HUMO was erg te spreken over de band die laatst nog ergens een gedoodverfde toekomstige headliner voor festivals als Pinkpop en Werchter werd genoemd
quote:
Já,’ riep ik uitbundig, ‘Imagine Dragons!’ Voor de VRT begreep dat ik een mopje maakte, zaten Mia Doornaert en Etienne Vermeersch weer in ‘De afspraak’.
'Zeker, 'Hear Me' had iets van Foals kunnen zijn, maar hadden we niet allemaal iets van Foals kunnen zijn?'
Naar Imagine Dragons geweest, er niet gelukkig van geworden. Hier de argumenten, het kan me niet schelen dat ze licht zijn als het zomertuniekje van Thea Francken: Imagine Dragons is onoprecht, Imagine Dragons is vals, Imagine Dragons is de pestkop in een voor het overige harmonieus zesde leerjaar. En frontman Dan Reynolds is de schimmel die in een groene Croc groeit.
Zo, dat is eruit – hoor het kraken van honderden tienermeisjesharten. Maar ik heb het een eerlijke kans gegeven, hoor. Zoals ik chlamydia ook ooit een eerlijke kans heb gegeven. Serieus: er bloeit heus wel ergens een tienermeisje in me – de bewijzen: ik krijg borstjes, en ik durf pas te muilen na drie breezers – maar donderdagavond was m’n empathie kapot. ‘Gold’? Generieke pop. ‘Whatever It Takes’? Generieke pop vermomd als iets stouts. ‘Demons’? Persoonlijk ken ik geen Luikse wafel die ooit door zoveel stroop besmeerd werd. ‘Amsterdam’? Een soa van een song. ‘I’m So Sorry’? Powerrock die door de Dienst Bevolking een nieuw identiteitsbewijs geweigerd werd.
Nochtans ben ik van nature tolerant: ik vind best dat je ‘Song 2’ van Blur op straat mag naroepen. Maar het verkráchten? Ik hoop dat Damon Albarn goeie advocaten heeft. En zeker, ‘Hear Me’ had iets van Foals kunnen zijn, maar zeg nu zelf: hadden we niet allemaal iets van Foals kunnen zijn?
Neen, geen Tindermatch met Imagine Dragons. Eigenlijk ben ik méér fan van One Direction en Bandits. Ze zijn tenminste onbeschaamd boyband: ze schminken hun buikspek niet zo pathologisch weg op Instagram, en ze beroepen zich niet op een makkelijk af te pellen laklaag van rock-‘n-roll.
‘I Don’t Know Why,’ zong Reynolds, en eerlijk, Dan: ik heb ook geen idee. Imagine Dragons is getoonzette truttigheid - je zakdoek willen volrukken maar slechts een spatje ver raken. En hey, Dan, dat gebeurt mij ook vaker dan me lief is, maar ik doe het tenminste zelden op een podium.
Het moment
Het ‘Radioactivity’-afval als afsluiter: benieuwd wat Kristof Calvo – tenslotte toch ook zo’n kek tienermeisje – dáárvan vond.
Het publiek
Groetjes aan het securitymeisje dat alle lyrics trouw meelipte en het uiteindelijk op een extatisch dansen zette – Imagine Dragons was duidelijk haar favoriete band. Wat een wrede wereld: haar duty vereiste dat ze met haar rug naar het podium stond. Groetjes ook aan de vijftiger met snor (m) met het analoge fototoestel die temidden van de tienermeisjes alles meebrulde. En aan de vijftiger met snor (v) die zo uitbundig herinneringen ophaalde aan haar menstruatiecyclus.
Quote
‘We’ll continue to gather’ – zo besloot Reynolds een ruim bemeten preek waarin hij het terrorisme, de opwarming van de aarde en de verdwijning van Waldek oploste. Prima, Dan, zolang dat gatheren maar niet in een klein kamertje is met jou en die gouden gitaar.
http://www.humo.be/rock-w(...)s-rock-werchter-2017De enige band met 1 ster.
1,5 ster was er voor Frank Carter, 2 sterren voor Linkin Park, Blink-182, The Lumineers, Alt-J, en Machine Gun Kelly. De verrassing van Pinkpop (Prophets of Rage) moest het met 3 sterren doen.
http://www.humo.be/rock-w(...)eviews-en-de-sterren