Ik ben alleen afgereisd naar Cuba om aldaar dankzij de Viazulbus het eiland te verkennen. Dit was uiteindelijk mijn reisplan:
7 dec: Aankomst: 17:10 Aeroporto Varadero
7 dec: avond in Havana
8 dec: Havana
9 dec: Vinales
10 dec: Havana
11 dec: Playa Larga
12 dec: Cienfuegos
13 dec: Trinidad
14 dec: Habanilla, Santa Clara
15 dec: Sancti Spiritus, Camaguey
16 dec: Bayamo
17 dec: Santiago de Cuba
18 dec: Baracoa
19 dec: Baracoa
20 dec: Santiago de Cuba
21 dec: Santiago de Cuba
22 dec: Bayamo - Sierra Maestra excursie - nachtbus Havana
23 dec: Havana ochtend, vertrek: 20:45 vanaf Aeroporto Varadero
24 dec: Aankomst: 12:15 in Keulen.
Gevlogen met: GermanWings Eurowings, budgetstunter van Lufthansa
Vliegduur: heen 11,5 uur, terug 10,5 uur.
Vliegroute: via Brussel, Londen, Belfast over de atlantische oceaan om zijdelings langs Halifax, Boston, Miami te vliegen alvorens in Varadero te landen.
Vliegervaring: weinig beenruimte, maar wat wil je als je zo weinig betaalt. Tegelijkertijd zat het vliegtuig niet vol. Ik had een tweezits helemaal voor mezelf zowel op de heen als terugreis ter hoogte van de vleugels en pal langs het raam. In de middenrij had je drie plekken naast elkaar en ook daar zaten vaak maar 1 persoon die mooi languit kon slapen. Qua 'maaltijd' was het best wel standaard vliegtuigcrap opgewarmd magnetronmaaltijdje op de heenvlucht naast een zuurdesembammetje vlak voor we landen. En terug idem maar in omgekeerde volgorde.
Havana:
Havana oogt als een stad met twee gezichten. Bezoek de highlights zoals el Capitol, een kopie van het Capitol in Washington, plaza de la revolucion / museo el revolucion, het oude stadshart (Havana vieja) en de meeste gebouwen zien er strak uit. Stap buiten de gebaande paden en sla een zijweggetje in en je ziet de andere kant: stoepen en wegen vol gaten, kraters. Gebouwen in verval zonder het ook te willen verbergen. Al die oude Amerikaanse en Europese auto's zijn een lust voor het oog maar de uitstoot van al die oude meuk
Toch heeft het zo zijn charme. Je merkt de Amerikaanse invloeden goed en de overaanwezigheid aan Amerikaanse oldtimers is daar een stille getuige van. Op een zonovergoten dag kan je heerlijk uitwaaien aan de malecon, de boulevard langs zee. Maar dat wil niet zeggen dat op een druilerige, bewolkte dag het niet een stuk minder leuk is. Als de zee hard op de kade beukt en metershoog over de malecon uit elkaar spat geeft dat een mooi spektakel.
Wie Havana zegt denkt aan: la Floridita, waar Hemmingway zijn Daiquiri dronk. Of aan la Bodeguita, waar hij zijn mojito dronk. Je kon mooi zien hoe op rap tempo tig mojito's werden bereid waar je bij stond. Als er dan nog een bandje begint te spelen en voor livemuziek zorgt denk je: wat heb ik nog meer nodig? Ik snap wel dat het voor de meeste Cubanen een kwestie van overleven is als je een maandloon hebt van omgerekend 20 euro. Maar met rum en muziek kan je je eigen beslommeringen zo vergeten voor even.
Vinales
Vinales is een dorpje in het westen van Cuba, te midden van de tabaksregio van het eiland: Pinar del Rio. Omdat het een hotspot voor elke toerist is kon ik geen busticket fixen vanuit Nederland via de site want die was uitverkocht voor Havana-Vinales en andersom. Dus dan ga je met een taxi collectivo, wat altijd Amerikaanse oldtimers zijn. Gezellig hutje mutje met zes man in de stromende regen vertrekken uit Havana. De snelweg naar Vinales schijnt het huzarenstukje te zijn qua snelwegen, maar er zitten kuilen om de haverklap in de weg. Mensen met paard en wagen maken ook gebruik van de weg, net als fietsers, brommers en zelfs wandelaars. Als je na een bumpy ride van 2,5 uur dan eindelijk in Vinales bent stikt het van de toeristen. Dus ik besloot maar snel met een zijweggetje mij naar het buitengebied te begeven. Je loopt langs diverse casa's, de een nog aparter dan de ander. Onderweg passeer je een honkbal/voetbalveldje en dan zie je al de typische tafelbergen opdoemen die zo bekend zijn voor de regio. Voor mij voelt het alsof ik niet langer op Cuba ben maar op een compleet ander continent.
