Het peutertopic (2-4 jaar) deel 204

Venco. Qua tijdsverdeling. Het gaat niet om de kwantiteit maar de kwaliteit dat je met je kind speelt.
Als je elke dag echt tijd voor hem maakt en daarbij verder alles opzij zet dan geef je hem gewoon al echt aandacht.
Ik ben niet goed in spelen met kinderen. En kan dat geen uren volhouden. Maar ik kan wel meerdere momenten per dag bewust met haar bezig zijn. Meestal speel ik dan een kwartier echt met haar en dan volg ik haar spel.
Verder kan je boekjes lezen, stoeien, tussendoor regelmatig knuffels geven.
Nu zitten we samen op de bank (zij op mijn schoot) en hebben we allebei een rustmomentje in elkaars nabijheid.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2017 11:56 schreef Omentielvo het volgende:
Venco. Qua tijdsverdeling. Het gaat niet om de kwantiteit maar de kwaliteit dat je met je kind speelt.
Als je elke dag echt tijd voor hem maakt en daarbij verder alles opzij zet dan geef je hem gewoon al echt aandacht.
Ik ben niet goed in spelen met kinderen. En kan dat geen uren volhouden. Maar ik kan wel meerdere momenten per dag bewust met haar bezig zijn. Meestal speel ik dan een kwartier echt met haar en dan volg ik haar spel.
Verder kan je boekjes lezen, stoeien, tussendoor regelmatig knuffels geven.
Nu zitten we samen op de bank (zij op mijn schoot) en hebben we allebei een rustmomentje in elkaars nabijheid.

Dankje voor je post. Je beschrijft heel goed wat ik ook heb: niet uren kunnen spelen maar wel kleine momenten.
Dat probeer ik ook steeds te doen. Samen echt bezig zijn en dat hij mijn aandacht heeft.
Stoeien en knuffels geven is nooit een probleem. Aiden en ik hebben wel echt een goede band dus daar zijn geen zorgen over.
Het is voor hem echt mama voor en mama na.

Het valt ook niet mee om een evenwicht te vinden en het werkt bij iedereen ook weer anders. Ik heb er moeite mee als ik dagen achter elkaar met I ben. Afwisseling werkt voor ons het fijnst: dagen samen, dagen kdv, een dag met papa, een dag met mama.

Ik bracht haar naar bed en viel na het boekjes lezen en tijdens het knuffelen zo ongeveer in slaap naast haar. Na een tijdje zei I: "Mama, nu moet jij naar de woonkamer". .

Dat is precies waarom Baard hier I in zijn eentje naar bed brengt, JM. We deden het altijd samen, maar dan moest I niets van Baard weten. Dat was voor niemand leuk. Nu ik gewoon niet meer mee ga, gaat het heel goed.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2017 22:20 schreef Razztwizzle het volgende:
Dat herken ik wel, dat niet alle dagen thuis zijn beter is. Deze vakantie ben ik alle dagen thuis met de kinderen want de PSZ is natuurlijk dicht en de oppasoma's hebben ook vakantie.. Maar ik mis dan wel dat even-een-dagje-geen-kinderen. Het is nu namelijk mamaaaaamamamamamamamaaamam-mam-mahaaaaam wat de klok slaat. Voor ons beider humeur niet optimaal .

Dat laatste, herkenbaar maar dan ook met 10000triljoenkeerperdag papapapapapapapapa pahaaaap paaahapaaaa.. en als hij er niet eens snel sjoege aan geeft roept ze hem bij zijn voornaam

Oh, ik ben zelf veel gelukkiger als ik ook werk. En als ik me gelukkiger voel, ben ik een leukere en vooral betere moeder
Deze week vond ik best lastig, ook omdat Js in een lastigere fase zit, maar morgen weer lekker met z'n viertjes op pad

Als vriendje er is brengen we de jongens samen naar bed. Allebei eentje en wisselen we om. Maar meestal is hij te laat

En morgen (eindelijk) naar het Nijntje museum! Ben heel erg benieuwd

quote:

Op vrijdag 6 januari 2017 21:07 schreef Franny_G het volgende:
Het valt ook niet mee om een evenwicht te vinden en het werkt bij iedereen ook weer anders. Ik heb er moeite mee als ik dagen achter elkaar met I ben. Afwisseling werkt voor ons het fijnst: dagen samen, dagen kdv, een dag met papa, een dag met mama.

