een moeilijke afweging.
Hoe zat 't nou ook weer Nijna, was het kamp van jouw dochter deze week? En zo ja: is het goed gegaan?
in de haak.
Gisterochtend vertrokken ze van school, ze had thuis nog eens gezegd dat ze echt niet ging slapen op kamp. Maar ik had de tas wel meegegeven, je weet maar nooit.
Omdat ik bagage zou brengen en een ouder mee terug naar huis zou nemen, was ik bij aankomst bij het kamp ook daar.
Aan de ene kant stond ze tegen anderen te vertellen dat ze thuis ging slapen, vervolgens maakte ze wel haar bed op. Vond ik hoopvol (maar misschien wel gewoon doen wat anderen ook doen...).
Tussendoor nog een berichtje van meester dat het goed ging en 's avonds belde hij, dat het prima was gegaan, maar dat ze wel echt naar huis wilde.
Dus ze heeft thuis geslapen. Begon al voor het slapen dat ze niet wilde terug fietsen, maar dat hadden we geparkeerd tot vanmorgen. Ze bleef erbij.
We hebben overlegd en vonden eigenlijk allebei dat ze terug moest fietsen. Ze kan immers niet altijd weglopen voor alles wat lastig is of waar ze geen zin in heeft.
Drama...
Toen heb ik gezegd dat ik haar dan niet terug zou brengen, want als ze niet wilde fietsen, dan de leuke dingen (waar ze wel zin in had) ook niet. Nou dan wilde ze niet terug.
Dus ik ben naar boven gelopen om meester te bellen en op dat moment riep ze dat ze dan toch wel wilde.
Afgesproken dat ze het zou gaan proberen en dat ik voor vertrek daar geen drama wilde, ik moest de bagage weer ophalen en ik was een beetje bang voor een scene. Blijkbaar heeft het geholpen, want ze ging zonder mokken op de fiets en zelfs toen ik bij de eerste stop de fiets van een klasgenoot kwam halen omdat hij niet verder kon, stapte ze weer op de fiets!
Ze heeft de hele terugweg gefietst! Ik ben trots op haar dat ze het toch heeft gedaan en dat heb ik ook gezegd. Ik weet niet of het aan is gekomen.
Heel moe, maar geslaagd!
We gaan het komende jaar toch maar weer eens oefenen met logeren bij opa en oma en de moeder van een klasgenootje bood ook al aan dat ze daar eens mag komen oefenen als ze wil (dichterbij dan opa en oma). Toch maar eens doorpakken, wie weet lukt het dan volgend jaar op kamp wel...
Omdat ik bagage zou brengen en een ouder mee terug naar huis zou nemen, was ik bij aankomst bij het kamp ook daar.
Aan de ene kant stond ze tegen anderen te vertellen dat ze thuis ging slapen, vervolgens maakte ze wel haar bed op. Vond ik hoopvol (maar misschien wel gewoon doen wat anderen ook doen...).
Tussendoor nog een berichtje van meester dat het goed ging en 's avonds belde hij, dat het prima was gegaan, maar dat ze wel echt naar huis wilde.
Dus ze heeft thuis geslapen. Begon al voor het slapen dat ze niet wilde terug fietsen, maar dat hadden we geparkeerd tot vanmorgen. Ze bleef erbij.
We hebben overlegd en vonden eigenlijk allebei dat ze terug moest fietsen. Ze kan immers niet altijd weglopen voor alles wat lastig is of waar ze geen zin in heeft.
Drama...
Toen heb ik gezegd dat ik haar dan niet terug zou brengen, want als ze niet wilde fietsen, dan de leuke dingen (waar ze wel zin in had) ook niet. Nou dan wilde ze niet terug.
Dus ik ben naar boven gelopen om meester te bellen en op dat moment riep ze dat ze dan toch wel wilde.
Afgesproken dat ze het zou gaan proberen en dat ik voor vertrek daar geen drama wilde, ik moest de bagage weer ophalen en ik was een beetje bang voor een scene. Blijkbaar heeft het geholpen, want ze ging zonder mokken op de fiets en zelfs toen ik bij de eerste stop de fiets van een klasgenoot kwam halen omdat hij niet verder kon, stapte ze weer op de fiets!
Ze heeft de hele terugweg gefietst! Ik ben trots op haar dat ze het toch heeft gedaan en dat heb ik ook gezegd. Ik weet niet of het aan is gekomen.
Heel moe, maar geslaagd!
We gaan het komende jaar toch maar weer eens oefenen met logeren bij opa en oma en de moeder van een klasgenootje bood ook al aan dat ze daar eens mag komen oefenen als ze wil (dichterbij dan opa en oma). Toch maar eens doorpakken, wie weet lukt het dan volgend jaar op kamp wel...
Mama van 2 lieve meiden :)