Playa Larga - varkensbaai:
Na anderhalve uur in de bus vanaf Havana stap je uit bij Playa Larga - de varkensbaai. Historisch stukje grond waar gedurende koude oorlog Fidel Castro, el commandante, naar Cubaanse geschiedschrijving in een tank de Amerikaanse aanval heeft afgeslagen door een US Vessel te torpederen. Leuk die geschiedenis, maar ik vond het vooral fijn om er een stranddagje van te maken. Het mooiste vond ik nog wel dat je er nauwelijks toeristen tegen kwam. Je had bijna het strand voor jezelf alleen!
Cienfuegos:
Cienfuegos is een mooi pittoresk plaatsje met Franse allure. Dat zie je terug in de bouwstijl van de gebouwen, van het centrale plein met een kopie van de arc de triomphe in Parijs
Trekpleister is wel de malecon - de boulevard van Cienfuegos leidt je namelijk in een rechte stuk richting la punta gorda - wat een mooi uitzichtspunt is van de stad. De plek zelf heb ik niet lang voor mezelf voor er een stelletje bij komt zitten. Om het romantieke moment niet te verstoren (de zon ging bijna onder) stap ik op.Trinidad:
Trinidad is wel het toppunt van pittoreske gebouwen. Nog meer dan in Cienfuegos en Vinales bij elkaar wemelt het van de toeristen uit alle regio's van de wereld. Amerikanen, Russen, Chinezen en talloze Europeanen krioelen door elkaar om de hotspots te bezoeken met een gids. Om gek van te worden dus ook zoals in Vinales, begaf ik mij in Trinidad snel richting de achterbuurten om snel in het buitengebied te geraken. Direct ontvouwt zich een prachtig landschap, wat met een ondergaande zon nog net extra mooier wordt. Ook hier, zoals in Vinales, voelde het voor mij alsof ik op een ander continent rondliep.
[
Hanabanilla/Santa Clara:
Omdat ik van casa naar casa trek ontmoet je weleens anderen bij het ontbijt. Zo ook in Trinidad. Ik kwam in gesprek met een Duits stel dat met een huurauto het eiland over trok. Zij besloten om na Trinidad richting Santa Clara te trekken. En ze hadden iets gelezen over een stuwmeer nabij Hanabanilla, wat op de route lag richting Santa Clara. Er was plek over in de Build Your Dreams kloon van een Skoda Fabia
en dus besloot ik met hen mee te gaan. Eenmaal aangekomen wordt de BYD bij een nationaal hotel geparkeerd. Het hotel is uitgestorven tot we in het restaurantgedeelte komen: het zit bomvol Cubanen, kennelijk zijn dit de spots waar Cubanen zelf actief naar toe trekken 
Aldaar bestellen we een warme maaltijd als lunch en wel het dagmenu: *tromgeroffel* riz con pollo Inclusief salade vooraf en iets wat voor toetje moest doorgaan (soort van fruit op siroop en kaas )
Na het eten rijden we door naar Santa Clara. De stad waar de revolutie werd gewonnen want het was het laatste bolwerk van Batista. Het is bekend geworden omwille van het mausoleum om Ché Gevuara en medestrijders te herdenken die zijn omgekomen in de strijd. Zoiets pakken ze groots aan en nu Fidel ook niet meer is (hoewel zijn laatste rustplaats Santiago de Cuba is) zie je ook hier en op andere plekken dat el commandante ook geëerd wordt. Het is haast een strijd om wie hem het beste de laatste eer bewijst
Maar wil je het museum in Santa Clara in moet je alles afgeven, rugtas, paspoort, mobiel, camera's bij de garderobe. Alsof men niet wilt dat je foto's maakt of dingen noteert en doe je het wel dan checken ze het bijbehorende paspoort. Alsof het een staatsgeheim is. Want in het museum waren allerlei items tentoongesteld. Van brieven geschreven en verzonden door Ché tot uniformen tot wapens tot heel veel foto's. Kan maar zo dat ze het verhaal een beetje mooier maken en om het compleet te krijgen wat extra spullen toegevoegd hebben.