Ik bracht haar naar bed en viel na het boekjes lezen en tijdens het knuffelen zo ongeveer in slaap naast haar. Na een tijdje zei I: "Mama, nu moet jij naar de woonkamer". .

Ik ben dus vanaf dag 1 hele dagen met Aiden samen, in de zin van: Thuiskomen van werk: Aiden. Wakker worden: Aiden.
Ik ben nooit alleen thuis en dat Aiden weg is bij oppas, kdv of wat dan ook.
Ik ben alleen zonder Aiden als hij 's avonds naar bed is.
Hij gaat alleen naar oppas als man en ik beide moeten werken of heel soms als ik moet bijslapen na een nachtdienst. Maar ook dan moet hij opgehaald worden nadat ik wakker wordt.
Dus niet even lekker een middag of ochtend echt voor mezelf.
Qua oppas is het altijd beperkt van tijd. We willen niet anderen teveel belasten, dat ligt ook aan onszelf hoor.

Het is fijn om veel tijd samen door te kunnen brengen maar soms is het echt teveel.
Zeker toen hij kleiner was, is dat echt vermoeiend geweest.

Maar goed, over een paar maanden naar school en dan is even de handen vrij, best lekker.

Venco, het lijkt me ook heftig zo. Ik zou dat in ieder geval moeilijk vinden, als er zo weinig tijd was voor mijzelf. Nu weet ik dat ik iemand ben die daar meer dan gemiddeld behoefte aan heeft (vandaar dat ik ook lang twijfelde aan het moederschap en mezelf ook niet zie als iemand die een groot gezin aan zou kunnen, ik vond nu ook de stap naar een tweede kind echt heel groot weer). Maar dat betekent dat het voor mij dus vanaf dat ik wist dat ik een kind kreeg belangrijk was dat het evenwichtig verdeeld zou zijn. Mijn vriend en ik verdelen dus de taken, ook in de weekenden, al moet ik daar vaak wel echt goed opletten en hem soms ook aanspreken. Ik heb bij jou altijd de indruk dat jouw man het echt bijna helemaal aan jou overlaat (misschien zie ik dat verkeerd?) en dat lijkt me ook wel pittig...

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 08:37 schreef vencodark het volgende:

[..]

Ik ben dus vanaf dag 1 hele dagen met Aiden samen, in de zin van: Thuiskomen van werk: Aiden. Wakker worden: Aiden.
Ik ben nooit alleen thuis en dat Aiden weg is bij oppas, kdv of wat dan ook.
Ik ben alleen zonder Aiden als hij 's avonds naar bed is.
Hij gaat alleen naar oppas als man en ik beide moeten werken of heel soms als ik moet bijslapen na een nachtdienst. Maar ook dan moet hij opgehaald worden nadat ik wakker wordt.
Dus niet even lekker een middag of ochtend echt voor mezelf.
Qua oppas is het altijd beperkt van tijd. We willen niet anderen teveel belasten, dat ligt ook aan onszelf hoor.

Het is fijn om veel tijd samen door te kunnen brengen maar soms is het echt teveel.
Zeker toen hij kleiner was, is dat echt vermoeiend geweest.

Maar goed, over een paar maanden naar school en dan is even de handen vrij, best lekker.

Dit is heel herkenbaar hier. En ook ik heb echt de behoefte aan wat me time. En kijk ook echt uit naar volgende maand dat Kyan 4 wordt en ik 2 kinderen op school heb.
Ik heb bewust de keuze gemaakt voor de baan die ik nu heb i.c.m. het gezin, maar dat is soms wel zwaar.

Mijn werktijden zijn van 21.00 - 08.00 uur (wel slaapdienst). Wat betekend dat ik werk als zij slapen, thuis komt en de oudste naar school breng.

Fijn hierdoor hebben we geen oppas nodig, maar heb weinig eigen tijd.

En nu ze ouder worden en later slapen merk ik ook dat ik steeds vaker in de knoei komt met sporttijden. Dat is mijn ding, mijn man heeft daar minder last van en gaat gewoon.

