Het peutertopic (2-4 jaar) deel 205

Burdie. Wat een leuke oefening
Die ga ik ook eens proberen met mijn kleuter.
Ik vind het mooi om te zien hoe kuiken zichzelf beseft hoe hij reageert bij boosheid. Juist dat geeft de opening om erover te praten

Ik vind het fijn om jullie ervaringen te lezen!
Die peuterbuien, pffff ik kan ze niet altijd even goed hebben. B heeft heel erg dat ie aan tafel gaat huilen of gillen. Over het algemeen als wij iets van een gesprek proberen te voeren. Kortom hij wil dan aandacht. We proberen daar dan positief op te reageren, hem bij het gesprek betrekken, hem laten kletsen etc. Maar soms moeten we gewoon even heel snel wat bespreken omdat we elkaar die dag alleen tijdens het eten zien. En dan kunnen we dat gedrag een stuk minder goed hebben, na uitleggen en hem aandacht geven, zijn we het soms gewoon even zat.

Leuk Away, die ga ik onthouden voor mijn nichtje die bijna kleuter is .

Exode, natuurlijk wil hij dan aandacht, het is voor hem die dag dan ook het enige moment waarop hij jullie allebei ziet .
Ik heb al lang geleden geaccepteerd dat het avondeten niet het moment is om dingen met mijn man te bespreken.
Kan het niet in de avond voor het slapen, bij het opstaan of desnoods via Whatsapp?

Edit: wij hebben met kuiken afgesproken dat als papa en mama in gesprek zijn en hij iets wil zeggen, dat hij even onze hand vastpakt. En dat werkt best goed.

Wat Burdie zegt. Begrijpelijk dat jullie elkaar willen spreken exode, maar dat geldt voor hem natuurlijk net zo goed. Het is niet zo dat je 'aandacht geven' kunt afvinken en dat het dan maar klaar is, verbinding willen met de mensen om je heen is een voortdurend aanwezige behoefte, merk ik hier.

Ik probeer het wel eens, dat benoemen van de boosheid enzo, maar in W zijn bui komt het helemaal niet aan. Nog niet iig, wie weet is dat over een half jaar weer anders.

Middagslaapjes blijven lastig (hij is nu ook al een uur aan het zingen), maar het vroege opstaan is gelukkig weer voorbij . Pff na een paar goede nachten voel ik me ook weer veel beter. En geduldiger .
W ging vanmorgen 'in the work' oftewel naar de psz, en riep DOEIII!! Toen vriend hem daar achter liet .

Oh exode herkenbaar. W begint ook te schreeuwen als het gesprek over zijn hoofd gaat. Verder moet hij perse een kluffel mama als ik zijn broertje een fles geef, met groot drama als dat dus niet kan- volgens mij komt het allemaal uit hetzelfde peuterpotje. Aandacht allezzz

We proberen hem wel uit te leggen dat mama en papa ook even willen praten, maar dat doet niks af aan zijn behoeftes natuurlijk. De balans tussen gewenst gedrag en vervulde behoeftes is altijd zoeken denk ik. Time will tell.

Dat spreken gaat overigens niet verder dan 'wie legt hem op bed' en 'wie brengt en haalt morgen' het zijn miniscule gesprekken dus En ik denk 'Hallo, mogen wij even 10 seconden woorden uitwisselen daarna ben jij weer' want de rest van het eetgesprek staat ie in het middelpunt.

Echt uitgebreide gesprekken wordt lastig en is niet handig, maar even wat korte dingen bespreken moet wel kunnen ja, vind ik. Zoals ik of mijn vriend ook wel eens iets met I bespreekt waar de ander dan even geen onderdeel van is.

Twee zinnen uitwisselen vind ik iets anders dan een gesprek, ja. Begrijpelijk dat je wil dat die ruimte er wel is, maar dat is denk ik een kwestie van blijven benoemen en voorleven. Bij 3,5 gaat dat hier iig al stukken beter dan bij 2,5.

Oh ja nee een echt gesprek doen we wel wanneer de kinderen in bed liggen hoor, dat lijkt me op dit moment nogal optimistisch aan de eettafel .

Doen we ook hoor L-E, we leggen dan ook uit dat we even wat willen bespreken. We proberen hem er dan ook gewoon bij te betrekken dus voorkomen 'dat we over zijn hoofd praten' maar ik heb dus heel sterk 'Hallo even 30 seconden geen aandacht, doe normaal'.

Ja wij bewaren dat tot ze liggen. En dan moeten we opschieten, anders zijn we zelf ook in slaap gedonderd. Mijn leven

We bespreken overigens al veel via de App Ik werk 2 avonden en mijn vrouw werkt ook nog veel 's avonds dus dat is vaak een stuk handiger. Maar even snel iets aftikken aan de eettafel, als dat niet eens meer kan.
Dus ik snap die buien wel aan tafel, maar dat wil niet zeggen dat ik ze A. aankan en B. accepteer

Er is toch niemand die zegt dat het niet kan? Ik denk alleen dat zijn behoefte hierin ook niet heel gek is

quote:

Op dinsdag 24 januari 2017 13:43 schreef L-E het volgende:
Er is toch niemand die zegt dat het niet kan? Ik denk alleen dat zijn behoefte hierin ook niet heel gek is

Klopt....ik bedoel ermee dat je ook als je iets snapt er niet altijd naar hoeft te gedragen. Tenminste ik heb sterk dat ik denk 'je moet ook leren dat je soms even die aandacht niet meteen krijgt' maar goed...dat is vast opvoedkundig fout

Exode, kan je iets met onze "hand vastpakken" manier?