Sancti Spiritus
Met de nachtbus trek ik van Santa Clara naar Sancti Spiritus. Het staat bekend om de brug van de foto hierboven. Los van de brug was het een doorsnee plaats, des te meer reden om snel door te trekken met de ochtendbus naar Camaguey. Al had dat laatste meer als reden dat ik na zes uur in de bus het wel genoeg vond en eruit wilde bij Camaguey.
Camaguey
Er rijden wel treinen rond op Cuba al zijn die een stuk trager dan de bus. Niet zo gek zonder technische hoogstandjes wat verder gaat dan een ouderwetse locomotief op kolen of diesel. Toch is het een drukte van jewelste bij het station dus voor Cubanen zelf schijnt het een populaire manier van vervoer te zijn.
Bayamo:
De dag erop trek ik door naar Bayamo, om vanuit die plek een dagexcursie te gaan doen richting Sierra Maestra. Meer specifiek: comandancia de la plata - het hoofdkwartier van Ché en Fidel hoog in de bergen van Sierra Maestra. Het entreegeld v/h park zelf had ik ingecalculeerd, dat het vervoer naar het park zoveel zou kosten had ik grof onderschat
Met zijn tweeën kon je voor 100 euro dus 50 euro pp de excursie doen. Alleen betaalde je 75 euro. Dus ik heb de tijd maar doorgebracht in Bayamo zelf met schitterende schilderingen in de kerk van Bayamo. Curieus was dat ik op den duur zo voorbij een Beatles café liep. 
De diverse bandleden waren in brons als standbeeld voor het gebouw gezet. 
Santiago de Cuba:
Na een dagje Bayamo wat best tegenviel was het tijd om richting Santiago de Cuba af te zakken. Het schijnt de op twee-na-grootste-stad te zijn van het land en ik kan begrijpen waarom. Veel bezienswaardigheden lagen ver uit elkaar. Te beginnen met het Viazulbusstation en treinstation in een wat net als in Camaguey in feite aan de buitenrand van de binnenstad lag. Het is de laatste rustplaats van Fidel Castro, muziekmetropool en Bacardi, dè welbekende drankgigant begon ooit in Santiago totdat ene Castro de revolutie benutte om alle privé-eigendommen te bestempelen als staatseigendom. Daar had de familie Bacardi geen trek in en daarom zijn zij het land en Santiago de Cuba ontvlucht. Wel is er een museum ingericht met de kunstcollectie van Bacardi naast een speciaal aan rum gewijd museum.
Een ding vind ik gek aan de Cubanen. Het mausoleum van Ché en medestrijders en het graf van Fidel waren allebei gratis toegankelijk. Wilde je de gehele begraafplaats zien dan moest je betalen, maar richting el commandante was gratis. Dat je vanaf zijn graf gewoon de gehele begraafplaats kunt overzien en gewoon mag fotograferen komt niet in ze op
In vergelijking tot andere 'bekende' Cubanen zoals Bacardi hadden pompeuzere grafmonumenten, voor de held van het land, vader des vaderlands, el commandante vond ik Fidel Castro een best sober graf gekregen hebben.
Baracoa:
Baracoa, het meest oosterlijk gelegen plaatsje op Cuba wat met de bus te bereiken is. Ik wist niet tot ik in de bus met toeristen zat dat er vier maanden geleden een orkaan aan land gekomen was. Maar dat viel wel te merken. Veel gebouwen waren gesneuveld en/of werden vertimmerd, veel omgeknakte palmbomen. Maar de weg vanuit Santiago de Cuba naar Baracoa. Het kan zo in het programma: "de gevaarlijkste wegen"
Een en al slingerend door een bergpas met her en der haarspeldbochten. De bus kon daarom ook niet hard rijden en was 6 uur onderweg over een afstand waar je zonder bergpas aanzienlijk minder lang over deed. 