Maar is dat uiteindelijk niet inherent aan het ouderschap?
Toen ik 3 dagen werkte was ik ook de overige dagen de hele dag met O.
Toen hij naar school ging ben ik schooltijden gaan werken. Dan ben ik ook vanaf dat school uit gaat tot hij naar bed gaat met hem bezig.
Als je wel een hele dag werkt kom je ook thuis, haalt kind van opvang, kookt en besteedt daarna tijd aan je kind tot kind naar bed gaat.
Mijn kind gaat naar opvang omdat ik moet werken, niet om tijd voor mezelf te hebben.
Dus wel of geen opvang, wel of niet werken, tijd voor jezelf is schaars als moeder zijnde.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 09:59 schreef laziness het volgende:
Maar is dat uiteindelijk niet inherent aan het ouderschap?
Toen ik 3 dagen werkte was ik ook de overige dagen de hele dag met O.
Toen hij naar school ging ben ik schooltijden gaan werken. Dan ben ik ook vanaf dat school uit gaat tot hij naar bed gaat met hem bezig.
Als je wel een hele dag werkt kom je ook thuis, haalt kind van opvang, kookt en besteedt daarna tijd aan je kind tot kind naar bed gaat.
Mijn kind gaat naar opvang omdat ik moet werken, niet om tijd voor mezelf te hebben.
Dus wel of geen opvang, wel of niet werken, tijd voor jezelf is schaars als moeder zijnde.

Dat vind ik wel, wij hebben dan ook deze keus bewust gemaakt. Maar dat maakt het niet minder zwaar.
Waar mijn man de avond "vrij" heeft als de kinderen slapen ga ik op pad om te werken. Dus geen tijd voor mijzelf. Daar zit bij ons het grootste verschil in.

En hoe veel ik ook van mijn kinderen hou zou ik tijd voor mijzelf ook heerlijk vinden.
Wanneer mijn man ziek is komt hij naar huis en gaat zijn bed in. Wanneer ik ziek ben moet ik het huishouden draaiende houden en vooe 2 kinderen zorgen.

De zorgtijd is bij mij langer dan bij mijn man. En dat is soms best pittig.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 09:59 schreef laziness het volgende:
Maar is dat uiteindelijk niet inherent aan het ouderschap?
Toen ik 3 dagen werkte was ik ook de overige dagen de hele dag met O.
Toen hij naar school ging ben ik schooltijden gaan werken. Dan ben ik ook vanaf dat school uit gaat tot hij naar bed gaat met hem bezig.
Als je wel een hele dag werkt kom je ook thuis, haalt kind van opvang, kookt en besteedt daarna tijd aan je kind tot kind naar bed gaat.
Mijn kind gaat naar opvang omdat ik moet werken, niet om tijd voor mezelf te hebben.
Dus wel of geen opvang, wel of niet werken, tijd voor jezelf is schaars als moeder zijnde.

Het is min of meer inherent aan het ouderschap maar het hangt dus wel heel erg af van hoe je het regelt en waar je prioriteit aan geeft. Ik heb, zeker nu met één kind, nog behoorlijk veel tijd voor mezelf. Mijn vriend en ik hanteren echt een gelijke verdeling in de zorg, waardoor ik ook in het weekend vaak wel wat uren wegkan, of alleen thuis ben omdat mijn vriend dan iets met haar doet, en I gaat ook naar de opvang als ik vrij ben/vakantie heb. Verder kan ik ook vaak 's avonds weg, uit eten met een vriendin of zo, dan is mijn vriend thuis, daar maken we duidelijke afspraken over. Als hij een dag thuis is met I (de woensdag) dan ben ik soms wel wat eerder klaar met werk, maar dan ga ik nog even koffie drinken of borrelen met collega's. Maar ik sta er ook wel echt op dat die gelijke verdeling er is en ik dus ook mijn eigen dingen kan blijven doen. En ik sta er ook op dat we een werkster hebben. .

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 10:42 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Het is min of meer inherent aan het ouderschap maar het hangt dus wel heel erg af van hoe je het regelt en waar je prioriteit aan geeft. Ik heb, zeker nu met één kind, nog behoorlijk veel tijd voor mezelf. Mijn vriend en ik hanteren echt een gelijke verdeling in de zorg, waardoor ik ook in het weekend vaak wel wat uren wegkan, of alleen thuis ben omdat mijn vriend dan iets met haar doet, en I gaat ook naar de opvang als ik vrij ben/vakantie heb. Verder kan ik ook vaak 's avonds weg, uit eten met een vriendin of zo, dan is mijn vriend thuis, daar maken we duidelijke afspraken over. Als hij een dag thuis is met I (de woensdag) dan ben ik soms wel wat eerder klaar met werk, maar dan ga ik nog even koffie drinken of borrelen met collega's. Maar ik sta er ook wel echt op dat die gelijke verdeling er is en ik dus ook mijn eigen dingen kan blijven doen. En ik sta er ook op dat we een werkster hebben. .