Nee, ik vind dat helemaal geen gekke gedachte. En de leeftijd speelt daarbij ook wel een rol.

Wij zijn nu begonnen met aan tafel om de beurt iets vertellen over de dag. Dan luistert I ook naar wat wij vertellen (en het voordeel is dat ik dan ook meteen van mijn vriend hoor wat hij die dag eigenlijk gedaan heeft .)

Dat vind ik een hele goede Burdie, ga ik zeker introduceren.

Franny, mijn vrouw komt uit een gezin met 4 kinderen waarvan zij de jongste is. Vroeger mochten ze altijd om beurten bij het eten over hun dag vertellen en de dat ging op leeftijd. Ze was dus altijd als laatste aan de beurt. Tegen de tijd dat zij aan de beurt was, was iedereen klaar met eten en niet meer geïnteresseerd. Vervolgens ging ze naar de wc en vertelde daar haar verhaal.

Mijn pedagogisch verantwoorde schoonmoeder die op alles wat met opvoeden te maken heeft commentaar heeft, kan mij maar niet uitleggen waarom de volgorde dan niet elke dag gewijzigd werd. Gelukkig heeft mijn vrouw er niets aan over gehouden.

Dat deden wij vroeger ook exode, maar dan wel in willekeurige volgorde .

Oh. Dat doorheen praten doet Riley ook. Zodra ik begin met praten tegen iemand anders dan heeft ze dringende zaken te vertellen. Ik vind het soms bloedirritant. Zeker omdat ik echt niet geloof dat ze elke keer precies op dat moment mijn aandacht nodig heeft
Ik vraag haar dan ook even te wachten

Ik kom ook uit een groot gezin en bij ons was het gewoon wie het hardste schreeuwde, had het woord. Waardoor ik als jongste van het stel meestal met verwondering en gretigheid alle verhalen van de grote zussen en broer zat aan te horen. En als ik eens wat zei, dan keken zij weer met een mengeling van verbazing en geamuseerdheid naar mij: oh, die kleine wil ook wat zeggen. . Daar wordt je verbaal wel sterk van trouwens. .

Hahaha Franny, mijn vrouw is niet bepaald een uitbundig type, ook als kind niet. Ze trekt zich dan terug. Dat doet ze nog steeds en B heeft dat 99% van de tijd ook, behalve dus aan tafel.
Ze is ook nog steeds het kleine zusje, heel lief altijd. Haar 2 broers en zus zijn beschermend naar haar. Ze kan ook echt alles maken en voor elkaar krijgen ook bij haar ouders.

Ik ben ook de jongste overigens en kan erg goed met mijn 7 jaar oudere broer en 9 jaar oudere zus opschieten maar dat beschermende is er niet omdat ik het tegenovergestelde van rustig en bedeesd ben, geloof ik.

Herkenbaar Exode. Het proberen aan te leren dat wij ook wel eens wat vertellen en hij dan stil moet zijn, probeer ik ook al wat aan te leren maar dat van Burdie is een goed idee. Ik snap jouw emotie er ook heel goed bij, helemaal als je bijna niets met elkaar kan uitwisselen Wij kunnen dan tenminste nog kort de dag doorspreken. Als ik heb gewerkt, en ik heb echt leuke dingen meegemaakt of iets dat ik kwijt wil, begin ik eerst, en dan later mijn man en R. en dan probeer ik R. ook echt wat te laten vertellen maar dat gaat nog niet zo. Hij kan het wel, maar op dat moment vaak niet.

Dat boek wat net werd genoemd van kletsverhalen is er ook voor peuters vanaf 4 jaar zag ik, Leuk, meteen opgeslagen voor later. Denk dat ik dat ook wel kan gebruiken tzt.

Emotie benoemen en waarom er boosheid was, doe ik ook. Werkt vaak goed ja, valt me echt op. Geweldig is. Hij reageert er ook op als ik zeg je bent boos he, dan zegt hij ja.

He jammer, ik wou schaatsen vandaag, had een plan van aanpak gemaakt want zoiets vind ik wel spannend alleen met R. Maar het is zo mistig en zo aan het dooien dat er op de overstroomde weilanden vast geen goed ijs meer ligt. Jammer Had me er zo op verheugd. Had ik toch gister moeten gaan. Nu ligt R. na een uur kletsen en zingen, te slapen nog steeds, dus dat wordt straks weer boekjes lezen of spelletje doen.

Zijn er hier mensen die zo'n bedrekje/hekje gebruiken die je onder het matras schuift? En zo ja, werkt dat goed en welke raden jullie aan? R. slaapt nog steeds mooi in ledikant, maar als tzt in een groot bed thuis moet slapen zonder zijkant, lijkt me dat toch handig. Ik twijfel of we straks hierna het 1 persoonsbed van zolder moeten halen (zonder enige zijkant, ook niet aan hoofd- of voet zijde, maar wel een heel goed kwalitatief goed bed) of toch 1 persoonsbed bij ikea zullen kopen met een voet en hoofdzijde.