Ook in Baracoa kenden ze een boulevard, een malecon. Ook zoals bij mijn terugkomst in Havana vanuit Vinales beukte de zee tegen de kade op. Ik besloot voor mijn eerste dag richting het 'nabijgelegen' strand 5km verderop te wandelen. De laatste kilometer liep ik pal langs de landingsbaan van het vliegveld. Er was geen andere manier om bij het strand te komen omdat links van dat pad militair oefenterrein was.
Toen ik eenmaal aankwam bij het strand was ook dit volledig verlaten qua toeristen. Ik liep er als enige rond tussen wat Cubanen die het als 'hun' strand beschouwden en raar opkeken naar mij. Die gringo is loco en hoort hier niet
Toch was een oude Cubaanse man zo vriendelijk om te laten zien hoe je het beste een rivierbedding kon doorkruizen om bij het echte strand uit te komen. Een vader leerde zijn zoon vissen in de zee, een familie zat verderop te genieten van een dagje aan het strand. 
De volgende dag besloot ik om naar de dichtsbijzijnde tafelberg genaamd El Yunque te gaan. In een groepje van zes Europeanen, twee Vlamingen, twee Duitsers en twee Nederlanders trokken we erop uit met een gids. We kregen uitleg over het natuurgebied. Cubanen gebruikten het natuurgebied vooral als manier om cacaoplantages, bananenplantages en kokosplantages te runnen. Dit was ook de enige plaats waarbij ik chocolademelk en kokos ongevraagd kreeg aangeboden omdat het zo makkelijk voor handen is.
Enfin.. El Yunque dus. De dag begon met regen, ik stapte in de auto zonder windjack, zonder fatsoenlijke wandelschoenen (ik had Teva sandalen aan zonder sokken ja
) want ik dacht dat het buitje wel over zou zijn zodra we op plek van bestemming waren. Maar niks vna dat alles: het begon toen juist harder te regenen. 'Fun' fact: rondom Baracoa schijnt het van heel Cuba het vaakst te regenen, heeft vast te maken met de ligging dat het onder invloed van een zeeklimaat is. Als zelfs alle vogels gaan schuilen voor de regen dan weet je het wel 
Uiteindelijk was het de bedoeling dat we El Yunque onder leiding van de gids zouden gaan beklimmen. En ik maar denken een beetje rondlopen langs en door plantages, verhaaltje aanhoren, wellicht een rivier doorkruizen, ergens lunchen en das dat. Neuh, niks van dat alles. We kregen een rondleiding langs en door de plantages, maar het was toch echt de bedoeling om El Yunque, de berg zelf te beklimmen. Een beklimming van 575m hoogte x 2 terwijl het door bleef regenen. Op dat moment heb ik dus mijn fotocamera maar opgeborgen want een paar spatjes kan hij wel hebben maar een echte hoosbui niet en ik wil hem niet van de berg laten kukelen omdat ik even mijn balans verlies als ik aan het klimmen ben. Dus ik maakte foto's met mij smartphone, ook toen ik op de top stond. En je kon daar prachtig Baracoa van grote hoogte zien liggen. Perfect panorama shot voor mijn mobiel. Ware het niet dat...
Santiago de Cuba:
...in Santiago op de terugweg ik mijn mobiel kwijtraakte door diefstal. Ik wilde met de veerpont naar Castillo el Morro, een vestingspunt/fort 15km buiten Santiago aan de kust. Dus ik liep richting het vertrekpunt aan de kade. Bleek ie net al vertrokken te zijn.