+1 hierop! Ook met 3 kinderen nog. Wij hebben ook de regel dat de kinderen om 19:30, uiterlijk 20:00 uur op bed moeten liggen. De avonden zijn van ons samen. Behalve in het weekend, dan blijft de oudste van bijna 7 op tot ongeveer 21:00 uur.
Ik vind die tijd voor mezelf ook echt belangrijk, want ik ben meer dan alleen moeder van de kinderen.

Wij zijn sinds woensdag begonnen met zindelijkheidstraining. Dat is met zo'n duo toch net even anders dan met één kind. Er heerst een soort van competitie tussen die twee. Wel eentje waarvan ik me bewust ben dat hij ook door ons zelf gevoed wordt, want een plasje doen betekent een sticker plakken in het zindelijkheidsboekje. Overigens niet met extra cadeau bij een X aantal stickers want dat vind ik niet nodig. De stickers hebben we ook eigenlijk meer aangeschaft omdat ze op het kdv ook een sticker krijgen als de naar de wc gaan. Ik ben zelf wat meer van de intrinsieke motivatie. Overigens gaan ze qua stickers ongeveer gelijkop, want S zit momenteel vaker op de pot dan T, maar doet niet altijd wat.

Gisteren is T. al de hele dag "droog" geweest. En vandaag tot nu toe ook nog geen ongelukjes. Hij gaat ook naar de pot zonder dat wij hem eraan herinneren. Ik vind het heel knap dat hij het zo snel zelf op lijkt te pakken.
S. daarentegen laat alles gewoon maar lopen. Hij gaat op het potje zitten en plast daar keurig op, maar een kwartier later zit hij in een plasje op de grond. Ik weet niet zo goed of het kwartje nog even bij hem moet vallen of dat hij er echt nog niet aan toe is. We laten ze voorlopig allebei zonder luier lopen en dan zien we wel of S het uiteindelijk ook oppakt of niet.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 10:12 schreef As1981 het volgende:

Wanneer mijn man ziek is komt hij naar huis en gaat zijn bed in. Wanneer ik ziek ben moet ik het huishouden draaiende houden en vooe 2 kinderen zorgen.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 09:42 schreef As1981 het volgende:

En nu ze ouder worden en later slapen merk ik ook dat ik steeds vaker in de knoei komt met sporttijden. Dat is mijn ding, mijn man heeft daar minder last van en gaat gewoon.

Dat is voor mij echt een dealbreker.. zo werkt het niet in mijn boekje. ik wil ook mijn ding kunnen doen ook met meer dan 2 kinderen.
Dus ik ging een week op vakantie gewoon omdat ik het nodig had en als ik ga sporten dan kan een man prima op een kind letten..

Anders is je leven nog zwaarder dan alleenstaand, (dan weet je dat je het zelf moet doen en hoef je ook geen rekening te houden en in een relatie heb je veel meer de wens dat er hulp is. )

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 12:40 schreef Budabuddumbam het volgende:

[..]


[..]

Dat is voor mij echt een dealbreker.. zo werkt het niet in mijn boekje. ik wil ook mijn ding kunnen doen ook met meer dan 2 kinderen.
Dus ik ging een week op vakantie gewoon omdat ik het nodig had en als ik ga sporten dan kan een man prima op een kind letten..

Anders is je leven nog zwaarder dan alleenstaand, (dan weet je dat je het zelf moet doen en hoef je ook geen rekening te houden en in een relatie heb je veel meer de wens dat er hulp is. )

Het is niet dat ik niet "mag" maar dat ik het eerder laat. Want bv uitgeblust van een drukke dag of blij dat ik eindelijk een avond op de bank hang ipv weer op pad ga voor mezelf.

En als ik echt heel ziek bent blijft hij thuis van zijn werk. Maar ik vind dat vaak lastig want hoe ziek moet ik dan zijn. Nu klinkt het net of ik vaak ziek ben, wat totaal niet het geval is.

Hier doet mijn man ze bijvoorbeeld altijd in bad na het eten. En ruimt de boel op als ze op bed liggen. Zodat ik nog even 45 min kan relaxen voor het slaapritueel en daarna moet werken. Maar dat is wel echt kort en afgebakend dus bv uitgebreid mijn hobby pakken zit er dan niet in.