Kan gebeuren, ik wacht wel op de volgende. Dus ik loop naar een parkje in de buurt en wil in de schaduw mijn foto's gaan bekijken en sorteren. Word ik onderweg aangesproken door een snotjong. Of ik geen geld wil geven. Nu ben ik los van die verdraaid irritante taxichauffeurs weinig andere sloebers tegen gekomen die om geld liepen te bedelen (de toerist is heilig want brengt veel geld in het laatje) Cuba is communistisch, maar zo kapitalistisch voor de toerist als maar kan zijn. Dus ik wilde hem afpoeieren, ging niet in op zijn verzoek en wilde doorlopen. Maar hij bleef aanhouden en tja de aanhouder wint.. is het geen geld, dan pak ik wel wat anders moet ie gedacht hebben. Hij of een handlanger denk ik. Hij leidde me af met zijn verzoek, een ander gristte mijn mobiel uit mijn broekzak. Toen ik een minuut of twee op een bankje mijn mobiel erbij wou pakken. Aaaand it's gone 
Dus ik in gebrekkig Spaans aangifte doen bij het politiekantoor. Weg was mijn goede humeur en zin om nog de veerpont te pakken. Na aangifte gedaan te hebben door op mijn e-reader het Spaanse-Nederlandse woordenboek te raadplegen ging ik naar Etecsa, de kpn van Cuba zeg maar. Met een tegoedkaartje van 2 euro kon ik 1 uur online internationale sites bezoeken. Zo blokkeerde ik mijn simkaart, kon ik mijn toestel op afstand wipen. Uiteindelijk ben ik maar een ijsje gaan halen bij een populaire tent voor veel Cubanen gezien de wachtrij.
Wat bleek? Je kon voor nationale peso's ijs halen. En dan een soort van all you can take with you idee. Want ik zag Cubanen met emmers, complete huisvrouwkringenprullaria klaar staan om ijs in mee naar huis te nemen. De lange rij was de moeite waard. Ik kon voor 5 peso, 20 eurocent beide doppers die ik bij mij had volgooien hehehe.
Havana Zoologico:
De nachtbus vanuit Santiago de Cuba terug naar Havana duurde lang. Ik stapte rond 20:00 uur in, rond 08:45 stond ik in Havana de volgende ochtend. Aan slapen kwam ik nauwelijks toe. Later in de middag zou ik rond 12:45 uur naar het vliegveld gebracht worden per bus. Dus ik had nog de ochtend om tijd te doden. Laatste dagje strand bij playa l'este leek mij wat. Schijnt het mooiste stukje strand te zijn. Maar qua tijd was je wel even onderweg. Dus ik keek naar de overkant en zag Zoologico staan. Het was Artis van zoveel jaren geleden. Het dierenwelzijn was niet erg hoog bij de katachtigen, die zaten allemaal in kooien. Anderen zoals neushoorns, giraffes en dergelijke hadden ruimschoots de ruimte. Ik was wederom de enige toerist tussen zoveel Cubaanse gezinnen.
Quanta costa?:
182 Viazul
348 Vliegticket
64 paspoort
29 visum
600 casa, eten/drinken, souvenirs
---------------------------------
1250 totaal
150 taxi
--------------
1400 euro eindtotaal
Top drie plekken:
1. Baracoa
2. Playa Larga
3. Vinales/Trinidad buitengebied
Top drie meh plekken:
1. Bayamo
2. Camaguey
3. Sancti Spiritus
Wil terug voor:
1. Vinales/Trinidad buitengebied (1 dag elk is echt tekort)
2. Sierra Maestra excursie
3. Baracoa
Ik heb het naar mijn zin gehad maar op den duur was ik ook blij weer thuis te zijn precies voor kerst. Het was fijn om af te moeten kicken van altijd online zijn en bereikbaar zijn per mail, whatsapp. Zoals het vroeger was op vakantie: geen bericht is goed bericht. Zonder Spaans echt machtig te zijn kon ik prima uit de voeten verder. Met Engels en zelfs Frans werd ik nergens echt goed begrepen. Als ik vooraf wist dat je Cubaanse rum en sigaren het beste koopt in de officiële rum en tabakzaak was ik niet ingegaan op het aanbod bij de tabaksplantage die we bezochten
[ Bericht 0% gewijzigd door Joosie200 op 09-01-2017 10:07:50 ]
En herkenning op verschillende punten. Ik heb nog een honkbalwedstrijd gezien in Vinales.
Toen ik in Vinales onderweg naar het buitengebied was liep ik langs het veld waar er een voetbalwedstrijd en honkbalwedstrijd werd gehouden. Op de terugweg liep ik er opnieuw langs en toen zaten alle sporters op de fitnessapparatuur buiten langs de weg bezig met krachttraining met hun eigen gewicht als tegengewichtquote:Op maandag 9 januari 2017 07:20 schreef Cat22 het volgende:
Tof verslag
En herkenning op verschillende punten. Ik heb nog een honkbalwedstrijd gezien in Vinales.