En vandaag zijn we allemaal thuis en pakken we echt wel onze momenten. Maar door de invulling van mijn werk in de avondtijden blijft het zo dat ik meer zorguren heb dan dat hij heeft.
En dat is een bewuste keus, ben ook blij dat zij thuis kunnen zijn en speelafspraakjes kunnen plannen. Maar ik ben ook blij dat er vanaf volgende maand weer meer ruimte komt mij mij.

Ik ben meer thuis, want minder werkuren, dus automatisch zorg ik meer voor de kinderen. Dat is prima, ik zou het niet andersom willen. De oudste zit natuurlijk ook al op school en is op vrije dagen makkelijk een dag aan het buitenspelen. Dat maakt ook dat ik de vergankelijkheid van de relatief korte, maar intensieve periode van <4 jaar beter relativeer. Ten opzichte van die tijd met de oudste, dat vond ik bij tijd en wijlen ook heel erg pittig.

Qua zindelijkheid lijkt het erop dat peuter er ineens aan toe is. Woensdagavond de allereerste plas op de pot en gisteren zowel op het potje en de wc, helemaal op haar eigen aangeven en geen ongelukjes. Wel fijn als ze dat nog even weet te regelen voor de baby komt

Het niet zo vaak kunnen plannen van speelafspraakjes is het enige probleem waar ik tegenaan loop omdat ik 40 uur werk. Ik ben op woensdagmiddag vrij en mijn man de hele vrijdag, maar hij trekt het niet zo goed als er extra kinderen komen spelen omdat hij nogal hecht aan de rust van T en S (want die slapen/(sliepen) nog 's middags). Het komt dus altijd op woensdagmiddag aan en ik moet eerlijk toegeven dat ik er ook niet altijd zin in heb.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 13:29 schreef _NIKKI_ het volgende:
Het niet zo vaak kunnen plannen van speelafspraakjes is het enige probleem waar ik tegenaan loop omdat ik 40 uur werk. Ik ben op woensdagmiddag vrij en mijn man de hele vrijdag, maar hij trekt het niet zo goed als er extra kinderen komen spelen omdat hij nogal hecht aan de rust van T en S (want die slapen/(sliepen) nog 's middags). Het komt dus altijd op woensdagmiddag aan en ik moet eerlijk toegeven dat ik er ook niet altijd zin in heb.

Ik weet dat ze hier ook speelafspraakjes op de BSO kunnen maken, is dat niet mogelijk?

En in het weekend Nikki?

Ik ben een beetje sip, al vind ik het ook jammer dat ik het me aantrek en ook ineens een beetje twijfel aan onze opvoeding. Het is waarschijnlijk niet nodig, maar toch..

Wij gaven vandaag einde van de middag een borreltje voor onze naaste buren, die kinderen hebben waar I veel mee speelt (ook op het kdv). I en ik hebben vanochtend een taart gebakken en ze keek er erg naar uit. Het was ook heel gezellig, maar I heeft weer een aantal malen haar vriendinnetjes geslagen. En hard ook, op hun hoofd met een flesje. Terwijl ze dus wel echt gek op die vriendinnetjes is, en het ook geweldig vindt dat ze er zijn en heel jammer als ze weer weggaan. Spreken we haar ter plekke eropaan, dan lijkt ze zich helemaal af te sluiten. Er is dan bijna geen contact met haar te krijgen. Ze weigerde ook sorry te zeggen. Het is niet zo dat de anderen haar echt 'tergen' of zoiets, waardoor zij uiteindelijk uit onmacht maar gaat slaan. De aanleiding is vaak maar klein. En het heeft meestal te maken met dat de ander niet precies doet wat zij wil.

Ik heb het echt al veel met haar besproken, ben ook streng, en bespreek ook wat ze kan doen ipv het slaan, maar het blijft een ding. Ik vind het vervelend voor haar, want haar beste vriendinnetje zegt nu ook al 'I gaat altijd slaan.' .

Nou ja, moest het even kwijt gewoon. .

Ach Franny, dat is ook echt vervelend. Voor jullie, voor het vriendinnetje, maar ook voor I. Stip heeft het een tijd gedaan met bijten en nog is duwen of meppen wel een Go to reactie als iets niet gaat zoals hij wil.

Er is ook een boekje over slaan voor peuters, misschien kunnen jullie het er dan een keer over hebben als ze niet boos is? https://www.bol.com/nl/p/niet-slaan-anna/9200000036417784/

Franny