Merciquote:
En nog steeds een lang verslag zo 
Kun je nagaan hoe het met mijn eerste opzet was geworden Merci Foxyladyquote:
Op Vind persoonlijk de foto's nog tegenvallen. Dat ligt meer aan user error dan aan het apparaat of de omgeving Het geeft een indruk. En die kade fotos mooi om de golven en die foto van domino spelende mensen, de foto met de ganzen. Mooi hoor!quote:
[..]
Merci Foxylady
'Nu ga ik Chan Chan luisteren
Dat was ook mijn insteek, om een indruk te geven door alle bekende plaatjes proberen niet te dupliceren.quote:Op maandag 9 januari 2017 10:09 schreef Voxs het volgende:
[..]
Het geeft een indruk. En die kade fotos mooi om de golven en die foto van domino spelende mensen, de foto met de ganzen. Mooi hoor!
Nu ga ik Chan Chan luisteren
Jaaa of salsa
Ik moet nog altijd een rumcake maken. Of die Cubaanse sigaren opsteken met vrienden terwijl we mojito drinken 
Told yaquote:Wil terug voor:
1. Vinales/Trinidad buitengebied (1 dag elk is echt tekort)
Johquote:
Toch ben ik blij het hele eiland gezien te hebben. Stoppen na Havana, Vinales, Santa Clara en Trinidad zou echt een niet-af-gevoel geven Ik ben er zelf ook een week of drie geweest rond de jaarswisseling van 2000-2001. Net als jij vond ik ook Baracoa een hoogtepunt. Havana was ook echt tof, evenals de musea overal in Cuba (als je geïnteresseerd bent in geschiedenis). Dieptepunt vond ik de enorme hoeveelheid sextoerisme overal in Cuba, met als gevolg dat je constant werd benaderd door gasten die hun zus/ moeder etc in de aanbieding hadden. Of je nu in Habana, Trindidad of Camaguey was... Nog nergens zo erg meegemaakt (ook niet in Thailand). Maar misschien is dat inmiddels verbeterd.
Toen ik aankwam had ik $20 omgewisseld in Cubaans geld en aan het eind van de reis had ik dat bijna allemaal over want je kon daar niets voor kopen wat je wilde hebben. Ja, je kon eten in staatsrestaurants. Ik ben niet kritisch met eten, maar gadver
. . Je kon echter ook bij particulieren eten voor $5 (ontdekte ik helaas pas na een aantal dagen) en dat was heerlijk, want met dollars konden ze namelijk echt vlees en vis kopen op de markt. Met Cubaans geld kon je bijna niets kopen, zelfs geen buskaartje (Cubanen konden dat wel maar jij moest in dollars betalen).Ik heb ook nog voedselvergiftiging gehad door een broodje dat ik op straat had gekocht
. Want ja, je moest toch iets met dat Cubaanse geld.... Als ik me goed herinner was dat in Sancti Spiritus. Al binnen een uur na het eten van dat broodje moest ik overgeven en ik heb een dag of twee in bed gelegen en dan elk uur naar de plee rennen wegens diarree of overgeven . Dat was dus mijn jaarwisseling 2000-2001 Wat jij ook beschrijft in je verslag is de slechte staat van een groot deel van de oude huizen in Habana. Ik heb ook meegemaakt dat er letterlijk brokken steen naar beneden vielen als je daar door de straten liep. Echt zonde, want het is zo'n mooie stad!
Je hebt het in elk geval wel lekker goedkoop gedaan! Ik was indertijd iets van 3500 gulden kwijt aan de vliegtickets omdat ik toen (voor rond kerst) alleen maar twee enkeltjes kon kopen
Lekker betaalbaar ook
Dankquote:
Ik heb weinig gemerkt van sekstoerisme maar ik heb het ook niet opgezocht. Werd nergens lastig gevallen door pooiers oid. Wel die dekselse taxichauffeurs. Wel raakte ik aan de praat met een Cubaan die mij uitnodigde om een glas rum bij hem thuis te drinken. Ik kwam dus bij een Cubaans gezin over de vloer. Werd voorgesteld aan vrouw en zijn twee dochters van ergens rond de 20 en eentje in de 20. Toen ik goed en wel zat kreeg ik al een glas pure rum in mijn handen gedrukt. Was wel grappig.Ik had wel wat aan die nationale Cubaanse peso's. CUC's hebben de meeste Cubaanse eigenaren van casa particulartes niet in overvloed liggen als wisselgeld. Dus kreeg ik van een casa eigenaresse in Havana het wisselgeld in nationale peso's. Hiervan heb ik met regelmaat pizza, pasta en ander eten gescoord bij cafetaria's en winkels. En dat ijs dus in Santiago en andere plaatsen. Voor de rest was het waardeloos spul want buskaartjes, taxi's, souvenirs, alles van waarde moest in CUC afgerekend worden. Voedselvergiftiging liep ik op in Vinales. Ook daar at ik bij een populaire cafetaria. Grappig dat de meeste restaurants/paladares gewoon uitgestorven waren, maar de cafetaria alle toeristen trok. Dus ik bestelde een bord pasta. Spaghetti con jamon kwam er 's nachts net zo hard weer uit
Ooit las ik dat cola zo'n zuurtegraad heeft dat het je maag goed reset. Dus ik kwam de dag erop in Havana door op Tukola.Cuba stond al jaren op mijn lijstje sinds ik terug uit Jordanië kwam in 2009. Maar het kwam er nooit van. Tot ik an offer you can't refuse tegen kwam. En ach via GermanWings dan erheen.. mwah ik stond niet te popelen. Maar als KLM je vanaf Amsterdam rechtstreeks op Havana afzet voor 700-750 euro en een Lufthansa twijfelachtige dochtermaatschappij vanuit Keulen op Varadero voor 300 euro? Dan neem ik die gok welquote:Op maandag 9 januari 2017 13:16 schreef Dr_Flash het volgende:
Mooi verhaal hoor
Lekker betaalbaar ook
Of ik nu een uurtje trein naar Schiphol, of twee uur richting Keulen is mij om het even. Ik keek eerst naar georganiseerde reizen. Om het hele eiland te zien moest je wel 21 dagen gaan en was je al snel 2200-2500 euro kwijt voor 1 persoon. Ik wou en niet zolang weg èn niet zoveel kwijt zijn. Maar ik wilde wel het hele eiland zien. Dus toen ik dat vliegticket tegen kwam had ik zoiets: fuck it, ik ga kijken of ik het niet allemaal zelf kan regelen. Zo gezegd, zo gedaan Thanks
Helaas zijn bijna alle Son-helden dood.
MUZ / Een ode aan prachtige Cubaanse muziek
quote:
quote:
Bedankt en graag gedaanquote:
Leuk verslag, ziet er tof uit ook! 🖒
Dank Marquote:
De uitgebreide collectie kom je maar een keer bekijken bij een kop 
Wil er eigenlijk nog een keer heen om alles mee te krijgen
TRV / Reisverslagen van FOK!kers.
Was het ook. Al was ik just another tourist. Want ik heb de meest toeristische route kunnen doen die ik kon kiezen. Enige verschil is of je in het oosten (Holguin) of westen (Havana /Varadero) begint.quote:
Gaaf zeg. Baal nog steeds dat wij het te toeristisch aangepakt hebben. Mooi eiland, geweldige sfeer.
Wil er eigenlijk nog een keer heen om alles mee te krijgen
Mooi eiland is het zeker. Juist door de communistische geschiedenis is het meer dan enkel een tropisch eiland.
Jeejquote:
Heb je verslag toegevoegd.
TRV / Reisverslagen van FOK!kers.
Door www.secretflying.com dagelijks te checken van juni tot novemberquote:
Op die weblog (dat is het in feite) worden er deals gepost per werelddeel. Vluchten die vertrekken uit Europa tref je aan als je voor Europa kiest. Kies je zoals ik eerst deed voor Carribean (mijn reisdoel) dan krijg je de deals voor dat deel. Het snelste en beste zoek je gewoon op het land naar keuze via de zoekbalk. Zo trof ik op den duur mijn ticket aan via tuifly.de voor 300 euro retour. Dat ik twee weken later voor 270 euro retour had kunnen vliegen (zelfde vertrekdag, latere terugkomst) is leuk maar dan was ik nooit voor kerst terug thuis geweest. Ik vond het iig een handig hulpmiddel